|
| Zondag 1 | Een hele onderneming vandaag, per openbaar vervoer van Kerkdriel naar Maasbracht: eerst een kwartier lopen naar de bushalte, dan twintig minuten met de bus naar Den Bosch, dan met de trein naar Eindhoven, vervolgens vanwege werkzaamheden aan het spoor met de bus naar Weert, daarvandaan met de trein door naar Roermond, daar bijna een uur wachten op de bus naar Maasbracht… Daar hoef ik dankzij de mobiele telefonie gelukkig niet helemaal naar de Bunkerhaven te lopen: als ik uit de bus stap, maken de heren los, zodat ik in de sluis aan boord kan komen. Voor de zekerheid meld ik me maar even bij de stewards.'O, u bent van dat kapotte schip'. 'Hoezo kapot?' 'Omdat ze gekoppeld varen…' Onderweg nog wat plekjes bijwerken in het ruim, bij aankomst in Stein boodschappen doen, dan koken voor de binnen- en buitenburen, aansluitend lekker op het luikenterras eten, en dan… ja, dan slaap je wel ;-)
|
| Maandag 2 | Mezelf één dag gegeven om een fotoboekje in elkaar te zetten van het familie-uitje van 3 weken geleden, omdat ik weet dat ik daar eindeloos aan kan blijven sleutelen. Met twee stokken achter de deur (morgen verloopt m'n kortingsbon én zitten we met beperkt internet in België) krijg ik het net voor twaalf uur 's avonds verstuurd. Tussendoor nog maar 'n keer boodschappen gedaan, geladen en gespoten.
|
| Dinsdag 3 | Omdat sluis Denain vanaf morgen gestremd is, kunnen we (tot ongenoegen van de buurman…) deze ronde niet via de Sambre en Schelde, maar moeten we via het Albertkanaal en de Leie. Om er toch nog een beetje een toeristische route van te maken (buren hebben een logé aan boord) gaan we 's morgens via Bosscheveld en 's avonds via Viersel.
|
| Woensdag 4 | De sluismeester van Duffel probeert het ook nog spannend te maken, door te zeggen dat we te laat zijn voor het tij op de Nete. Maar dat blijkt nogal mee te vallen. Omdat we aansluitend natuurlijk weer te vroeg zijn voor het tij op de Zeeschelde, stoppen we een paar uur aan Steendorp. Een dijkwandeling voor de hondjes, samen koffiedrinken voor de baasjes. En dan nog even door naar Merelbeke.
|
| Donderdag 5 | Hehe, pas na de middagkoffie kom ik toe aan wat ik voor vandaag op de planning had staan. De laatste tijd heb ik voortdurend het gevoel dat ik met zoveel dingen tegelijk bezig ben, dat ik niets helemaal goed doe en ook nog eens een hoop vergeet :-(
|
| Vrijdag 6 | Maar goed dat de buren een BBQ gepland hebben, anders was ik vandaag weer de hele dag niet buiten geweest. En het is nog wel zo'n schitterend weer! Maar de chômages voor 2015 staan in ieder geval vast online, op www.elv-transport.com/NL/chomages2015/index.html
|
| Zaterdag 7 | Sometimes you win, sometimes you lose. Dat geldt ook voor wrijfhoutjes. In het canal du Nord komt het er altijd al flink op aan met die bassinees, en zeker met 350 ton. Maar we eindigen toch met winst. En dan hebben we er nog eentje gemist. Onze tegenligger is ook te laat om het op te vissen, maar zijn achterbuurman krijgt het te pakken. Geen wonder, dat de logé van de buren in eerste instantie 'drijfhoutjes' verstond…
|
| Zondag 8 | Volgens mij nog niet eerder voorgekomen: de eerste zwemstop van het jaar al voordat de korte broeken in de kast liggen. Maar 't is niet eens zo'n gekke volgorde: met een vochtig badpak aan is het opgraven van de zomerklerenkoffer tenminste niet zo'n verhit klusje ;-) Deze waarlijk zomerse eerste pinksterdag sluiten we na aankomst in Ribecourt geheel in stijl af met een BBQ op het luikenterras – en een knetterend onweer.
