|
|
| Dinsdag 1 | en woensdag 2 december. Boeiend maar vermoeiend altijd, zo'n beurs. Erg veel afspraken deze keer, daar tussendoor nog interessante gesprekken in de wandelgangen, maar ook constant van taal wisselen en een veel te warme hotelkamer… Woensdagavond is Thijs ook in Lille gearriveerd, en word ik weer netjes aan boord afgeleverd.
|
| Donderdag 3 | Bij het laden was wel duidelijk dat vrijdag lossen er deze ronde niet meer in zou zitten, dus hoefden we ons niet te haasten, dachten we… En dan belt de ontvanger opeens of we zaterdag kunnen lossen. In het weekend lossen? Frankrijk is ook niet meer wat het geweest is! In theorie moeten we het kunnen halen, mits het in de praktijk niet extreem druk is op het canal du Nord. Want hier kunnen we verlet overdag (gelukkig maar ;-) niet meer compenseren door 's avonds wat langer door te gaan.
|
| Vrijdag 4 | Net als wij zijn alle collega's stomverbaasd dat er op zaterdag gelost wordt. Van de voorburen krijgen we echter alle medewerking: hoewel zij tijd genoeg hebben om op hun losplaats te komen, drukken ze 's avonds nog even door om sluis Sermaize te halen, zodat wij daar morgenvroeg eerste schutting hebben.
|
| Zaterdag 5 | Bij aankomst zijn de buren bijna leeg, zodat we meteen open kunnen leggen. De middagpauze wordt ook overgeslagen, zodat er na ons nog een schip gelost kan worden. Al die haast is nodig omdat er komende week ook nog een hoop schepen geladen moeten worden. Dat hadden we al gehoord: net nadat wij een reis Reims-Herent aangenomen hadden om volgende week vrijdag te laden (we zouden immers pas maandagmiddag lossen) bleek er, grrr, opeens een grote partij Ribecourt-Utrecht te zijn om aan het begin van de week te laden. Dat hadden we natuurlijk veel liever gedaan. Onze sinterklaas-surprise bestaat dit jaar uit een natte hond: 's avonds neemt Tara in een gekke bui een wat al te ruime bocht rond de achterbuurvrouw en plonst zo het kanaal in, net tussen wal en (vastmakend…) schip in.
|
| Zondag 6 | In plaats van meteen naar Reims te vertrekken in de hoop dat we daar misschien wat eerder kunnen laden, blijven we nog maar een dagje in Ribecourt plakken, om 's middags met een groepje collega's een boswandeling te maken.
|
| Maandag 7 | Ballast zetten, nog een rondje met de hond, en dan richting Janville – waar de bakker vandaag gesloten blijkt :-( 's Avonds stoppen we, net als vorige ronde, aan Vauxrot, maar nu is het toch te vroeg donker voor een wandeling.
|
| Dinsdag 8 | In het donker in grand ballast varen is al geen lolletje, en nu het regent zien we helemaal niets meer op de camera. Als het dan ook nog ijzig gaat waaien, en de kopschroef, die de hele reis al slecht start, het helemaal niet meer doet, houden we het boven de sluis wel voor gezien. Waren we maar in Den Bosch gebleven…
|
| Woensdag 9 | Oeps, gisteravond helemaal vergeten dat de sluizen in dit pand doorgeschakeld zijn, dus de volgende staat niet klaar. De dĂ©panneur blijkt net aan de andere kant van het district te zijn, en voor hij terug is zijn we bijna een uur verder. Zo wordt het nog krap om voor de middag aan La Neuvilette te zijn, waar Thijs een Bosch-dealer weet te zitten. Als zijn fietsroute dan ook nog afgesneden wordt door een nieuwe autoweg, komt hij inderdaad precies voor een gesloten deur. Na de middagpauze blijken we gelukkig niet voor niets gewacht te hebben: als het betreffende onderdeeltje van de startmotor vervangen is, start de kopschroef weer als vanouds. Na aankomst bij de silo blijken we morgenvroeg achter de buren aan te kunnen laden, dus toch nog een dagje 'verdiend'. En vanavond nog even hard werken om het achterruim schoon en droog te krijgen…
|
| Donderdag 10 | Als we weer geladen en onderweg zijn, zijn we toch wel tevreden dat we nog een retourtje Frankrijk gedaan hebben. Het enige waar ik me nu nog zorgen over maak, is dat ze ons volgende week niet meer leegmaken op onze favoriete losplek. Want ik heb ietwat overmoedig aangeboden om een compleet kerstdiner voor 13 personen te verzorgen, en dan is het toch fijn als je van tevoren nog even boodschappen kunt doen… Voor de zekerheid haal ik in Reims vast vlug een paar flessen crĂ©mant voor het apĂ©ritief (al is dat natuurlijk vloeken in de kerk ;-).
