|
|
| Dinsdag 1 | Ik dacht dat containerschepen altijd haast hadden, maar als (na een zeer korte nachtrust) onze wekker afloopt, zien we bij de buren nog geen enkel teken van leven. Ze liggen niet aan ons vast, dus op zich zouden we er achteruit tussenuit kunnen zakken, ware het niet dat er een mooi oud torentje uit de kade steekt. Thijs stapt op de wal de afstand uit: net een spitsenlengte tussen het torentje en het achterschip van de buren. Tja. Ik vind het maar niks om bij deze sterke stroming met de kont bijna tegen dat torentje aan, waarvan je ook niet weet hoe ver het onder water doorloopt, de kop net langs de roeren van de buren af te laten scheren. Maar de buren wakker maken is ook zowat - en blijven wachten tot ze wakker zijn ook… Toch maar proberen dan. Uiteindelijk blijkt de stroom door dat torentje net even van de muur af te lopen, waardoor onze kont náást het torentje de ruimte in wil, en de kop wat minder krap langs de kont van de buren hoeft te zwiepen. Pfff, het jaar begint alweer goed. Vervolgens blijkt het op de rivier zo rustig, dat het bijna verdacht is… Gelukkig komen we even later een tanker tegen, deze reis toch nog een vaarweg die niet gestremd is dus. Rond de middag zijn we in Duisburg. In sluis Meiderich mag Thijs even 120 euro afrekenen, en dat voor 16 kilometer kanaal… Op de Moezel hadden we ook al 328 euro betaald. Gelukkig kunnen we deze vaartrechten bij de bevrachter in rekening brengen. Doordat we vanmorgen wat verder en wat later zijn begonnen dan voorzien, wordt het wel kielekiele om nog voor 14.00 uur door sluis Oberhausen te komen. Maar wonder boven wonder mogen we er om kwart voor twee nog in. Die sluismeester heeft vast geen zin om vanmiddag bij z'n schoonmoeder op de koffie te gaan, denken we… Maar waarschijnlijk heeft hij over z'n hart gestreken om de tanker voor ons nog even naar z'n losplek te helpen. Die moet voor sommige bruggen geladen zelfs nog een klapje gas bij geven om er onderdoor te kunnen. Maar er zitten wel hele mooie bruggen bij. Die het Rhein-Hernekanaal nog een béétje kleur geven…
|
| Woensdag 2 | Hehe, bestemming bereikt, na zo'n 17 dagen varen en 12 dagen stil liggen… Maar dat valt nog mee vergeleken met de achterburen, die 2,5 week op de Doubs verwaterd hebben gelegen. Iets voor zevenen komen we voor de wal, en een uurtje later liggen we al te lossen. Mooi klein grijpertje, maar hij krast wel verschrikkelijk langs de den. Als we leeg zijn gaan we maar boven de sluis liggen. Als we gewoon voor de feestdagen hadden gelost, waren we botweg naar Den Bosch gevaren, maar dat heeft nu weinig zin meer. Bovendien hebben we in Nederland nog een hoop schepen voor ons, waarvan de meesten al van ver voor de kerst stil liggen. Maar misschien kunnen we ook eens zo'n reisje 'zwart zand' naar Parijs doen. Dat had onze 'huisbevrachter' zelf ook al bedacht. We blijken inderdaad in Uentrop granulaat te kunnen laden voor Bonneuil. Wel pas volgende week vrijdag. Ach ja, dan maar een weekje vrij en rondje kanalen in het Ruhrgebied. Al waren we eigenlijk meer toe aan een vakantie in een droog en zonnig land…
|
| Donderdag 3 | Ondanks het druilerige weer fietsen we 's middags maar eens naar het centrum van Gelsenkirchen. Tja, het is geen Trier of Keulen…
|
