8 mmanden en verder >

Maand 8
Maand 9
Maand 10
Maand 11
Maand 12

Maand 8

De Franse Heidewachteltypering 'binnen een engeltje, buiten een duiveltje' lijkt Tara op het lijf geschreven. Als ze iedere dag maar een half uurtje los kan rennen en/of scharrelen is ze de rest van de tijd mooi rustig, al slaapt ze overdag nog steeds nauwelijks. 's Morgens blijft ze zonodig tot haf negen in haar mandje liggen. Maar dan moet ze toch echt 'leeglopen', want ze drinkt nog steeds veel, zeker op de wal en bij visite.

Maar over het algemeen is ze binnen best rustig, als ze tenminste een 'echte' wandeling heeft gehad. Dat wil zeggen minstens een half uurtje heeft kunnen rennen en 'scharrelen'. Slapen doet ze overdag niet veel, af en toe een 'powernapje' tussen twee sluizen door. Er is op een schip ook zoveel te zien en te beleven...

De afgelopen tijd is Tara ook behoorlijk aan het ruien. Dat is wel even slikken met die witte haren, zeker als je veel donkere fleece-kleding hebt... Maar verder bevalt dat wit ons wel (bij foto's van Kia moeten we zelfs weer wennen aan dat bruin!). Omdat ze nog steeds achter andere honden en mensen aan wil, en dan nauwelijks te 'vangen' is, en omdat er aan die kant vaak wat meer te snuffelen is, neemt het vrouwje in het canal du Nord nu regelmatig de onverharde oever. Bij terugkeer hebben we dan weer een licht- tot donkerbruine hond. Het is geen 'poets', maar na een uur is ze de meeste modder weer vanzelf kwijt. Verder zie je zo'n lichte hond natuurlijk goed lopen in de schemering (en die enkele keer dat ze achter een vogel aan het struikgewas in duikt...), en hopelijk zien de jagers zo'n wit beest ook niet zo gauw voor wild aan.

Scheephond...

Maand 8

Als we zo eens terugkijken op het afgelopen half jaar, zijn we best tevreden over ons hondje. In het begin werden we er wel eens wanhopig van, maar eigenlijk zijn veel (pup)probleempjes, zoals op schoenen knagen, alles en nog wat opvreten, steentjes in de bek nemen, naar broekspijpen happen, brokjes opslokken, niet in de fietsmand willen blijven zitten, naar de verboden kant van de stuurhut lopen, handen bijten, enzovoort vanzelf over gegaan. Ook kan ze inmiddels tot half negen uitslapen (mits je zelf geen teken van leven geeft). Wel wil ze nog wel eens woest tegen je opspringen en dan in je mouwen bijten. Verder drinkt ze buiten nog steeds veel (bijvoorkeur uit plassen), evenals bij andere mensen, en moet dat er dan ook vrij snel en vaak uit. Aan de riem lopen gaat ook niet (maar dat oefenen we ook niet genoeg), maar komen doet ze steeds beter, zij het niet altijd onmiddellijk. Er sneuvelt ook nog wel eens iets (zoals 'n cognossement...), maar het gebeurt ook steeds vaker dat we zeggen 'Wat ben je toch braaf!'.

<- Week 1 tot en met 10
<- Week 11 tot en met 20
<- Week 21 tot en met 30

print-versie