|
|
| Dinsdag 1 | Zo, even wat anders: een leuke wandeling, heen langs het jaagpad en terug door het bos. Vanaf een oude bunker hebben we een mooi uitzicht over Dom-le-Mesnil en het Maasdal met z'n kleurige koolzaadvelden. Ook wisselen we vandaag, na vijftien jaar, van GSM-provider. Daardoor kunnen we in het buitenland voortaan gratis opgebeld worden. Wat niet alleen voordeliger is voor ons, maar dus ook voor mensen die ons vanuit Nederland opbellen, want die hoeven nu niet meer naar het Franse nummer te bellen. We dachten ook nu altijd bereikbaar te zijn, omdat het batterijtje van onze 'vaste' Nokia nou eenmaal nooit onopgemerkt leeg raakt. Maar die vlieger gaat helaas niet op: dat toestel, ook vijftien jaar oud, blijkt niet meer met de nieuwe sim-kaart overweg te kunnen! We hadden er ook nog eventjes over gedacht ons Franse abonnement nu maar helemaal op te zeggen, maar op dit soort reizen maak je daar toch vrij veel gebruik van :-(
|
| Woensdag 2 | Je valt in dit land ook altijd van het ene in het andere uiterste… Als we om vijf voor zeven boven komen staat de sluis al groen, hoewel we ons maandag wel afgemeld, maar niet meer aangemeld hadden bij Charleville. En ook de rest van de dag worden we voortdurend vergezeld door een sluiswachter. Die in Sedan bovendien spontaan brood voor ons gaat halen. Daar komt nog bij dat per 1 mei de vaartijden op de Maas boven het canal des Ardennes verlengd zijn voor de bedrijfsvaart. Er wordt nu het hele jaar van 7 tot 19 uur geschut, in plaats van van 8.30 tot 18.00 uur (en in het weekend maar van 9 tot 17.00 uur.) En dat scheelt behoorlijk: in september voeren we hier in een dag nog van Sedan tot Sep, en nu van Dom le Mesnil tot Dun. En dan hebben we vandaag ook nog een kwartier vastgezeten op een bult, bij de inloop van Inor… Maar nog belangrijker dan die 19 extra kilometers vinden we het signaal dat er vanuit lijkt te gaan: dat VNF deze route blijkbaar toch nog niet helemaal opgegeven heeft!
|
Reactie van
Luc | Vast op een bult? Er is dus niets verandert sinds ik een keer mee was… Het leven van een spitsenschipper gaat dus niet over rozen, wel over bulten ;-)
|
| Donderdag 3 | In Verdun komt de chef een praatje maken, zodat we maar een kwartiertje in de sluis blijven plakken. 'Meestal verstoppen chefs zich als er een geladen spits langs komt, dus deze kans moeten we waarnemen…', leg ik, aan de andere kant van de stuurhut, uit aan onze sluismeester. Het blijkt dan ook een nieuwe chef. Hopelijk gaat die nieuwe bezem zijn sector eens goed schoonvegen. Letterlijk. Te beginnen voor de deur: net boven sluis Verdun mag ook wel weer eens gebaggerd worden. Onze sluismeester belooft het meteen door te geven. Die ontbreekt het ook niet aan jeugdig enthousiasme: om tien over zeven mogen we de sluis nog in, zodat we vandaag pas om half negen vast liggen.
|
| Vrijdag 4 | En om kwart voor zeven staan de deuren alweer open. Vandaag niet een, maar zelfs twee sluismeesters. De sluismeester die op deze sluis woont gaat straks met ons verder, en vraagt of hij nog brood mee moet brengen. Nou, graag! Als hij z'n collega's komt aflossen merkt hij op: 'Volgens mij zijn jullie het eerste geladen schip sinds september'. Dat gevoel hadden wij ook al… Maar ook dat we, eind september, waarschijnlijk ook het laatste geladen schip zijn geweest dat via de Maas naar het zuiden is gegaan. Want begin oktober begon de chômage, vervolgens was er watergebrek, gevolgd door hoogwater, ijs, die instorting aan Revin en weer een chômage… 'Eigenlijk zijn jullie dus het énige geladen schip dat hier vaart', concludeert sluismeester nummer twee. 'Dan kunnen we het misschien beter canal Picaro noemen', lacht nummer drie. Even later krijgen we te horen dat we waarschijnlijk een paar uur in sluis Rouvrois zullen moeten wachten tot het baggerwerk aan Maizey zover gevorderd is dat we er langs kunnen. Dat vinden we nog wel overkomelijk. Als we net van onze verse baguette genoten hebben komt de sluismeester weer aan rijden, nu met een krop sla en radijsjes uit eigen tuin. 