| Vrijdag 4 | Prima weer én omgeving om de administratie te gaan doen, maar daar hebben we allebei niet zoveel zin in. Onder het mom van 'eerst de laatste post maar afwachten' gaan we eens in de giga-bouwmarkt niet ver van de haven rondsnuffelen. Veel is hetzelfde als in Nederland of Frankrijk, maar sommige dingen zijn toch weer net even anders. Dat geldt ook voor de drie supermarkten aan de overkant van het kanaal. Hoewel het alle drie discounters zijn, die je overal hebt, komen we toch nog met een aantal 'exotische' producten terug, zoals Junge Hafermastgänsebrust, Kartoffelknödel, Sauerbraten, Spätzle, Ziegenkäse mit Bockshornklee, Pumpernickel, Elisenlebkuchen,…
|
| Zaterdag 5 | Mooi weekendplekje: voor de scheepslift van Henrichenburg, op de samenloop van het Rhein-Herne en het Dortmund-Ems kanaal. Voor de nieuwe scheepslift moet ik zeggen, want er blijken er hier zelfs twee te zijn, helaas allebei buiten gebruik. Daartussenin liggen ook nog twee sluizen. Samen vormen deze vier kunstwerken het 'Schleusenpark Waltrop'. De oude, van 1899 tot in de jaren '60 gebruikte scheepslift doet uiterlijk aan de oude liften in het Belgische Canal du Centre denken. Alleen gaat het hier om een bak op vijf gigantische drijvers die 'recht gehouden' wordt door vier 20 meter lange spindels. En waarmee schepen van 67 bij 8,20 meter en een diepgang van 2 meter zo'n 14 meter omhoog of omlaag gingen. De nieuwe scheepslift, die van 1962 tot 2005 in gebruik is geweest, werkte ook met (twee) drijvers, en was geschikt voor schepen van 85 bij 9,20 meter, met een diepgang van 2,5 meter. Voor de bedrijfszekerheid, en vanwege de drukte, werd in 1914 de ernaast gelegen 'Schachtschleuse' in gebruik genomen. Die vind ik, door de vestingpoortachtige bouwwijze van het benedenhoofd, en de vijf getrapte spaarbekkens ernaast, haast nog mooier dan de lift. Helaas zijn de spaarbekkens aan de rechter(oever)zijde gedempt (voor parkeergelegenheid…) en is de sluis zelf in de jaren '80 ook dicht gegooid (vanwege het onderhoud aan de muren). Door de gedempte sluis is een schuin oplopend wandelpad aangelegd, dat ook nog gebruikt kan worden als 'overtoom' voor kano's. De nieuwe sluis, uit 1989, van 190 bij 12 meter is nog wel in gebruik. Er komen net twee schepen door, richting Dortmund, waar het kanaal begint. Omdat daar geen rivier loopt die het kanaal kan voeden, zodat al het water opgepompt moet worden, is ook de nieuwe sluis van spaarbekkens voorzien, waar steeds 50% van het schutwater in- of uitloopt. Rondom deze kunstwerken is nog meer te bezichtigen. Het (net als de lift sterk gerestaureerde) machinegebouw van de oude scheepslift is ingericht als museum, met o.a. informatie over deze en andere scheepsliften in Duitsland (acht in totaal). Het 'Oberwasser' van de oude lift, waar je via een 'Sicherheitstor' helemaal omheen kunt lopen, wordt ingericht als museumhaven, met (natuurlijk) een oude kraan, een pakhuis (waar nu een expositie van kartonnen scheeps- en andere modellen is), een helling en diverse oude dienstvaartuigen. In de toekomst komen daar ook de twee historische binnenvaartschepen in te liggen, die nu nog beneden de oude scheepslift liggen. In het ruim van de Franz-Christian (50 bij 5,07 meter) is een haast 'liefdevolle' tentoonstelling ingericht over het leven aan boord in het algemeen, en over de schippersfamilie Fischer in het bijzonder… tot de alledaagse inhoud van een dressoirlaatje aan toe! Als we de oude scheepslift, de museumhaven, de Franz-Christian en het machinegebouw bekeken hebben blijkt het al sluitingstijd. Jammer van onze combi-kaart: morgen de rest!
