|
|
| Maandag 1 | Meevaller, vandaag nog lossen. Omdat we nog geen flauw idee hebben waar we daarna heen gaan, fiets ik maar even naar het postkantoor om ons SI-certificaat hier vast aangetekend op de post te doen (nogal verwarrend allemaal hoor, als je verzekering de keuring door een externe expert laat uitvoeren). Nu ik toch in het centrum ben, ga ik ook maar even kijken of de 'tweedehands' De Slegte weer open is. Jawel! Neem meteen maar een stapeltje 'tuinieren voor beginners' mee: dat soort boeken wil je toch graag eerst even inkijken. Als we 's avonds leeg zijn weten we nog niet of het Amsterdam, Terneuzen of Stein wordt, dus blijven we maar ter plekke liggen.
|
| Dinsdag 2 | tot en met zondag 7 september. Het wordt dus Stein…. Ribecourt! Maandag laden. Omdat er weer het een en ander verhuisd mag worden voor de ouwelui, maar via Den Bosch wel erg ver om is voor drie dagen, gaan we maar over Weert. Voor de verandering gaan we bij Herentals al van het Albertkanaal af, in plaats van bij Kwaadmechelen. 'Kom u hier vaak?' vraagt een sluismeester. 'Och, zo eens in de dertig jaar…', antwoordt Thijs. Maar nu we het een keer gezien hebben misschien wel vaker (ten minste, als dat uitkomt qua diepgang) want het vaart wel een stuk gezelliger. En niet eens langzamer: ondanks dat we hierlangs zeven sluisjes hebben, in plaats van twee via het Albertkanaal, zitten we aan Mol weer achter het zelfde schip als aan Wijnegem.
|
| Maandag 8 | Net bij de laatste vrachtwagen, als Thijs driftig staat te gebaren dat ik het schip af moet draaien om 'm recht te leggen, begint Kia, die waarschijnlijk een darmvirusje heeft opgelopen, paniekerig aan de deur te krabben, en gaat de telefoon ook nog rinkelen… Pfft, blij als we weer lekker rustig geladen onderweg zijn.
|
Reactie van
p.kuijten | Ik lees jullie blog met grote belangstelling zo mogelijk iedere dag. Daarnaast zijn wij grote dierenliefhebbers. Nu lees ik dat jullie Kia is overleden. Ik wens jullie alle sterkte in het verdriet en het verlies van zo'n trouwe maat. Ik heb genoten van ook haar verhalen en ondernemingen. Dank daarvoor.
|
Reactie van
Arnold | Kia overleden?
We hebben haar zo goed leren kennen (ik weet eigenlijk niet eens of het een 'haar' was, ik heb gewoon altijd gedacht dat het zo was) de afgelopen jaren. Een scheepshond met een eigen email-adres (k.i.a@picaro.nl) is natuurlijk uniek. Sterkte bazen! Ik hoop dat jullie snel een waardig opvolgster vinden.
Hoop dat jullie snel weer posten.
groet
Arnold
|
| Dinsdag 9 | Hoewel, rustig… In Frankrijk wordt al een tijdje gesproken over de hervorming van de vaarwegreglementen. Ik verkeerde in de veronderstelling dat daar nog steeds over overlegd werd. Maar overleg is in Frankrijk meestal eenrichtingsverkeer: per 1 september blijken er een heel stel gewoon van kracht geworden, ondanks de bezwaren van de Franse schippersbonden. Grootste bezwaar is dat door de in de RPP's voorgeschreven maten het merendeel van de spitsenvloot wettelijk niet meer op een groot deel van de spitsenkanalen mag varen. Want spitsen van 38,50 bij 5,05 meter zijn toch wel 'n zeldzaamheid: de meeste zijn langer en/of breder. Nu stonden die standaardmaten vaak ook al in de oude reglementen. Daarvan was echter nooit zo duidelijk of er op gedoogd werd (behalve op die 1,80 m diepgang), of dat ze in veertig jaar gewoon in vergetelheid geraakt waren. Maar nu zijn er kersverse reglementen, én een overijverige waterpolitie… Hoe dan ook is het geen prettig idee om in geval van problemen aan de willekeur van een chef of de persoonlijke interpretatie van een agent overgeleverd te zijn. Daarnaast zijn bij een aantal vaarwegen de sluizen in het nieuwe reglement smaller geworden, de vaargeul ondieper en de bruggen lager. Wel lekker makkelijk, dat je als vaarwegbeheerder de regels kunt aanpassen aan je eigen nalatige onderhoud…
|
| Woensdag 10 | Om de oude en de nieuwe RPP's te kunnen vergelijken liggen het bureau, de tafel, de bank en de vloer bezaaid met reglementen. Als er een appje van een buurman komt met de vraag of de op- of de afvaart nu voorrang heeft bij werkzaamheden op de Deûle, kan ik daardoor binnen een paar minuten een foto van het juiste artikel sturen. Binnen een paar seconden hangt de buurman aan de lijn, niet alleen stomverbaasd over de inhoud van het artikel (degene die er het dichtste bij zit heeft voorrang), maar ook over het feit dat wij die kennis zó paraat hadden ;-)
|
Reactie van
Peter | Haha, ja inderdaad stomverbaasd!
