|
|
| Zaterdag 1 | Naar de markt in Arles voor olijven, tapenade, amandelkoekjes, zuurdesembrood, worstjes, sinaasappels, granaatappels, kaki's, tomaten, paprika's, paella, gevulde inktvisjes… Terug naar het schip om de boodschappen op te ruimen en nog een keer door het ruim te lopen, en dan op naar Pont Saint-Esprit, een historische boogbrug en havenstad aan de Rhône, waar we al lang eens wilden gaan kijken. Mooi plekje, maar ik ben blij dat we daar niet meer langs hoeven te varen, want net beneden de doorvaartopening zit, aan het water te zien, een akelige ondiepte. Ik had ook het chateau van Mornas wel eens willen bezoeken, dat als een arendsnest tegenover Saint-Etienne des Sorts op de rotsen ligt, maar het is werkelijk stervenskoud vandaag, met name door de snijdende wind. Dus rijden we, via de 'ancienne Chartreuse de Valbonne', naar de wat meer beschut gelegen Cascade du Sautadet. Daar loopt ook wat meer water dan afgelopen zomer. Maar er lopen heel wat minder mensen…
|
Reactie van
KVM | Mooie en herkenbare foto's.
Toch maar niet gezwommen deze ronde ? ;-)
Fontaine de Vaucluse ziet er ook een stuk spectaculairder uit op deze manier. Rhône op zal helaas ook wel wat spectaculairder brandstofverbruik geven valt te vrezen…
Groetjes
|
Reactie van
Picaro | Deze keer ook geen waternimfen gezien bij de boom in de Sorgue ;-) Tja, de Rhône doen we deze ronde maar met een doekje over de brandstofverbruiksmeter… met 3200 m3/s door La Voulte en Valence is voor ons ook een nieuw record. Nu op weg naar een ander jullie wel-bekend plekje: Chavanay.
|
| Zondag 2 | Hoewel Kia niet goed ter poot meer is, vond ze het gisteren duidelijk nog wel leuk om haar weg te zoeken over de rotsen. Dus gaan we maar eens proberen hoe ver ze komt bij de 'Dentelles de Montmirail', een bergrug met kale rotskammen ten noord-oosten van Avignon. Het is een behoorlijke klim, en af en toe moeten we haar een stukje tillen, maar we halen de voet van de rotspunten. Waar we een prachtig uitzicht hebben, en verse rozemarijn en thijm kunnen plukken. Heen zijn we via de beroemde wijndorpjes Vacqueyras en Gigondas gereden, terug gaan we via het beroemdste wijndorp, Châteauneuf-du-Pape. De weggetjes door de wijngaarden ernaartoe zijn mooi, maar de kasteelruïne, die er vanaf de Rhône 's avonds indrukwekkend uitziet, blijkt van dichtbij nou niet zo bijzonder. Maar goed, weer een plekje van het verlanglijstje afgestreept. Dan terug naar boord, want hoewel het water hier alweer flink gezakt is, en de wind behoorlijk afgenomen, willen we toch wel met daglicht naar Le Pontet varen. Terwijl Thijs de auto terug gaat brengen sla ik binnen driftig aan het poetsen en ruimen, waar afgelopen dagen niets van terecht gekomen is. Want niet alleen komt er vanavond misschien een potentiële zij-instromer een kijkje nemen (achteraf niet), maar morgen komt onze stagiair ook weer aan boord.
|
Reactie van
Trudie | En, hier in Nederland is het inmiddels winter, koud en sneeuw. Fijn dat Kia er nog van kan genieten!
|
| Maandag 3 | Wij hebben het weer getroffen met laden, in vergelijking met de buren: geen regen, geen wind maar een aangenaam zonnetje. Aan het eind van de middag ligt er 226 ton (wat minder dan we besteld hadden, maar ach, in de Vogezen zijn we daar waarschijnlijk wel blij om…) risottorijst in het ruim en varen we terug naar de stad. In afwachting van onze stagiair, die dezelfde trein vanuit Brussel heeft die ik donderdag had moeten hebben, maakt Thijs het gangboord rijstvrij en loop ik nog maar een keertje naar de buurtsuper. Daarna hebben we toch geen zin meer om nog een stukje te gaan varen. Thomas' verslag van deze trip (en van zijn reizen met de Mashua en Westropa) staat weer op www.elv-transport.com/stage
|
| Dinsdag 4 | Hoewel de Rhône zakkende is, stroomt het plaatselijk nog behoorlijk hard, waardoor het de moeite loont om zo dicht mogelijk langs de wal te varen. Daarbij maken we niet alleen gebruik van de dieptemeter en de potloodstreepjes op de papieren vaarkaart, maar ook van een ingescande kaart uit de tijd dat de Rhône nog niet volledig gekanaliseerd was. En waarop, in tegenstelling tot de moderne Ecdiskaart, ook allerlei kribben, strekdammen en rotsblokken die nu onder water zitten ingetekend zijn. Ook raadplegen we zo nu en dan onze agenda uit 1997. Toen zijn we met zo'n 3055 kuub per seconde op gekomen aan Viviers, vandaag loopt er 2500 m3/s. Dat zijn bepaald geen uitzonderlijke hoeveelheden voor de Rhône, maar voor spitsen wordt het dan al zwaar. We maken dan ook graag gebruik van de ervaring en plaatselijke bekendheid van een Franse collega, die eerst een spits gehad heeft, maar hier nu 'vast', op een containerschip, vaart. Hij weet bijvoorbeeld te vertellen dat je met een spits bij Viviers beter achter de groene paal langs kunt gaan: daar ligt een 15 meter breed geultje tussen de paal en de krib, waar veel minder stroom staat.
