|
| Woensdag 1 | Indien u niet zo'n sterke maag hebt, kunt het logboek vandaag misschien maar beter overslaan. Als ik in de ochtendkou in Loivre naar de bakker loop, loopt het water me al in de mond bij de gedachte aan een warm baguetje. Grr, bakker op vakantie. Dan maar zo'n houdbaar brood in de rooster. Het eerste sneetje smaakt goed, maar aan het tweede zit een rare bijsmaak. Als ik het pak verder open scheur zie ik wel waarom: de achterste helft is groen. Brr, toch niet zo houdbaar. In Reims kan ik gelukkig een vers broodje voor de lunch scoren. Een paar sluizen verder drijft een witte massa boven de sluisdeur… opgeblazen ingewanden. Ik kan er goed naar kijken, en zelfs nog een grapje maken over verse worst. Maar als ik er even later nog eens aan terugdenk, loopt m'n lunch me bijna weer in de mond…
|
Reactie van
Janarie | Ach, zo'n boterham is goed voor de weerstand. Wij hebben ooit eens op een heerlijk warme zomerdag een beest in gevorderde staat van ontbinding in de sluis tussen het schip en de sluismuur gehad. Die kneep hem toen best wel en sprong met een flinke plof open. En ik kan je verzekeren dat die lucht gegarandeerd je maaginhoud omhoog doet borrelen.
|
| Donderdag 2 | Eergisteren hadden we in het canal de l'Oise à l'Aisne zelfs nog geen vliesje ijs. Gisterochtend hadden we in het canal de l'Aisne à la Marne beneden Reims hier en daar een centimetertje, maar daarboven viel het weer mee. Omdat er in het canal latéral à la Marne wat stroming staat hadden we daar vandaag ook nog niet veel ijs verwacht, maar dat valt tegen. Gelukkig worden we nog voor Vraux opgelopen door een lege, die richting canal de la Marne au Rhin moet, dus tot Vitry-le-François wordt het ijs voor ons gebroken.
|
| Vrijdag 3 | Alleen is die lege gisteren natuurlijk wat verder gekomen dan wij, zodat op het 'nieuwe' kanaal bij Vitry alle schotsen vandaag weer aan elkaar gevroren zijn. En het dus niet meevalt om vooruit te komen, of zelfs maar in het midden te blijven. Na verloop van tijd krijgen we er toch zoveel gang in dat de boeggolf het ijs breekt, in plaats van de kop (waar op het nieuwe stukje waterlijn, snik, inmiddels al een mooie rode streep zit in plaats van verse teer). Maar als we zo meteen de bocht om zijn, het canal d'Heuilley in, is er voorlopig geen gang meer in te krijgen. Tegen die bocht zien we nogal op, want daar kun je in het ijs een hele tijd zoet mee zijn, maar die blijkt gelukkig nog open. Sinds het water begon te tinkelen hebben we ook regelmatig contact met twee buren die twee dagen voor ons uit zitten en twee buren die een dag achter ons zitten. De voorburen zijn gisteren stilgelegd aan Chevillon. Dat gaan wij echter al niet meer halen, krijgen we aan Désert te horen: we mogen nog tot de silo van Orconte doorvaren of hier boven de sluis vast maken. Aangezien het wel eens lang kan gaan duren (VNF gaat pas ijsbreken als het gaat dooien) besluiten we maar hier in Vitry te blijven: op loopafstand van een supermarkt, een bakker, een bouwmarkt, een station,… En minstens zo belangrijk: de controlepost. Want dan hoor je tenminste nog eens wat. Zoals dat de achterburen met moeite tot Chalons gaan komen. En de actuele ijsdiktes: www.picaro.nl/ijsdiktes.pdf
|
Reactie van
Joke | Jullie hebben ijsvrij…..
