|
|
| Donderdag 1 | Omdat de silo vandaag geen personeel heeft moet Thijs zelf de laadinstallatie bedienen. Die werkt niet al te logisch, maar loopt wel behoorlijk hard, bovendien kunnen we steeds maar een paar luiken open leggen omdat het regent en dan moeten we er ook nog 270 ton gerst in zien te krijgen. Dus dat is wel even werken. Maar verder is het natuurlijk een reisje van niks: 's avonds alweer in België.
|
| Vrijdag 2 | De dag begint met een dilemma: gaan we wel of niet de sluis in… Toen we hier gisteravond aankwamen lagen er al een 'Canal du Nord' en een groter schip voor de sluis. Om nog een plekje vrij te houden voor eventuele achterburen zijn we dat grotere schip voorbij geschoven en bij de canal du Nord langszij gegaan. Bovendien passen we bij die Canal du Nord in de sluis, zodat we vandaag ook nog eens eerste schutting hebben. Tenminste… om zes uur staat de sluis groen, maar bij de buren geen teken van leven. Aangezien die volgens de AIS naar Charleroi moeten, en daar dus nog het hele weekend de tijd voor hebben, is het goed mogelijk dat ze uitslapen in plaats van zich verslapen, dus we durven ze ook niet wakker te kloppen. Maar als we nu in ons uppie de sluis invaren kruipen we vóór op dat andere schip. Alleen is daar ook nog geen teken van leven te bekennen, want die gaan er natuurlijk vanuit dat ze tweede schutting hebben. Net als we dan toch maar de sluis in willen varen, want voor hetzelfde geld ligt er ook nog een schutting boven de sluis te wachten, gaan bij de buren gelukkig de navigatielampjes aan.
|
| Zaterdag 3 | Omdat het Centrumkanaal en de Sambre voor de verandering goed gelopen hebben, zijn we al vroeg in Namen. Waar we visite krijgen. En onze post. Elf Schuttevaers, dus elf weken weg geweest. Desondanks maar twee 'herinneringen'. En één kleine overwinning : VNF St-Quentin blijkt voortaan het BTW-nummer op de tunnel-facturen te vermelden. Na tig keer persoonlijk en telefonisch gevraagd te hebben of ze dat nummer op de rekening wilden zetten, omdat je anders officieel de 'TVA' niet terug kunt vragen, hebben we vorige ronde maar een brief gestuurd dat we zo hun factuur helaas niet meer zouden betalen. Dat was blijkbaar dé manier om voor het ministerie van financiën acceptabele rekeningen te krijgen van het ministerie van transport…
|
| Zondag 4 | Zet-'ie hem nou nog groen of niet… op de Maas hebben we vandaag alle sluizen klaar gehad, maar de sluiswachter van Klein-Ternaaien moet het zonodig tot de laatste minuut spannend houden. We komen nog af, maar het nadeel daarvan is dat we weer eens op een ongelukkig moment bij het bunkerstation in Maastricht aan komen. Een zéér ongelukkig moment, want de olieboer blijkt niet alleen net aan tafel te zitten, maar ook nog eens jarig te zijn. Kia wordt ook een dagje ouder. Dat heeft zo z'n voordelen: doordat ze niet meer zo goed hoort, mist ze tegenwoordig regelmatig schoten en knallen, wat wel zo prettig is als je aan het wandelen bent. Maar doordat ze ook niet meer zo goed ziet, belandt ze, als we in het donker een ommetje maken, opeens tussen de wal en een passagiersschip. De kade is te hoog om haar te kunnen pakken, er zit voor zover ik kan zien nergens een trapje, en natuurlijk is er net niemand te bekennen die me een handje kan helpen of hulp kan gaan halen, want ik durf haar hier ook niet alleen, paniekerig langs de damwand spartelend, achter te laten. Gelukkig heeft het passagiersschip een stootlijst waar ik een voet op kan zetten, en kan ik haar dan met m'n andere voet onder haar borst net voldoende optillen om haar bij haar nekvel te pakken en, na een paar pogingen, op de wal te hijsen. Pff…
|