|
| Donderdag 11 | De ene spits is de andere niet. De laatste maanden krijgen we keer op keer commentaar van buren dat we zo diep liggen, variërend van 'jullie gaan zeker naar Sète' tot 'onderzeeër!' Terwijl andere collega's zelden die reactie krijgen als ze afgeladen liggen. Een buurman wil er wel serieus op ingaan: hij denkt dat het, behalve doordat 'men' dit niet van ons gewend is, komt door het feit dat er veel 'zeeg' in het schip zit, in combinatie met een lage den. Collega's zijn ook vaak verbaasd dat wij met die lage den 350 ton kunstmest kunnen bergen. Het vreemde is, dat buren die zeggen dat zelf niet te kunnen laden, vaak wel weer veel meer graan kunnen meenemen dan wij. De ene kuub is blijkbaar ook de andere niet…
|
| Vrijdag 12 | Niet te geloven, net vier pousseurs voor ons aan Arleux…
|
| Zaterdag 13 | Het mooie nazomerweer zorgt voor prachtig licht. En dan zijn de meeste schepen ook nog eens vers geverfd… Maar weer 'ns een dagje in de stuurhut zitten dus, in plaats van aan de PC. En een pandje meefietsen voor 'n fotosessie van de voorbuurman. Hond ook weer blij.
|
| Zondag 14 | Het stikt op het moment werkelijk van de stagiairs en zij-instromers die de spitsenvaart in willen, dus ik heb heel wat te 'coördineren'. 's Middags komt er een zij-instromer aanwippen met een koffer vol bio-fruit. Behalve veel werk, levert het dus ook wel wat op ;-)
|
| Maandag 15 | Ik begin m'n verjaardag lekker met een veldwandeling met Kia, maar daarna is het een gewone werkdag: lossen, boenen en mail verwerken. Toch vreemd, zo'n eerste verjaardag zonder ma én pa. Van m'n schoonfamilie moet ik het ook niet hebben, want die vergeten me allemaal (en zullen dat dan ook nog lang moeten horen ;-). Dat geldt gelukkig niet voor andere familieleden, vrienden en buren. Zo krijgen we maar liefst twee auto's aangeboden om boodschappen te kunnen doen. Daar maken we dankbaar gebruik van, want 's avonds is het volle bak binnen!
|
| Dinsdag 16 | Iedere dag een feestje… Als we na het boenen buiten de taartresten weg zitten te werken met wat buurmannen, komt de buurvrouw met een geniaal idee: vanavond met z'n allen barbecueën! Reuze gezellig, en als het laat en koud wordt laten we de boel gewoon lekker op de wal staan.
|
| Woensdag 17 | Weer mooi weer, bijna té warm om te werken. En het is ook wel laat in het jaar om nog aan grote schilderklussen te beginnen. Dus houden we 't maar bij plekjes bijwerken op de bulb, het roefdek en het gangboord, in afwachting van een reisje. We kunnen hier ter plekke weer laden voor Middelburg. Maar met volle bak kunstmest de Westerschelde over zien we niet zo zitten, en minder laden komt niet uit met de partijgrootte. 's Middags komt er dan nog een reisje Ribecourt – Westdorpe uitrollen, wat ook voor ons geen punt is met 350 ton. Alweer : dit wordt een vreemd jaar in de statistieken…
|
| Donderdag 18 | Prachtig windstil weer, dus geven we de stuurhut maar 'n beschermlaagje D2 om de winter door te komen. Voor 'het mooie' zouden we de achter- en zijpanelen eigenlijk eens kaal moeten maken, maar voor dat soort karweitje hebben we tegenwoordig gewoon geen tijd meer.'s Avonds wordt er 70% kans op regen voorspeld, en kleurt de lucht ook verdacht groen, dus barbecueën we maar bij de achterburen, die nog niet aan de reis zijn, in het ruim. En dan blijft het natuurlijk droog.