|
| Zondag 6 | Klokslag tien uur staan we voor het bezoekerscentrum bij de nieuwe sluis. Daar vinden we een heleboel informatie over de kanalen die we deze ronde geheel of gedeeltelijk gaan bevaren: het Rhein-Herne-Kanal, waarlangs we van Duisburg hier naar toe gevaren zijn, het Datteln-Hamm-Kanal, aan het eindje waarvan we moeten laden, het Wesel-Datteln-Kanal, waarlangs we vervolgens weer naar de Rijn varen, en het Dortmund-Ems-Kanal, de 'ruggengraat' van het West-Duitse kanalenstelsel – waar we maar een paar kilometer van gaan doen. En wat o.a. aangelegd is om ijzererts uit Zweden naar dit kolenrijke gebied te verschepen. Als gevolg van de mijnbouw blijken sommige kanaalgedeeltes in de circa honderd jaar sinds hun aanleg wel tot twaalf meter verzakt te zijn. Waardoor hier en daar dijken fiks verhoogd moesten worden, maar ook een sluis (Essen-Dellwig) in het Rhein-Herne-Kanal overbodig werd, en een andere (Herne-West, waar je nog 'door' vaart) opgeheven is. Toch maar goed dat de grond onder de Franse kanalen niet zo in beweging is, want daar was dat vast minder goed afgelopen… We leren ook weer allerlei nieuwe vakwoorden bij, zoals Buhne, Spundwand, Böschung, en vooral, Ausbau. 's Middags fietsen we door Datteln (omdat het jaag/fietspad langs het D-E-K afgesloten blijkt vanwege de bouw van een gloednieuwe kolencentrale) en langs het 'Wasserstrassenkreuz Datteln' (waar twee bunkerstations en een waterpolitiepost blijken te zitten) richting Olfen. Waar in de 'alte Fahrt' (zoals een vanwege schaalvergroting buiten gebruik gesteld stuk kanaal hier heet) een mooie oude 'Kanalbrücke' ligt. Het kanaal kruist hier het riviertje de Lippe. Dat voorziet alle kanalen in deze streek van water, via een pompstation bij Hamm (en pompen op alle sluizen). Bij een te lage afvoer kan er water uit de Ruhr (waar zo te zien mooie spitsensluisjes in liggen…) en/of de Rijn opgepompt worden. Verderop in deze alte Fahrt moet nog een mooie, gedempte, Kanalbrücke over de Stever zijn, maar die bewaren we maar voor volgende keer: omdat we niet via dezelfde weg terug willen, hebben we nog een avontuurlijk fietstochtje voor de boeg. Wat we besluiten met koffie met gebak naast het bezoekerscentrum. Onvoorstelbaar, die Duitse taarten: zeker 15 centimeter hoog!
|
Reactie van
J & J | De taartjes in Driel waren wel niet zo hoog maar wel lekker ! Goede vaart !
|
| Maandag 7 | We waren eigenlijk van plan geweest nog een dagje of wat in Hamm te gaan liggen (en daarvandaan misschien nog eens naar Dortmund te gaan). Maar als we opgelopen worden door een andere Nederlandse spits, die morgenvroeg in Uentrop moet laden, besluiten we ook maar door te varen: er moeten daar nog twee spitsen liggen, en als ze er drie laden, willen ze er misschien ook wel vier doen… In het Rijn-Hernekanaal hadden we al een paar stukjes met geregeld verkeer gehad voor 'overmaatse' schepen, maar hier, in het Datteln-Hammkanaal zit een 'Richtungsverkehr' van 3,5 km lang wat ook voor ons geldt. Maar blijkbaar niet voor de Polizei, die vriendelijk zwaaiend langs komt varen, terwijl wij liggen te wachten tot het 12 uur is. De opvaart mag er namelijk tijdens de even uren door, en de afvaart tijdens de oneven uren. Het laatste stuk, tussen sluis Werries en Uentrop is ook eenrichtingsverkeer, maar dat wordt door de sluismeester geregeld. In dat stukje zit ook nog een lage brug: de Haarener Kleinbahn-Brücke is volgens de Brückendurchfahrtshöhen op Elwis slechts 4,24 meter. En dat klopt echt, volgens de buren. Dus nog maar een beetje ballast erbij. Voor de lading hoeft het ruim toch niet droog te zijn - en zelfs niet schoon.