|
| Woensdag 5 | In 1997 zijn we met 3100 m3/s gestopt in Le Pouzin. Vandaag varen we nog met 3200 kuub door La Voulte (stuurboord bruggat, ik schrijf het maar even op, anders geloof ik Thijs volgende keer weer niet ;-) en idem door Valence. Enerzijds omdat we boven willen zÃjn als er een 'gaatje' valt in Lyon, anderzijds om eens te kijken wat haalbaar is, voor het geval we (of collega's…) een keer echt op móeten. En tenslotte staan die 360 paarden daar beneden er ook niet voor niets. Op de zware stukken lopen we soms nog maar 2,5 kilometer per uur, maar die zijn meestal maar kort, waardoor we gemiddeld toch nog een kilometer of 6 per uur halen, op 1600 van de 2000 toeren. Ver komen we echter niet vandaag: 's morgens om zes uur startklaar in de stuurhut zitten om vervolgens om half acht de sluis pas uit komen, daar kun je niet tegen varen. Verderop moeten we weer wachten op tegenvaart, maar goed, daardoor kunnen achterburen, die vanmorgen de achtervolging ingezet hebben, mooi bij komen. In Tournon houden we het voor gezien: in het donker is het toch moeilijker om kort langs de wal te varen en er komt nu vast geen cruiseschip meer om ons van de palen te verjagen. Misschien een stoomboot… De schipperspatroonheilige weet ons hier in elk geval nog te vinden!
|
| Donderdag 6 | In 1997 konden we het debiet van de Rhône aan de sluizen aflezen op 'routepanelen' (als die werkten), opvragen bij de sluismeester (als je die kon verstaan) of uitluisteren via een antwoordapparaat (als je dat bij kon houden). Tegenwoordig kun je de afvoer van de Rhône, Saône en hun zijrivieren en riviertjes aan verschillende meetstations 'real time' volgen op diverse websites (Inforhone, Vigicrues, Hydroreel). Na een dipje (gisteren gemiddeld nog maar 1080 m3 aan Couzon) is de Saône opnieuw aan het stijgen (vandaag weer 1220 m3) door een bult water uit de Doubs. Tegen de tijd dat wij aan Lyon zijn, is die golf daar ook, dus we hoeven ons niet te haasten: eerst maar naar de bakker (waar de buurvrouw op croissantjes trakteert) en dan met daglicht weer verder. We stoppen in Chavanay, zodat de honden nog lekker even een echte wandeling kunnen maken. In Valence liep vandaag over de hele dag gemiddeld 2800 m3, en in Ternay 2370.
|
| Vrijdag 7 | Onze ex-spitsencollega heeft inmiddels containers gewisseld in Lyon en is alweer in de afvaart. In Vienne moeten we 'à terre' passeren. Ja, dat weten we nog van vorige keer. Toen doemde er, toen we goed en wel door dat bakboord-bruggat waren, opeens een bultje op op de dieptemeter. Deze keer gelukkig niet. Voor de achterburen is het extra spannend: niet alleen omdat ze wat minder pk's hebben, maar ook omdat ze niet veel gasolie meer over hebben. Bij het bunkerstation krijgt onze stagiair een leuke verrassing: zijn foto voorop de Scheepvaartkrant… voor je 't weet ben je beroemd tot in Zuid-Frankrijk! Een minder leuke verrassing: sneeuw, en dus een glad schip. Ja, het is nu wel even anders varen op de Rhône dan afgelopen zomer… Voor we er vanaf zijn komen er nog twee beruchte bruggen. Dat het bakboordgat van de 'Pont de Chasse' in Givors lichter is, is algemeen bekend, maar niet iedereen durft het, omdat er een rare neer rond die zware brugpijler loopt. Als je er door gaat merk je dat blijkbaar minder, dan wanneer je het bij een schip voor je ziet gebeuren. De achterbuurman gaat dan ook even twijfelen, maar kiest tenslotte toch ook maar voor het bakboord gat. Achteromkijkend ziet het er ook nogal spectaculair uit: als hij net met z'n kop door de brug is loopt het water bijna over de boeiing! De zwaarste brug is het Viaduc de la Méditerranée. Vorige keer hebben we die met 2200 kuub aan Ternay gedaan, maar met 2385 lukt het dus ook nog. Onze ex-collega heeft het zelfs wel eens met 3300 kuub gedaan, dan staat het water zoveel hoger dat de stroomsnelheid weer lager wordt, vertelt hij. De vraag is natuurlijk waar het kantelpunt ligt. In het kanaal van Pierre-Bénite is dat nu al bereikt: dat loopt nu duidelijk lichter dan bij een lagere waterstand. En dan zijn we van de Rhône af : nu zijn we alleen nog maar afhankelijk van de Saône. Die je trouwens ook niet moet onderschatten: als we onder de Pont de la Mulatière lekker zitten te kletsen staat de GPS opeens op 0,0 km/uur. Dat komt waarschijnlijk mede doordat de ontvangst even wegvalt, want een paar seconden later staat hij weer op 1,8 km/uur, maar dat is nog steeds verdomd weinig ;-) En dat bij zo'n 1320 m3/seconde. Volgens diverse ervaringsdeskundigen is de passage van Lyon, een echte bottleneck, voor spitsen nog met 1100 à 1200 m3 te doen, maar is het daarboven niet leuk meer. Aangezien de grafiek nog stijgend is wordt dat dus een vrij weekend in Lyon. We vallen wel met onze neus in de boter: het is hier Fête des Lumières, zie www.fetedeslumieres.lyon.fr Vroeger hield dat in dat de inwoners van Lyon op 8 december waxinelichtjes voor hun ramen zetten om Maria te danken dat de stad voor een ramp behoed was, wat ook al een mooi gezicht was, maar inmiddels blijkt daaromheen een heel lichtkunstfestival ontstaan te zijn. Dit jaar met meer dan zestig installaties en projecties door de hele stad, waar zo'n 3 tot 4 miljoen mensen uit binnen- en buitenland op af komen. Daar voegen wij ons dan ook maar bij. In Vieux Lyon laten we ons door de massa meevoeren naar de 'Chrysalies de Saint-Jean', waarbij de gevel van de kathedraal het ene moment door engelen verlicht wordt en het volgende overspoeld door demonen, om vervolgens weer helemaal van gebrandschilderd glas te lijken. Op het Place des Terreaux is nog zo'n indrukwekkend schouwspel, maar liefst aan drie kanten tegelijk. Door de stad zwervend zien we nog veel meer mooie en leuke straatverlichting, belichte gebouwen en lichtobjecten. De laatste projectie is vlak bij het schip: springende walvissen in de jachthaven! Afijn, we begrijpen nu wel waarom we zoveel stroom tegen hadden op de Rhône… Een aantal foto's van het fête des lumières staan op www.picaro.nl/lyon
|
Reactie van
Ruud | Ik vind het heel knap dat jullie daar zo rustig onder blijven! Ik zag de Rhone enkele jaren geleden en crue en het verbaasde me niks dat er een schip de parkeergarage was binnengevaren…Nee, die Rhone heb ik ontzag voor.