| Maandag 5 | Sinterklaas wordt ook een dagje ouder, want hij kan Thijs z'n cadeautje nergens meer vinden. Maar aangezien hij voor mij ook niets had, komt dat mooi uit. En we hebben natuurlijk nog onze gereïmporteerde pepernoten. Plus een glaasje 'El PÃcaro'…
|
| Dinsdag 6 | De voorburen hadden flink wat schade in het ruim, dus zo erg vonden we het gisteren niet dat het lossen stil werd gelegd vanwege de regen en wind. De kraanmachinist die we vandaag krijgen heeft duidelijk meer ervaring, maar lost nogal ruig met die grote, bungelende grijper, zodat ook wij met de nodige krassen, deukjes en kromme spanten Roermond verlaten. In Maasbracht gaan we bij 'de' buren langszij, die hier een radar aan het plaatsen zijn. In afwachting van de werf, waar ze maandag onze deuk er uit gaan halen, brengen we de luiken naar 'de overkant', om de lasnaden na te laten nakijken en de onderluiken wat te verstevigen. Met als gevolg dat regen en wind nu ook nog eens vrij spel hebben in ons ruimpje…
|
| Woensdag 7 | En we de vooronderinhoud nu dus ook niet in het ruim kunnen stallen, maar zoveel mogelijk van bakboord naar stuurboord en van voor naar achter moeten verplaatsen. Wat met zulk pokkeweer en een nog steeds pijnlijke hand niet meevalt, maar als ik het aan Thijs over moet laten weet ik al wat er met mijn 'verzameling' oude scheepsdeuren gebeurt ;-) Als de betimmering los is zien we dat al dat werk in ieder geval niet voor niets was: de 'gording' (horizontaal verbindingsspant) blijkt dwars door het voorpiekschot heen gedrukt. En dat moet natuurlijk wel waterdicht zijn.
|
| Donderdag 8 | Na de koffie vertrek ik voor een dagje of wat richting Kerkdriel.
|
| Vrijdag 9 | Bij z'n jaarlijkse onderhoudsbeurt blijkt er wat vocht in de motor te zitten op een plaats waar dat niet hoort. Alle gesleutel ten spijt, blijft de herkomst onbekend. 'Dat hebben we nog nooit meegemaakt', zegt de importeur. Hm, dat hebben we al vaker gehoord…
|
| Zaterdag 10 | De bilgeboot het ons van de nodige rommel verlost, zodat we in de machinekamer voor en de werkplaats weer wat extra 'schuifruimte' hebben. En dus in het vooronder ook de bakboord helhelft en wandkast maar leeg maken. 's Middags komen de buren-uit-Chavanay nog even op de koffie en 's avonds worden we door de buren-uit-Maasbracht op een heerlijk mosselmaal vergast.
|
| Zondag 11 | Een echte Hollandse zondag: ontbijt op bed met gebakken eitje en Vroege Vogels, koffiedrinken met de buren en vervolgens familiebezoek. Tussendoor varen we nog even naar de werf.
|
| Maandag 12 | We hebben (gelukkig…) niet zoveel ervaring met blikschade, dus dat de verzekering ook nog de verf en ons timmerwerk wil vergoeden, is een aangename verrassing. Omdat net achter 'de deuk' nog een 'kreukelzone' zit, gaan we die er ook maar meteen uit laten halen. Dat is natuurlijk wel voor eigen rekening. Als de expert vertrokken is, gaat de snijbrander er in.
|
| Dinsdag 13 | Kan zo in het Guinness book of records, met zó'n gat in je kop varen! Gisteren zag het er nog naar uit dat de reparatie wel tegen de wal zou kunnen gebeuren. Maar omdat het gat bijna tot de waterlijn doorloopt en de harde wind en regen ook nog eens pal op de kop staan, is het daar voorin eigenlijk geen werken voor de lasser. Zodat we 's middags toch maar rond én de helling op gaan. Tijdens het manoeuvreren houden we het droog, maar als het schip vlak komt te liggen op de hellingwagens scheppen we bijna het vooronder vol… Als we hoog en droog staan ga ik er vandoor, niet alleen omdat droog staan altijd al vervelend is (wc) en hoog staan zonder luiken helemaal (nu hebben we aan beide zijden van het gangboord een afgrond), maar ook omdat ik morgenvroeg bij de tandarts verwacht word.
