LOGBOEK AUGUSTUS 2017

 Juli
2017
 
September
2017
Zondag 6tot en met woensdag 15 augustus. BarbecueĂ«n met de voorburen, zelfgemaakte frites eten met de achterburen, konijntje verschalken met een passerende buurman… over gebrek aan gezelschap en gezelligheid hebben we niet te klagen. Verder zijn er volop winkels in de nabije omgeving, is het goed weer en hebben we klusjes genoeg. Maar toch liggen we hier niet naar onze zin. En de vooruitzichten zijn somber voor deze regio: alles gaat hier via de weg weg, volgens de silobaas. Ja, we kunnen ter plekke mout laden naar Antwerpen, maar als collega's met hoge den nog geen 210 ton meenemen, hoeven wij dat lichte spul zeker niet te proberen. Plus dat de mouterij tegenwoordig overdag vrachtwagens laadt en pas 's avonds om 'n uur of elf, twaalf aan de schepen begint. En daarvoor moeten we dan ook nog een week hier wachten. Dan klinkt volgende week in Venizel laden voor Helmond toch aantrekkelijker, ook al is dat gevoelsmatig ver leeg terug. Maar qua vracht en tijd komt het ongeveer op hetzelfde neer, en aansluitend is het minder ver naar Maasbracht, waar we dan een paar afspraken hebben. En dus varen we, maar weer op ons dooie akkertje, richting Aisne. In Chalons blijven we een dag aan de kade liggen om te klussen en op buren te wachten die op weg zijn naar het zuiden, zodat we 's avonds samen kunnen eten. Omdat de ballast er zo uit en in is, pompt Thijs het ruim maar even leeg – wat bij andere buren tot de speculatie leidt dat we toch hier moeten laden ;-) De volgende avond liggen we bijtijds vast in Sillery, waar je mooi langs de Vesle kunt wandelen. Vandaaruit belanden we weer in Berry. Waar ik op de heenreis een oud bakvormpje had gezien, wat ik nog eens nader wil bekijken, maar of all things blijkt dat nu net verkocht. Na een bezoekje aan de bakker en weer een laagje verf op de bolderkasten, zakken we de volgende dag af naar Vailly. Waar, anders dan een jaar geleden, helemaal niemand ligt, maar het nu wel keurig gemaaid is. Terwijl ik met Tara ga fietsen, zet Thijs het dek weer een keer in de verf, en de volgende dag herhalen we dat nog eens. Na een bezoekje aan de supermarkt beginnen we aan het laatste stukje naar de laadplek. Hoewel het een feestdag is, wordt daar de volgende dag wel gewoon gewerkt, maar helaas niet door de controleur. Het is ook geen verfweer, maar dit is wel een goede plek om eens te proberen of we het onderdeurtje van de stuurhut kaal krijgen met afbijt, zoals door een collega aangeraden werd, want van hard schuren wordt zo'n paneeldeur niet mooier. Van afbijt ook niet: tot onze schrik is het hout na het afspoelen helemaal zwart! Gelukkig hebben we nog een oud flesje ontweringswater staan, en na het drogen en opschuren ziet het teak er warempel weer uit als nieuw. Op de binnenkant willen we dan twee-componentenvernis gaan zetten (hondennagelproof), en op de buitenkant alleen D1-olie (ademend en goed bij te werken). Verder blijk je hier aan de overkant ook weer prima met de hond te kunnen fietsen, al zou je dat vanaf het water gezien niet zeggen.

Woensdag 16tot en met dinsdag 22 augustus. We vlĂ­egen deze ronde over het canal du Nord, en de Schelde loopt ook stukken beter dan vorige keer, waardoor we zondagavond zelfs in onze thuishaven liggen. Te laat om wat in de tuin te doen (behalve mini-druiven en mega-courgettes oogsten), maar we kunnen in ieder geval de post ophalen. De volgende ochtend wil de buurman er al om 5 uur tussenuit, dus we zijn weer vroeg onderweg. Tussen sluis 5 en 6 op de Zuid-Willemsvaart blijk je mooi te kunnen fietsen. Goed om te weten, want het ziet er naar uit dat we dit traject binnenkort nog twee keer gaan doen: met gedroogde kippenmest naar Terneuzen. In Helmond zijn de sluizen er sinds de laatste keer dat we hier waren niet op vooruit gegaan: er groeit zoveel onkruid op- en aan de muren dat je het Vogezen-gevoel krijgt. En de bedieningstijden worden ook al beperkt. Terwijl Thijs verder gaat met de stuurhutdeuren, ga ik boodschappen doen. En vervolgens bij de meubelboulevard op zoek naar een nieuw fauteuiltje voor in de roef. Zoals gewoonlijk slaag ik niet: behalve mooi, moet het ook klein zijn, direct leverbaar Ă©n lekker zitten natuurlijk. Als we de volgende middag leeg zijn vertrekken we meteen naar Maasbracht, waar we even de helling op gaan, de brandblussers en zwemvesten laten keuren en de tachograaf (weer) nieuwe software krijgt. Maar dat mag Thijs allemaal in z'n eentje afwerken, want Tara en ik gaan er meteen vandoor.

Woensdag 23t/m dinsdag 5 september. Ik krijg wat langer 'vrij' dan voorzien, want de kippenmestreizen worden geannuleerd. Omdat we al bevracht waren krijgen we wel een vergoeding, dat is snel verdiend. Maar op de werf is het helaas ook weer snel uitgegeven. Vervolgens komt Thijs ook maar naar onze thuishaven, want aansluitend gaan we in Mechelen laden. Niet alleen een nieuwe laadplek voor ons, maar ook nog een nieuwe losplek, Fos-sur-Mer! En een nieuwe lading: een transformator van 83 ton. Dat vergt het nodige overleg over hoogte, stabiliteit, rijplaten, ballast enzovoort. Gelukkig heb ik het veel te druk om me druk te maken over dat zware ding :-( Tussen de telefoontjes, etentjes, bezoekjes, hondenwandelingen en tuinklusjes door krijgen we ook nog het voordek in de lak, de stuurhutdeuren in de vernis en het (rollenplanken-)tuinhuisje in de beits.

 Juli
2017
  
 September
2017
print-versie