|
| Zaterdag 4 | In Reims-Courcy heeft het vannacht 19,7 graden gevroren en dat is sinds 1956 niet meer voor gekomen, horen we de hele dag op de regionale radio. De 'péniches' komen ook nog aan bod: het hoofd van VNF Champagne vertelt dat die zonodig met behulp van een ijsbreker naar een 'point de vie' worden gebracht, maar dat de kanalen pas echt gebroken worden als de nachttemperaturen boven nul gaan komen, om geen 'millefeuille' van op elkaar gevroren ijsschotsen te veroorzaken. Verder moeten de schippers zelf de nodige voorzorgsmaatregelen treffen om schade te voorkomen. Van de week hebben we al een kleedje achter in het ruim gehangen om de machinekamerwarmte zoveel mogelijk onder de stuurhut te houden (waar ook onze watertanks hangen). Voorop zorgt de generator voor voldoende warmte in machinekamer en vooronder. Daar lag nog een pak met platen tempex die we onder het motto alle beetjes helpen maar voor de stuurhutramen zetten. (De hond wordt er in ieder geval mooi stil van ;-) En meer dan de kachel lekker warm stoken kunnen we verder niet doen…
|
| Zondag 5 | Hoewel de temperaturen ook overdag een graad of vijf onder nul blijven, is het 's middags buiten best aangenaam vertoeven in het zonnetje. Wat dat betreft hebben de buren in Zuid-Frankrijk het slechter getroffen: daar staat een harde, ijskoude mistral. Bovendien heeft het hier nog steeds niet gesneeuwd, zodat de gangboorden goed begaanbaar en de touwen mooi droog blijven.
|
| Maandag 6 | Toen we hier aan kwamen was het water naast het schip nog open, zaterdagmorgen lag er tegen de huid 2,5 centimeter ijs, gisteren was dat zo'n 5 centimeter dik en vanmorgen al 7 centimeter. Zaterdag sloeg Thijs het ijs nog met de bezem kapot, maar gisteren sloeg hij de bezem op het ijs kapot… zodat vandaag het stuwpaaltje maar weer ingezet wordt. En een rvs-beschermkapje krijgt. Daarnaast is Thijs druk bezig in de hel (ter informatie voor degenen met een slecht geweten: het is daar koud ;-) met het vlak in de olie zetten, verlichting ophangen en een vloertje over de sporen leggen. Zodat we er weer een mooie opbergruimte bij hebben.
|
| Dinsdag 7 | Autootje van VNF naast het schip: of we nog wat nodig hebben. Dat is toch netjes! 's Middags weer een ander, met dezelfde vraag. 'Ja, ik was hier gisterenmiddag ook al,' zegt hij, 'maar toen zag ik niemand. Maar aangezien de hond lekker op de bank lag te slapen dacht ik dat alles wel in orde was…'
|
| Woensdag 8 | Ja, die moet overdag een beetje bijslapen. En ik eigenlijk ook…. Nu weet ik waar de uitdrukking 'het vriest dat het kraakt' vandaan komt. De eerste nacht dacht ik dat het schip gekraakt werd. Maar af en toe blijken er spontaan meterslange barsten in het ijs te ontstaan. Dat hoor je overdag soms al als je langs het kanaal loopt – pjoeuwww….- en door het schip wordt dat 's nachts versterkt tot een geluid dat werkelijk door merg en been gaat. Met als gevolg dat Kia niet in haar mandje naast de radiator durft te slapen, maar bij ons in de slaapkamer op de koude vloer gaat liggen. Dat alles is op zich al genoeg om mij uit m'n slaap te houden, maar vannacht ging ze ook nog eens tegen de kastdeur aan liggen bibberen, zodat die mee ging klapperen… Na verloop van tijd ben ik toch weer in slaap gevallen – en vervolgens weer wakker geworden omdat ik het ijskoud had. Blijkt het dekbed aan de andere kant op de grond gezakt… en Kia zich er lekker in gerold te hebben ;-)
|