'Ik heb zelf bijna geen tijd gehad om te eten', klaagt hij, 'want de chef van het baggerwerk belde dat ik om twee uur daar moet zijn om te peilen'. Om twee uur fietsen wij dus ook maar eens richting 'werkzaamheden'. Al vanuit de verte zien we de 'lange arm', die ingehuurd is om de modderbult, die daar ontstaat doordat er een riviertje dwars door het kanaal stroomt, voor onze kop weg te halen. Op de brug staan dan ook al diverse dorpelingen toe te kijken – en spektakel krijgen ze. Om te beginnen rijdt de trailer met het peilbootje zowat het kanaal in, omdat er een flink gat in de oever zit. Als het bootje te water ligt, komen de heren tot de ontdekking dat ze de roeispanen vergeten zijn. Dat wordt dus roeien met de riemen die ze hebben, ofwel het hoosvat en de peilstok… 'Het lijkt la Septième Compagnie wel', lacht een van de toekijkende VNF-ers. 'Maar goed dat er geen pers bij is', zegt een ander, 'anders waren we toch wel vreselijk afgegaan…' Blijkt dat deze heren eigenlijk op het baggervaartuig van VNF onder de brug van St-Mihiel aan het werk hadden moeten zijn, maar daar nu niet kunnen baggeren omdat het te hard stroomt. Intussen schiet het peilbootje het ene moment bijna het rivier-overloopje in, het volgende moment zit het zowat onder de grijper en dan dobbert het weer ongemerkt steeds verder weg van de werkzaamheden. En passant wordt de peilstok hier en daar eens in het water gestoken. 'Dat is toch geen peilen', moppert een derde toeschouwer, die zich ontpopt als gepensioneerde sluiswachter. 'In mijn tijd moesten we een touw over het kanaal spannen, dan over de volle breedte peilen, vervolgens het touw vijf meter opschuiven, enzovoort'. Hij heeft ook geen goed woord over voor de barragiste, die het verkeer moet tegenhouden als de vrachtwagen met baggerslib vanaf de kraan dwars over de weg naar het baggerdepot rijdt, maar dan steeds weer net wat anders aan het doen is. En ook niet voor de baggerchef, die vooral bezig lijkt de kraanmachinist van het werk te houden met zijn papierwinkel. Op een gegeven moment komt die chef zeggen dat we ook wel hier, aan de kade bij het baggerdepot mogen gaan liggen. Maar daar bedanken we toch maar voor: we hebben zo onze twijfels of we daar wel op loopplankafstand van de wal kunnen komen, en in de sluis liggen we hoe dan ook veel mooier. 'Groot gelijk', fluistert de ex-sluismeester, 'hij wil jullie gewoon uit die sluis hebben, zodat er weer jachtjes langs kunnen, en dan is de druk van de ketel…' Terwijl wij gezellig met passerende dorpelingen babbelen, de oud-sluismeester stelt ons namelijk maar meteen aan iedereen voor (en op de een of andere manier heeft iedereen hier wel een verhaal over vastzittende schepen…) blijven de peilers ijverig aan het prikken. Mede afhankelijk van hoe hard ze duwen, meten ze plaatselijk tussen de 1,60 (onder de brug) en 2,60 meter water. Oftewel, de bodem lag hier oorspronkelijk op 2,60 meter, maar inmiddels ligt er een meter slik op! Dus voor dat eens weg-gelepeld is… En om vier uur houden de mannen van het kraanbedrijf het voor gezien. En is het dus weer eens weekend. &%#$! Helemaal geen zin om hier nog minstens twee dagen te blijven liggen. Zeker niet nu we van buren in het zuiden gehoord hebben dat daar helemaal geen schepen meer zijn, en voor de verandering wel werk… Dus besluiten we het maar gewoon te gaan proberen, aangezien de chef het waterpeil nog wel twintig centimeter hoger wil zetten. Desondanks schuiven we, onder toeziend oog van VNF en het halve dorp, van het slibdepot tot aan de porte garde door de blubber, maar we komen er door! Maar dan zijn we er nóg niet, want onder de brug van Saint-Mihiel had dus ook gebaggerd moeten worden. In het dorp staat de volgende VNFfer ons dan ook al op te wachten. 'Tussen de kléine rode tonnetjes en de wal door!' roept hij. Blij toe, want je kunt er hier nooit helemaal op vertrouwen dat betonning de goede kleur heeft… Maar deze passage verloopt zonder problemen, net als de inloop van het kanaaltje. In de sluis komt de barragiste, die het hele pand met ons meegereden is, nog even afscheid nemen en ons namens Verdun bedanken omdat we zo vriendelijk gebleven zijn ;-) En dan moet hij gauw naar de stuw, want die blijft maar alarm-SMSjes aan het sturen omdat het waterpeil veel te hoog staat. Maar goed, de Maas is dus weer open. Tenminste, zolang er genoeg water is…
|
Reactie van
bert van der tang | het verhaal van deze dag scoort hoog op de ranglijst 'beste korte verhalen'
|
Reactie van
Evert CadIJ | Geen PERS erbij? :-)
|
Reactie van
Luc | Weer een prachtig verhaal. En geen pers er bij…ze moesten eens weten, hahaha…
Het is in ieder geval nooit saai bij jullie!