|
Reactie van
Picaro | Wij varen ook liever op een mooie blauwe Rhône en Saône hoor (zeker óp ;-)
|
| Zaterdag 8 | Als ik sta af te wassen, hoor ik Thijs, die Kia aan het uitlaten is, opeens roepen dat ik vlug moet komen kijken. Onze achterbuurman uit Avignon blijkt, geladen met honderd ton zand en een zware transformator, op te komen met een groot schip als voorspan. We hoeven niet lang na te denken: fietsen op de wal, briefje neerleggen voor de matroos (die vandaag uit mag slapen), allebei een camera en gauw erachteraan! Thijs stopt aan de oude beurs, ik trap door naar de passerelle, waar ik even later weer voorbijgefietst word door Thijs, op weg naar de volgende brug. Ondanks de nodige handicaps (grrr, batterijtje bijna leeg na gisteravond, bevroren vingers en een markt die de weg langs de Saône verspert) schieten we wel wat leuke beelden. Hoewel het er in het echt indrukwekkender uit zag: de broes die hij onder de brug van Perrache opeens voor z'n kop krijgt, de enorme kuil achter de boeggolf, het zijdelingse wegscheren in de bochten en het bijna stil vallen onder de Pont Bonaparte. Officieel mag je niet meer met voorspan door Lyon varen (terwijl de stad daar vroeger zelfs speciale sleepboten voor had liggen), behoudens met toestemming van de autoriteiten. Aangezien dit een speciaal transport betrof, zal die wel verleend zijn. Inmiddels loopt er bijna 1400 m3, dus 's middags kunnen we nog met een gerust hart de stad in. De heren gaan naar de winkels die zij leuk vinden, en ik ga op bordenjacht. Want sinds Thijs een keertje afgewassen heeft, heb ik nog maar drie onbeschadigde borden… Om vijf uur treffen we elkaar weer, en gaan we nog een aantal lichtkunstwerken bekijken. De mooiste vind ik de grote, sprookjesachtige bollen langs een van de steile straatjes in Croix Rousse, het grappigst de ondeugende stripfiguurtjes die voetballen met de klok van het gare Saint-Paul. Daarvandaan gaan we langzaam richting Rhône voor het vuurwerk, zeer langzaam… Een smal steegje zit gewoon massief vol met mensen, en kruist dan een andere, even volle straat… Op zomerdag zou het benauwend zijn geweest, maar nu is het wel gezellig om zo en masse voort te schuifelen, én lekker warm. Want het is vandaag werkelijk ijskoud.
|
Reactie van
John | Heb het filmpje al een aantal keren bekeken. Geweldig!!!
Elke keer krijg ik er weer kippenvel van. Dat geweld, zo mooi!
Gelijkertijd ook weer spannend als je aan het roer staat en hopen dat je schip niet uit het roer loopt!, vanwege dat de roeren niet genoeg stuurdruk hebben, dat volgwater achter het achterschip is enorm!!!
Goed dat de schipper dat geweld niet zag toen hij achter zijn roer stond!!!
|
| Zondag 9 | Ik heb deze keer dan ook niet zoveel animo om naar de rommelmarkt te fietsen. De heren duiken samen achter de computer (met als gevolg dat onze stagiair z'n reisverslag op de ELV-site voortaan zelf op kan maken in HTML) en ik ga het vooronder maar eens opruimen. 's Avonds zouden onze naaste buren komen kaasfonduen, dus als de andere buurtjes, die in Vienne waren blijven liggen, smssen dat ze ook bijna in Lyon zijn, gieten we maar wat extra wijn in de pan: hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
|
| Maandag 10 | De heren zitten 's middags weer aan hun beeldscherm gekluisterd, in het kader van het lesprogramma 'websites maken', dus ga ik nog maar een keertje op zoek naar borden, nu in winkelcentrum Part Dieu. En ja hoor, na allerlei leuke interieurwinkels en luxe warenhuizen van Amsterdam tot Avignon afgelopen te hebben, vind ik uiteindelijk borden naar m'n zin… in de supermarkt! Maar wel made in France, en door een bedrijf dat z'n grondstoffen per spits aanvoert. En extra sterk… 's Avonds wijden we ze maar meteen in, met een konijntje. Dat wordt ontleed door onze stagiair, in het kader van het lesprogramma 'de Franse scheepskeuken' (al lijkt het ook wel wat op 'anatomieles' ;-)
|
Reactie van
Janarie | Flappie op ARC international borden uit Arques?
|
Reactie van
Picaro | Klopt! (Helaas staat er geen blue road logo op de onderkant…)
|
| Dinsdag 11 | Het nadeel van 'stoppen' vinden we altijd dat het daarna zo moeilijk is om weer te beginnen. 's Morgens loopt er nog iets meer dan 1200 m3. 'Tja, nu we toch al drie dagen stil gelegen hebben, kunnen we net zo goed nog een dagje wachten, zodat we er zéker probleemloos door komen'. 'We halen het toch niet meer om nog voor de kerst leeg te komen, want de fabriek gaat de 24e al dicht.' Als we bij de achterburen koffie gedronken hebben blijkt er opeens nog maar 1100 m3 te lopen. Dat willen de zijburen ook wel proberen, zodat we het alternat van 15 uur nog nemen. De bruggen bij Perrache zijn het zwaarst, maar achteraf bezien hadden we die met 1200m3 ook gered. Eenmaal boven de stad is er niets meer aan de hand, en varen we nog door naar Trevoux. Want eind van de week wordt er weer regen voorspeld, en we moeten de Petite-Saône ook nog doen…
|
| Woensdag 12 | De mannen klagen dat dit wel heel saai varen is, in vergelijking met afgelopen week. Bij Dracé moeten we gewoon via de sluis, bij Ormes hadden we nog via de stuw gekund. Dat was weer een nieuwe ervaring geweest voor onze stagiair, maar omdat we hier vast willen maken (en omdat dat lichter is) gaan we toch maar via de sluis. Als we gezellig bij de buren gegeten hebben blijken de bordjes al verhangen.