| Donderdag 9 | De rayonhoofden zijn bij elkaar, maar helaas, geen goed nieuws. Omdat het ijs plaatselijk 15 centimeter dik is… wordt er voorlopig niet gebroken. Als Thijs Kia uitlaat ziet hij dat het bij de controlepost vol VNF-autootjes staat, dus gaat hij ook maar eens een kijkje nemen. Alle chefs van het kanaal blijken aanwezig, maar helaas blijkt Thijs z'n aanwezigheid bij hun vergadering niet gewenst ;-) Desondanks mag hij nog wel even z'n beklag doen over de trage automaten enzovoort, en vragen hoe het er nu voor staat. Op de ijsbreker hoeven we komende dagen in ieder geval nog niet te rekenen: die heeft afgelopen weekend al anderhalf uur over het pand van Saint-Dizier gedaan, dus nu komt hij er helemaal niet meer door. Bovendien schijnt hij inderdaad nauwelijks bochten te kunnen maken en dus steeds in de wal te lopen. En dan breekt hij ook nog maar over een breedte van vier meter…
|
Reactie van
hans kouwenberg | Brrr ! Maar het is misschien een troost dat zelfs het Canal du Midi momenteel een dikke laag ijs heeft. Hier in Castelnaudary - waar meestal de mussen van het dak vallen van de hitte - vallen nu de duiven van het dak van de kou. Mooie ijslaag, ware het niet dat de VNF (natuurlijk) het water een halve meter heeft laten zakken, dus LEVENSGEVAARLIJK IJS.
Groeten van de Zuidpool.
|
Reactie van
Picaro | Die verbreding in Castelnaudary had inderdaad een prachtige ijsbaan kunnen worden. Maar de Fransen zijn toch niet van die schaatsers, hier hebben we tenminste niemand op het ijs gezien. Het enige wat de plaatselijke jeugd doet is grote stenen op het ijs gooien…
|
Reactie van
Erik van Toor | Overwinteren in Frankrijk is ook niet meer wat het geweest is! Gelukkig blijft de Franse onverschilligheid wel recht overeind. ;-) Hier in Nederland dooit het vanaf vandaag. Op het IJsselmeer is vanaf vandaag konvooivaart met ijsbrekers ingesteld.
|
Reactie van
Picaro | Meestal vinden we ook dat VNF wel wat meer vaart zou kunnen maken (letterlijk en figuurlijk ;-), maar deze keer hebben ze wel gelijk dat het nog geen zin heeft om te breken. En met ijsschotsen van 15 tot 18 centimeter dik worden de sluizen niet alleen te kort, maar ook te smal.
|
Reactie van
Luc | Nog even volhouden in het ijs. De dooi is ingetreden dus het water komt er weer aan ;-) Nog even en jullie zijn weer aan de reis!
|
Reactie van
Picaro | Eerlijk gezegd achten we de kans dat het hier morgen opeens dertig graden is groter dan de kans dat we in het Zuiden aan de reis komen :-( Zoals gewoonlijk eens in de paar weken een reisje rijst en nog een hoop schepen voor ons, en dan wordt de Saône in maart ook nog eens gestremd.
|
Reactie van
Fred Vente | Het is interessant om het logboek te lezen, maar als er een vraag uit voortvloeit weet ik niet waar ik deze moet stellen. Wij, Ria en ik,Fred, hebben een motorboot van 12 mtr en willen dit jaar weer door Frankrijk toeren en voor ik vragen ga stellen, wil ik weten of ik dat als particulier kan.
Gaarne Uw reactie
Met vriendelijke groet
Ria en Fred Vente
Motorjacht "MeerBeer"
PS. Ik hoop dat het ijs bijna verdwenen is en U weer verder kunt
|
Reactie van
Picaro | Vragen staat vrij! Voor de pleziervaart hebben we zelfs een speciale pagina gemaakt, zie de knop 'vaarroutes. Als u daar het antwoord niet vindt kunt u ons onder de knop 'info' bereiken via de link email, of u kunt onze hond om hulp vragen onderaan de pagina 'Kia'. Op deze pagina een vraag stellen mag natuurlijk ook, dan kunnen uw medelezers er eventueel ook op reageren.
