|
|
| Zaterdag 1 | Dagje achter de naaimachine, in plaats van het beeldscherm. Want woensdag krijgen we, net als de buren, weer een stagiair aan boord, en het nieuwe logeermatras moet nog steeds van een stofje voorzien worden. Net als alles volledig op z'n kop staat, staat de gendarmerie op de sluis. Gelukkig komt onze agent niet binnen, en hoef ik maar een paar documenten op te graven. Maar de controle van twee spitsen neemt wel net zoveel tijd in beslag, dat de sluismeester maar op onze grote achterbuurman blijft wachten, die de hele dag een schutting achter ons gebleven is. Een paar kilometer boven de volgende sluis komt hij ons opeens voorbijzetten. Even later wordt duidelijk waarom: bij deze sluis is de schutlengte beperkt, waardoor we er hier niet met z'n drietjes in mogen. Dus dat wordt een hele schutting wachten. %&$ mooi gen…. door die mannen!
|
| Zondag 2 | Logeerkamer uitmesten, voorraadkast opruimen, was wegwerken – en voor ik het weet zijn we al op onze losplek.
|
| Maandag 3 | Daar liggen nog twee geladen voorburen. Wij komen ook nog leeg, omdat onze kunstmest blijkbaar harder nodig is, de buurman half.
|
| Dinsdag 4 | Als we vastliggen aan de palen beneden de stad zien we dat de vervallen huisjes achter de muur gekraakt zijn door een Roma-kolonie. Hmm… 'Ach, hebben we deze keer in ieder geval geen last van de politie', merkt buurman op. In theorie moeten we daar zelfs de komende drie maanden in heel Europa geen last van hebben, hebben ze ons zaterdag verzekerd, want alle binnenvaartcontroles worden nu internationaal geregistreerd bij Aquapol. Maar als ik de wal op ga om een foto te nemen van vier eendrachtig vlaggende schepen tegen een strakblauwe lucht, loop ik alweer twee blauwe uniformen tegen het lijf… Die komen natuurlijk zeggen dat we hier niet mogen liggen vanwege dat Romeinse wrak op de bodem, en en passant maar weer even hardwerkende mensen controleren… Om razend van te worden, iedereen weet dat er hier in de omgeving gewoon geen andere ligplaatsen zijn, maar geen enkele instantie voelt zich geroepen om iets aan deze absurde situatie te veranderen. De heren zitten ook wel een beetje met de hele situatie in hun maag, waardoor ik ons en de buren een nieuwe controle bespaard krijg. Voor de buitenste buren lukt dat toch niet. Buurman nummer vier daarentegen, die even op bed lag, krijgt als hij de stuurhut in wil komen, meteen van links en van rechts een seintje dat hij nog maar wat meer rusttijd moet nemen ;-)
|
| Woensdag 5 | Zo mooi als het weer gisteren was, zo slecht is het vandaag. Desondanks gaan we dapper op weg naar de markt: daarvoor zijn we tenslotte naar Arles gevaren! De meeste marktkooplui blijken echter niet zo moedig: in plaats van drie straten te beslaan, bestaat de markt vandaag slechts uit zes kramen… Doordat de buren, die nog wat te vieren hebben, ons dan maar op een lunch trakteren, wordt het toch nog een gezellig uitje. 's Avonds arriveren onze beide stagiairs, en eten we nog eens bij de buren.
|
| Donderdag 6 | Het was eigenlijk de bedoeling geweest om in een keer leeg op te lopen, maar onderweg kregen we een voorstel dat we toch niet af konden slaan: in Zuid-Frankrijk laden voor Noord-Duitsland, onze langste reis ooit. Minpuntje is dat de klant maar niet kan beslissen wanneer er geladen mag worden. Omdat we in afwachting daarvan wel een stagiair bezig moeten zien te houden, hebben we het ruim maandag maar het ruim gelaten… Als dat weer schoon is, drinken we gezellig met alle buren bij ons in de roef koffie. 's Middags met de stagiairs naar het museum aan de overkant, waar intussen een nieuwe vleugel is aangebouwd voor het 31-meter lange, met 27 ton stenen geladen Romeinse binnenvaartschip wat hier net voor de kop geborgen is. Omdat het zo'n prachtig weer is doen we na de geschiedenisles nog een terrasje.