|
| Donderdag 13 | Dat saaie varen duurt niet lang… In alle vroegte worden we al door een barragiste op de petite-Saône gebeld waar we zitten, omdat het water te laag staat. Te laag?! Ja, de stuw staat nog open van de afgelopen golf, en morgen gaat het toch weer regenen… Zucht, het is ook altijd hetzelfde liedje in Frankrijk. Als er op 21-12-12 werkelijk een zondvloed komt, zitten we bij VNF in ieder geval veilig ;-)
|
Reactie van
Ton van Seeters | Hallo schippers van de Picaro en Kia.
Mag ik jullie ook dit jaar weer hartelijk bedanken voor de leuke reisverhalen en zeer mooie foto's. Voorts wens ik jullie fijne Kerstdagen en een gezellig Oud-en Nieuw en dan maar weer Volaan vooruit naar 2013.
Goede reis.
|
| Vrijdag 14 | Aan Heuilley slaan de buren af – en krijgt onze stagiair weer nieuw vaarwater. Zo nieuw dat het kraakt… Ook weer een ervaring, dat zo'n dun laagje ijs al zo goed voelbaar is aan het schip. Het gebonk en gerinkel is maar van korte duur. In de loop van de middag begint het te regenen. 's Avonds giet het nog steeds. Volgens de tunnelwachter is er niets aan de hand, 'de stuw staat maar vijf meter open', maar voor de zekerheid varen we toch maar zo ver als mogelijk door. Ook al is dat hier niet echt leuk in het donker, en ook al weten we niet helemaal zeker of er voor de 'écluse de garde' (sluis in een bochtafsnijding, die bij hoog water in gebruik is omdat er anders teveel stroom door het kanaaltje gaat lopen) wel iets is om aan vast te maken. Maar daar blijken gelukkig ook dukdalven te staan.
|
| Zaterdag 15 | Die in de loop van de nacht vijftig centimeter korter zijn geworden… en het blijft maar regenen. We zetten er maar een tandje bij, niet alleen omdat de stroom merkbaar toeneemt, maar ook om nog in het kanaal te komen voor het hier echt hoogwater wordt. Maar even later krijgen we te horen dat dat al niet meer mag baten: de porte de garde (hoogwaterdeur) van Port sur Saône zit al dicht. Dus daar is het einde oefening. Grrr, waren we nu toch maar 's morgens, met 1200 kuub, in Lyon vertrokken, dan hadden we vandaag Corre misschien nog net gehaald. Nee, zegt onze begeleider, dan was je toch voor de laatste porte de garde gestruikeld. Hij rijdt van sluis tot sluis met ons mee om de sluizen voor ons klaar te zetten… en na ons uit te zetten, want achter ons wordt de Petite-Saône gestremd. Letterlijk achter onze kont gaan ook alle andere portes de garde dicht.
|
| Zondag 16 | Tussen vrijdagmiddag 12 uur en zaterdagmiddag 12 uur is er aan Cendrecourt (een stukje verderop aan de Saône) bijna twee meter water bij gekomen, en is het debiet toegenomen van 20 naar 120 kuub per seconde. Vandaag is er nog 30 centimeter bij gekomen, en zo'n 10 kuub. Boven Port sur Saône staat het jaagpad onder water, waardoor de heren over de zevenheuvelenroute naar Conflandey, de volgende sluis, moeten fietsen. Dat is normaal gesproken al een 'opletten' sluis, maar nu is het één kolkende watermassa. Mochten we gisteren nog gedacht hebben dat we misschien nog wel van de rivier af hadden kunnen komen, dan zijn we daar nu wel van genezen. De stuw heeft nog nauwelijks verval en beneden de sluis zitten beide remmingen onder water. Boven de sluis zijn de uiterwaarden één watervlakte. Niet alleen de sluiswachters, ook de meteorologen zijn verrast door de omstandigheden, horen we op de radio. Doordat de temperatuur vrijdagnacht extreem is gestegen, is alle sneeuw in de Vogezen in een keer gesmolten. En dan al die regen er nog bij…
|
| Maandag 17 | tot en met woensdag 19 december. Er zijn slechtere plekken om te stranden dan Port sur Saône: een mooi kaaitje, vier bakkers, een slager, een supermarkt, een postkantoor, een kebaberie, een pizzeria, een subdivisie… Niet dat we daar wat wijzer worden, maar af en toe komen we op straat een spraakzame veld-medewerker tegen. Die bijvoorbeeld vertelt dat bij 2,82 m aan de peilschaal de porte de garde weer open gaat. Maar het waterpeil wil maar niet zakken, niet alleen doordat het nog steeds veel regent, maar ook doordat die normaal zo onooglijke Lanterne zoveel water blijft geven, nog meer dan de Saône zelf. De heren brengen de tijd door met machinekamerklusjes, verven, lassen, soppen, programmeren en berekeningen maken, ik vooral met huishoudelijke en administratieve karweitjes en wandelen met Kia.
|
Reactie van
Thiel | Fijne dagen gewenst en een gezond voorspoedig 2013.
|
Reactie van
AndriesBouman | hallo bemanning picaro
ik geniet altijd erg van julloie belevennissen in frankrijk nemen jullie ook wel eens gasten mee? ik zou graag eens een reisje mee willen.
ik heb alleen een bed in het vooronder en een plaastje in de stuurhut nodig.
groeten
Andries Bouman Lierop
|
Reactie van
Rene | 24-12-12. Bedankt voor het lees en kijk plezier in het afgelopen jaar, prettige dagen en een goed 2013.
|
Reactie van
Piet Krijgsman | Dag beste luitjes van de Picaro. Ik heb weer best genoten van jullie verslagen en vooral van de foto s. Prettige Kerstdagen en een voorspoedig 2013.