|
| Dinsdag 8 | Oef, als we inderdaad pas vrijdag laden hebben we echt verkeerd gegokt… Net achter ons wordt in alle vroegte een schip met piekijzer gelost, en als dat in de vrachtauto dondert doet het niet alleen pijn aan je oren, maar voel je het tot in je maag… Rond elf uur krijgen we gelukkig te horen dat we vanmiddag als nummer vier mogen laden. Mooi zo, kunnen we die drie dagen in Nederland doorbrengen, in plaats van in een lawaaiige en vieze haven. We laden iets verder voorover dan de bedoeling was. Maar als Thijs er achter nog wat bij laat gooien, zwaait de grijper door tegen de brug… die ik vanuit de stuurhut tien centimeter door zie veren. Dat voel ik ook tot in m'n maag: dat zal een deuk vanjewelste zijn. Het lijkt echter mee te vallen: alleen een buts in de pijp. Maar na een paar maanden doemt meestal nog wel wat vervolgschade op, in de vorm van scheurtjes – en dus roest. 's Avonds varen we nog naar de 'Liegehafen' van Datteln. Maar we hadden ook beneden de sluis kunnen gaan liggen: anders dan op de Moezel of de Rijn zijn hier genoeg overnachtingsplekjes. In de kade zit ook een waterkraan. Daar staat wel een hek omheen en een bordje 'kein Trinkwasser' bij, maar aangezien dat hier waarschijnlijk alleen maar inhoudt dat het niet gecertificeerd is, en aangezien de watertank zo goed als leeg is, geloven we dat wel.
|
| Woensdag 9 | We hadden gedacht vandaag van Datteln tot Wesel te komen, maar het kanaal loopt zo lekker (behalve aan Friedrichsfeld, waar de 'kleine Kammer' gestremd is, lopen we overal zó de kleine sluis in) dat we daar al om vier uur zijn. Dat is zelfs voor ons wel erg vroeg om vast te maken, dus gaan we nog maar even door naar Weurt. Bij het binnendraaien horen we een opvaart tegen de post zeggen 'Dat is zeker een spits, want ik zie niets op mijn radar.' Tja, we liggen ook wat dieper deze ronde…
|
| Donderdag 10 | Welkom in Nederland. Volgens zijn opgave aan de sluis zou de buurman om zeven uur vertrekken, maar om kwart voor zeven heeft hij ons al zowat los liggen. De lamp staat dan ook groen… Dus maken we verderop nog maar een korte stop voor de hond. Wat later krijgen we er een zonnetje bij. Eindelijk! Voor de foto's was het leuker geweest als dit fraaie winterweer wat eerder gekomen was, maar met al dat buiswater op de Rijn hadden we dan wel een ijspaleis gehad.
|
| Vrijdag 11 | Dus gaan we het toch maar eens 'hogerop' zoeken. Vervolgens gaan we de auto ophalen om boodschappen te doen. Dat valt tegen. Eerst staan we in de file achter een stel carnavalswagens, dan blijkt de dierenwinkel vandaag dicht vanwege carnaval, vervolgens sluit ook de rest van het winkelcentrum al om 12 uur, en dan is de kortste weg naar het schip ook nog afgesloten i.v.m. de optocht. 's Middags weer familiebezoek - dat 's avonds naadloos overgaat in 'opstappersbezoek'.
|
| Vrijdag 11 | tot en met zondag 13 januari. In Lith liggen we mooi tussen Oss en Kerkdriel in. We verdelen onze tijd ook ongeveer gelijkelijk over beide kanten - van de Maas en van de familie. Gaan bij de zusjes op visite en vieren pa z'n verjaardag, halen boodschappen en scheepsbenodigdheden, ontvangen en versturen post, leveren boeken in en laten een back-up van alle foto's achter. De rest komt volgende ronde wel weer: als het goed is blijven we deze keer geen 2,5 maand weg.