|
| Vrijdag 10 | Onder de voorondervloer zijn we nu helemaal klaar, zodat het stukje vloer wat er op de werf uit gegaan is (en wat we sindsdien voor extra licht en lucht maar open gelaten hebben) ook weer terug kan. En we nou dus bóven de vloer verder kunnen: betimmering terug plaatsen,…
|
| Zaterdag 11 | stofzuigen en soppen, kasten indelen en inruimen, houtverzameling uitsorteren en opbergen,… Terwijl ik daar voorin zoet mee ben, verdiept Thijs zich in een nieuw administratieprogramma, want ahum, de boekhouding moet ook nog steeds gebeuren.
|
| Zondag 12 | Vrijdag zijn het canal du Nord en het canal latéral à l'Oise ook nog dicht gegaan, zodat nu alle kleine en middelgrote Franse kanalen gestremd zijn. Zelfs het canal du Centre, waar ze nog steeds geen water hebben, maar wel ijs… En behalve de Moezel, Maas en Petite-Saône dreigt nu ook de grote Saône gestremd te worden, want de schepen lopen daar bijna vast in het drijfijs.
|
| Maandag 13 | Zonder ijs waren we nu wel in Salaise geweest… Maar er is hoop: vannacht is het water rond het schip niet meer opnieuw dicht gevroren. Ook de lucht is merkbaar minder koud, zodat ik vandaag maar weer eens op de fiets naar de bakker ga, in plaats van lopend. 's Middags voor het eerst een laagje sneeuw in Vitry.
|
| Dinsdag 14 | Het regent. Niet alleen hemelwater, maar ook scheepvaartberichten. Want in heel Frankrijk rukken de ijsbrekers vandaag of morgen uit. Met als gevolg dat ik mijn artikeltje maar blÃjf herschrijven.Tussendoor bellen er ook nog wat buren voor en met (merci!) het laatste nieuws, moet er nog een fotootje verstuurd en een stukje vertaald worden… In die chaos kan het dan zo maar voorkomen dat je in een zin twee keer het woord voorkomen gebruikt :-(
|
| Woensdag 15 | Van beide kanten zijn er nu ook ijsbrekers naar ons op weg: de Neptunus 2 komt af vanuit Saint-Dizier en de Hercule komt op vanuit Chalons, met onze achterburen in zijn kielzog. Kom maar op: het vooronder is klaar, de administratie is klaar en hier in Vitry hebben we het inmiddels ook wel gezien. En dat de caissières van de bouwmarkt Thijs z'n achternaam al uit hun hoofd op de bon schrijven is ook geen goed teken...
|
| Donderdag 16 | Tegen elven zien we de ijsbreker aankomen, dus vlug naar de brug, om onze 'bevrijding' vast te leggen. Het is de bedoeling dat hij doorvaart tot de eerste sluis van het canal latéral à la Marne, en dan hier naar toe terug komt in afwachting van de achterburen, zodat we morgen in konvooi op kunnen. Omdat het mooi weer is fietsen we nog een stukje met de ijsbreker mee. De haakse bocht bij de werf krijgt hij in drie of vier pogingen gebroken, maar de splitsing is een marteling, omdat hij maar niet opzij gedraaid komt. Na ruim een uur aanloopjes nemen en manoeuvreren (en een helpende hand van Thijs én de chef…) ligt hij dan toch met z'n kop richting Marne. Dan houden we het wel voor gezien. Na de lunch ga ik boodschappen inslaan voor komende week, en fiets dan ook nog maar even naar de bakker voor twee éclairs, om te vieren dat we weer vrij zijn. In de loop van de middag komt de ijsbreker langszij. Als we net aan ons éclairtje zitten hoor ik de schipper bellen dat er 'un petit souci' is. Dat de ijsbreker lek was hadden we al gehoord – dat is ook nog nooit anders geweest – en ook dat de lensleiding – vast kapotgevroren - morgenvroeg