|
| Donderdag 20 | Gisteren heeft het de hele dag niet geregend, en vannacht niet al te veel. De Saône en de Lanterne zijn dan ook een mooi endje gezakt. Maar inmiddels begint het weer te druppelen, en ook voor komende dagen wordt opnieuw nattigheid voorspeld. Dus het is nu of nooit… Gelukkig denkt VNF er ook zo over, ook al is het waterpeil nog niet tot het voorgeschreven niveau gedaald: om elf uur draaien ze de porte de garde open voor ons… en achter ons gaat de deur weer dicht. Onze 'contactsluismeester' is nog komen vertellen dat we vanavond hoe dan ook in het kanaal komen, al moeten ze er voor overwerken, da's toch service van VNF! Maar dat blijkt niet nodig: hoewel het eerste stuk nog zwaar is, en het beneden Conflandey nog behoorlijk neert, zijn we om 18 uur in Corre. Yes, binnen!
|
| Vrijdag 21 | Achter ons is de grote Saône nu ook in crue, naast ons is de kleine Coney een woeste rivier geworden en overal om ons heen storten zich watervalletjes omlaag, maar het canal des Vosges staat hier weer eens 10 tot 20 centimeter onder peil. Waardoor we ondanks onze minder dan 1,80 meter diepgang, toch nog regelmatig de bodem raken in de op 2,20 meter diepte gegarandeerde geul. De itinérant ziet de bui dan ook al hangen: die speert er steeds vandoor voor we goed en wel in de sluis zitten. En als ik een pandje mee loop met Kia rijdt hij nóg vroeger weg… In het bos zie ik de prachtigste kerstboompjes van spitsenmaat staan, dus in de volgende sluis graaf ik de spade maar eens op. Oef, nou snap ik waarom die Fransen hun sapin de noël gewoon bij de supermarkt kopen: de bodem bestaat hier uit een centimeter humus, met daaronder meters rots. Het enige boompje waar ik wat beweging in krijg staat midden op het pad, heeft aan de ene kant alleen een paar geknakte twijgjes omdat er net een graafmachine overheen gereden is, en aan de andere kant een naar verhouding veel te lange tak. De heren hebben lol, 'je krijgt in ieder geval niet meer dan tien naalden binnen', maar ik vind mijn Vogezenboom wonderschoon! Tegen de avond krijgen we een andere itinérant, die ons naar een ligplaats wil begeleiden, en wel aanspreekbaar is. Hij vertelt dat hier vorige week nog twintig centimeter sneeuw lag, maar dat alles in één nacht verdwenen is. Dus we hebben inderdaad gewoon pech gehad: als dat één dag later was gebeurd, hadden we nu al zowat op de Moezel gezeten. Ter compensatie van de verloren tijd gaan we 's avonds maar zo ver als mogelijk door, maar ondanks bouwlamp en schijnwerper is het hier bepaald niet leuk varen in het donker, met al die haakse bochten, en sluisjes mikken valt zo ook niet mee.
|
| Zaterdag 22 | Als je via de Vogezen gaat, dan weet je dat je te maken krijgt met laag staande panden, gaten in verzakkende sluismuren, hout door de schroef en overhangende takken die langs je roef krassen. Waar we echter niet op gerekend hadden, was een heuse aardverschuiving, met een complete boom dwars over het kanaal. Al hadden we het wel kunnen verwachten, want collega's die hier voor ons gepasseerd zijn hadden al ongerust opgemerkt dat dit niet goed af kan lopen: voor de aanleg van een fietspad langs het scheidingspand worden de struiken, bomen en klimplanten die hier al een jaar of vijftien à twintig ongebreideld hebben mogen woekeren nu met grof geweld gesnoeid en gerooid, met als gevolg dat de muren van de tranchée stukje bij beetje instorten. Die muren stonden daar ook niet voor niets, maar dienden om de achterliggende helling te stabiliseren. En als je dan ook nog eens met zwaar materieel op die steile helling gaat werken, in een nat jaargetijde… We kunnen het stammetje dat op stuurhuthoogte hangt natuurlijk wel zelf afzagen, en de rest proberen met het schip opzij te duwen, maar dan belandt die hele kluit misschien in het kanaal. Bovendien is de algehele situatie hier erg genoeg om maar eens rechtstreeks naar het noodnummer te gaan bellen. Dat blijkt wel een 'hoge nood'-nummer: de chef in Nancy. Die belt blijkbaar naar zijn sous-chef, en die weer naar zijn ondergeschikte, want een uurtje later komt onze itinérant door de natte klei aan gewaad, om te vertellen dat zijn superieur wil dat we achteruit terug gaan naar de kade tussen sluis 1 en 2. Ha, dat nooit. Op de eerste plaats gaan we de schroef niet riskeren door achteruit te gaan draaien in een smal pand met ingestorte oevers die met losse stenen zijn aangevuld, waar we bovendien vooruit varend al constant snoeihout door de schroef draaiden, en dat ook nog eens tien tot vijftien centimeter onder peil staat. En op de tweede plaats is de druk dan van de ketel en kunnen ze ons zomaar tot na de kerst laten liggen. En druk is er, want net naast het schip hangt nog een rijtje bomen op scherp… Tot onze verbazing blijkt de chef uit Nancy niet te benauwd om op zaterdagavond duisternis, regen en kniehoge modder te trotseren om de situatie zelf in ogenschouw te komen nemen. En is hij, tegenstelling tot zijn onderdanen, wel een 'aanpakker': zondag of niet, morgenvroeg om acht uur komen ze de boom die ons de doorgang verspert afzagen. Bovendien zal er vannacht iemand het waterniveau in het scheidingspand blijven bewaken.