|
| Maandag 14 | Om zes uur zitten we startklaar in de stuurhut, blijkt de nieuwe sluis kapot. We vonden het gisteravond wel raar dat er één benedendeur open stond, maar 'Dat zal wel voor de visjes of de eendjes zijn', denk je dan in Nederland… Voor we aan de beurt zijn, zijn we bijna anderhalf uur verder. Vervolgens gooien we zelf het sluisinformatiesysteem in de war door via Sint-Andries weer van de Maas naar de Waal te schutten. De sluismeester snapt er niets van: 'Van binnen naar buiten? Maar hier staat dat u van Duitsland naar België gaat.' In ieder geval iemand die nadenkt, in Frankrijk waren er waarschijnlijk geen vragen gesteld… We hebben namelijk ook nog een afspraak in Dordrecht, om wat dingetjes aan het stuurwerk te laten veranderen. Het oude stuurwerk zette je met één handeling aan, maar bij deze moet je eerst een knopje omdraaien, en vervolgens nog op 'wegafhankelijk'' drukken. En dat laatste schiet er in de haast wel eens bij in, met als gevolg dat het schip zo slecht afdraait… Bij het vorige stuurwerk kon je het ook duidelijk aan de ouderwetse schakelaar voelen en horen als je hem omzette van wegafhankelijk naar piloot, en andersom, maar met die moderne tiptoetsjes heb je geen 'klik' meer. Doordat de bijbehorende ledjes ook nog erg zwak zijn, kun je het ook haast niet zien. En als je dan in een Vogezenbocht dénkt dat het stuurwerk op wegafhankelijk staat… Voor dat led-probleem moet de fabrikant wat gaan ondernemen, maar bij het omschakelen krijgen we voortaan een piepje. Waarvan onze bijna-dove Heidewachtel zich steeds een ongeluk blijkt te schrikken… zucht. Terwijl Thijs met de elektricien bezig is, brengt onze voormalige stagiair, die hier ook ligt te repareren, mij met stuurstoel naar Ridderkerk. De bekleding begin namelijk al door te slijten. Gelukkig wil de fabrikant die nog onder garantie vervangen, maar daarvoor moet wel de hele zitting weg. De leverancier heeft ons daarom een ruilstoel aangeboden. Maar dat blijkt een 'gewone', niet opklapbare, stuurstoel te zijn. Tja, áls die al naar binnen kan, kunnen we er met geen mogelijkheid meer langs, dus dat gaat hem toch niet worden… Dan moet Thijs maar een reisje op mijn kruk zitten, en ik op een gewone stoel. Of liever gezegd, de stagiair, die deze maand eigenlijk op een ander schip mee zou kunnen, maar wegens 'overbemanning' daar nog maar een reisje met ons mee gaat.
|
| Dinsdag 15 | Net een prent van Anton Pieck, Dordt met een laagje sneeuw. Maar als je vanaf een afgeladen schip via twee lege schepen op de wal mag zien te komen, en vice versa, is dat witte spul toch wat minder sprookjesachtig… Als ik terugkom van de supermarkt, komen onze ex-stagiair, onze huidige stagiair, zijn vader en Thijs ook net allemaal aangelopen – koffietijd dus. Als de heren het schip van de voormalige stagiair bewonderd hebben en nog even op het ELV-kantoor geweest zijn, gaan we er weer aan beginnen.
|
| Woensdag 16 | Precies volgens planning om 13 uur aan de Royers, maar voor we eens in de sluis liggen is het alweer 15 uur. In de tussentijd kunnen we wel gezellig bijpraten met een voormalige opstapper van de Westropa en zijn vrouw, die intussen ook al een paar reizen met hun eigen spits gedaan hebben. Voor we aan Merelbeke zijn is het 22 uur, zodat we in de sluis moeten overnachten.