|
Reactie van
Picaro | Ja, ze weten nog niet half hóe vriendelijk we geweest zijn ;-)
|
| Zaterdag 5 | Watergebrek zal er voorlopig nog wel niet zijn: de rivier lijkt, na alle regen van afgelopen dagen, nog het meest op koffie verkeerd. Met als gevolg dat we hier (overigens voor 't eerst) nog een sluisje extra krijgen: de écluse de garde van Cussin staat namelijk dicht. En de stuw van Commercy staat helemaal open. Maar dat gaat allemaal zonder problemen, net als het laatste inloopje bij Euville. En dan denk je alle ondieptes gehad te hebben, staat het kanaalpandje boven sluis Sorcy een halve meter onder peil, zodat we de volgende sluis echt niet in komen. Gelukkig zit er net in dit pand een voeding, is er snel iemand bij om die helemaal open te draaien, en is het maar een heel kort pandje. In het scheidingspand kruisen we een geladen tegenligger, die uit de Vogezen komt en nu de Maas af gaat, en verderop nog een, die uit de Marne au Rhin Est komt en nu de Marne au Rhin Ouest in gaat. Ofwel, al die tijd geen schip gezien en nu met z'n drietjes, met heel andere routes, in één pand! In sluis Foug krijgen we net een enorme hoosbui, zodat we allebei doorweekt zijn, maar dat geeft niet: nóg wat meer water voor de Maas.
|
| Zondag 6 | Tot hoe laat er vanavond in de Vogezen geschut wordt, vragen we aan sluis Toul, aangezien er volgens de scheepvaartberichten hier en daar om vier uur gestopt mag worden in verband met de presidentsverkiezingen. 'Gewoon tot zes uur', antwoordt die. Hoezo gewoon, volgens dit scheepvaartbericht wordt er 's zondags voortaan tot zeven uur geschut. Daarop krijgen we een Franstalige, Engelstalige en Duitstalige folder met de nieuwe bedieningstijden. Die bevestigt volgens ons wat wij zeggen, en volgens de sluismeester wat hij zegt. 'Hoe dan ook, hier op de Moezel wordt er op zondag tot zes uur geschut', besluit hij. Dus besluiten wij het in de Vogezen nog maar een keer te vragen. 'Tot zes uur', antwoordt de itinérant. In verband met de verkiezingen? 'Nee, omdat het zondag is.' Maar volgens het scheepvaartbericht én deze vaartijdenfolder wordt hier sinds 1 mei op zondag ook tot zeven uur geschut. 'Ik zal het eens gaan navragen', belooft hij. Om op de volgende sluis te melden: 'Jullie hadden gelijk, het is voortaan tot zeven uur.' Maar als we om half zeven de volgende sluis in beeld krijgen staat die al uit… Je zult toch maar president zijn van dit land ;-)
|
| Maandag 7 | Volgens traditie mag de logee het weblog bijhouden, de komende dagen ben ik dus de schrijver (DvdH). Vanmorgen vanuit Holland vertrokken (07:30 uur) met de motor, vanaf Luik binnendoor rijdend in een erg mooie omgeving. Om 17:30 kreeg ik de Picaro in het vizier bij Thaon les Vogses, waarbij mijn motor (R1200RT) nog wel ''even'' geparkeerd moest worden aan boord net voor de stuurhut. Met behulp van de sluismeester was dat klusje zo gepiept en mocht ik nog even genieten van een klein uurtje varen. Waarbij dat ''uurtje'' wreed werd verstoord door het uitzicht van een heuse nieuwbouwspits. Al er iets lelijk is dan is het dat het wel. 'T ding is zo lelijk dat het niet eens mooi kán worden van lelijkheid. Een foto is dan ook niet gemaakt, ik moet er niet aan denken. Nog beurs van het rijden wel kunnen genieten van een pizza die Thijs gehaald had bij de afhaal om de hoek. Niet veel later voor mijn doen vroeg naar bed, reizen maakt moe na 10 uurtjes sturen.
|
Reactie van
KVM | DvdH, Je hebt ook niet bepaald het beroerdste stukje gekozen om mee te varen. En ook de weg erheen op de motor zal ongetwijfeld prachtig geweest zijn…
|
Reactie van
DvdH | De heenreis, het varen én de terugreis waren een groot feest.
|
Reactie van
Jekihero | Op zo'n motor is elk stuk benelux mooi! Een leuke log DvdH !