|
| Zondag 23 | En zo geschiede. Even na half negen staan er vier auto's in de blubber, waaruit zes blauw-groene (VNF) en oranje (wegendienst) mannen komen, met kettingzagen, touwen en dreggen. Een goed uur later kunnen we weer verder, door een prachtig op peil staand scheidingspand. Maar daar is het probleem natuurlijk nog niet mee opgelost. Want als er nog meer grond verzakt, zou hier wel eens net zo'n situatie kunnen ontstaan als bij het Embranchement de Nancy of het pont-canal de Vadencourt… eerst jaren gestremd vanwege een incident en dan onbevaarbaar geworden voor de bedrijfsvaart. Aan de bodem doen deze 'werkzaamheden' hoe dan ook geen goed, want er komt gegarandeerd een hoop rotzooi in het water terecht, en baggeren is hier een onbekend woord. 's Avonds concluderen we dat we hier, met maar 226 ton, nu toch echt wel aan de limiet van het schip zitten: in het ene pand schuiven we nog over de bodem, en in het andere, bij Thaon, raken we met het voetje van de schijnwerper en het kapje van de kachelpijp de brug, en gaat de davit er maar rakelings onderdoor… (En dan vindt de CCR onze stahoogte nog onvoldoende!)
|
| Maandag 24 | Het weer draagt ook niet echt bij aan de kerststemming: het is zo warm dat je gewoon zonder jas naar buiten kunt. Waar ik dan maar gebruik van maak om nog wat kerstgroen te verzamelen. Verder bak ik nog een kerstbrood, en maak ik vast een kerstdessert voor morgen. Maar de kerstsfeer wil maar niet komen. Onze eindejaarsplannen zijn deze ronde dan ook wel keer op keer in het water gevallen. Eerst, met die haspels, hadden we nog gedacht met Kerstmis gezellig in Den Bosch te liggen. En misschien ook nog in de buurt te zijn voor Riverdating, de vergadering van de internationale afdeling van Koninklijke Schuttevaer, pa z'n verjaardag, de ELV-vergadering, de Telematicadag, … Toen we deze reis aannamen behoorde Kerst in Nederland nog steeds tot de mogelijkheden. Dat moesten we al snel terugstellen tot Weihnachten in Gelsenkirchen. En uiteindelijk wordt het dus Noël in de Vogezen… Met dank aan een aardige sluismeester, die ons op kerstavond nog een paar sluizen op de hand afschut én uitspoelt, liggen we eerste kerstdag wel op een mooi plekje: het aquaduct van Flavigny. Daarvandaan wensen we alle logboeklezers, en in het bijzonder al die bekenden én 'onbekenden' die ons een persoonlijke kerstwens hebben gestuurd, gezellige feestdagen en een gezond en gelukkig 2013. Waarin we weer zullen proberen u allen virtueel mee te laten varen met de Picaro, hopelijk met wat minder oponthoud dan tijdens deze laatste reis van 2012 ;-)
|
Reactie van
Jan van L. | Beste Thijs en Annemarie,
wens jullie een goed 2013. Wil natuurlijk komend jaar weer met plezier jullie weblog volgen over de Noord-zuid spitsenvaart.
|
Reactie van
Wim | Al een tijdje volg ik julie belevenissen. Als schipperszoon kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Ik wens jullie een goed 2013 toe en hoop op nog velle verhalen van de Picaro.
|
Reactie van
Thiel | Fijne avond gewenst in Ellenz
|
Reactie van
Picaro | Gespot voor we zelf onze positie verstuurd hadden? Via de webcam, marinetraffic of een spion ter plekke?
|
Reactie van
Thiel | ssssttt,marinetraffic,groetjes
|
Reactie van
Patrick | Hoi,
Mijn beste wensen. Ik volg alles wat er op jullie site gebeurt. Ooit beet het watervirus me en na onze rijs naar Parijs met de boot is het altijd leuk om jullie verhalen te lezen.
Bijna dagelijks wandel ik op de Scheldedijk ter hoogte van de bochten van Wichelen en Uitbergen. Als jullie daar ooit een wandelaar als een gek zien zwaaien is de kans groot dat ik dat ben. Ooit zal het toeval wel eens er voor zorgen.
Het allerbeste voor het komende jaar. Geen hout in de schroef en genoeg reizen om er een geslaagd vaarjaar van te maken.
Groeten
Patrick
|
Reactie van
Arnold | Een fijn jaar toegewenst, met voldoende water onder de kiel.
Hou de kanalen open,…hoop op veel dagelijkse avonturen van de Picaro.
|
| Dinsdag 25 | Kerstmis in het canal des Vosges: endje varen, eindje lopen, eendje eten.
|
Reactie van
Trudie | Inmiddels de jaarwisseling alweer voorbij! Een gelukkig 2013 voor alle bewoners van de Picaro.Groetjes Trudie Rutten
|
Reactie van
Picaro | Allemaal bedankt voor de leuke reacties, dat is toch weer een aanmoediging voor volgend jaar.
|
| Woensdag 26 | Onze belevenissen in het scheidingspand zijn blijkbaar als een lopend vuurtje door het kanaal gegaan. De ochtendsluismeester vertelt dat zo lang hij hier werkt er nog nooit gebaggerd is… 37 jaar! De sluismeester van Toul verwacht ook niet dat het er in de Vogezen beter op wordt als alle vaarwegpersoneel met ingang van 1 januari onder VNF gaat vallen: 'Voor VNF moet een vaarweg rendabel zijn en moet er veel scheepvaart zijn, zoals hier op de Moezel.' Niet dat ze het daar nou allemaal zo goed geregeld hebben: de signalisatie is in het donker nou niet echt super. En als er dan ook nog veelkleurige knipperende feestverlichting op een brug zit, zoals in Pont à Mousson…
|
| Donderdag 27 | Aan Neuves-Maisons haalde de sluismeester gisteren net het 'Marke I' bordje weg toen we de sluis invoeren, maar vandaag worden ze overal weer opgehangen. Het gaat dan ook steeds harder stromen: gisteren liepen we zo'n 15 kilometer af, maar vandaag wordt het 16, 17, 18, 19,… De Sauer en Saar geven nog eens een extra duwtje. Desondanks hadden we niet verwacht 's avonds aan Trier opeens het woord 'Sperrung' op de marifoon te horen. $%&*! dat zal toch niet waar zijn… Dus gaan de heren maar eens bij de sluismeester informeren. Die vertelt dat de volgende sluis, Detzem, nog 15 centimeter van stremming af zit. Dat peil zal vermoedelijk rond middernacht bereikt worden. Als we vannacht doorvaren kunnen we de hoogwatergolf waarschijnlijk net vóór blijven. Maar hij adviseert ons om de Industriehaven binnen te gaan, die een kilometer of twaalf verderop ligt. Ik vind dat best: om nou in het aardedonker een rivier af te suizen waar je tien jaar niet meer geweest bent, en dan ook nog eentje waar nauwelijks vastmaakplekken zijn, ook niet bij de sluizen, als je alsnog moet stoppen… En dan hebben ze hier natuurlijk ook nog zoiets als een vaartijdenwet. Als we in het donker door de Romeinse boogbrug van Trier 'geplopt' zijn weet ik het helemaal zeker. Tijdens het eten horen we de sluismeester een ander schip een reprimande geven omdat hij nog door gekomen is: 'Die Römerbrücke… das scháffst du nicht!' De rest van het gesprek krijgen we niet meer mee, omdat ze maar van marifoon op telefoon over gaan. Even later komt er een buurman de haven binnen die een wat chagrijnige indruk maakt. Maar of dat nou komt doordat hij terug gestuurd is of doordat er net een spits op de enige twee palen met afloopmogelijkheid blijkt te liggen… Tja, helaas zijn dat ook de enige palen die dicht genoeg bij elkaar staan voor een spits, en de kades lijken allemaal bij bedrijven te horen. Inmiddels heeft Thijs de Moezelwaterstanden op teletekst gevonden (SWR pagina 800 e.v.) aangezien we in Duitsland geen internettoegang hebben. Het afgelopen uur blijkt de pegel van Trier van 6,56 m naar 6,64 m gestegen en voor morgen wordt 7,35 m verwacht. Als de heren voor het slapengaan de touwen checken, blijkt het water nog eens 30 centimeter opgekomen.