|
| Vrijdag 11 | In het canal de Abbecourt blijkt sluis 8 klaar te staan voor de opvaart. Alleen is er geen opvaart: waarschijnlijk heeft Thijs op het verkeerde knopje van de afstandsbediening gedrukt… De bedieningspost van de tunnel zegt niet voor deze sluis verantwoordelijk te zijn, en dus ook niet over het nummer van de itinĂ©rant te beschikken. We gaan er vanuit dat de sluis zich na een minuut of tien wel zal resetten, maar als er na een kwartier nog niets is gebeurd, ga ik het maar eens via de intercom op de wal proberen. HĂ©, geen intercom op deze sluis. Dan het GSM-nummer van de itinĂ©rant, dat hier altijd op de deur hangt, maar in m'n geheugen zien te prenten. HĂ©, geen nummer op de deur. Dan maar aan de rode stang trekken. HĂ©, geen dubbel rood… Ook niet als we op de alarmknop van de afstandsbediening drukken. Tja, dan zijn onze mogelijkheden wel zo'n beetje uitgeput. Dus maar diep ademhalen en 0800-863000 bellen. Na tien minuten heeft Thijs de dame van het VNF-callcenter min of meer uit kunnen leggen waar we zijn en wat er loos is, maar een oplossing is nog niet in zicht. En dan komt er gelukkig een wit autootje aanrijden: gered! Het eerste wat de depanneuse doet is vermoedelijk het briefje met haar GSM-nummer van de vloer rapen en weer op de deur plakken, want als we de sluis invaren hangt het er weer. Hoe ze nu gewaarschuwd is dat wij boven de sluis lagen zullen we echter nooit weten, zo snel gaat ze er weer vandoor…
|
| Zaterdag 12 | Aan Abbecourt ligt een collega met startproblemen en nog geen idee waar het aan ligt. Omdat twee meer weten dan een, gaat Thijs maar even mee zoeken. De startmotor blijkt het begeven te hebben, en wat definitiever dan de onze. Lastig, en zeker op zaterdag in the middle of nowhere. Gelukkig kan buurman hulptroepen inschakelen. Eenmaal het kanaal uit, gaan we deze keer maar weer eens linksaf.
|
| Zondag 13 | Omdat voorbuurman ziek is, zijn we gisteren maar op gepaste afstand gebleven. Niet omdat we bang zijn voor besmetting, maar omdat hij hier in het canal du Nord dan alleen kan schutten en dus niet vast hoeft te maken. Gisteravond om die reden ook al halverwege het pand blijven liggen, maar dat mag niet baten: in de 'vallei' lopen we hem vandaag toch in. Gelukkig krijgt buurman alweer vroeg rust: om half vijf wordt er gestopt met schutten, vanwege de regionale verkiezingen.
|
| Maandag 14 | Het kan verkeren. Op de Schelde gaan wij, op aandringen van de voorburen, maar voorop varen omdat we wat beter lopen. Daardoor kunnen wij 's avonds nog net als vierde schip mee met de eerstvolgende schutting in KaĂŻn, maar heeft buurman nog twee (grote) wachtenden voor. En houdt het dan dus maar voor gezien. Terwijl wij, zonder het echt laat te maken, nog tot Oudenaarde komen.
|
| Dinsdag 15 | Omdat we wat te vroeg zijn voor het Zennegat maken we een uurtje of twee aan Steendorp vast, zodat Tara nog even de poten kan strekken. Eenmaal binnen maken we maar weer in Battel voor de bakker vast, want volgens de afdeling planning moeten er morgen eerst nog twee Kempenaars lossen.
|
| Woensdag 16 | Als Kempenaar nummer twee langs is, gaan wij er ook maar weer eens aan beginnen. Als Thijs even later toevallig met die buurman in gesprek raakt, verneemt hij dat de planning tegen hĂ©m heeft gezegd dat er misschien nog een spits voor moest lossen, als die er eerder was…. @&*! als we dat geweten hadden… Dan waren we vandaag nog leeg gekomen en hadden we nog mooi voor het weekend naar Den Bosch kunnen varen. Zucht, het kan hier ook nooit eens goed gaan met lossen. Voor Kempenaar twee leeg is, is onze achter/voorbuurman er ook, en aangezien die een eerdere losdatum heeft, schuiven we dus nog een plekje op.
