|
|
| Vrijdag 1 | Op 1 maart zou je hier aan de zonzijde van het kanaal toch enig lentegevoel verwachten, maar het is nog ijzig koud. De touwen zijn 's morgens weer bevroren, het water kraakt, en hier en daar wil een benedendeur na het afschutten niet goed open. Vergeleken met vorig jaar stelt het ijs deze ronde niets voor, maar de kop heeft aan z'n 'vernieuwde' kant toch weer een rood randje gekregen.
|
| Zaterdag 2 | Maar er is hoop: de eekhoorntjes zijn uit hun winterrust ontwaakt en het weerstation voorspelt nu voor iedere dag een graadje meer. 's Avonds komen we nog op de rivier, zodat we nu zelf ook, letterlijk en figuurlijk, hard de goede kant op gaan. Nou ja vergeleken met het kanaal dan toch, want stroom staat er natuurlijk niet meer, nu we afvarend zijn…
|
| Zondag 3 | Daar zijn al die tegenliggers weer heel blij mee. Lege schepen, geladen schepen, 't is spitsuur op de Saône! Gezellig, maar van mijn voornemen om nu eindelijk eens alle mail (die sinds 1 januari binnen gekomen is…) te beantwoorden komt dus weer niets terecht. En er komt natuurlijk ook steeds weer wat bij. Naast de gebruikelijke vragen, van mensen die op een spits willen gaan varen of die willen weten met welke afmetingen je via de Franse vaarwegen kunt, is van de week ook de vraag binnen gekomen of we weten hoe de strontschepen heetten die vroeger in Parijs voeren (die spelen we door) én een vraagje over de werf van Thijs z'n ouders… van mensen waar we een aantal jaren geleden al eens contact mee gehad hebben omdat ze toen het plan hadden op een spits te gaan varen. De wereld is weer klein…
|
| Maandag 4 | De stagiaire maakt er een soort combi-stage van: binnenvaart, bejaarden- en dierverzorging. Kia wordt de trap op en af gehesen, naar buiten gedragen, uitgelaten, op en van de luiken getild, geborsteld, geëntertaind,… En 's avonds heeft ze dan nog voldoende energie over om een pandje vooruit te rennen met de afstandsbediening, zodat we na zevenen nog een sluisje kunnen doen.
|
| Maandag 4 | Letterlijk klein, vanmorgen, daar staat de Saône om bekend. Maar als het zonnetje doorkomt, zet het ook echt door. In de loop van de dag kan de warmtewisselaar al weer uit. Blijkbaar is het hier ook de eerste mooie dag sinds lange tijd, want in Lyon zien de kades (die momenteel 'opgeknapt' worden in het kader van het 'rives de Saône'-project) zwart van de zonaanbidders. 's Avonds in Vienne hebben we warempel al de eerste mug binnen…
|
| Dinsdag 5 | Een mug maakt nog geen zomer… vandaag is het weer grauw en nat. (Terwijl het in Nederland nu zalig weer is, grrr ;-) Van het CNR-personeel worden we ook weer niet vrolijk. De regeling dat kleine schepen niet voor grote schepen in de sluis mogen liggen is gelukkig weer afgeschaft. Maar nu mogen we, nadat we eerst al veertig minuten boven de sluis hebben liggen te wachten, ook nog eens een kwartier Ãn de sluis blijven wachten op een grote. Vervolgens gaan de bovendeuren alsnog niet dicht, omdat wij niet expliciet gemeld hadden dat we vastlagen… zucht. (Zeggen maar niet 'Dan hadden we toch wel in de deur gezeten toen die achterbuurman invoer.'). Bij de volgende sluis wil de sluiswachter er nóg een grote bij in laten varen – tot een collega op de centrale bedieningspost, die wel in de gaten heeft dat 38 + 80 + 85 meer is dan 190, ingrijpt, want opeens heeft de marifoon een ander accent… Het voordeel van die regen en dat wachten is wel dat we het schip nog even lekker schoon kunnen spoelen voor we weer op zout water komen.