|
| Woensdag 16 | Zo doe je de Leieroute nooit, en zo vier keer achter elkaar. Niet dat ik er veel van mee krijg, zit tegenwoordig tijdens het varen alleen nog maar aan de computer. Met als gevolg dat ik ook bitter weinig te melden heb in dit logboek…
|
| Donderdag 17 | IJskoud en mistig. Prima weer dus, om de reizenadministratie van vorig jaar eens af te maken. In 2012 hebben we maar 13 reizen gedaan en slechts 3294 ton vervoerd. Tja, vier keer op en neer naar het zuiden, dat hakt er wel in. Maar desondanks, en ondanks alle verlet (ijs in het begin, hoog water aan het eind en daartussendoor nogal veel 'vakantievaren'…) zijn de bruto vracht en andere getalletjes vergeleken met voorgaande jaren gewoon 'gemiddeld': 10.582 kilometer geladen afgelgd en 2244 kilometer leeg, 1955 uren geladen gevaren en 275 uur leeg, 1853 sluizen (plus wat écluses de garde) geladen gedaan en 227 sluizen leeg.
|
| Vrijdag 18 | Meer dan drie maanden geleden dat we het canal du Nord gedaan hebben, maar na twee sluizen hebben we het alweer helemaal gezien: zesde schutting. Alleen schutten, zodat je niet vast hoeft te maken, zou met dit winterse weer erg prettig zijn, maar is er met zoveel drukte dus niet bij. Maar gelukkig hebben we een matroos die iedere sluis met stokstijve touwen vecht en door het gangboord glibbert om boodschappen te doen in het vooronder ;-) Hij maakt bij ons wel alle uitersten mee: hitte in het zuiden, hoogwater in het oosten en sneeuw in het noorden. Gelukkig geen ijs.
|
| Zaterdag 19 | De tunnelwachter wil blijkbaar het hele 'gare centrale' met schepen vullen. Wij zijn er niet zo blij mee dat hij achter ons nog twee lege pousseurs de tunnel in laat varen: die komen ons even later voorbij zetten, met als gevolg dat we aan Moislains nog eens twee schuttingen erbij krijgen. Dus daar liggen we ook weer een paar uur te wachten. Gelukkig zit hier nog wel een bakker. En ach, die drukte is ook wel gezellig, met al die bekenden die je tegen komt.
|
| Zondag 20 | Onze derde dag in het canal du Nord – en de derde dag sneeuwvegen voor onze stagiair. Want vannacht is er weer een flink pak gevallen. En het blijft maar vallen vandaag. Op de website van Meteofrance is Frankrijk geel-oranje-geel (met één groen vlekje aan de Beneden-Rhône).
|
Reactie van
Evert Kleine (CadIJ) | Krijg je daarmee al weer heimwee naar "Het Zuiden" Volgende reis dan maar weer?
Groet Evert
|
Reactie van
Picaro | We zeggen nooit nooit, maar in maart zijn daar wel veel stremmingen gepland.
|
| Maandag 21 | Van de ene schippersplaats naar de andere vandaag: van Janville naar Conflans. Terwijl de heren varen en met sneeuw spelen, zit ik vooral achter de pc. Bestanden en sites bijwerken, nieuwtjes zoeken en verwerken, mail en foto's wegwerken,…
|
| Dinsdag 22 | Hoewel we nog een dagje over hebben, vertrekken we voor de veiligheid maar vast richting Vic : liever geen kunstwerken tussen ons en onze laadplek… Voor de lijn is het ook beter, want de croissants aux amandes van de bakker hier zijn veel te lekker, dat moest verboden worden!