|
| Dinsdag 8 | Na een goede nachtrust mocht mijn dag om 7 uur beginnen, meteen 10 sluizen achter elkaar. Met het zonnetje in aantocht begint de dag meer dan goed, waarbij het vandaag een feestdag is. Veel mensen zijn dan ook vrij waarbij de Picaro erg veel belangstelling geniet. Dat kan ook niet anders, zoveel schepen zijn hier niet geweest in het afgelopen half jaar. Mijn motor heeft een prominente plek nét voor de stuurhut, waarbij de sluismeester erg veel belangstelling toont in mijn RT. Na de vertaling (met behulp van Annemarie) blijkt hij zelf motor te rijden, dat verklaard een hoop. Een groepje motorrijders merken de RT ook op, met getoeter en zwaaien als gevolg. Zelfs een 10 tal koeien in de wei geven hun nieuwsgierige blik, (nee Thijs, ik heb géén sjans!) als wij voorbij komen schuiven. Ik noem het maar schuiven, want tijdens mijn reis gisteren reed ik tussen de 50-100 km/h door het landschap. Nu is dat maar tussen de 2-6 km/h… En dat is best wel ff wennen zo'n verschil van tempo. Het geeft mij wel de tijd om zoveel mogelijk te gaan genieten van omgeving en het varen, want na de middag werd het een feest van herkenning voor mij (mijn ouders hebben 22 jaar geleden hier ook gevaren). Het enige verschil is dat nu alles geautomatiseerd is en hier en daar de sluizen van polyester deuren voorzien zijn. De ene sluis is de andere niet, sommige schutten snel, en enkele zijn zo traag dat je jezelf zowat zou gaan vervelen. Over ondiepte maar niet te spreken, want we schuren met regelmaat over de bodem, net zoals 20 jaar geleden. Verder heeft de tijd hier stil gestaan, er is hier niets veranderd. We stranden tussen sluis 10 en 11, zelfs automatische sluizen hebben hier pauze nodig… Vastmaken als vanouds, een bolder is buiten de sluis niet te vinden. Ja, ze zijn er wel! Alleen voor recreatie, wij mogen het doen met een boompje… (of het ooit anders is geweest)
|
| Donderdag 10 | De dag begint om 7 uur, de tijd dat de automatische sluizen wakker worden om weer te schutten. Ik lig nog even in bed, en voordat ik op kan staan varen we al de sluis uit! ''Dat is wel erg snel'' denk ik. Nog voordat ik mij opgefrist heb varen we al bijna de 2e sluis uit! Dat is wel een verschil met gisteren, toen waren ze niet vooruit te branden. Hebben de sluizen nu Viagra gekregen of zo? Nee hoor, er staat een sluismeester bij de sluis die de automaat uit heeft gezet en besloten heeft de sluizen zelf te bedienen. Waar de automaat 15 minuten nodig heeft doet mijn Franse collega het in 6 a 7 minuten. Kijk, zo word schutten nog eens leuk. Alle sluizen staan klaar bij aankomst, en als we nét binnen de deuren zijn gaan ze al dicht. Op het moment dat ze dicht zijn zakken we al weer naar beneden, want hij had de schuiven al opengezet. En nog vóórdat we gelijkwater hebben gaan de deuren alweer open. Met als toetje na een scheutje water mee zodat we zowat de sluis uitgeschoten worden. Jammer genoeg was de deze sluismeester weer na de middag vertrokken, 4 automatische sluizen verder gelukkig een sluismeester die weer hetzelfde deed. Zo zijn we op 1 dag 32 sluizen verder, met toch nog een tijdwinst van 3 uur. De zon liet zich vandaag weinig zien, vooral voor de middag veel regen. Jammer genoeg valt het meest naast het kanaal, want sommige pandjes kunnen wel wat water gebruiken. Wederom weer een dag met voor mij veel herkenning. Sommige dingen ben ik blijkbaar na 22 jaar nog steeds niet vergeten. Een verschil merk ik toch wel op met 22 jaar geleden. Toen hadden we geen telefoon, want die moest je nog zoeken in een dorp of sluis. Zo ook een kantoortje voor het verzenden van een fax. Tegenwoordig heeft de schipper het drukker dan ooit. Nee niet met het varen, maar meer met social media. Ze Wifen, Wappen, Pingen,Twitteren en E-mailen hier wat af aan boord. En met regelmaat een SMS, of het nou ontvangen óf verzenden is. Bij gebrek aan bellen, vanwege slecht bereik Zelfs een heuse online chat-kanaal is hier voorhanden, om maar niets van elkaar te missen. Pinggggg, Bzzzzzz, Ppphoaaaaaaaapppppp, Vrttttt, het gaat de hele dag door. Je zou er bijna gestoord van worden van al die binnenkomende geluiden. Een kookwekker is er niets bij…Gezellig, dát is het wel.
|
Reactie van
Jan v.l. | Beste opstapper, je hebt de " IT-sfeer " aan boord mooi beschreven, leuk om te lezen!