|
| Donderdag 17 | Gisteravond is Tara voor 't eerst een paar uur alleen aan boord gebleven, terwijl wij bij de buren zaten, en dat is zonder wolvengejank of extreme homemakeover verlopen. Dus gaan we vandaag weer met z'n tweetjes weg, want komende weken zal ze nog wel eens vaker alleen moeten zijn. Bij vertrek krijgen we een protestkefje, maar als we terug komen wederom geen zwaar gestreste hond, dus we zijn voorzichtig optimistisch… Ook wat het kerstdiner betreft: 's Avonds komen we nog half leeg.
|
| Vrijdag 18 | Lossen en wegwezen: kunnen we nog net naar buiten aan het Zennegat. 's Avonds komen we nog tot Dintel.
|
| Zaterdag 19 | In plaats van aan de Moerdijk rechtdoor te gaan, slaan we linksaf richting 's Gravendeel. We hebben vandaag namelijk maar liefst twee vergaderingen in Dordrecht. De eerste halen we tijd- en vervoerstechnisch niet, maar voor de tweede wordt Thijs opgehaald. Ik blijf maar aan boord: Kia hebben we destijds waarschijnlijk ineens te lang alleen gelaten, dus met Tara gaan we maar geen risico nemen. Vanuit de auto smst Thijs dat achter de dijk een mooi natuurgebied ligt, dat gaan we dan maar eens verkennen. Ze kan er inderdaad lekker door de modder rauzen en als ik nadien het schip ga soppen ligt mevrouw heerlijk binnen te snurken.
|
| Zondag 20 | Nog een rondje slootjes & struikgewas, en dan op naar Den Bosch. Alleen komen we daar nooit aan: omdat we op zondag niet door de Dungense brug kunnen, besluiten we maar een middagje onze thuishaven binnen te duiken. Vast de post ophalen enzovoort. Normaal lig je daar niet zo prettig, zeker niet met een 'spitsje', omdat er om de haverklap (zand)schepen tussen en tussenuit willen. Maar nu ligt de hele plaatselijke vloot er zowat, en is het merendeel voorlopig niet van plan om in beweging te komen. Het is wel steeds een geklauter over al die schepen (al vindt Tara het helemaal geweldig om over zo'n grote tanker op en neer te rennen) maar nog minder ver lopen dan anders naar de bushalte… Zodat we er uiteindelijk maar liefst drie weken blijven 'plakken'.
|
| Maandag 21 | tot en met zondag 10 januari 2016. Beter laat dan nooit: nog de beste wensen allemaal! Kerst & nieuwjaars kaarten en mails sturen of beantwoorden is er deze keer helemaal bij in geschoten. De laatste dagen van 2015 staan vooral in het teken van het kerstdiner: dagje richting Dordt om borden bij te kopen en een defecte acculader weg te brengen, een dag boodschappen inslaan, een dag voorbereidingen treffen, twee dagen kokkerellen en eten, een dag afwassen en opruimen (en dan nog drie dagen van de kliekjes kunnen leven ;-) Tussendoor krijgen we en gaan we op familievisite en komen de vrienden van pa en ma nog een keer aanwippen. Hun andere trouwe metgezel, 'poes', moeten we helaas laten inslapen. Dat betekent wel iets meer rust voor Tara, al duikt ze nog altijd meteen in 'tijgerstand' als ze in de tuin komt. Daar brengt ze trouwens heel wat uurtjes door, zomaar wat rondscharrelend, kluiven begravend en weer opgravend, of het vrouwtje aan het 'helpend'. Want door de tot dusver ongelooflijk zachte winter (er vliegen zelfs nog hommels rond…) moet er met oudjaar nog geschoffeld en gewied worden. Hoewel er net aan de andere kant van de heg afschuwelijk harde knallers afgestoken worden, blijkt 'handschoen zoeken' wel zo'n leuk spelletje, dat ze daar nauwelijks aandacht aan besteedt. Intussen krijgt Thijs ook aardig groene vingers, maar dan letterlijk, van het hekjes verven. Daarnaast moet er aan boord natuurlijk ook geklust worden, brengen we een hoop spullen naar de stort en de kringloop, gaan we regelmatig even langs de Maas wandelen, krijgen we toekomstige collega's op visite, doe ik nog een dagje Breda met peettante,… Kortom, de tijd vliegt gewoon voorbij. Voor we het weten is de eerste week van het nieuwe jaar alweer om. En besluiten we, hoewel we nog niet 'iedereen' gezien hebben, na al op diverse reizen (waaronder een Sète…) gepast te hebben, 2016 met een Antwerpen-Vailly te beginnen.
|
|