|
| Dinsdag 22 | Parijs kun je daarentegen geen schippersstad meer noemen: van de drie officiële ligplekken die er voor de bedrijfsvaart over zijn, gaan er nog eens twee verdwijnen. De Quai d'Austerlitz, toch een historische binnenvaartplek, met alle voorzieningen (bakker, metro, waterkraan, brievenbus en VNF op loopafstand) - zij het altijd wat 'groezelig', is afgelopen jaar keurig opgeknapt… en krijgt binnenkort dus een andere bestemming. Duidelijker dan Ports de Paris zelf kan ik het niet zeggen: 'Dans le cadre de sa mission de développement de l'activité portuaire et fluviale, Ports de Paris participe activement à l'essor du tourisme fluvial par la réalisation de nouvelles escales, ports d'attaches'… Aan de Port du Gros Caillou lagen daarentegen eigenlijk nooit schepen, wat ook geen wonder is met dat krap langs je roef razende verkeer daar. Het goede nieuws is dat deze 'voie sur berge' eind deze maand definitief wordt afgesloten voor auto's. Het slechte, dat die nieuwe dukdalven daar niet voor de bedrijfsvaart zijn, maar dat er een drijvende tuin aan komt te liggen… Zucht. Wat overblijft is de 'Port de Bercy'. Als ik de goede plek voor ogen heb, een stukje kade waar nu betonwagens geparkeerd staan. Gelukkig beginnen de Franse collega's zich ook te roeren over het groeiend gebrek aan ligplaatsen. Op www.petitionpublique.fr/PeticaoVer.aspx?pi=P2013N35079 staat een Franse petitie voor meer ligplaatsen voor de binnenvaart.
|
Reactie van
Jelle | Voor wat het waard is heb ik de petitie getekend. Jullie hebben een mooie site, verhaal en schip.. Ga zo door!
|
Reactie van
Picaro | Merci, alle beetjes helpen!
|
| Woensdag 23 | Gisteravond boven sluis Créteil vastgemaakt, met de bedoeling hier vandaag mooi te blijven liggen, om nog een dagje Parijs te kunnen doen met onze stagiair. We hadden namelijk al te horen gekregen dat we toch pas morgen mogen lossen, en hier liggen we vrij en net wat meer in de beschaving. Maar als Thijs bij de ontvanger meldt dat we hier liggen, wil die dat we toch doorkomen naar de loskade, een kilometertje of wat verderop. Waar we alleen maar bij een pousseur langszij blijken te kunnen, die vanmiddag waarschijnlijk nog moet lossen… Gelukkig is die zo vriendelijk ons er tussen te laten, zodat we even later per bus en metro richting centrum kunnen reizen. Omdat onze matroos al een paar keer door Parijs gekomen is zonder het Canal Saint-Denis en Canal Saint-Martin bewust te zien, stappen we maar weer eens uit bij hun samenloop, aan La Vilette. En wandelen daarvandaan het hele kanaal af, tot de Seine. Vervolgens lopen we via het Ile Saint-Louis naar de Nôtre Dame, waar onze wegen voor een paar uurtjes scheiden: de heren gaan de stad in en ik mag naar de nieuwjaarsreceptie van VNF.
|
| Donderdag 24 | Een verloren dag. Niet alleen omdat ik een zeurende hoofdpijn heb (aan de champagne kan het toch niet liggen…) waardoor er van schrijven niets komt, maar ook omdat we tóch niet gaan lossen. Een canal du Nord die na ons aangekomen is, maar een eerdere melddatum blijkt te hebben (en meer liggeld kost als er wat misgaat…), mag eerst. Heel misschien beginnen ze vanmiddag nog aan ons. Maar als de buurman tegen vijf uur leeg is krijgen we te horen dat het toch morgenvroeg wordt. Omdat mijn hoofd intussen wat opgehelderd is, en om toch nog wat van deze dag te maken, besluiten we nog naar het onlangs opnieuw ingerichte Musée d'Orsay te gaan, dat op donderdag extra lang open is. Gelukkig vindt onze stagiair dat ook wel leuk. 's Avonds laat gaan we nog een hapje eten in het Quartier Latin. Qua service en kwaliteit gaan we daar altijd maar van het ergste uit, maar deze keer valt het reuze mee. Het is dan ook bijzonder rustig in Parijs, zo eind januari.
|
| Vrijdag 25 | In de loop van de ochtend vertrekt onze matroos met de bus richting Nederland: zijn stageperiode zit er weer op! Op de wal intussen nog steeds geen teken van leven. En inmiddels hebben we wel een volgende reis aangenomen: dinsdag in Nemours laden voor Herent. Gelukkig komt de ontvanger even later vertellen dat we vandaag écht nog leeg komen. De planning is niet geweldig hier, maar ze zijn wel vriendelijk. Jammer dus, dat de transportprijzen voor hen steeds hoger blijken te worden, en voor de schippers steeds lager… De afgelopen dagen zijn we er in vergelijking met Nederland genadig afgekomen qua temperatuur, maar vandaag vriest het hier ook. Zodat we na leegkomst maar niet gaan boenen, maar nog een stukje de Seine op varen.