|
Reactie van
Picaro | Het was deze week op IT-gebied wel even uitzonderlijk druk, vanwege de lancering van de nieuwe versie van elv-transport.com
|
| Vrijdag 11 | Het is niet te geloven. In Nederland komt het met bakken uit de lucht, en hier is geen wolkje aan de lucht. Het word dan ook een heerlijke vaardag, waarbij ik meer buiten dan binnen zit. Zitten op de luiken of bolder, genietend van het mooie landschap en rivier. Dit geeft toch wel hét grote vakantiegevoel, wat niet te omschrijven is in een kort Twitterbericht. Ook waan ik mij even terug in de tijd toen mijn ouders nog voeren in dit gebied. Samen met Thijs neem ik nog wat herinneringen door van 22 jaar geleden, daar ik heel veel herkenbare dingen zie. Zo voeren we langs het plaatsje ''Gray'' waarbij ik de laadplaats kon aanwijzen waar wij vroeger nog geladen hadden. De laadverhalen van Thijs en mij kwamen naadloos overeen, wat een mooie bevestiging was. Als je er langs zou varen zou je niet eens opmerken dát er een laadplek was geweest! Tegen het eind van de middag is sluis 18 de enige sluis waar we de motor op de wal kunnen zetten. De Picaro voer nog door tot de volgende sluis, en ik rij met een hele grote omweg naar de volgende sluis door het mooie landschap. Mijn tocht duurt anderhalf uur, en 5 minuten later komt ook de Picaro de hoek om gedraaid. Tot mijn grote verrassing zie ik de barbecue al op het voordek roken, en sjouwt Annemarie al met lekkere dingen rond. Het is 19:45 en 28 graden! Dit is tevens mijn laatste avond die ik mag doorbrengen samen met Thijs en Annemarie, want morgen mag ik aan mijn eigen reis beginnen naar huis. Een betere afsluiting van een geweldige vakantie had ik mij niet durven wensen.
|
| Vrijdag 11 | Vandaag varen we het Canal des Vosges uit en de Petite Saone op (of af, gezien de vaarrichting). Al om 08:30 uur zit ik in m'n T-shirt buiten, en het weer wordt met de minuut mooier. De Petite Saone ook, wederom met heel veel herkenning. Nu lopen we voor de verandering eens 10 km/h ipv 2/6 km/h. Dat schiet lekker op vandaag. Vergeleken met het Canal des Vosges (waar je in de bebossing vaart) is dit landschap glooiend en weids, en met de zon erbij word het een schilderachtig landschap. Het roerwerk mag voor de verandering eens flink werken op de kronkelende en bochtige rivier. Wel zo hard dat deze spontaan geluiden gaat maken in de vorm van…. Ja hoor, wat lijkt op een GSM die een binnenkomend bericht krijgt. Wéér een piep-bliep-of-wat-voor-geluid erbij. Nog even en we koppelen het stuurwerk aan een Twitteraccount en iedereen kan meekijken. Ik moet overigens wel opletten wát ik typ, want mijn verhaal van 2 dagen terug (waarbij ik mijn voertuig met type aanduid) gaf wel een spam mail als gevolg. Leuk hoor dat social media, het moet niet gekker worden. Dat wordt het wel als ik het woord ''wandelen'' typ, wedden dat er morgen spam in de box ligt? Dan laat ik voor het gemak het woordje (je weet wel, iets wat begint met v en a) maar even achterwege wat ik gisteren gebruikt heb. Voordat je het weet loopt de box vol met aanbiedingen van je-weet-wel pil. En dat willen we niet, want Thijs heeft het al zo druk met varen, Twitteren, Chatten, Googlen en het bijhouden van diverse websites. Tegen half 8 knopen we vast, ontvangen we bezoek, doen een happie en laat ik Kia nog even uit. Varen Saai? Echt niet…!
|
Reactie van
Luc | Wat gaat zo'n week snel als het gezellig is. Wat betreft het weer (temp) kun je beter daar blijven.
|
Reactie van
sander | kwam deze link tegen, met heel veel foto's van de franse
kanalen en (voormalige) vrachtschepen.
