LOGBOEK MAART 2011

 Februari
2011
 
April
2011
Dinsdag 1Eerst zouden we bovenaan de Yonne gaan laden, toen bovenaan de Seine en tenslotte werd het bovenaan de Loing. Dat betekent wel: afbreken. Voor we schoon schip gemaakt hebben, gekoppeld naar Saint-Mammés zijn gevaren en afbreekgereed zijn, is het al weer middagpauze. Gelukkig is het prachtig weer, al staat er wel een koud windje. Mooi voor een ultieme AIS-test. Ja hoor, zodra de hut eraf is stopt hij met zenden. En als Thijs hem even opwarmt met de föhn doet hij het weer… Tja, vroeger had je houten schepen met stalen schippers en nu stalen schepen met plastic apparatuur ;-) Dus zetten we 's avonds de hut er maar weer op. Is ook nauwelijks meer werk dan een kleedje opgraven, uitvouwen, vastbinden en morgen weer opruimen.

Woensdag 2Het lijkt wel zomer vandaag… op de temperatuur na dan ;-) De prinses geniet met volle teugen, eerst in een dekentje gerold op haar troon en vervolgens languit op het dakterras. In Cépoy hebben we geen probleem met de hoogte, maar wel met de breedte: een dikke eend moet zonodig tussen het schip mee opschutten. Maar hij komt er zonder veerscheuren vanaf. Ik had in m'n hoofd dat dit onze 350e reis zou worden, maar als ik 's avonds, als alles weer schoon en droog is, de administratie nakijk blijken we die al achter de rug te hebben… Maar deze Montargis-Lieshout had ook zomaar onze 350e reis kunnen worden, want voor zover we weten is er na ons niets meer bevracht in het Zuiden…

Reactie van
dick
wat denk je van de Quo Vadis en de Compaan ook alle 2 Stein- Arles

Reactie van
Picaro
Er staat ook niet NAAR het zuiden maar IN het zuiden…

Donderdag 3Na het laden kijk ik eens voorzichtig naar de ijken… 'Nee, we zijn niet lek!' roepen Thijs en de buurman tegelijk. Wel weer even wennen, zo 'diep' als we liggen… met 250 ton! Onderweg kijk ik nóg eens bezorgd naar de ijken, want het krast af en toe behoorlijk onder het vlak. En dan te bedenken dat we dit stuk een paar jaar geleden nog met 262,5 ton gedaan hebben…

Reactie van
verzamellaar
Tja, dat komt van al die tegeltjes sparen. Dan kom je nogal diep te liggen.

Reactie van
Picaro
Na circa 30 jaar verzamelen weegt mijn totale schervencollectie (helaas…) nog niet meer dan drie liter melk ;-)

Vrijdag 4Omdat we een schip met constructie gaan tegenkomen stappen Kia en ik in de openstaande sluis van Fromonville van boord. Levert, met dank aan het schitterende weer, toch weer een paar mooie plaatjes op. En vervolgens een 'geconcentreerd' fietstochtje om Thijs weer in te halen… Gelukkig ligt langs de laatste pandjes een echt fietspad, waarvan buurvrouw en ik dankbaar gebruik maken om naar de supermarkt te gaan. En dan zitten we weer op de Seine. Wel even wennen hoor, van zes tot acht schutten in plaats van van acht tot zes…

Reactie van
KVM
Deze keer gelukkig niet lek gereden bij de supermarkt ;-)

Zaterdag 5Zomaar een dag. Achter ons valt de (enige in bedrijf zijnde) sluis van Evry in panne, voor ons stort zich een kamikazeroeiboot voor een koppelverband. Vervolgens bellen de buren die we gisteren tegengekomen zijn dat ze een roer verloren hebben doordat ze in Montargis op een auto zijn gevaren. Gelukkig gebeuren er ook leuke dingen: boven de sluis even een buurman oppikken voor een bakje, op een zonnige vakantiemiddag door hartje Parijs varen, 's avonds in Chatou uit eten bij de buren…

Reactie van
Luc
Wat een leventje…zucht…

Zondag 6Waarom gaat die gasfles nou ook altijd net tijdens het koken leeg ?! Gelukkig heb ik het nog bijtijds in de gaten, anders hadden we vanavond taai stoofvlees gehad. En ik heb al flink doorgebeten vandaag: een heleboel (Franse) mailtjes afgewerkt waar ik al een tijd tegenaan zat te hikken.