|
| Woensdag 14 | Oef, na twee uur in 'de stoel', draai ik de rest van de dag op paracetamol: met pa vast verjaardagsboodschappen inslaan, per bus-trein-bus terug naar Maasbracht en dan nog even de nieuwe radar en -mast van de buren bewonderen.
|
| Donderdag 15 | Nu we toch droog staan, laten we (want zelf komen we daar nu toch niet aan toe) het onderste stuk huid ook maar van een extra laagje teer voorzien, aangezien dat twee jaar terug helemaal kaal was van het 'afgebroken breken'. Dus komende reis zullen we wel weer in het ijs zitten… Het vlak ziet er nog goed uit, ondanks al die ondiepe kanalen, en ook aan de roeren, schroef, schroefas of kopschroef hoeft gelukkig niets te gebeuren.
|
| Vrijdag 16 | Een hele reis, per openbaar vervoer van Maasbracht naar Deventer en weer terug, maar ja, voor die ene keer dat ik eens naar de medewerkersbijeenkomst van Weekblad Schuttevaer kán… Ondertussen zit Thijs natuurlijk ook niet stil (integendeel, niets zo goed om je lichamelijk voor te bereiden op de feestdagen als een weekje werven ;-). Die is, naast allerlei hand- en spandiensten, bezig met het schoonmaken en verven van de voorpiek (hadden we eigenlijk nog in Arles willen doen, dus maar goed dat we daar niet meer aan toegekomen zijn, ook omdat hij daar nu heel wat meer licht en lucht heeft..), het laten repareren van de AIS (bij een ander bedrijf, aangezien onze leverancier zelfs niet meer op een aangetekende brief reageert), het vervangen van de gever en kabel van onze oude dieptemeter (bij gebrek aan een geschikt nieuw model) en 1001 andere karweitjes.
|
Reactie van
Ton van Seeters | Beste mensen van de Picaro. Het is vandaag 25 december 2011 en daarom wil ik jullie een heel fijne Kerst toewensen. Mag ik daar gelijk ook mijn beste wensen en een behouden vaart voor het jaar 2012 aan toevoegen.Ook heel erg bedankt voor jullie reisverslagen en prachtige foto's in het afgelopen jaar. Het is altijd weer leuk om met jullie mee te kunnen reizen langs kanalen en rivieren waar ik zelf niet kan komen; ik heb nou eenmaal geen Picaro tot mijn beschikking. Nogmaals bedankt en fijne dagen.
Groeten van Ton van Seeters.
|
Reactie van
Piet | Een gezond en voorspoedig 2012 toegewenst en dat jullie maar weer veel leuke verhalen en mooie fotos op de computer zetten.
Als buitenstaander geniet ik er steeds van en ook nog leerzaam. Ik zit soms met de landkaart van Frankrijk op schoot.
|
Reactie van
Harry | Ik sluit mij volledig bij de schrijvers aan.
Veel succes in 2012.
|
Reactie van
Thiel van Giesen | Ook van mijn kant fijne dagen gewenst en een GEZOND,voorspoedig 2012.
|
Reactie van
Rene | Ook ik sluit me vandaag 01-01-2012 aan bij degenen met de beste wensen. Houdt alles heel in het komend jaar!
|
| Zaterdag 17 | De buren (A) hebben in Maastricht een auto gehuurd en willen mij 's morgens wel in Zwijndrecht afzetten, voor de jaarvergadering van de Internationale Afdeling van Koninklijke Schuttevaer. Daar treffen we onze andere buren (B), die vanmorgen van Bleharies vertrokken zijn. Buurman (A) en buurvrouw (B) rijden vervolgens met hun respectievelijke auto's en passagiers door naar Bergen op Zoom voor de bestuursvergadering van de ELV, waarvoor buurman (A) onderweg ook nog even een buurvrouw (C) oppikt die met de trein uit Amsterdam is gekomen. 's Middags kunnen buurman (B) en ik gelukkig met een andere buurman (D) uit Terneuzen mee naar de ledenvergadering van de ELV rijden, zodat Thijs niet van Bergen op Zoom naar Zwijndrecht op en neer hoeft om ons op te halen. 's Avonds zitten we aan tafel met collega's die vanaf Melun, Douai en Gent zijn komen rijden. En dan durven ambtenaren nog wel eens te klagen over een lage opkomst van schippers op bijeenkomsten…
|
Reactie van
Ton van Seeters | Tja, zo kan het natuurlijk ook, maar als buurman A nou eens eerst buurvrouw C ophaalt en dan via Bleharies rijdt en dan daar eerst de Schuttevaer leest en dan hun respectievelijke auto´s op de autotrein zetten en dan in Terneuzen de pont nemen naar, nee de tunnel nemen naar, help ik weet het niet meer !