|
| Vrijdag 7 | Het weer speelt jojo, zeggen ze op de radio. Inderdaad, vandaag regent het weer eens. Dat is natuurlijk wel prima boenweer, want ook dat karweitje hadden we voor onze stagiairs bewaard. In de loop van de dag breekt het zonnetje door, waardoor er aansluitend in T-shirt touwen gesplitst kunnen worden, en we vervolgens met z'n allen op het luikenterras koffie drinken – en dat allemaal in de eerste week van februari! Maar omdat de Rhône intussen toch stijgt (wat ook merkbaar is aan de klopgeesten onder het vlak…) en onze hoop op beneden laden daalt, gaan we zondag toch maar vast een stukje richting Lyon doen. Met het oog daarop fietsen buurvrouw en ik dan ook alvast maar een keer naar de supermarkt. Als we terugkomen blijken de buitenste buren opeens aan de rijst en is er voor de overige schepen plots sprake van een nieuw bauxiettransport naar regio Parijs. Maandag horen we meer. Pfft, weer, water, werk,… alles speelt hier jojo!
|
| Zaterdag 8 | Met z'n allen naar de markt voor olijven, knoflookteentjes, tapenades, stieren- en eendenworstjes, artisjokken, zwarte tomaten, fougace, gevulde inktvis… stage op een spits betekent ook een culinaire ontdekkingsreis!
|
| Zondag 9 | Zalig zondagsweer, dus gaan we de stagiairs maar eens wat van de omgeving laten zien. Heen over de Petit-Rhônedijk (mooi, maar wel een hindernisparcours omdat we bij alle zijweggetjes de fietsen over twee slagbomen heen moeten tillen) en terug door het vlakke Camarguelandschap ten zuiden van de stad. De heren hebben het op den duur nogal moeilijk met hun zadels, dus staan de dames galant hun rijwielen af…
|
| Maandag 10 | Weer een regendag. Dus klussen de mannen wat in de machinekamer en het ruim, en ik aan de computer. Het uitsluitsel over een reis is wéér eens uitgesteld, dus gaan we morgen toch maar varen. De vraag is alleen: waarheen? Want er is niks van Bologne, en zelfs niet van Chalons.
|
| Dinsdag 11 | Dat hebben we weer mooi getimed: vannacht is er zoveel water bij gekomen dat de lage kade onder water staat en voor de halve Rhône 'vloedregime' (RNPC) geldt… Als het licht is gaan we toch maar varen, maar hard gaat het niet. Beneden Beaucaire lopen we plaatselijk nog maar 4 kilometer per uur, en dat leeg… Het voordeel daarvan is dat we extra lang kunnen genieten van het fraaie uitzicht op de besneeuwde Mont Ventoux. 's Avonds stoppen we in Saint Etienne des Sorts, waar onze 'huiswijnboer' morgenvroeg een paar doosjes cuvée des mariniers komt afleveren.
|
| Woensdag 12 | Het voordeel van zo met z'n tweetjes opvaren is dat je kunt experimenteren waar het het minst hard stroomt. De ene keer schiet de een vooruit, de andere keer loopt de ander aan de andere oever soms weer twee kilometer per uur harder. Tussen leeg en geladen (vorige keer) op lijkt ook weer wat verschil te zitten. En hoewel je je leeg wat meer kunt veroorloven dan geladen, qua langs de kant kruipen, maakt onze stagiair het soms wel erg spannend… De buren zijn inmiddels aan de reis, om in Nemours te laden voor Herent, maar wij hebben nog steeds geen bestemming. Avonds stoppen we in Valence, waar de andere buren uit Arles ook nog 'doel-loos' liggen. Kunnen we morgen mooi met z'n drietjes experimenteren: een langs de linkeroever op, een langs de rechteroever, en eentje door het midden ;-)
|
| Donderdag 13 | In Vienne eten we gezellig met z'n achten bij ons aan boord pizza. Met onze vaste buren gaat zoiets altijd heel gemakkelijk: die halen, zoals zo vaak, morgenvroeg gewoon brood voor ons. De andere buren brengen naast wijn ook nog geld mee. Maar ze leren snel: 's avonds krijgen we een hele stapel oude vaarkaarten en boeken die van een van de vorige eigenaren van hun schip zijn geweest. Dat vinden we veel leuker: onbetaalbaar…