|
| Maandag 9 | Wat 'n nacht: vanwege het spookweer en de warmte wil Kia steeds onder het bed kruipen. Als dat al lukt, kan ze er vervolgens niet meer op eigen kracht onderuit komen. In haar mand ligt ze dan weer zo vreselijk te hijgen dat je het gevoel krijgt dat ze een hartaanval krijgt. Dan de ramen toch maar een stukje open, een ventilator naast de mand… 's Morgens barst het weer los, dan wordt het vreselijk benauwd, gevolgd door weer een fikse onweersbui.
|
| Dinsdag 10 | Koud & nat. Beetje klussen op de computer en dan toch maar met de buurvrouwen op de fiets naar de Leclerc.
|
| Woensdag 11 | De zomer is terug, dus na de burenkoffie een (wat modderige…) boswandeling. Ons oudje loopt ook nog dapper mee: 'dit vind ik wel leuk!' Daarna nog even een kijkje nemen in die ooit zo mooie 'ferme ancienne de Bellerive', die nu al een tijdje leeg staat (vanwege de aanleg van Seine-Nord, volgens de geruchten) en steeds verder instort. En dan is het weer zwem- en terrastijd… het lijkt wel vakantie vandaag!
|
| Donderdag 12 | Geen cat maar een kat… De kunstmestfabriek heeft de bobcat van het losbedrijf gevorderd vanwege een gevalletje waterschade, dus wij komen vandaag niet meer leeg. We kunnen ons er niet druk om maken: we liggen betaald en hoeven pas tweede helft volgende week op onze laadplek te zijn. Als we 's avonds terugkomen van de buren, stinkt het binnen naar kat. Kia ruikt het natuurlijk ook, en blijft vervolgens hardnekkig richting slaapkamer blaffen… inderdaad, een paar blikkerende ogen onder het bed! Op advies van de buurvrouw gaan we maar een stukje lopen, maar dat helpt niet, evenmin als de motor starten. Pas als Thijs met een stokje door een gat in de bedbodem prikt, kiest de insluiper toch maar eieren voor z'n geld…
|
| Vrijdag 13 | Ondanks de datum komen we zonder verdere verwikkelingen leeg. Als we schoon schip gemaakt hebben en ballast gezet, vertrekken we richting Janville. Waar de buren al ongeduldig op ons liggen te wachten – en waar de ballast er weer uit kan. Komende week samen in Mouy sur Seine mais laden voor Weert.
|
| Zaterdag 14 | We hadden gisteravond eigenlijk nog tot Conflans willen komen, waar het dit weekend Pardon de la batellerie is, maar dat hebben we niet gehaald. Als we er langs varen, zien we dat we niks gemist hebben: er zijn bijna geen schepen gepavoiseerd. Niet alleen omdat de traditie langzaam verwatert, maar ook omdat veel schippers het wel gehad hebben met het (ligplaatsen) beleid van de 'binnenvaarthoofdstad', lees ik nadien. In Parijs wilden we eens aan de Port du Gros Caillou gaan liggen, maar door alle rondvaartboten die links en rechts langs ons heen en tussen ons door krioelen, komen we daar niet eens naar de kant! Omdat we ons voorgenomen hadden naar het Grand Palais te gaan, stappen de dames er maar aan de Quai Saint-Bernard af, terwijl de heren doorvaren naar de Quai d'Austerlitz. Het duurt wel even voor we onze bestemming bereikt hebben: de boekenstalletjes langs de Seine verkopen zoveel leuke dingen, de Pont des Arts is zo romantisch, het Louvre zo indrukwekkend en de Jardin des Tuileries zó gezellig op deze zonnige zaterdagnamiddag… Het Grand Palais is de wandeling meer dan waard, alleen jammer dat de huidige architectuurtentoonstelling het zicht op het gebouw zelf een beetje belemmert. Als we, terug aan boord, gegeten hebben, zijn we het geklots van al die passerende passagiersschepen (en een paar vervelende mensen op de wal) zo beu, dat we nog maar even naar Port à l'Anglais varen. Zo gevochten voor dit plekje, en dan gevlucht…
|
| Zondag 15 | Bijna de hele dag gestuurd (voor mij een zeldzaamheid), terwijl Thijs de buikdenning verft. Voorheen moesten we dat regelmatig doen voor de rijst, maar dat is nu wel heel lang geleden… Deze reis is het ook de moeite waard: in Weert wordt nog met een zuiginstallatie gelost, in plaats van met een verfvernielende bobcat.