|
| Vrijdag 19 | Terwijl we liggen te wachten tot de voorbuurman geladen is, horen we dat sluis Epenancourt sinds gisterenmiddag gestremd is en dat er al 15 schuttingen voor liggen. Tja, 50 ton minder laden en over St-Quentin gaan zou een optie zijn, ware het niet dat we daar zondag niet door de tunnel kunnen. Tot overmaat van ramp komen er terwijl we liggen te laden ook nog eens drie canal du Nords voorbij. 's Avonds komen we toch nog tot Sermaize. Altijd leuk om een stukje te lopen langs die oude boerderijen achter de sluis.
|
| Zaterdag 20 | Zonder geluk (en AIS) vaart niemand wel: boven Epenancourt gaan we in een klap die drie canal du Nords voorbij, doordat we met een losse buurman mee kunnen schutten. Maar dan blijkt Peronne weer in panne…
|
| Zondag 21 | Tussen de (andere) bedrijven door heb ik m'n handen aardig vol aan de RPP-problematiek, o.a. met overleggen met de diverse bonden. Morgen is er een bestuursvergadering van de Internationale Afdeling van Koninklijke Schuttevaer waar dit onderwerp ook op de agenda staat. Normaal gesproken had ik daar weer eens niet bij kunnen zijn omdat je in het canal du Nord nauwelijks openbaar vervoer hebt, maar gelukkig kan ik vandaag mee naar Nederland rijden met een zij-instromer die een weekje met de voorbuurman meegevaren is. En me zelfs netjes thuis aflevert. Win-win.
|
| Maandag 22 | De terugreis verloopt wat gecompliceerder. Thijs is via de Leie gevaren, omdat daar meer dorpjes en steden zijn waar ik terug aan boord kan komen dan langs de Schelde. Omdat ik onderweg geen internet heb, heb ik gisteren voor al die plaatsen uitgezocht hoe ik er per ov kan komen vanuit Rotterdam, want voor het ene plekje moet je via Gent, en voor het andere weer via Brussel. Als ik na afloop van de vergadering bel, denkt Thijs vanavond tot Menen te komen. Mooi, daar kan ik met de trein naar toe, zodat ik in ieder geval niet met bussen hoef te gaan klungelen. Bovendien heb ik in m'n hoofd dat het station daar niet ver van de rivier ligt. Als ik na diverse overstappen in Menen gearriveerd ben, sla ik dus linksaf. Mmm, ziet er heel anders uit dan ik me herinner… toch maar 'ns aan iemand de weg vragen. 'De Leie, te voet, oei dat is héél ver weg.' Als ik dan ook nog in een woonwijk terecht kom, bel ik maar eens naar Thijs of die even op Googlemaps wil kijken, want ik kan nergens een plattegrond ontdekken. Straatnaambordjes blijken ook dun gezaaid, zodat ik met Thijs z'n aanwijzingen ook al weinig opschiet: vaak moet ik een heel end een straat in lopen om pas op de zoveelste kruising te ontdekken dat het de verkeerde is. Ondertussen begint de accu van m'n GSM aardig leeg te raken. Die van mij trouwens ook… Na de nodige omzwervingen geraak ik dan toch aan boord. Pfft, drie uurtjes vergaderen, twee dagen bezig. Om die reden heb ik nou nooit een bestuursfunctie gewild. Maar op een gegeven moment rol je er toch in :-(
|
| Dinsdag 23 | Als de kat van huis is… dansen de muizen op het aanrecht! Bij het opruimen ontdek ik eerst wat splintertjes amandel achter de fruitschaal en dan verdachte zwarte 'rolletjes'. Shi… dus eerst alle kasten ondersteboven, en dan het aanrechtblad er af om achter de koelkast en de wasmachine te kijken. Waar ik zou gaan nestelen als ik een muisje was. Niet dus. Als we in Westdorpe aangekomen zijn, maakt Thijs meteen maar van de (weliswaar zeer beperkte…) gelegenheid gebruik om de wasmachine op z'n kant te leggen, en de oorzaak van een toenemende lekkage op te sporen. De waterpomp blijkt de schuldige, niets aan te doen. Ondertussen zit ik even te chatten met een collega die we nog niet persoonlijk kennen, maar die zich mede uit hoofde van zijn bestuursfunctie erg bezorgd maakt over de nieuwe RPP. Zijn scheepsnaam kennen we wel, we hebben hem zelfs net nog gezien: 'Volgens mij liggen we net voor je…' 'Ok, dan kom ik zo even langs.' Oeps, dat wordt vlug opruimen ;-) Als buurman weer vertrokken is, horen we opeens een knagend geluid uit het schoenenkastje komen. Dat klinkt bekend…. Terwijl Thijs alle schoendozen er voorzichtig uit pakt, houd ik de deuropening scherp in de gaten. Net als we denken dat hij toch nog ontsnapt is, schiet hij onder het bed… Dus ook daar maar weer alles onderuit. Na een brute (liggende) klopjacht, dat beestje is werkelijk watervlug, krijgen we 'm met vereende krachten te pakken. Maar dan hebben we allebei geen eetlust meer. Derde dag zonder avondeten…
|
| Woensdag 24 | Als we leeg zijn, staat vast dat we morgen van de volgende partij Ribecourt afvallen, en verder zit er nog niets in de pen. Dus gaan we maar richting Brabant, om mee te helpen bij de (hopelijk ;-) laatste fase van De Grote Verhuizing. 's Avonds maken we bijtijds vast in 't Zijpe, zodat we, na een rondje met Kia, weer eens fatsoenlijk warm kunnen eten.