eerst nog vervangen moet worden. Maar nou blijkt het water wel zo hard de achterpiek in te stromen dat ze het met hun benzinepompje maar nauwelijks voor blijven, dus hoe dat vannacht moet… Kun je die achterpiek niet gewoon vol laten lopen? vraagt Thijs. Dat kan op zich geen kwaad, maar omdat het piekschot niet waterdicht is loopt het vervolgens de machinekamer in, en omdat het machinekamerschot ook niet dicht is loopt het vervolgens het vooronder in… Met onze dompelpomp erbij is de piek zo weer leeg, en met onze bouwlamp erbij is het lek ook zo gevonden. Alleen blijkt dat niet zó gedicht, omdat het water tussen een dubbelplaat uit komt. Dan kun je op die plek wel twee componentenkit of vette lappen er tussen proppen, maar dan komt het even later toch weer ergens anders door. En voor cement stroomt het wel erg hard. In telefonisch overleg met de chef wordt besloten dat onze dompelpomp vannacht dan maar aan moet blijven staan, op onze omvormer, en morgenvroeg beslist de chef dan wat er verder gaat gebeuren. Voor geval van nood krijgen we het nummer van een 'chef d'astreinte'. Gelukkig kunnen we de pomp vanuit bed horen, zodat we er niet af en toe uit moeten om te kijken of onze bevrijder nog drijft…
|
Reactie van
de Travelers | Maak je wellis wat mee in de Spitsenvaart…………. nou………..
heel veel sterkte in deze barre tijden.
Hopen dat je snel weer kunt varen met of zonder de ijsbreker.
|
| Vrijdag 17 | De chef heeft besloten dat de ijsbreker naar de werf moet. Nee, laat hem toch maar varen. Of nee, toch maar er uit… Dat hij geen besluiten kan nemen hadden we al meer gehoord. Bijkomend probleem is dat de werfbaas (natuurlijk…) adviseert om de ijsbreker droog te zetten, maar pas over drie weken plaats heeft in het dok. Want het schip dat er nu in staat heeft z'n machinekamer nog open liggen, en het schip dat er dinsdag in moet, wil z'n werfbeurt alleen uitstellen als hij daar een vergoeding voor krijgt. En dat wil de chef zeker niet. Dus wordt besloten de ijsbreker dan maar náást de werf op de wal te zetten. (Zet hem maar aan de overkant, zegt Thijs… bij het scheepvaartmuseumpje). 's Middags arriveren er twee grote kranen, een uit Reims en een uit Troyes, die de 48 ton wegende Neptunus zo op de kade hebben staan. Zoals verwacht is de met rvs gedubbelde tunnel lek. Waarschijnlijk een combinatie van corrosie en een (door ijs of raken) naar binnen geduwde 'spijl'. Bovendien blijkt het schroefaslager eruit gelopen. Dinsdag gaat de werf eraan beginnen. Maar de vraag is natuurlijk wanneer wij er nu aan gaan beginnen. We hebben weinig zin om het zelf te gaan proberen, met ons nieuwe stukje kop: die verloren tijd ben je nadien zo weer vergeten, maar die spantjes, of die deuk, blijf je voor altijd zien… Want ondanks zijn eigen geultje en een paar dagen dooi moest de ijsbreker toen hij vanmorgen richting zwaaikom vertrok nog flink gas bij geven om er door te komen. Het pand van Sapignicourt gaan we zeker nog niet redden, volgens de bemanning. En boven Saint-Dizier is er nog helemaal niet gebroken. Volgens de chef komt de ijsbreker van de Saônekant hier naar toe. Maar dan moet die eerst daar het ijs gebroken zien te krijgen, wat vandaag nog niet lukte, vervolgens de buurman die daar aan sluis 26 ligt naar de Saône brengen, en dan nog helemaal terug toe komen… Kan de chef de ijsbreker