|
| Maandag 16 | Bijtijds in Mouy. Eigenlijk moest de buurman dinsdag laden, en wij pas donderdag, maar als we ons melden gaat de silobaas er vanuit dat we een pousseur zijn en dus direct achter elkaar moeten laden ;-) Omdat er bij de silo geen wachtplaats is, varen we door naar Bray. Als ik 's middags samen met de buurvrouwen naar de supermarkt ben geweest, heb ik echt geen zin meer om weer achter de computer te kruipen. Dus heeft Kia geluk: even bij de oude sluis kijken. Van het stokbroodje-voor-bij-de-bbq halen maak ik ook maar weer een wandelingetje. Mooi dorpje Bray, maar wat een verval overal…
|
| Dinsdag 17 | In alle vroegte horen we de buurman vertrekken - en weer terug langszij komen. Blijkt er een ander schip voor te moeten laden, dat gisteravond op het laatste nippertje aangekomen is, met een 'intern transport'. Een beetje een verloren dag zo: nog maar een keer naar de bakker dan, nog maar een keer dennenappels rapen die zo lekker ruiken (en branden ;-) op de barbecue…
|
| Woensdag 18 | Tegen de middag zijn wij aan de beurt om te laden. Het pijpje loopt niet zo hard, dus voor we onze buik (boordevol…) mais hebben is de dag aardig om. Met de hakken over de sloot komen we nog door La Grande Bosse, die vroeger dan verwacht stopt met schutten. Bij aankomst in Marolles is de barbecue al opgestookt, en kunnen we zo aanschuiven.
|
| Donderdag 19 | Een mooie dag gemaakt: van Marolles naar Suresnes. We hoeven dan ook bijna niet te wachten voor de sluizen, schutten overal met z'n tweetjes en zijn precies op tijd voor het alternat. Stroom staat er nauwelijks. Op de Rijn is het blijkbaar ook laagwater. Daarvoor hoeven we niet naar de waterstanden te kijken, dat zien we wel aan de aangeboden reizen: zo gauw er laagwatertoeslag dreigt voor onze grote broers, is er opeens weer spitsenwerk naar Oss en IJsselbestemmingen… Helaas is het ook in midden-Frankrijk erg droog, en druppen de eerste diepgangbeperkingen alweer binnen.
|
| Vrijdag 20 | De Oise staat hier en daar ook aan de lage kant. Als ik het schip aan het soppen ben, zie ik op een drooggevallen grindbank iets vreemds liggen, het lijkt wel een ruggengraat… Hmm, zal wel teveel detectives gekeken hebben de laatste tijd… dat vind ik het enige leuke aan dat voetbal.'s Avonds in Creil opeens een herrie van vanjewelste: gejuich, getoeter, vuurwerk… ah, blijkbaar heeft Frankrijk het WK gewonnen ;-)
|
| Zaterdag 21 | Digitaal melden is duidelijk nog niet ingeburgerd in Frankrijk, dus printen we de virtuele 'déclaration de chargement' iedere reis maar weer uit. 'Volgende keer krijg je hem op een USB-stick', plaagt Thijs. Je ziet de sluismeester denken: 'Hoe moet ik daar dan een stempel op zetten?'
|
| Zondag 22 | Voor de variatie gaan we maar weer eens via het canal de Saint-Quentin. Zoals gewoonlijk wordt het weer krap om de rame te halen. Omdat het zondag is beginnen de automaten pas om half negen, en dan blijken we ook nog een voorganger met weinig haast te hebben. Die maakt echter netjes vast om ons voorbij te laten. In de loop van de dag nog meer hindernissen: een kapotte sluis met jachten die niet weten wat ze moeten doen, een dwarsliggende boom en een paar tegenliggers. Maar om vijf voor zes varen we de laatste sluis uit. 's Avonds voor de tunnel een mysterieuze sfeer, doordat de barbecuerook als een nevelsliert door het dal trekt. Laat maken we het niet, want het koelt hier flink af.