|
| Donderdag 25 | Om volgende week 'vrij' te hebben, werk ik onderweg nog zoveel mogelijk dingen af. Van de 23 mailtjes die ik vandaag verstuur, gaan er 22 over bestuurszaken. De helft over de RPP's, en een kwart over stagiairs en instroom. Er wordt in het gangboord veel gemopperd over de binnenvaartorganisaties, maar als je zelf bestuurslid bent zie je pas hoeveel werk er achter de schermen verzet wordt – en hoeveel tijd dat kost. Tegen de avond arriveren we in Den Bosch, waar een potentiële zij-instromer op de koffie komt.
|
| Vrijdag 26 | Net als we allerlei afspraken met vrienden en familie gemaakt hebben gaat de telefoon: of we maandag in IJmuiden kunnen laden voor Evry. Ahhrgh… vooruit maar dan. Gelukkig hadden we nog nèt geen auto gehuurd voor komende week. En kunnen we wel de auto met aanhanger van oom lenen, waar we vervolgens vier verhuisritjes mee doen. Dan weer terug naar Den Bosch, want ik moet morgen al vroeg met de trein mee.
|
| Zaterdag 27 | Vanaf station Breda kan ik dan meerijden naar Brussel, voor een vergadering van de Europese Schippers organisatie(s). Waar de herziening van de RPP ook op de agenda staat. En waar ik weer een hoop interessante mensen leer kennen. Dus toch wel de moeite waard om m'n (nu opeens…) enige vrije dag voor op te offeren.
|
| Zondag 28 | Linksom of rechtsom naar IJmuiden: in sluis Engelen weten we het nog steeds niet. Als ik even later naar buiten kijk, zie ik een bekende kerktoren: aha, het is dus rechtsom geworden. In IJmuiden kunnen we volgens de post niet in onze laadhaven overnachten, dus maar het Spuikanaal in. Waar wel veel palen staan, maar slechts weinig met afloopmogelijkheden, en die liggen dus flink vol. Dan maar drie breed. Als Thijs Kia gaat uitlaten blijkt het alsnog niet mee te vallen om aan de wal te komen, want het is niet alleen een flinke stap naar de steiger, maar buurman blijkt daar ook nog eens precies met z'n bolders voor te liggen. Dus mag ik mee om Kia aan te geven, want als ze tegenwoordig op Thijs z'n schouder 'gehangen' heeft, kan ze vervolgens heel slecht lopen. Hm, buurhond gaat blijkbaar niet de wal op, ontdekken we even later op het voordek…
|
| Maandag 29 | Om 8 uur nog steeds niks gehoord van de verlader, terwijl er toch om 6 uur laadgereed op de papieren stond. Dan zal de planning vannacht wel uitgelopen zijn. Omdat het droog weer is, en ze nu toch ieder moment kunnen bellen, gaan we maar vast open leggen. We staan nog niet buiten, of er stopt een auto: 'Schipper, we proberen je al de hele tijd te bereiken…' Oeps, blijkt de telefoon nog op 'stil' te staan: 8 oproepen gemist! Terwijl we vliegensvlug losgooien om naar de laadplek te gaan komt er ook nog een politieboot op ons af, die ons vervolgens tot in de hal achtervolgt… De laadploeg ziet het met argusogen aan 'Schipper, je hebt toch niet te hard gevaren?' 'Nee hoor, die komt alleen maar een bakje koffie drinken…' Of liever gezegd: twee bakjes koffie brengen, want vanwege het rollen laden is onze keuken onbruikbaar. Kijk, dat is nog eens waakzaam én dienstbaar!
|
| Dinsdag 30 | Gisteren 'binnendoor' nog naar Krimpen gevaren, zodat we vandaag eerst het tij mee hebben tot de Volkerak, en vervolgens weer van Antwerpen tot Baasrode.
|
|