|
| Vrijdag 28 | We hoeven niet eens uit bed te komen voor de waterstanden: die worden hier met hoogwater netjes via de radio bekendgemaakt. Pegel Trier staat nu op 724, horen we, en de Moezel is inderdaad gestremd voor de scheepvaart. De vraag is dan natuurlijk bij welke pegelstand de vaart hier precies gesperrt wordt, en vooral, weer vrijgegeven. Dat blijkt bij 695 te zijn. Horen we via een collega in Nederland, die wel even voor ons op www.elwis.de wil kijken. Omdat dat het water nog niet zakt, en we ons in deze situatie helemaal gehandicapt voelen zonder internet, besluiten we vandaag maar eens naar Trier te gaan. Volgens de GPS is er op 3,5 kilometer lopen van onze ligplek, in het plaatsje Ehrang, een station. Daarvóór passeren we ook al diverse bushaltes, met meerdere lijnen. Dat het openbaar vervoer hier super is, blijkt wel als we voor de gein eens kijken of de kaartjesautomaat op dit dorpsstationnetje de bestemming Rotterdam kent, aangezien onze stagiair met oud en nieuw graag thuis wil zijn. Ja zeg, en het apparaat print niet alleen een ticket uit, maar op verzoek ook nog het hele reisschema! Daar kan de NS nog wat van leren… Terwijl we op de trein naar Trier staan te wachten worden we nog door www.hafen-trier.de teruggebeld. In Frankrijk hadden we het wel geloofd, maar hier heeft Thijs vanmorgen toch maar een poging gedaan om te melden dat we op het passagiersschepensteigertje liggen. Alleen bleek de havenmeester op de Zugspitze te staan en zijn collega was ook onbereikbaar. Dan vinden wij dat we ons best gedaan hebben. Gelukkig blijkt 'das kleine Schiff' daar gewoon te mogen blijven liggen, zodat we wat Duitse cultuur kunnen gaan proeven: Porta Nigra, broodje Bratwurst, Römerbrücke, Apfelstrudel, Kaufhof… Bij gebrek aan Aldi gaan de heren maar wat telefoonwinkels langs voor een prepaidinternetkaartje, en duik ik ondertussen de Karstadt in. Daar blijken ze niet alleen mooie borden (volgende keer…) en prachtige tassen te hebben, maar ook oude postzegels en ansichtkaarten. Waaronder eentje met de Römer-Brücke en alten Kran én twee binnenvaartschepen! Nieuwe kaarten van deze oude brug met bedrijfsvaart lijken daarentegen niet te bestaan… Tot slot gaan we nog even in de supermarkt rondneuzen. Veel gans, dat zie je in Frankrijk dan weer niet. Ook volop Müller Milchreis in de schappen, dus blijkbaar zitten ze nog niet zonder in Gelsenkirchen…
|
| Zaterdag 29 | Het lijkt wel lente vandaag, dus gaan we, nadat onze matroos vertrokken is, maar eens met de fiets langs de Moezel richting Trier. Elwis gaat gewoon mee, met dank aan de smartphone. Maar we hoeven niet op internet te kijken om te zien dat de Moezel nog steeds hoog is: de 'Moselradweg' staat nog onder water. Onder de spoorwegbrug van Pfalzel door trappen gaat nog nèt (tot verbazing van een passerende wandelaar, die ons waarschuwde dat we niet verder konden) maar even verderop wordt het ook voor mensen (niet voor honden ;-) uit de lage landen te gortig. Dan maar richting haven, kijken of daar nog wat te beleven valt. Er blijkt in ieder geval een bakker annex lunchroom te zitten, niet ver van de containerterminal. Als de weg doodloopt worden we door een passant weer richting fietsroute gestuurd. Erg vriendelijk hoor, die Duitsers, maar ook wel een beetje betuttelend. Het stikt ook overal van de bordjes verboten, Gefahr, auf eigene Gefahr, nicht erlaubt, gesperrt…
|
Reactie van
Fam Houtkamp | Wij zijn geen schippers maar hebben wel heidewachtels.
Wij volgen jullie site al jaren en blijven dat ook doen.
Een heel goed 2013 voor jullie en Kia.