die de buren vanuit Chalons hierheen heeft gebracht dan niet door laten komen? Maar die schijnt niet alleen slecht te breken maar ook nog te hoog te zijn voor dit kanaal. En is natuurlijk van de Service Seine. Volgens een oud-collega is er ook een ijsbreker met een spits uit de soixante-dix (waar is dat, vraagt de chef…) onderweg naar Vitry, die wel goed breekt en laag genoeg is. Maar die is weer van de Service Nancy. En de chef heeft duidelijk geen zin een andere Dienst om hulp te vragen, ook al liggen er vijf geladen schepen te wachten. En inmiddels is het vrijdagmiddag vijf uur…
|
Reactie van
Evert | Als het ijs niet gebroken wordt gaat voor jullie de winter nog wel even duren. Overdag een lekker zonnetje, maar met telkens een paar graden nachtvorst dooit het nog niet snel. :-(
|
Reactie van
Picaro | 's Nachts -9 en overdag +9, dat heft elkaar op ;-) (Maar het ijs inderdaad niet)
|
| Zaterdag 18 | Normaal gesproken waren we nu op weg naar de Pyreneeën geweest, waar de familie een vakantiehuis gehuurd heeft… daarom hadden we dus die reis Arles aangenomen :-(
|
| Zondag 19 | Gewapend met een pikhaak gaan Thijs en twee buurmannen op de fiets het ijs boven de volgende sluis eens inspecteren. 's Middags wandel ik met Kia ook maar weer een keer die kant op. Niet omdat ik het oordeel van de mannen niet vertrouw, maar omdat Kia jarig is. Twaalf al… Ze kan dan ook niet meer zo goed lopen, springen, zien, horen en denken als voorheen, maar volgens de dierenarts in Maasbracht verkeert ze voor haar leeftijd nog in goede staat.
|
Reactie van
Luc | Gefeliciteerd met Kia! Ze heeft toch wel iets lekkers gehad?
|
Reactie van
Picaro | Jazeker, konijnenlevertjes… (nu ze toch te oud is om verband te leggen tussen bakinhoud en beestjes ;-)
|
| Maandag 20 | De mannen hebben afgesproken om 9 uur de controlepost te gaan 'bezetten', om wat meer druk te zetten. Dat de Rhône en Saône 11 maart voor 11 dagen dicht gaan, met als gevolg dat de schepen die naar Arles en Sète moeten als het een beetje tegenzit ook nog eens voor dÃe stremming gaan vallen, maakt wel indruk. Maar helaas niet genoeg om een vervangende ijsbreker te krijgen: de 'onze' wordt inmiddels gerepareerd en moet donderdag weer te water gaan, wordt ons verzekerd. Twee achterburen willen het zelf wel eens gaan proberen. We laten ze graag voor… Maar al in het eerstvolgende pand loopt de voorste buurman klem tussen grond en ijs: de ijsbreker heeft afvarend veel te dicht langs de bakboordwal gevaren, waardoor het schip steeds naar die kant trekt en dan omhoog loopt. Door het vaste ijs aan stuurboord voor de kop met de loopplank kapot te slaan krijgen de buren er 0,1 km/u gang in, maar daar ga je zelf natuurlijk ook kapot aan. Op de wal is het inmiddels blauw van de toekijkende VNF-ers en andere ramptoeristen. Via de tweede buurman stapt Thijs met onze ijsstamper bij de eerste buurman aan boord om een handje te helpen, in de hoop dat we zo nog tot de sluis komen. Maar zelfs de palen beneden de sluis halen we niet. Met als gevolg dat we met z'n drietjes zwaan-kleef-aan midden in het tweede pand stranden.
|
Reactie van
Luc | Die ijsstamper…is dat dezelfde die we in de Maas hebben gevonden??? ;-)
|
Reactie van
Picaro | Nee, z'n kleine neefje ;-)Die we toen opgevist hebben is door z'n lengte geschikter om vanaf een leeg schip te gebruiken.