Groeten van ons.
|
| Zondag 18 | Het kan nog ingewikkelder hoor. Om zo vroeg mogelijk in Kerkdriel te zijn, om pa te assisteren met zijn verjaardagsvisite, neem ik in Maasbracht de eerste bus naar Echt. Dat wil zeggen: in zuidelijke richting. Want via die omweg kan ik volgens de reisplanner in Roermond een trein vroeger nemen dan met de eerste rechtstreekse bus. Omdat ik (dankzij een vertraging) zelfs nog 'n trein vroeger heb dan gepland, ben ik nog een half uur vroeger in Den Bosch. Daar dreig ik al mijn tijdwinst echter weer kwijt te raken, doordat er op zondag maar om het uur een bus naar Kerkdriel gaat. Dus bel ik onderweg naar Thijs, of die nog eens op de reisplanner wil kijken of ik misschien sneller in Kerkdriel kan zijn door per trein door te reizen naar Zaltbommel en daar de bus te nemen. Met deze tweede omweg blijk ik inderdaad een half uur te kunnen verdienen. Of liever gezegd, dat had gekund, als de reisplanner er even bij vermeld had dat het een belbus betreft… Grr. Pa heeft een lekke band, broer krijg ik niet te pakken, vriendin is ziek, en dan begint de batterij van mijn antieke gsm ook nog alarmerend te knipperen. Gelukkig wil oom me wel een (koud…) uur wachten besparen. Achteraf blijkt deze hele onderneming nog voor niets ook, omdat we zo de auto van de buren hadden kunnen lenen!
|
| Maandag 19 | Ondanks het slechte weer is zaterdag de onderste 'gang' nog dicht gekomen, zodat we vandaag weer te water kunnen. Als we weer drijven, wil de kopschroef niet starten. Koud, lege accu, … Dan maar zo achteruit tussen een ander schip en de wal zien te priegelen. Voor het gemak staat er een stevig briesje en zit de kade onder water: de Maas is dit weekend zo gestegen dat we ook op de helling al weer bijna water onder het schip hadden! Daardoor kan er nu ook niet meer vanaf de wal gewerkt worden, maar moet er een bakje voor de kop komen, waarop dan weer planken naar een stellage gelegd kunnen worden. We hadden er nog even over gedacht om onze oude canaldunorddeuk aan stuurboord er ook maar meteen uit te laten halen, maar dat doen we maar een keer in augustus! Van de andere kant hadden we het natuurlijk nog veel slechter kunnen treffen, met sneeuw en gladheid.
|
| Dinsdag 20 | Bij het Kruidvat moet je geen kort lontje hebben… Omdat de andere fotowinkels nog dicht zijn, ga sluit ik daar maar bij de kassa aan, voor zo'n wegwerpafdruktegoedkaart. Als ik er twee bemachtigd heb (omdat er geen van het gewenste bedrag meer voorradig was, dus nog meer zinloos afval) blijkt de afdrukcomputer nèt bezet. Door iemand die daar ook nog nooit mee gewerkt heeft. Als die eindelijk haar kerstkaarten printgereed heeft… blijkt ze nog geen tegoedkaart gekocht te hebben! Maar goed, omdat ik al wachtende alle mogelijke instel-, opmaak- en afdrukproblemen al de revue heb zien passeren, ben ik zelf zo klaar. Al had ik intussen bij een van beide andere fotozaken waarschijnlijk een half uur geleden alweer buiten gestaan ;-)
|
| Woensdag 21 | Dicht! De laatste plaat past als een puzzelstukje. Aan de onder- en bovenkant zit een 'joggel': een knik, die over de andere platen heen valt. Vroeger was dat noodzakelijk om ze aan elkaar te kunnen klinken. Nu is het hoofdzakelijk 'voor het oog'.