Reactie van
Wolter
Omdat die gasfles anders lek zou zijn, of je moet een geiser aansluiten dan kan af en toe eens koud douchen :)

Mooie foto's van doorvaart Parijs. Vroeger (1990) lag er bij de pont d'Austerlitz vaak een rijtje (Nederlandse) spitsen, maar nu is dat geloof ik voor de Police fluviale. Waar liggen schippers nu als ze in Parijs willen blijven?

Reactie van
Paul van Hoeve
Van Ruud van de Damsterdiep hoorde ik dat het Canal de la Sambre à l'Oise voor onbepaalde tijd gestremd is bij de pont canal van Vadencourt. En ik lees dat ook op jullie website.
Maar op de VNF website lees je er niets over. In de lijst van chommages komt het niet voor.
Weten jullie of het nu nog steeds gestremd is? Begin April zou ik er met mijn schip Kaat Mossel (www.kaatmossel.com) langs willen varen.
Al vast bedankt voor jullie antwoord.

Groeten,
Paul

Reactie van
Picaro
Het Canal de la Sambre à l'Oise is inderdaad nog (minstens…) tot 2013 gestremd als doorgaande route omdat er twee aquaducten op instorten staan.

Reactie van
Picaro
Goeie vraag… wij weten ook niet meer waar je nog kunt liggen in Parijs, nu ze aan de Quai d'Austerlitz, het enige plekje waar je nog een beetje fatsoenlijk kon liggen, de bolders verwijderd schijnen te hebben…

Maandag 7Qua omgeving is er nu de rest van de reis weinig meer aan, maar je komt op de Oise en in het Canal du Nord wel gezellig veel bekenden tegen.

Reactie van
Saskia
25 maart
Thijs gefeliciteerd met je verjaardag ;)

Reactie van
Lisbeth
En van ons ook gefeliciteerd !

Dinsdag 8'Op gecertificeerde schepen wonen gecertificeerde mensen, en die gecertificeerde mensen hebben gecertificeerde kinderen, en die gecertificeerde kinderen eten gecertificeerde pap, met een gecertificeerde lepel uit een gecertificeerde nap….'

Woensdag 9Wij hadden eigenlijk via Den Bosch naar Lieshout willen varen, maar als we horen dat er voor donderdagmiddag, dus net als we de Westerschelde over moeten, harde wind voorspeld wordt besluiten we maar gezellig met de buren mee via Maastricht te varen. Na twee maanden kan de post ook nog wel twee dagen langer liggen…

Donderdag 10Volgende keer dan toch maar via Antwerpen: wat een ellende, de Sambre achter een 110-meter…

Vrijdag 11Zelf krijg ik gelukkig weinig mee van al dat wachten en drijven, want ik heb het voorjaar in m'n kop en ga het plafond in de roef onder handen nemen. Een van de voordelen van op een spits wonen is dat dat maar 2 meter hoog, 3 meter lang en 4 meter breed is, dus je kunt er zó bij en bent zó klaar met soppen en verven.

Reactie van
Luc
Het plafond ziet er weer netjes uit. Lekker genoten van jullie verblijf in 's Hertogenbosch?
Ik miste al de update's in het logboek.
En nu weer aan de reis zag ik. Hartelijke groeten!

Reactie van
Picaro
Zoals we al zeiden, bij ons is vaartijd rusttijd en betekent stilliggen meestal hard werken ;-)

Zaterdag 12Pitstop in Maastricht, pitstop in Maasbracht.

Zondag 13Houtje-touwtje… Een standaard-luxaflex is zo'n twee keer te lang voor een scheepsraam. Dus als je de resterende latjes bewaart (omdat de scheepshond er graag haar tandjes in zet, het goede verfroerstokjes blijken en je, zoals buurman opmerkt, hoe dan ook geen latjes weg kunt gooien…) en er een ochtend prutsen voor over hebt, heb je mooi twee luxaflexen voor de prijs van één. En het scheelt weer een boom. We besluiten onze verplicht-vrije zondag aan Panheel met een rondje Maasplassen. Waar de bevers heel wat minder zuinig met bomen om lijken te gaan dan wij ;-)

Reactie van
Rene
Maar ja, om nou vanwege die bevers meteen een boom te gaan ophangen is ook zo wat..( wink)

Maandag 14Als een speer naar Lieshout omdat ze ons vanmiddag nog willen lossen… om bij aankomst opeens een Franse collega vóór te hebben die zich niet voorgemeld had. Grrr. Gelukkig voldoende afleiding in de vorm van visite, die wel een flinke rit en een fles Ricard overheeft voor het karakteristieke, maar in kleine sluizen nogal in de weg staande, 'handenwasbakje' van de buren. Die nog wel leegkomen – en dan vanwege hun to-do list meteen weer richting Maasbracht speren.