|
| Dinsdag 21 | Het lijkt wel een scheepskerkhof… Vannacht is het waterpeil ruim dertig centimeter gezakt, waardoor we alledrie schots en scheef liggen. Kia's mandje is onder het bureau uit geschoven en als ze gaat zitten glijden haar voorpootjes gewoon weg! Maar wij vielen gisteravond al voor het schip schuin begon te zakken zowat van onze stoel: toen belde een van de chefs zowaar, en wel om te zeggen dat de ijsbreker van Reims het kanaal in zou komen om ons te redden. Vermoedelijk is er, nu we midden in het kanaal gestruikeld zijn, sprake van een noodsituatie en kan er dan wel een ijsbreker van een andere Service ingezet worden. Helaas gaat hij maar tot de eerstvolgende sluis, en draait dan weer om: daarboven is het een paar panden open, zodat we zelf naar Orconte mogen varen, en daar dan weer tot donderdag op de Neptunus moeten wachten. Natuurlijk proberen we de (super?)chef, die komt zeggen dat ze geen idee hebben waarom het water zo laag staat, ervan te overtuigen die gast-ijsbreker door te laten varen tot Saint-Dizier, of nog verder. Tevergeefs: ' Hij moet meteen terug en dan de Marne au Rhin in voor een ander schip.' 'Dus hij kan wel een vreemde sector invaren voor één ander schip, terwijl hier zes schepen liggen te wachten…!?' 'We moeten al blij zijn dat ze ons hiermee willen helpen, dus we kunnen echt niet meer vragen…' En het ergste is: de 'Brisant' blijkt, zoals zijn naam al aangeeft, een prima brise-glace, die aan beide kanten een hekgolfje over de wal trekt en daarmee het ijs mooi over de volle breedte van het kanaal vergruist, in plaats van alleen een geultje van vier meter breed langs de wal te leggen. In Orconte is een bakker, een slager, een brievenbus, en dat is het wel… Dus blij dat we hier geen 2,5 week gelegen hebben.
|
| Woensdag 22 | In de supermarkt waren ze zaterdag de vakken al met paaseitjes aan het vullen, in de bouwmarkt werden de tuinstoelen klaar gezet, Thijs loopt al in z'n T-shirtje buiten, aan de overkant zijn kinderen sneeuwklokjes aan het plukken en als we lekker met de buren in het zonnetje zitten te kletsen komen er al insecten langs zoemen… en intussen liggen we dus nog steeds ingevroren!
|
| Donderdag 23 | Buurman twee zit op de heetste kolen en vertrekt 's morgens vast richting Saint-Dizier… om erachter te komen dat het ijs aan Sapignicourt inderdaad nog erg dik is en dat voorop varen toch niet meevalt. Waardoor wij, hoewel we twee uur later uit Orconte vertrokken zijn, zelfs nog in dat pand komen voor hij er doorheen geworsteld is. In datzelfde pand worden wij ook ingehaald door de Neptunus, die vanmorgen weer te water gegaan is. Maar aangezien die wéér te kort langs de kant breekt schiet voorbuurman daar nog weinig mee op, en dreigt er zelfs maar weer mee te stoppen. Na een hoop gemartel komt hij toch nog tot Saint-Dizier – en wij ook, zelfs na zevenen. En dat terwijl er nu officieel maar van 8.00 tot 17.30 uur geschut wordt, in plaats van van 7.00 tot 19.00 uur.
|
| Vrijdag 24 | Vandaag loopt het gelukkig een stuk beter: het ijs is hier veel brosser. En eenmaal voorbij Chevillon krijgen we er nog twee ijsvermalers voor. In totaal bestaat het konvooi nu uit acht schepen, die twee aan twee door vier teams van twee sluiswachters begeleid worden, die de sluizen bedienen en ijsschotsen achter de deuren uit halen. De (sous?)chef komt ook nog even langs voor het dagelijkse handje en praatje, we begonnen hem al te missen ;-) De eerste dagen was hij niet zo toeschietelijk, maar daar kunnen we wel inkomen, normaal krijgt hij natuurlijk alleen maar lááiende schippers aan de lijn…
|
| Zaterdag 25 | Vandaag loopt het nog beter: de sluiswachters die we nu mee hebben blijven niet met z'n tweetjes bij de benedendeur staan te kletsen, maar de een neemt touwtjes aan waardoor de ander de deuren op handbediening al achter het schip dicht kan doen voor we goed en wel in de sluis liggen… het lijken wel handsluizen!