http://www.kustvaartforum.com/viewtopic.php?f3&t625
|
| Zaterdag 12 | Gelukkig is het mooie weer vandaag weer over, zodat ik niet eens aan buitenklusjes hoef te dénken. Want mijn deadline voor een artikel voor het Franse NPI komt nu toch akelig dichtbij… Ik had natuurlijk tijd genoeg, maar eerst moest er in Nederland van alles geregeld worden, toen kwamen de Maasperikelen, moesten er ondertussen nog tig dingetjes aan de nieuwe ELV-site gebeuren, verder waren er natuurlijk zo nu en dan sluizen, en huishoudelijke klusjes, moesten er af en toe foto's gemaakt worden, kwam ik nadat ik eindelijk begonnen was weer allerlei andere binnenvaartrapporten en interessantere nieuwtjes ('canal du Centre zeker tot 18 augustus open') tegen… Kortom, als je ergens geen zin in hebt is ieder uitstel welkom. Zelfs schuren ;-)
|
| Zondag 13 | Alsof we het gepland hadden: zowat gelijktijdig arriveerden de 'buren uit Chavanay', en wij gisteravond bij de palen in Fleurville. Alvorens onze wegen vandaag weer scheiden, drinken we nog even gezellig samen koffie. Helaas varen hier ook minder leuke collega's rond. Aan Ile Barbe begint een tegenligger opeens vreselijk te ketteren over de marifoon: als we geen Frans spreken dan moeten we hier niet komen, hij zal de politie wel eens bellen, want omdat wij ons niet gemeld hebben moet hij nu onder het lage deel van de brug door… Verbaasd antwoordt Thijs dat hij zich echt gewoon gemeld heeft, en wel meteen na het passagiersscheepje dat voor ons uit vaart. En krijgt dan weer geen antwoord… Even later kruisen we een 'onbekende' 100-meter. Hm, zal wel chagrijnig zijn omdat hij de Nederlandse gebruiksaanwijzing van z'n zakstuurhut niet kan lezen ;-) Maar nadien horen we van de olieboer wie het was. Ah, dat verklaart alles: die heeft ketteren en chagrijn in z'n genen…
|
| Maandag 14 | Nog zo'n chagrijn: als Thijs op een van de Rhônesluizen Kia in het gras zet komt de sluismeester z'n hok uit om te roepen dat dat niet mag. Dus vertikken wij het om op de marifoon te zeggen dat we vast liggen en dat hij kan gaan schutten – een regel die tenslotte ingevoerd is vanwege op áfstand bediende sluizen. We hebben toch alle tijd, weten al dat we pas vrijdag gaan lossen, maar of dat ook voor dat duwstel achter ons geldt… Dus na verloop van tijd kiest de sluismeester toch maar eieren voor z'n geld. Bij de volgende sluis krijgen we niet eens de kans om te testen of geen-honden-op-de-wal een nieuwe regel is: daar zijn we al aan het zakken voor we goed en wel stil liggen…
|
| Dinsdag 15 | Maar als je dan 's avonds vastmaakt aan Roquemaure, tussen zoetgeurende bloemen, met het silhouet van de donjon tegen de ondergaande zon, die aan de overzijde het Château de l'Hers, de Mont Ventoux en Châteauneuf-du-Pape een gouden vernisje geeft, weet je weer waar je het allemaal voor doet…
|
Reactie van
joke | 'Thuiskomen' en van ' Vive la france' genieten!
|
| Woensdag 16 | Keerzijde van de medaille is dat als de wind 's avonds laat opeens 180 graden draait en flinkt aantrekt, je hier, pal aan lager wal, de hele nacht ligt te klotsen en te rollen… Ofwel, tot drie uur wakker gelegen en vanmorgen met barstende hoofdpijn opgestaan. De rest van de dag blijft de Mistral tekeer gaan, zodat we in Arles maar op het noordelijkste hoekje van de kade gaan liggen om te voorkomen dat het hele schip vol zand waait… met als gevolg dat alles onder de turf zit van een nabijgelegen bedrijf. Je hebt van die dagen :-(
|
| Donderdag 17 | Een 'Ministère du redressement productif', een 'Ministre déléguée à la réussite éducative',… de opsomming van nieuwe Franse ministeries op de radio klinkt ons bijna Chinees in de oren ;-) Maar 'herindustrialisatie' klinkt in ieder geval niet verkeerd voor de binnenvaart. Op deze verplicht-vrije dag gaan we 's middags maar wat in de omgeving rondfietsen. Het is hier ten noorden van Arles redelijk vlak, maar helaas waait het nog steeds stevig. Via allerlei veldweggetjes komen we bij de Abdij van Montmajour (helaas verboden voor honden). Behalve prachtige veldbloemen zien we ook nog verschillende rijstvelden. Ook al niet verkeerd voor de binnenvaart.
|
| Vrijdag 18 | Voor de verandering eens niet het 'leeg en wat nu'-gevoel : tot onze stomme verbazing werden we twee weken geleden al door het beruchte regionale bevrachtingskantoor gebeld met de vraag of we de 23e rijst zouden willen laden… het kán dus wel. Het weekend willen we natuurlijk wel in Arles blijven. De palen beneden de stad blijken echter bezet: op de ene lengte ligt een containerduwbak en op andere nu al twee verlaten 'canadiens'. Dan daar maar buitenop, anders hebben we nog scheepsarrest ook. 's Avonds ook nog verplicht gourmetten: gisteren bleken we namelijk opeens helemaal zonder gas te zitten. In Frankrijk kun je zowat op iedere straathoek flessen kopen, maar om nou eerst met een fiets en dan twee keer met een gasfles over twee schepen, een hoge trap en een $&* afgesloten hekje heen te sjouwen…
|
Reactie van
sander | wij hoorden afgelopen week het verhaal van een langdurige stremming van sluis bollene op de rhone.
de stremming zou gestart zijn met het plotseling opengaan van de grote hefdeur. waarna de sluis een half jaar buitengebruik is gesteld om het ongeval (met wij begrepen ook veel persoonlijk leed) te onderzoeken. kunt u mij vertellen waar ik meer info op internet zou kunnen vinden
|
Reactie van
sander | wij zijn onderweg van narbonne naar sete. nu hoorden wij dat de kade voor de vissershuisjes van sete, langdurig niet gebruikt zou kunnen worden. weet u daar misschien ook het fijne van?