Dinsdag 15Als we leeg zijn gaan we, met behulp van hand-GPS en handmarifoon, eerst onze dode hoek eens uitmeten. Vanuit de stuurstoel blijk ik zo'n 130 meter voor het schip het waterniveau te zien. Dus een dode hoek van ruim driemaal de scheepslengte, in plaats van tweemaal, zoals de nieuwe normen voorschrijven. En dat bij een vrij vlak liggende spits met lage den. Gelukkig geldt voor bestaande schepen een overgangsregeling van 250 meter (voorheen 350 meter), anders mochten we een gecertificeerde camera en gecertificeerde monitor gaan aanschaffen (en, zowat nog erger, ook weer ergens kwijt zien te kunnen…). Omdat het rustig is met werk varen we vervolgens maar naar Den Bosch toe. Voor de verandering eens helemaal zonder 'lijstje'. Op tandarts, dierenarts en pa na dan.

Woensdag 16Dagje administratie enzovoort bijwerken voor pa.

Donderdag 17Dagje licht-, gas- en waterperikelen… De halogeen-spotjes in de slaapkamers willen we al een tijdje vervangen door ledlampjes (minder warm en zuiniger). Maar die vinden we nog steeds alleen met zilverkleurige of witte randjes, terwijl het beslag in de slaapkamers koperkleurig is. Dus: laat maar zitten. Sinds we een hele reis geen wekker hebben hoeven te zetten dankzij de generator van de buren (en sinds steeds meer havens over verplichte walstroom beginnen te zeuren) weet Thijs zeker dat we niet elektrisch gaan koken. De keus aan gaskookplaten voor schepen is ook een stuk ruimer geworden, omdat die voor huizen sinds vorig jaar óók een thermische beveiliging moeten hebben. En de meeste merken hebben zelfs ombouwsets voor flessengas. Maar als je dan daadwerkelijk een kookplaat gaat bestellen wil de fabrikant die niet omgebouwd sturen, maar alleen ter plekke om komen bouwen. En aangezien wij een grote hekel hebben aan afspraken maken (zeker als we nog niet weten wanneer we weer gaan varen): laat maar zitten. Nu we toch tussen het witgoed zitten kijken we ook maar eens voorzichtig naar wasmachines (want ons oude beestje doet af en toe een plasje op de keukenvloer). Ook altijd een probleem op schepen, aangezien elektronische schakelklokken en generatoren niet goed samen gaan. Bijkomend probleem: bij alle winkelmodellen gaan de deurtjes naar links open. En bij ons moet het absoluut naar rechts draaien. Inmiddels hebben we niet eens zin meer om verder te informeren. Dus: laat maar.

Reactie van
Coen
Onze wasmachine heeft een deur die naar rechts draait, een Miele….

Reactie van
Picaro
Ik was vergeten te vertellen dat de wasmachine bij ons ook nog door een raam van 58 cm moet passen ;-) Maar gelukkig heeft onze Candy haar leven wat gebeterd sinds ze met uitzetting is bedreigd…

Vrijdag 18Dagje administratie, mail en logboek bijwerken. Tenminste, dat was de bedoeling. Maar dan belt tante, of ik mee kom helpen om de tuin van pa te fatsoeneren. Dus hup in de bus maar weer. Om bij aankomst te horen dat pa acuut in het ziekenhuis opgenomen moet worden. Als dat georganiseerd is krijg ik van tante en ooms een spoedcursus snoeien, wieden en groenafval afvoeren. Maar ik vind het best leuk, tuinieren. En wie zegt dat dat hard werken is weet niet wat het is om een schip bij te houden…