|
| Maandag 23 | Als alle spitsenkanalen toch eens zo lekker zouden lopen als het canal de Saint-Quentin… Moet je natuurlijk geen voorbuurman hebben die op het verkeerde knopje van de télécommande drukt, en daarmee niet één, maar zelfs twee sluizen onklaar zet ;-)
|
| Dinsdag 24 | 's Avonds maken we eens voor sluis Pommeroeul vast. Alles draait om uitstoot, maar 12 kilometer kanaal uitbaggeren zodat schepen geen 25 jaar lang 30 kilometer om hoeven te varen is blijkbaar onmogelijk… Helemaal bizar is dat het sluiswachtershok eruit ziet alsof er nog dagelijks iemand komt: er hangt een jas, er staan plantjes voor de ramen en er is zelfs een vuilcontainer… Tja, misschien zit hier inderdaad iedere dag wel een ambtenaar – om 's avonds te noteren dat er geen schepen geschut zijn ;-)
|
| Woensdag 25 | Aan Strépy krijgen we een opstapper die wijn en kersen meebrengt, zelf haast niks wil eten of drinken, en 's avonds nog even terugfietst vanuit Roselies… zo kun je ze wel hebben ;-)
|
| Donderdag 26 | 'Purple ribbon day?' vraagt de buurman. 'Nee, D1-day', zegt Thijs. Omdat je na een keer D1-olie smeren veel dunne plekjes op de stuurhut al niet meer terugvindt (en je minstens vijf keer moet smeren) markeer ik ze altijd met afplakband. En dan bij voorkeur die paarse van de Action, omdat de lijm daarvan niet oplost. Alleen ziet het er niet uit, en dan worden we onderweg natuurlijk ook nog eens gefilmd… Nu ik toch met hout bezig ben, krijgt het doucherooster ook meteen een grote onderhoudsbeurt.
|
| Vrijdag 27 | In Maastricht bunkeren, boodschappen doen en afscheid nemen van de logé… en dan duiken we België weer in! Weer eens wat anders, dit stuk Zuid-Willemsvaart. En het is ook nog eens vier kilometer korter dan via het Julianakanaal. Waarschijnlijk niet sneller, maar de ontvanger kan onze lading vandaag toch niet meer gebruiken.
|
| Zaterdag 28 | Spitsenvaart uit de tijd? Welnee, wij zijn onze tijd juist vooruit… Volgens een 'toekomstfilosoof' op de radio wordt voor de komende generaties levenskwaliteit veel belangrijker dan status en bezit: minder auto's, minder werken, meer zelfvoorzienend zijn, elkaar helpen met klusjes, samen eten om tijd en kosten te sparen. Terwijl buurman op de honden past, fietsen wij met buurvrouw naar de markt om inkopen te doen voor het gezamenlijke avondmaal.
|
| Zondag 29 | Het halve jaar is bijna om en het giet, dus ga ik maar eens aan het reizenbestand van dit jaar beginnen. Op een gegeven moment merkten we, dat we bijna iedere reis tegen elkaar zeiden 'Nou ja, dan maken we er maar een vakantiereisje van'. Want telkens was er wel wat: een lange laaddatum, lange lostijd, ongelukkig uitvallende feestdagen, een end leeg varen… Verder zijn we dit jaar wat later begonnen, en hebben we er een tijd uit gelegen voor de werf. Dus zet ik me maar even schrap voor de vergelijking van dit eerste half jaar met de eerste zes maanden van vorig jaar… blijkt nog best mee te vallen! Als ik vervolgens de totale reizenlijst (waarmee ik ergens in 2012 was blijven steken) ook maar bijwerk, zie ik dat die Nieuw-Amsterdam de 450e reis was. En Montargis-Lieshout de 400e met dit schip. Behalve dat de Picaro dit jaar 50 wordt, hebben we het schip nu ook 25 jaar. Feestje? Mwah, we gaan wel een vakantiereisje doen ;-)
|
Reactie van
Huibert Oosterveen | Is eigenlijk toch wel een heel leuk jubileum !
|
| Maandag 30 | Er heeft zich alweer een nieuwe stagiair aangediend voor begin volgend jaar. Dus maar meteen een kennismakingsafspraak gemaakt, nu we met twee schepen bij elkaar liggen in Nederland. Je weet tenslotte maar nooit wat morgen weer brengt. Of zelfs vandaag: als wij 's avonds om vijf uur liggen te lossen melden de buren dat ze nú al komen eten, want ze zijn weer aan de reis en moeten vanavond nog een stukje doen. Tja, zo ben je maanden samen, en zo zie je elkaar misschien maanden niet meer.
|