wij liggen daar altijd graag omdat er nogal wat reuring is.
|
Reactie van
Picaro | Hier staat wat meer: http://bordabord.org/news/bollene-et-autres-ecluses. Er staat ook een link onder naar een artikel in de Fluvial (betaald).
|
Reactie van
Picaro | De hele (oude) haven van Sète wordt opgeknapt en opnieuw ingedeeld ten gunste van cruiseschepen en jachten (en dus ten koste van bedrijfsvaart en visserij…)
Over de kade die u waarschijnlijk bedoelt:
http://www.hisse-et-oh.com/forums/la-taverne/messages/1020142-pointe-courte-a-sete
|
| Zaterdag 19 | Vorige ronde was het pompoenenseizoen, nu kersen-, aardbeien en mispeltijd. Het wordt haast een ritueel: zaterdagochtend naar de markt, zaterdagmiddag in het ruim werken.
|
| Zondag 20 | Ons geplande fietstochtje gaat niet door, want vandaag hebben we niet alleen wind, maar ook nog regen. Dan het schip maar boenen. Dat wordt bestraft met een fikse onweersbui.
|
| Maandag 21 | In afwachting van de ruiminspectrice gaan we maar eens een begin maken met het bedenken en versturen van adreswijzigingen. Want toen we uit Nederland vertrokken was nog niet zeker of ons postadres verkocht was, en voor we straks terug zijn wonen er al andere mensen. Als het ruim goedgekeurd is vertrekken we naar Avignon, hoewel de belading inmiddels uitgesteld is naar donderdag. 's Avonds stopt het eindelijk met regenen, zodat we een hapje gaan eten in de stad: de gasolieaccijns van vorig jaar, die we vorige week eindelijk terug hebben gekregen van de Franse Staat, maar weer investeren in de Franse economie. Onze wijn krijgen we geserveerd in een leuk pichetje van 'les vignerons de Roquemaure'. Of ik dat misschien hebben mag? 'Bien sûr!'
|
| Dinsdag 22 | Verder met onze 'virtuele verhuizing'. De meeste mensen, bedrijven en instanties nemen blijkbaar genoegen met onze email- of webmelding, dus het kost gelukkig geen tachtig postzegels. Alleen de Franse bank wil een rekening van het elektriciteitsbedrijf of van een vast telefoonabonnement als bewijs ;-) Volgens de website van de gemeente mag je je tegenwoordig zelfs per DigiD overschrijven. Maar die blijkt, hoewel Thijs 'm pas nog geheractiveerd had, weer eens verlopen. En de nieuwe… krijg je per post $%&!
|
| Woensdag 23 | De binnenstad van Avignon is zo'n labyrint dat zelfs Thijs het spoor af en toe bijster raakt. Tja, dat heb ik nou overal… Al kan ik vandaag m'n weg nog wel redelijk vinden: 'Als ik bij dat leuke kaartenwinkeltje rechts ga kom ik bij dat leuke oorbellenwinkeltje…' Voor de verandering laat de zon zich vandaag weer eens zien. Zoveel regen als in november is er niet gevallen, maar de Rhône is weer aardig bruin als we naar Le Pontet varen. En deze keer komt het ook van 'boven': in Nancy heeft het water dinsdagnacht zelfs in de straten gestaan (tja, dat krijg je ervan, als de plaatselijke waterwegbeheerder altijd maar roept dat er watergebrek is ;-). En in Lyon wordt het, eind mei notabene, nog alternat.
|
| Donderdag 24 | Na drie vrachtwagens is het alweer gedaan voor vandaag. Onze vrije middag brengen we door in het Centre Commercial: lekker koel. Want qua weer moeten we deze week wel even abrupt omschakelen: maandag liepen we nog in winterjas te rillen en nu lopen we in T-shirt te puffen. Kia weet gewoon niet waar ze het zoeken moet. Aangezien ze hier niet kan zwemmen zet ik haar maar onder de douche. Dat wordt op dat moment als zware dierenmishandeling beschouwd, maar nadien is het toch wel lekker, zo'n nat pak… 'Nou wil ik wel weer bij jou op de bank liggen baasje!'