|
| Vrijdag 14 | 2500 kuub per seconde aan Ternay en 1300 in Lyon. De pont de Chasse in Givors, een oude hangbrug met zware pijlers, die ook nog eens in een bocht naar stuurboord ligt, is een berucht punt met sterke stroming. Geladen kun je het (niet gemarkeerde, smalle) bakboord gat nemen, dat wat lichter is, maar je maakt dan wel een akelige zwieper. Leeg moet je ook door het (niet gemarkeerde, ondiepe) stuurboord gat kunnen. Dus dat gaan we vandaag eens proberen. Oef, geeft ook een leuke duw… Bij jezelf voel je het, maar bij je buren zie je het, wat altijd minstens even spannend is. Maar we komen er alledrie heelhuids door. Dan het zwaarste punt: het viaduc de la Méditerranée. Die hebben we geladen met 2385 m3/s gehaald, dus leeg moet 2500 geen probleem zijn. Maar de buren, die wat minder PK's hebben, hebben het toch wel zwaar. En dan komt Lyon dus nog… Ik ben vooral benauwd voor de doorvaarthoogte, maar die valt mee: de auto van de buren blijft zelfs staan… Eenmaal boven Lyon is de stroming geen probleem meer. Maar hebben wij nog steeds geen reis. En morgen is het weekend en overmorgen zijn we aan Chalon en moeten we een keuze maken: linksaf of rechtdoor. Stoppen is geen optie: nog een verloren dag, en dan wordt het weer krap om de maandag daarop te laden. Om het nog ingewikkelder te maken moet ik die maandag eigenlijk ook nog in Parijs kunnen komen… Dus hebben we maar eens geïnformeerd of wij dan niet in vredesnaam weer in Chalons-en-Champagne kunnen laden. Dat kan wel, en ook nog naar Roermond, alleen is er maar één reis, en aangezien de achterbuurman vóór ons leeg was… Maar aangezien die buurman in grand ballast moet varen, en de Centreroute wel mooier, maar ook langer, lager én ondieper is dan het canal d'Heuilley, is het verstandiger dat hij die reis gaat doen. Zodat wij zondag toch maar het canal du Centre in gaan, met 90% kans op een reis Ruisbroek…
|
| Zaterdag 15 | En vermoedelijk ook 90% kans op regen… Vandaag valt er in ieder geval behoorlijk wat. Nu hebben we nog een dak boven ons hoofd, maar afgebroken is zulk weer niet fijn voor ons, niet goed voor de apparatuur en het houtwerk, en allebei niet voor ons oudje. Dat vorige keer toch wel flink geleden heeft van de kou. Voor de zekerheid had ik deze ronde al een plastic hondenmand meegenomen, maar dan kan het kussentje nog nat worden. Dus ga ik vandaag ook nog maar een zeiltje voor over de mand maken. Ondanks de 99% kans dat ze daar niet onder wil liggen…
|
| Zondag 16 | Pfft, op een 'treiterbuitje' na, de hele dag grijs maar droog. Al is de kans dat je tijdens het varen nat regent ook wel beperkt, als er maar van 9.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 17.00 uur geschut blijkt te worden: niet alleen zondags-, maar ook nog laagseizoenstijden hier. Daar hebben we ons toch een beetje op verkeken: als ik de vaaruren van Chalon naar Nemours van vorige ronde eens optel, wordt het met deze bedieningstijden nog krap om dat in 8 dagen te halen… Om wat beter te lopen, demonteren we deze keer dan ook maar het voorpaneel van de stuurhut, in plaats van het plat te klappen: dat scheelt weer 10 centimeter, en dus een hoop ballast in het ruim. Voor 8 dagen is dat wel de moeite, en we hebben er nu natuurlijk ook een grote, sterke stagiair bij om het voorpaneel er weer op te zetten. Voor hem is dat afgebroken varen wel een verademing: eindelijk genoeg stahoogte in de stuurhut!