|
| Zaterdag 26 | Mooi kan ik de nieuwe stuw van Le Coudray niet vinden, met z'n gele cylinders, maar die spiegelende passerelle is wel leuk. Tegen vieren stoppen we in Saint-Mammés. Voor morgen wordt veel regen voorspeld, dus gaan we het canal du Loing maar in grand ballast doen, in plaats van afgebroken. Als we even bijgekletst hebben met de Franse buren, die vroeger veel in Nederland kwamen maar nu vanwege familie en gezondheid op de Seine varen, beginnen we maar eens aan de boekhouding.
|
| Zondag 27 | Normaal kun je 's zondagsmorgens aan Moret wel eens de vijfde schutting treffen, maar vandaag zijn we het enige schip in het hele canal du Loing. Dat zit even boven Nemours namelijk al sinds half november dicht. Het was de bedoeling dat die onderhoudsstremming tot eind december zou duren, maar tijdens de werkzaamheden is de aannemer failliet gegaan. En dus waren er opeens twee sluizen zonder deuren. 'Dat krijg je ervan als je altijd voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten', zegt onze sluismeester. Hij weet ook nog te vertellen dat al voor het begin van de werkzaamheden bekend was dat dat bedrijf betalingsproblemen had. De sluisdeuren zijn inmiddels opgekocht door een bedrijf in Cognac, dat ze af zal maken en plaatsen. 15 februari, dus na drie maanden sluiting, zullen de haven van Montargis en de rest van de Centreroute weer bereikbaar zijn. Dit jaar wil VNF ook nog alle handbediende sluizen op het kanaal automatiseren. 'Maar ze komen nog twintig procent te kort. Dus dat zal ook wel weer aan de allergoedkoopste aanbesteed worden…'
|
| Maandag 28 | 's Morgens de laatste hand aan het ruim en wat andere scheepsklusjes, 's middags visite. Een meneer die hier in de buurt woont, en die we kennen uit de tijd dat hij nog bij (de wegenafdeling van) het ministerie van équipement werkte. En die altijd al geïnteresseerd is geweest in alles wat met kanalen, sluizen, tunnels, mijnen, geologie, cartografie, AIS, zendtechniek enzovoort te maken heeft. Gespreksstof genoeg dus. Hij is ervan overtuigd dat het Seine-Nordproject niet door zal gaan. 'Of toch niet voor jullie met pensioen zijn'.
|
Reactie van
Evert Kleine (CadIJ) | Wordt dat dan www.Spitsen.fr?
Groet Evert
|
Reactie van
Picaro | Nou, het is altijd hetzelfde met gepensioneerden: nergens tijd voor ;-)
|
| Dinsdag 29 | Ik weet niet of ik iets verkeerds heb gegeten of weer eens een virusje heb opgepikt in de metro, maar de halve nacht en ochtend breng ik in de badkamer door, en de middag op de bank. Gelukkig wil de silobaas Thijs wel helpen met open- en dichtleggen. Wat vandaag nogal arbeidsintensief is, want natuurlijk is het ook nog net pokkeweer.
|
| Woensdag 30 | Lekker afzakkertje op de Seine, waardoor we nog tot Conflans komen. En dat zonder het laat te hoeven maken. In vergelijking met onze Moezelafdaling blijft het 's avonds trouwens al weer anderhalf uur langer licht!
|
| Donderdag 31 | Lekker afzakkertje op de Oise, waardoor we maar tot Compiègne komen. Maar we zijn al lang blij dat we überhaupt hebben kunnen varen, want vandaag was er weer eens een nationale ambtenarenstaking aangekondigd, en dan zijn Pontoise en Isle Adam altijd riskante sluizen.
|
|