|
| Vrijdag 25 | De Mistral heeft de bijboot 'ontkleed', dus tijdens het wachten ga ik z'n nieuwe zeiltje maar eens afmaken. Daar was ik een jaar geleden al aan begonnen, maar tijdens het varen komt er niet zoveel van, in je uppie met zo'n flapperende lap… Het kost een paar zweetdruppels, maar dan zit hij weer mooi strak in het pak. Voor de laatste vrachtwagen er in zit is het half zes, dus aan Roquemaure houden we het wel weer voor gezien. Op de kade zit een hele familie te vissen en te barbecueën, dus gaan wij maar aan het 'cruisesteigertje' liggen, in de hoop dat er vannacht niks komt. Wat draait dat schip toch slecht bij, denk ik. Blijken we achter aan de grond te zitten! Dus ook nog hopen dat er vannacht niks langs komt…
|
| Zaterdag 26 | Allemaal leuk en aardig die groene stroom, maar niet als 'm tegen hebt. Niet alleen kruisen we net de hoogwaterpiek, maar de CNR laat al dat water ook nog eens door de sluiskanalen lopen. We hadden gehoopt dat het vandaag mee zou vallen, omdat er in het weekend meestal minder vraag naar elektriciteit is, maar helaas, dus dat kost wat extra fossiele brandstof. En blijven liggen vinden we ook weer zowat: zul je zien dat je daardoor verderop net weer in een of andere akelige stremming valt. Al is het wel verleidelijk om een dagje te blijven plakken: is het eindelijk mooi weer, zit je in een prachtige omgeving, en dan moet je weer varen! Als gulden middenweg maken we wat vroeger vast boven Chateauneuf, waar Kia en ik houtjes gaan jutten terwijl Thijs de barbecue opstookt.
|
| Zondag 27 | Hé, op de passagiersschepensteiger in Tain l'Hermitage staat geen verbodsbord… Dus dat wordt vandaag ons overnachtingsplekje. We varen hier nu al twintig jaar langs, maar zijn nog nooit Ãn Tain of het er tegenover gelegen Tournon geweest, omdat er alleen maar ligplekken zijn voor cruiseschepen. Die leveren dit soort dorpjes dan ook goud geld op. Tenminste, dat denken ze toch. Als we over de historische hangbrug naar de overkant zijn gelopen (langs een bord waarop staat dat beide plaatsen hun ontstaan en welvaart aan de binnenvaart te danken hebben…) zien we de passagiers aan boord van hun all-in diner genieten. Wat ze eten wordt zo te zien per vrachtwagen vanuit Duitsland aangeleverd. En wat ze over hebben… daar zijn de plaatselijke vuilcontainers dan goed voor. Tja, dan kun je toch maar beter een paar binnenvaartschippers voor de deur hebben: die gaan tenminste nog 's avonds in Tournon eten en 's morgens in Tain naar de bakker.
|
| Maandag 28 | Een complot! Seine-Nord dient vooral om containers met goedkope Chinese producten vanuit Rotterdam en Antwerpen met Nederlandse en Belgische schepen naar de regio Parijs te vervoeren en zo de Franse fabrieken, havens en vloot om zeep te helpen… Ze moesten eens weten dat die schepen ook grotendeels uit China komen. En dan blijken die containers dus ook nog eens vol spionagechips te zitten…
|
| Dinsdag 29 | We kunnen de olieboer niet eens meer betalen… Niet omdat we zo'n slechte reis hebben hoor, maar omdat de internetverbinding zo slecht is :-) Heel fijn, als je net op een belangrijke mail zit te wachten. En wat komt er dan binnen: een waarschuwing van onze Franse internetprovider, dat we onze maandbundel, waar we nog twee weken mee moeten doen, al voor 80% verbruikt hebben :-( Heel fijn, als je net aan een nieuw 'site-project' begonnen bent.
|
| Woensdag 30 | Dus ga ik de buitenboel maar eens een grote boenbeurt geven. In tegenstelling tot de Rhône is de Saône al weer mooi helder. Als ik net klaar ben krijgen we een enorme hoosbui, waardoor ook de laatste spoortjes zand wegspoelen. Alleen zal het schip niet lang schoon blijven: morgen weer modderschrapen en grasverzamelen in het kanaal.
|
| Donderdag 31 | Het Canal d'Heuilley, om precies te zijn. Wat sinds eergisteren weer open is, na een onderhoudsstremming van vier weken. Dus zo spannend als op de heenreis zal het allemaal wel niet worden. Tenminste… Op een van de eerste sluizen staat een nieuw hekwerk, net op de rand van de kolk &#% dat zal toch niet waar zijn! Het is (nog) niet vastgelast, dus eisen we meteen een chef, want als zo'n onding eenmaal vast en in de verf staat ben je jaren bezig voor het weer weg is. Chef boos: u blokkeert de scheepvaart als u de sluis niet wil verlaten! Maar aangezien er verder geen vaart is… En beledigd: u denkt toch niet dat we zo dom zijn een reling op de rand van de sluis te zetten? Nou, we hebben anders al heel wat domme dingen meegemaakt met hekken en relingen … Maar goed, dit is dus van tijdelijke aard, vanwege de werkzaamheden. Die bestonden in dit geval uit reparatie van de drempel. Daarnaast zijn er hier en daar deurbalken vervangen, heeft een andere deur een nieuwe ophanging gekregen, zijn er muren afgesmeerd, stukjes oever gerestaureerd, nieuwe bolders op (en in) sluismuren geplaatst, een paar nieuwe overnachtingspalen bij gekomen,…
|
|