|
| Maandag 17 | De dag begint ijskoud en mistig, maar dan krijgen we er een zalig zonnetje bij… aaah, er gaat toch niks boven afgebroken varen ;-) En dan ook nog in zo'n mooie omgeving. De stagiairs 'weten niet beter', maar voor ons is deze route echt genieten: heel anders dan het canal d'Heuilley. Niet alleen door z'n bizarre bochten, maar ook doordat dit kanaal meer door de (kleurigere) dorpen loopt dan er langsheen. Die binding zie je ook aan de namen: 'Restaurant aux amis du canal', 'Café du port', 'Bar (voorheen 'Bar Tabac', ook hier staat de tijd niet stil ;-) de la première Ecluse', en zelfs een 'Pharmacie du canal'. Verder zijn er natuurlijk de zwaaiende omwonenden en toeterende voorbijgangers, meerijdende sluismeesters die je nog wel een sluisje na tijd willen laten doen, meerennende bruggenwachters,… enneeeh, bruggen die niet open gaan… In afwachting van de monteur, die morgenvroeg moet komen, overnachten we midden in Montceau les Mines. Inmiddels hebben wij ook een charter: aanstaande maandag in Montargis laden naar Ruisbroek. Maar daar voelen we ons niet door opgejaagd: de losdatum is zo lang, dat we in tijd wel een keer op en neer kunnen varen. Tja, dat heb je zo met reizen van Franse bevrachtingskantoren…
|
| Dinsdag 18 | Voor we ons verse stokbroodje goed en wel achter de kiezen hebben, blijkt de brug al gerepareerd. Waarschijnlijk mede dankzij het feit dat hij ook gestremd was voor het wegverkeer. Daarna wordt het kanaal weer landelijker. Het is eigenlijk ook geen wonder dat het zo bochtig is, want om ons heen is alles krom en kronkelig: de riviertjes, de wegen, de heggen, de bomen, de weilanden… en vermoedelijk ook de elektronica. Want behalve de brug zijn de meeste automaten vandaag in panne en moeten met de hand bediend worden. Met wat overwerk van een aardige sluiswachter komen we toch nog voorbij Paray-le-Monial. Waardoor we vandaag precies dezelfde afstand afgelegd hebben als vorige keer, op zomerdag.
|
| Woensdag 19 | Als 7 jaar garantie de standaard is, doet onze Kia het niet slecht: vandaag is ze 14 geworden! Dat vieren we met een lekkere mergpijp (voor de jarige) en taart (voor de gasten). Of ze de 15 haalt betwijfelen we, want ze gaat steeds slechter lopen, maar misschien verbaast ze ons nog… Verder steken we vandaag voor de eerste keer per kanaalbrug de Loire over, en beginnen we aan het canal latéral. Waar de stagiairs voor het eerst handsluisjes mogen doen. En waar voor het gemak van 8.00 tot 12.00 en van 13.00 tot 18.00 uur geschut wordt, in plaats van van 7.30 tot 12.00 en van 13.30 tot 17.00 uur, zoals (doordeweeks) in het canal du Centre. We bekijken het maar positief: toch 2 uur 'verdiend' vandaag, doordat we in het ene kanaal begonnen, en in het andere geëindigd zijn…
|
| Donderdag 20 | Omdat de bruggen hier een heel stuk hoger blijken dan in de Centre, pompen we er maar wat ballast uit. Ook positief is dat vernieuwde bruggen ietsje verhoogd lijken, en dat er hier en daar baggerspecie achter de nieuwe damwand lijkt liggen, in plaats van 'vers zand'. Het slechte nieuws is dat we 's middags een serieuze bui krijgen. Onze stagiair stuurt stoer door… ja, spitsenvaart is niet voor werkschuwe watjes!
|
| Vrijdag 21 | Prachtige wolkenluchten, waar gelukkig niks uit valt. Bij La Chapelle Montlinard maken we even een koffiestop in de sluis voor visite. Dat blijkt ons 's avonds bijna het lange pand naar Briare te kosten. Hoewel de laatste sluiswachter daar ook wel een bijdrage aan levert: twee schepen vraagt duidelijk teveel van zijn coördinatievermogen, ook al liggen de sluizen hier behoorlijk ver uit elkaar. Gelukkig hebben we hulpsluismeesters aan boord. Omdat de sluizen morgen (zaterdag, dus weer eens andere vaartijden…) toch pas om 9 uur beginnen, stoppen we maar aan Chatillon-sur-Loire. Zodat we het wereldberoemde pont-canal morgenvroeg kunnen doen, en vanavond nog een glaasje Sancerre kunnen proberen met de buren.