|
| Donderdag 22 | En nog 'dichter': eindelijk de luiken terug. Omdat het luikenbedrijf tussen kerstmis en nieuwjaar gesloten is, en het erom houdt of wij nog voor het weekend klaar zijn bij de werf (die volgende week trouwens ook dicht gaat, maar onze lasser wil zonodig dinsdag wel terug komen…) hebben we ze maar hierheen laten transporteren. Om ze aan boord te hijsen mogen we de autokraan van de buren gebruiken. En passant zeggen we ook nog even ja tegen volgende week donderdag in Stein laden voor Ribecourt. Niet alleen omdat 255 ton meenemen en over 315 ton betaald worden (restpartijtje) wel aanlokkelijk klinkt, maar ook omdat we niet zoveel zin hebben om nog een week of twee in Maasbracht te liggen. Bij de werf liggen we in de weg, in de haven lig je inmiddels zesbreed, Den Bosch halen we niet meer voor de Kerst, Oud en Nieuw vind ik toch weinig aan, en in januari wil iedereen weer gaan varen …
|
| Vrijdag 23 | Dicht is nog niet af. Terwijl op de werf met man en macht gewerkt wordt aan het aflassen van de slijtplaten en halfronden, begeef ik me maar weer in het openbaar vervoer, voor pa z'n tweede verjaardagsfeestje. 's Middags een smsje van Thijs: 'Klaar!'
|
Reactie van
walter | mooi weer voor mekaar na dat ongeluk met de kop nu maar hopen dat het niet weer gebeurd happy 2012 en gezondheid natuurlijk
|
| Zaterdag 24 | Als de werf klaar is, begint het werk voor de schipper pas: verdwaalde lasspikkels, verbrande verfresten en vergeten hechtplekjes wegslijpen… En, omdat het zonnetje zich vandaag weer eens vertoont en het met dat bakje voor het schip wel erg makkelijk werken is: de kop meteen maar weer teerzwart en primergrijs maken. Verftechnisch zijn we er wel wat op vooruit gegaan: geen 'werkende' klinknagels meer in dit stukje (toekomstig) blauw, geen wit-oranje streep meer onder het spuigat (het afvoerpijpje komt nu lager uit en is van roestvrij staal), en die eeuwig roestende naad onder het lichtblauwe randje is nu ook gelast (tot grote vreugde van degene die dat mocht doen ;-) Intussen houd ik me bezig met de kerstinkopen en het bijwerken van het ruim. En op kerstavond… duiken we nog maar even de hel in. Om het vlak van slijpsel, lekwater en andere rotzooi te ontdoen, zodat we dat volgende week opnieuw in de 'rustcompound' kunnen zetten.
|
| Zondag 25 | Zacht en regenachtig, prima poetsweer dus… en vooraf wat kerstdinercalorieën verbranden kan vermoedelijk ook geen kwaad. Als het schip weer modder- en slijpselvrij is (helaas zit het op het voorroefje en de den al vastgeroest in de witte lak), begin ik aan mijn bijdrage aan het kerstmaal. Om die (plus een hond) heelhuids per openbaar vervoer te transporten, en dat ook nog op een 'dubbele' zondag, leek ons geen goed plan, dus heeft Thijs vrijdag nog een leenauto geregeld. Zodat we ook nog een bliksembezoekje aan Eindhoven kunnen brengen, alvorens in Oss aan te schuiven voor het 22-gerechten-menu (het kunnen er ook nog meer geweest zijn ;-).
|
| Maandag 26 | Tussen kerstontbijt en kliekjeslunch delen we bij pa de huiskamer wat praktischer in. En dan maar weer richting Maasbracht. Een auto en alle vrijheid… maar helaas absoluut geen weer voor een wandeling. Dus wordt het de administratie.