Wij genieten van jullie verhalen.
|
Reactie van
Picaro | Leuk! Ja, over Heidewachtels kun je soms ook wel een site volschrijven… Groetjes uit 'Münsterland'
|
| Zondag 30 | Nadat het waterpeil gisteren de hele dag rond de 695 geschommeld had, was de 'HSW-Ãœberschreitung' er 's avonds dan toch vanaf – op internet. Voor de zekerheid belt Thijs om zeven uur eerst nog maar even naar de sluis. Maar goed ook, de scheepvaart blijkt nog niet vrijgegeven: als het licht is gaat de 'reviermeester' eerst langs de rivier rijden om te kijken of alles veilig is. Als dat het geval is, krijgen we het op de marifoon te horen. Hmm, dat kan nog wel even gaan duren, met al die 'Hochwasser'-hekken en slagbomen… dan maar terug naar bed. Even later horen we dat de Moezel beneden Zeltingen weer open is, maar hier blijkbaar nog niet. Als we rond negen uur eens buiten kijken, blijken twee andere schepen echter al vertrokken. Grrr, hebben we het nou toch verkeerd begrepen? Dus motor aan, touwen los, en wegwezen. Als we een kwartiertje onderweg zijn wordt via de marifoon bekendgemaakt dat de Moezel beneden Trier 'ab sofort' vrijgegeven is. Oeps ;-) De rest van de dag genieten we van het Moezellandschap. Helaas laat de zon zich nauwelijks meer zien, waardoor zelfs de kleurigste wijndorpjes er maar grijs uitzien. Ook veel foto's van tegemoetkomende schepen blijken grauw, of zelfs bewogen… We lopen dan ook zo'n 20 kilometer per uur af. En 's avonds tikt de GPS zelfs door naar de 22. In het pikkedonker ('Je hoort de tonnetjes alleen nog maar langs bruisen', zegt Thijs) vind ik dat niet leuk meer, maar gelukkig blijkt boven sluis Fankel een mooie nieuwe ligplaats aangelegd. Omdat meer collega's daar hun zinnen op gezet hebben schuiven we, in overleg met een buurman, na het rondgaan terug naar het bovenste stukje kade. Oef, mooie rivier die Moezel, maar dan wel afvarend…
|
Reactie van
Thiel | De Picaro maakt overuren,goedenacht gewenst in Dtln
|
| Maandag 31 | We blijken hier ook nog eens voor de bakker te liggen. Omdat ze zo vriendelijk is, omdat het oudjaar is, en omdat de plaatselijke middenstand best wat mag verdienen aan zo'n mooie bedrijfsvaartplek, koop ik weer meer lekkers dan goed voor ons is. Er blijkt hier in Fankel niet alleen een nieuwe kade, maar (net als in Zeltingen) ook een nieuwe sluis aangelegd. Al lijkt deze nog niet in gebruik. Dit laatste stukje Moezel schutten we steeds samen met een 110 meter die 'geballast' is met containers. Die weet dus vast wel hoe hoog de spoorbrug beneden sluis Koblenz nu is. Volgens Elwis is dat namelijk slechts 3,70 meter, maar dat lijkt ons wel heel erg laag voor groot vaarwater. Maar buurman blijkt de juiste 'formule' ook nog niet te hebben kunnen achterhalen: de doorvaarthoogte hangt namelijk zowel van de Rijn- als van de Moezelwaterstand af, en, omdat het een boogbrug is, ook nog van de breedte van het schip. En de sluismeester wil hem geen hoogteindicatie geven. 'Maar als júllie er niet onderdoor kunnen, slik ik een bezemsteel in', zegt de buurman. Zelf gaat hij het maar gewoon proberen, via het zijgat, zodat wij er intussen via de officiële doorvaartopening langs kunnen. Met 4,5 meter op de peilschaal van de brug blijken wij meer dan voldoende doorvaarthoogte te hebben, maar de buren passen er met alles omlaag niet onderdoor. De Rijn staat naar schatting dan ook zo'n halve meter onder Marke II. Desondanks liggen er veel meer tonnen dan we ons herinneren. Al krijg je de indruk dat die alleen voor de afvaart dienen, en dat de opvaart er aan beide kanten langs vaart… Verder is het nu ook wel anders varen dan vorige keren, met Ecdis-kaart en AIS, waardoor je al kilometers van tevoren ziet dat er een schip met blauw bord achter de bocht zit. Het valt ons wel op dat, anders dan in de Frankrijkvaart, hier bijna niemand z'n bestemming opgeeft op de AIS. We hadden gepland in de haven van Keulen-Niehl te gaan overnachten, omdat we daarvandaan morgen, met feestdagbedieningstijden, nog beneden sluis Gelsenkirchen moeten kunnen komen. Maar als een voorbuurman voor de stad Keulen rond gaat, zien we dat daar ook een mooie kade is. Daar gaan we dan ook maar eens gebruik van maken: met oud en nieuw vast een gezelliger plekje dan een industriehaven. Dat stukje op valt wel weer even tegen: na de hele middag met gemiddeld 20,3 km/u afgedenderd te zijn, kruipen we nu met 2,3 km/u op (met minder pk's hadden we hier als een vliegende Hollander waarschijnlijk gewoon alsmaar door moeten varen…). Maar het is de moeite waard: achter de kade blijkt een hele nieuwe wijk verrezen, waar futuristische nieuwbouw afgewisseld wordt door oude kranen (daar zijn ze hier nogal gek op) en torentjes. Uberhaupt een wonder dat hier nog bedrijfsvaart mag liggen! (Zo te zien was de relingontwerper daar ook niet vanuit gegaan…). Via de boulevard lopen we, langs het Schokoladenmuseum, richting centrum om ook hier de locale horeca een beetje te sponsoren. Helaas lijkt die meer op drinken, dan op eten ingesteld. Als we weer aan boord komen blijkt ons ons eersterangszicht op het vuurwerk (dat hier volgens traditie door de stadsbewoners op de Rijnoevers en de, speciaal hiervoor afgesloten, bruggen afgestoken wordt) belemmerd door een metershoog containerkoppelverband, dat met z'n kop op onze voorbuurman ligt. Het voordeel daarvan is dat er net naast het schip niet zoveel afgestoken wordt. Al schiet Kia daar weinig mee op: het bijbehorende geknal klinkt extra hard, zo tussen een stenen en een metalen muur ingeklemd. Het gedonder in Keulen gaat zeker tot een uur of twee door. Knettergek, die Duitsers…
|
|