|
| Zondag 26 | Wel wordt er sinds vrijdag strikt van 8 tot 17.30 geschut. Zonder zondagmiddagpauze voor de sluismeesters. Dus hebben ze een magnetron achter in de auto staan, die ze in het sluishokje aan kunnen sluiten, zodat ze toch warm kunnen lunchen… Wij zijn al blij met water en brood. In Chaumont kunnen we vlug wat drinkwater laden tijdens het schutten, alle beetjes helpen. De voorburen zijn door de brandweer voorzien en de achterburen hebben in Chalons water kunnen pakken, maar wij teren nog steeds op onze Belgische voorraad. Boven de sluis passeren we de Neptunus, die weer op z'n honk ligt, en de Peter Pan, die van de Saône tot hier gebroken heeft. En dan is de dag al weer bijna om. Voordeel van die korte bedieningstijden is dat je eens op andere plekken komt te liggen. Zo overnachten we voor het eerst aan Choignes. Leuk plaatsje, maar helaas geen bakker.
|
| Maandag 27 | In de handbediende sector komen krijgen we nóg meer personeel, soms wel vijf per sluis. Al gaat het hier niet per definitie sneller… Niet alleen omdat het zo gezellig is, maar ook omdat het ijs weer zwaarder wordt. Doordat het vannacht weer gevroren heeft, maar ook doordat er hier en daar enorme plakkaten los drijven uit verbredingen of bochten. Als je die net voor een sluis treft ben je wel even aan het prutsen, zeker als je dat ijs ook nog eens voor je uit de sluis in duwt.
|
| Dinsdag 28 | Net voor Langres kruisen we 'de' buren, die van Sète naar Chateau-Thierry gaan, ofwel bijna 950 kilometer leeg… Dichterbij is er niets te laden, en alle andere verbindingen zitten nog/weer/binnenkort dicht. Dankzij een tweede, geladen, tegenligger, die niet op een diep plekje wil blijven wachten, lopen de achterburen behoorlijk verlet op, zodat we gelukkig niet met z'n achten achter elkaar door de tunnel hoeven… ik kreeg het alleen bij het idee al benauwd ;-) Aan de andere kant van de tunnel blijken we, hoewel het dan al half zes geweest is, nog door te kunnen tot sluis vier. De achterburen hadden namelijk verteld dat wij visite zouden krijgen, dus mogen we van de chef naar een sluis die aan de openbare weg ligt. Bovendien mogen we 'met ons gat in de sluis blijven liggen' zodat het bezoek aan de benedenzijde zo aan boord kan stappen, in plaats van te moeten hopen dat de loopplank lang genoeg is… het kán dus wel!
|
Reactie van
mar schrammeyer | ooit als matroos op de maria catharina (schipper paul foekes)7-8 maanden op de internationale vaart gevaren (1976) woon nu in tasmania deze web site heb ik met veel genoegen gelezen dank je wel, goede reis mar
|
| Woensdag 29 | Gelukkig is er inmiddels al zoveel ijs weg dat we niet meer in konvooi af hoeven te schutten, wat wil zeggen dat de deuren achter het ene schip pas dicht gaan als het volgende met z'n kop in het sluishoofd ligt. Om te voorkomen dat we een massa drijfijs mee de sluis in nemen krijgen alle schepen nog wel twee sluismeesters mee die ijsbalkjes voor de deuren leggen en ijsschotsen voor de kop wegduwen – en naast het schip rechtop zetten. Tijdens het schutten is het dan ook een gekraak en gerinkel vanjewelste… zo voelt een olifant in een porseleinkast zich dus ;-)
|