|
| Dinsdag 27 | De ene kantoormedewerker is de andere niet… De ene belt meest niet meer ter bevestiging, maar mailt gewoon een charter. De andere heeft ook niet teruggebeld, maar ook geen charter of bevrachtingsoverzicht gestuurd, zodat we het hele weekend niet zeker wisten of we nu wel of niet aan de reis waren. Dus hebben we de auto maar gehouden, om komende week eventueel nog wat binnenvaartbijeenkomsten te kunnen bezoeken. Het antwoord laat ook op deze eerste werkdag nog even op zich wachten, aangezien vorige week de ene kantoormedewerker vakantie had en deze week de andere ;-) Maar onze reis blijkt gewoon door te gaan. Dus gebruiken we de auto nog maar even om de voorraden aan te vullen. Die heb ik afgelopen weken bewust beperkt gehouden, in verband met onze gereduceerde vooronderruimte. 'Hebt u deze week pas kerstdiner?' vraagt de kassamedewerkster…
|
| Woensdag 28 | Net als ik bedenk dat het lang geleden is dat we zo lang op bed gelegen hebben, gaat de telefoon. De verlader, of we misschien vandaag al kunnen laden. Eh, ja, vanmiddag kunnen we er wel zijn. Dus gauw hond de wal op, fiets aan boord, buren waarschuwen, walstroomdraden en touwen los, en wegwezen. De bibliotheek laat ik maar zitten, maar we gaan nog wel even bij 'Van Kessel' onze nieuwe mast ophalen. Of liever gezegd, de oude mast van de buren, die ik praktischer (ongeverfd aluminium) vond dan de onze. We treffen het wel met deze buren: als we 's avonds weer geladen in Maastricht bij ze langszij schieten, mogen we ook nog komen eten.
|
| Donderdag 29 | Met andere dingen treffen we het wat minder. Omdat het er gisteravond niet meer van gekomen is, gaat Thijs als eerste werk maar eens in de voorpiek en het vooronder kijken. De voorpiek is droog, maar in de hel staat een halve meter water… De schuldige blijkt gelukkig geen vergeten lasnaadje, maar de nieuwe gever van de dieptemeter. Schade hebben we er niet van (op drie zakken doorweekte barbecuebriketten na dan) maar wel een hoop werk. In het Albertkanaal kruipen we om de beurt onder de vloer om verfblikken en jerrycans te bergen, maar ook natte schaatsen, laarzen, een duikuitrusting,… Maar de dieptemeter doet het weer prima.
|
| Vrijdag 30 | Twee dagen later en we hadden een 'testcase' gehad: zonder AIS door de haven van Antwerpen, waar dat per 1 januari verplicht is. Al zitten we niet helemaal zonder: ter vervanging van onze transponder, die voor reparatie weg is, heeft Thijs een eenvoudig ontvangertje gekocht, zodat we toch nog andere schepen kunnen 'zien'. Al is het zo tussen de feestdagen extreem rustig. Desondanks liggen we een uur voor, en een uur in de Royerssluis te wachten. Als we al zin gehad hadden om nog even door te duwen was dat nou ook wel over, dus stoppen we aan Steendorp. 's Avonds laat komt een buurman wel erg hard opzij. Wij zijn wat dat betreft geen 'zeikerds' (dat leer je wel af, als je meer dan duizend sluizen per jaar zonder wrijfhoutjes moet doen), maar als de buren binnen zitten gaat Thijs toch maar even voor kijken. Want nu zou een vers deukje toch wel erg zeer doen…
|
| Zaterdag 31 | Omdat het voor maar slecht droogt met dit regenachtige weer, hebben we er twee elektrische kacheltjes neer gezet. Maar daar de hele dag een generator voor laten draaien is ook zowat, dus was ik alles wat er te wassen valt. Voor de zekerheid vullen we in Merelbeke de watertank maar bij. Intussen sleutelt Thijs vlug de oude mastvoet van de buren los, zodat die, bij gebrek aan liefhebbers, hier nog in de grote afvalcontainer kan. 'Zet die maar naast de container', zegt de sluismeester. Ik verwacht al een preek over 'alleen huisvuil', maar hij vervolgt met 'dan kan een andere schipper hem misschien nog recupereren.' Kijk, dat hoor ik nou graag! Wat ik ook graag hoor: tot 23.00 uur geen enkel knalletje, hoewel we Oudjaar midden in Oudenaarde liggen.
|
|