|
| Zaterdag 22 | Geen geslaagde Briare-foto's deze ronde: net te laat voor de sfeerverlichting en te vroeg voor het daglicht. Ook te vroeg voor de eerste sluis, en dan komt de sluismeester ook nog te laat. Terwijl we liggen te wachten begint het ook nog eens te regenen. Enige lichtpuntje is een sluismeester die met de auto brood voor ons gaat halen, want de bijzondere sfeer van dit historische kanaal met z'n voormalige sluizentrappen, eeuwenoude huisjes en 'voetbediende' bruggetjes wordt helemaal verpest door dat pokkeweer. In de namiddag begint iedereen het echt goed zat te worden. Behalve voelbaar, aan een lekkende rits of naad, worden de gevolgen ook steeds zichtbaarder: het kanaal wordt alsmaar bruiner door alle water wat er vanaf de hellingen in komt stromen. Als we voorzichtig aan stoppen beginnen te denken klaart het echter op, en gaan we nog maar even door naar Montbouy. Waar naast de huidige sluis ook nog een oude ligt, maar niet zo'n spectaculaire.
|
| Zondag 23 | Oeps, maar goed dat we gisteren door gegaan zijn, want het (rivier)pandje waar we in eerste instantie hadden willen blijven liggen, blijkt nu gestremd voor hoog water. Naast ons is de Loing buiten haar oevers getreden en kolkt dwars door het bos. Gelukkig is het vandaag weer droog en zonnig. En zo lekker, dat we bij aankomst in Montargis nog maar even buiten lunchen, voor we aan het grote opbouwen, opruimen en schoonmaken beginnen. Hoewel ik eigenlijk nog e.e.a. schrijven moet, wil ik m'n zo zeldzame poetsbui ook niet onderdrukken en leggen we maar meteen een stukje nieuwe vloerbedekking in de stuurhut. De buren halen 's avonds Nemours net niet, maar gelukkig was hun laaddatum al een dag uitgesteld.
|
| Maandag 24 | We hadden het zo mooi bedacht: terwijl de mannen het schip zouden laden, zou ik naar een bijeenkomst met 'Ports de Paris' gaan om over ligplekken voor de binnenvaart te praten, en dan 's avonds naar Nemours reizen, waar ik in geval van nood nog bij de buren zou kunnen overnachten. Maar dan krijgen we te horen dat de controleur vanmiddag pas komt, en valt het hele plan in duigen, zodat de heren in Montargis moeten blijven wachten tot ik terug ben uit Parijs. En da's niet vroeg.
|
| Dinsdag 25 | &*!% De architect die die nieuwe computerhokjes voor de automatisering van de Loingsluizen ontworpen heeft mogen ze van mij in een betonblok opsluiten… samen met de VNFfer die ze goedgekeurd heeft. Hoe halen ze het in hun hoofd om in zo'n historisch kanaal zulke hypermoderne kotjes te plaatsen !? Bij het canal du Loing denk je toch aan weelderig groen, oude sluiswachtershuisjes met bemoste pannen en verweerd schilderwerk, krullerig smeedijzer en geëmailleerde borden. En daar plaatsen ze dan foeilelijke cabines van roestig staal, kaal beton en zwart glas middenop, waardoor de romantische sfeer in één klap voor altijd verdwenen is…
|
| Woensdag 26 | Op de Seine voegen we ons weer bij de buren, die aan Champagne op ons gewacht hebben. In Coudray weer zo'n sterk staaltje hedendaagse Franse ingenieurskunst. Dan heb ik het niet over de moderne, spiegelende passerelle, die hier, op groot vaarwater, zeker niet misstaat, maar over het randje dat ze onder water langs de damwand in de sluis gelast hebben. En waar al de nodige schepen op zijn blijven staan tijdens het afschutten. De Franse oplossing? Een paar borden neerzetten dat je minstens een halve meter van de sluismuur af moet blijven…
|
| Donderdag 27 | Parijs ontwaakt rose, maar wordt al spoedig grijs. Maar ach, als je voor het eerst langs de Eiffeltoren vaart, mag dat de pret niet drukken… Het reisverslag van de stagiair zelf staat overigens op www.elv-transport.com/stage. Dat loopt niet zover achter als dit logboek…
|
| Vrijdag 28 | Rustig vaardagje op de Oise voor de heren, inhaalslag op de pc voor mij.
|
|