|
| Woensdag 6 | Beneden de brug van La Voulte worden nieuwe palen geslagen. We zijn voorzichtig optimistisch dat die voor de binnenvaart zijn, want zo dicht voor zo'n 'gevaarlijke' brug zullen ze toch zeker geen cruiseschepen neer gaan leggen… Omdat mooie ligplekken natuurlijk wel gebruikt moeten worden, stoppen we vanvond bijtijds aan Mézoarques. Waar ik m'n kerstboom maar eens ga planten, want een vijgenboom én een denneboom is toch wel een beetje veel voor een spits. Ik weet niet of hij het gaat overleven, maar hij heeft in ieder geval wel wat gezien in z'n leventje. Ik bedoel maar, welke boom uit de Vogezen kan nou zeggen dat hij in Duitsland, Nederland, België Parijs en Lyon is geweest…
|
| Donderdag 7 | Nog vier dagen om door vier kunstwerken te komen, dat moet toch lukken, zeker op 'grand gabarit', zou je denken. Om te beginnen krijgen we een scheepvaartbericht binnen dat de porte de garde van de Vidourle tot zaterdag dicht is vanwege hoog water. Vervolgens blijkt sluis Saint-Gilles tot vanmiddag drie uur gestremd vanwege duikwerkzaamheden. Als Thijs een praatje met de sluismeester gaat maken, blijkt dat de duikers momenteel middagpauze hebben en dat de sluis gewoon kan schutten, maar de chef heeft gezegd dat het gestremd is, dus… Ze zijn daarentegen stomverbaasd dat de hoogwaterkering dicht is: 'Dat kán toch niet, met maar 60 centimeter!' Blijkbaar heeft er inderdaad iemand zitten te klungelen, want even later komt er een scheepvaartbericht binnen dat het water weer voldoende gezakt is…
|
| Vrijdag 8 | 'Philippe, zie je al die flamingo's daar aan stuurboord?!' 'Philippe, ik zie de zee!' Al sinds de Rhône varen we samen met een paar werkscheepjes. De twee bemanningsleden communiceren met elkaar via kanaal 10, dus wij genieten mee van het feit dat die stoere mannen zo van het landschap genieten. Maar ook na zoveel keer, en na zoveel schaalvergrotingen, blijft het canal du Rhône a Sète gewoon geweldig, zeker met zo'n (eindelijk…) mooie blauwe lucht. Bij aankomst in Frontignan ga ik dus meteen maar een wandelingetje door de étangs maken met Kia. Letterlijk door, want het water staat behoorlijk hoog, zodat het hier en daar pootjebaden is om van strandje naar strandje te komen. Maar net na de winter is het hier altijd leuk strandjutten: verweerd drijfhout, een pokdalige steen, kurken drijvers, een stukje teakhouten dek, een flamingovleugel,… Vervolgens ga ik meteen maar even naar de wasserette. Want komende week krijgen we een paar thuisloze ouderen op bezoek en zal er wel weinig van andere klusjes terecht komen. Daar tref ik drie jonge mannen die me spontaan uitleggen hoe alles werkt, dan alsnog voor me op de juiste knopjes drukken, mijn was rijkelijk met hun eigen wasmiddel overgieten, en me vervolgens ook nog een biertje aanbieden… Ze vermoeden meteen dat ik van een jachtje of schip ben. 'Ah, dan kom je nog bij ons langs, wij wonen een stukje verderop langs het kanaal, in dat kamp…' Tot zover de vooroordelen ;-)
|
| Zaterdag 9 | 's Morgens naar de markt in Frontignan, 's middags op de fiets naar Sète, om een nieuw data-abonnement af te sluiten. Want we zijn het spuugzat om steeds vijf keer in moeten loggen om een mailtje verstuurd of binnen te krijgen en steeds drie keer op 'vernieuwen' te moeten klikken om een simpele webpagina te kunnen bekijken. Het ligt echt aan de provider, en niet aan ons systeem, want zo gauw we de grens over zijn, zijn alle problemen over. Op advies van de telefoonwinkel kiezen we voor Orange, want Bouygues zou even erg zijn als SFR. Nou ja, zelfs al zouden we er in snelheid niets op vooruit gaan, dan krijgen we voortaan in ieder geval meer data voor minder geld. Ons Franse GSM-nummer gaan we ook opzeggen, dus over een maand zijn we alleen nog maar bereikbaar via ons Nederlandse nummer. En per e-mail en internet, als het goed is…
|
| Zondag 10 | Vlug wat klusjes afwerken, beetje poetsen en dan nog lekker even met Kia naar het strand. Afgelopen week heeft het behoorlijk gespookt op de Middellandse Zee, waardoor het daar nu vol schelpen, koraal, sponzen en allerlei vreemde, ontheemde zeewezentjes ligt. Bij aankomst is de lucht nog strakblauw, een half uurtje later zit het potdicht. In de Midi Libre lezen we nadien dat dit 'spectaculaire weerfenomeen', plotseling opkomende zeemist, hier twee of drie per jaar voorkomt. In die krant staan verder niet alleen alle binnengekomen zeeboten, maar ook binnenvaartschepen met naam, herkomst en lading vermeld. Dat voelt enerzijds als een privacyschending, maar anderzijds is het ook wel weer binnenvaartpromotie. Rond koffietijd arriveert de visite, met lekkers en verhalen uit Spanje.
|
| Maandag 11 | tot en met zondag 17 maart. Lossen, schip en ruim spoelen (aangezien we tijdens het lossen een stortbui over ons heen krijgen heeft vegen geen zin meer, dus spuiten we eerst maar met zout, en dan met Rhônewater wat we in de achterpiek en in een big bag meegebracht hebben, want zoals verwacht ligt het aan Caramus vol grote jongens) en dan gaan we vakantiehouden met de familie: flamingo's kijken in het Etang d'Ingril, schelpenrapen op het strand bij Les Aresquiers, wandelingetje (en scheepsbezoekje) aan Maguelone, tochtje naar Le Grau du Roi (waar dertig jaar geleden houten vissermannen gebouwd werden – en waar ze nu verkracht en vermoord worden) en het strand van l'Espiguette (waar weer hele andere schelpjes liggen dan 'bij ons', maar de vuurtoren helaas militair terrein blijkt), tripje naar de oestertelers (en rommelwinkel) van Balaruc, stevige wandeling langs het Cirque de Mourèze en het Lac du Salagou (waarbij de hondjes op de camper mogen passen, want de een is te stram en de ander te ziek om te lopen), toertje Ville et Port de Sète (met frisse zeebries), en rondje markt in Frontignan en rommelmarkt in Marseillan Plage (die erg rustig is vanwege het matige weer, maar waar we toch alle vier iets van onze gading vinden). 's Avonds genieten we van allerlei locale specialiteiten: tielles, mosselen, gevulde mosselen en gevulde inkvisjes, en ook eens amandes, clams, palourdes en 'violets' (halfharde zeevruchten die volgens ingewijden heel speciaal moeten zijn, maar die ik wel altijd zal blijven associëren met een straal zout water tegen het raam en een hardnekkige moddersmaak in m'n mond ;-) En vervolgens kijken we naar een komisch programma op tv: de hevige sneeuwval in het 'hoge noorden'…
|
Reactie van
J & J | We zijn hier in het hoge noorden de winter
'spuugzat. '
Prettige jaarwisseling Thijs !
|
| Maandag 18 | tot en met zaterdag 23 maart. Als het bezoek vertrokken is, zit voor ons de vakantie er ook weer op. Tenminste… terwijl Thijs onze nieuwe hogedrukspuit gaat inbouwen en aansluiten, fiets ik nog een keertje naar het strand om schelpen te zoeken. Daar ontmoet ik een aardige visser, die me een 'Oeil de Sainte-Lucie' (mooi dekseltje van een zeeslak) schenkt, wat geluk moet brengen. En me er op wijst dat het vandaag zo helder is, dat je vanaf het strand de besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën kunt zien. Wat helaas geen geluk brengt: meestal wordt het dan drie dagen nadien slecht weer. Als ik in het ruim plekjes aan het bijwerken ben (aangezien we momenteel de enige lege spits in het zuiden zijn is er toch enige kans op rijst…) heeft Thijs weer een leuke ontmoeting met een Franse Cupido-eigenaar (die de bouwer van z'n schip dus maar nèt gemist heeft). Ook moet er weer het een en ander geschreven worden en maakt Thijs het rvs-kastje voor de bochtaanwijzer maar eens af. Voor de zekerheid varen we ook maar vast door de brug van Frontignan. Wat voor Kia tweemaal per dag een wandeling naar de étang betekent, een keer om te snuffelen en een keer om te pootjebaden. Aan het eind van de week zijn we inderdaad aan de reis, zij het wederom niet zonder slag of stoot, en ook niet naar Gelsenkirchen (waar het even naar uitzag) maar 'gewoon' naar Valenciennes.
|
Reactie van
Thiel | Leuke aanpassing bij foto's van de week.
Hopelijk beter weer daar als hier.
Goede reis gewenst vanuit 's-Bosch
|
Reactie van
Picaro | Het weer is hier ook niet om over naar huis te schrijven, maar toch stukken beter dan daar!
|
| Zondag 24 | Hoewel we donderdag pas hoeven te laden in Le Pontet, vertrekken we in alle vroegte al uit Frontignan. Vannacht heeft het namelijk aan één stuk door gehoosd, en we willen niet het risico lopen om voor een gesloten Vidourledeur te struikelen. Dus een middag aan dat mooie nieuwe binnenvaartplekje aan de Pont des Aresquiers blijven liggen, op een steenworp afstand van het strand, zit er helaas ook niet in. Aan Aigues-Mortes is het nog steeds slecht weer, dus gaan we maar door naar Mézoargues. Dat hadden we beter niet kunnen doen: mijn twee weken geleden geplante kerstboompje blijkt al helemaal bruin geworden. Aan watergebrek kan het toch niet liggen… Aan Saint-Gilles horen we nog dat de porte de garde du Vidourle bij een waterstand van 70 centimeter ter plekke (of bij 2 meter aan Vic-ennogwat) dicht gaat.
|
| Maandag 25 | tot en met woensdag 27 maart. Avignon, prachtig weer, en wat doe je dan… de boekhouding :-( Belgische en Franse BTW over vorig jaar terugvragen, en Nederlandse over het eerste kwartaal maar vast verwerken. Want onderweg komt daar meestal niets van. Verder hobbyen we nog wat in het ruim en leven we mee met bevrachtingsperikelen van de achterburen. Woensdagochtend zou de ruiminspectrice langskomen, maar uiteindelijk wordt dat woensdagavond, zodat we nóg een dag aan boord zitten.
|
Reactie van
Robin van Meurs | Ik jullie even laten weten dat jullie site geweldig is. Ik lees 'm al maanden met vel plezier. Geeft een mooi beeld van het leven aan boord. Voorlopig zal ik nog als pleziervaarder op een kleine menorquin llaut blijven varen. Maar wonend aan het AR kanaal waar de binnenvaart onafgebroken langs vaart. De laatste tijd ook veel (half) leeg :-(. Blijft het mooi om er wat meer over te lezen vanuit jullie perspectief.
succes met de site en alle reizen.
|
Reactie van
Picaro | Bedankt voor uw reactie! Op het ARK komen we (gelukkig…) niet zo vaak. Groetjes uit het CDN (ook zoiets…)
|
| Donderdag 28 | Auto met rijst, auto met dames, auto met rijst, auto met dames, auto met rijst,… Rond koffietijd komen twee buurvrouwen de nieuwe stagiaire afleveren, die met de buren mee naar het zuiden gevaren is, en nu weer met ons mee naar het noorden gaat. Rond lunchtijd staat er opeens een hele delegatie van de klant op de wal: veiligheidsinspectie van de laadkade. Naast de schuif liggen wat losse steentjes, die via de schoenen van de vrachtwagenchauffeurs in de lading terecht zouden kunnen komen. En verder moeten alle trappen in de hele keten beveiligd zijn tegen vallen. Wat dat betreft is het hier super veilig laden: als je onder de schuif ligt kun je niet eens bij de trap komen…
|
| Vrijdag 29 | Als de resterende vijf vrachtwagens er in zitten varen we nog naar Roquemaure. De stagiaire heeft vandaag mee open en dicht gelegd, verhaald, rijst geschept en een rondje schip gehad. Déjà vu dus… alleen deze keer geen stralend blauwe lucht op de foto.
|
| Zaterdag 30 | Grom, net als wij op moeten is er natuurlijk weer de hoogste Rhôneafvoer sinds twee weken. Er loopt wel niet zoveel water als in december, maar omdat alles nu via de sluiskanalen geleid wordt hebben we er toch weer een behoorlijke duw aan. Behalve stroming, hebben we vandaag ook nog harde wind, kou en regen. Al met al geen omstandigheden om een stagiaire buiten aan het boenen te zetten, terwijl ze zo graag werken wil. Gelukkig is het vooronder, zoals gewoonlijk, een puinhoop… 's Avonds stoppen we aan Ancône, zodat we morgen bij het paasontbijt vers brood en croissantjes hebben.
|
| Zondag 31 | Bij de lunch nog een 'smile-ei', maar verder is eerste paasdag hier een gewone werkdag: terwijl ik een verhaal over het Seine-Nordkanaal schrijf en Thijs al varend (ook..) virtuele sluizen bouwt, indexeert de stagiaire alle kwasten, schuurpapier en scheepspapieren. Voorbij Valence wordt de Rhône gelukkig minder zwaar, zodat we ook weer een normale vaardag maken.
|
|