Zaterdag 19tot en met maandag 4 april. Het begon allemaal met de mahonie deurtjes, die ik ongeveer een jaar geleden in Bonneuil vond. Inmiddels heb ik er ook een plekje voor gevonden: het trapgat tussen woning en stuurhut. Veel spitsen hebben daar een klep en klapdeurtjes, om de warmte in de roef te houden met afgebroken varen en op koude winteravonden. Met de juiste scharniertjes kunnen we ze in een handomdraai vervangen door gaasdeurtjes, om op warme zomeravonden de wind binnen te laten en de muggen buiten, bedenkt Thijs. Die verder overigens niet echt warm loopt voor mijn deurtjesplan. Want van het een komt altijd het ander met schepen – en vrouwen ;-) Om te beginnen moet de lichtschakelaar van de stuurhut verplaatst worden. Op zich niet zo erg, want die zat daar toch niet handig, maar wel zo'n halve dag werk. Erger is, dat door die deurtjes het trapgat twee keer twee centimeter smaller wordt. En op zestig centimeter is dat best veel. Maar we kunnen aan beide kanten een centimeter 'verdienen' als we de (door de vorige eigenaar aangebrachte en door ons wit geverfde) kunststof panelen van de gangwanden verwijderen. Die ik toch nooit mooi gevonden heb. Net zomin als de 'tegels' tegen het plafond. Aangezien we met pa in het ziekenhuis, op maar vijf minuten fietsen van het schip, voorlopig maar geen reis aannemen (en een auto tot onze beschikking hebben) gaan we die er dus maar eens uit slopen. Ik had half en half gehoopt dat het mahonie daarachter nog in redelijke staat zou verkeren, maar zo te zien is er ooit een ongelukje gebeurd, want het hout is aan beide zijden flink verschroeid. Bovendien wordt het gangetje zo wel erg donker. Dus dat wordt goed schuren en weer wit schilderen. Maar daar zijn we voorlopig nog niet aan toe. Achter het plafond treffen we we namelijk nog een onaangename verrassing: roest. Door het ontbreken van isolatie druipt de condens er gewoon vanaf met dit weer. Dus dat wordt bikken en smeren. Als alle 'wand- en plafondbekleding' eruit is blijken we vanuit het gangetje, over de schotten heen, tegen het plafond van de keuken aan te kijken. Dat bestaat uit plastic schrootjes. Destijds op aandringen van onze timmerman aangebracht omdat ze zo lekker snel te verwerken waren. Helaas bleken ze al snel niet erg warmtebestendig en na verloop van tijd ook niet erg schoonmaakmiddelenbestendig. Maar helaas waren ze ook niet meer lekker snel te vervangen, aangezien de bovenkastjes pas na dit plafond gemonteerd waren. De simpelste oplossing was natuurlijk geweest om er een nieuw plafonnetje tegenaan te 'plakken', maar ik ben geen voorstander van tegenaan – en al helemaal niet van plakken. Dus hebben we het maar laten zitten zoals het zat. Dat we nu over de wanden heen kunnen kijken biedt echter perspectief: daarlangs zouden we misschien een nieuw plafond boven de kastjes kunnen steken. Slopen dan maar! Het plafond van de badkamer bestaat uit diezelfde kunststof schrootjes, dus nu we toch bezig zijn… Dat betekent wel dat alle bovenkastjes opeens leeg moeten, de luxaflexen weg, de oven weg, het toiletkastje leeg en weg… waar laat je al die rotzooi? De logeerkamer ligt al vol, dus dan maar in de woonkamer: op de vloer, op tafel, kortom, chaos compleet! Met als gevolg dat we iedere dag op bed ontbijten, buiten lunchen en koffiedrinken (gelukkig is het schitterend weer) en 's avonds op de bank eten of (als we onszelf 'eruit gewerkt hebben') bij anderen (gaat best goed, jezelf uitnodigen ;-). Verder beperken we ons sociale leven deze ronde door gebrek aan plaats, tijd, trap en puf maar tot diegenen die zelf contact opnemen. Dan kunnen we aan de wederopbouw beginnen. Aangezien isolatie toch wel belangrijk blijkt verdubbelen we die van de keuken en de badkamer ook maar meteen, met daartussen een dampdichte laag. Als dat gebeurd is kunnen we een nieuw plafond gaan uitzoeken. Helaas is 'onze' houthandel aan de Zuid-Willemsvaart, die allerlei soorten hout en plaatmateriaal op voorraad had, en waar je ook stukjes kon kopen, failliet. En bij de bouwmarkten vinden we weinig soeps. De houten schrootjes (die wel heel 'fout' zijn, maar tenslotte ook in de woonkamer zitten en wel makkelijk tussen de bovenkastjes te steken zijn) blijken ofwel van vuren, dus boterzacht en vol kwasten en scheuren, ofwel van hardhout, en dus loeizwaar en te mooi en te duur om wit te verven. Standaard plafondpanelen zijn allemaal zo'n twintig centimeter breed, m.a.w. geen gezicht om daar plafonnetjes van 62 en 65 centimeter breed van te maken. Trespa is niet buigzaam genoeg voor onze beperkte manoeuvreerruimte. Bovendien wil ik eigenlijk ook geen kunststof meer. Blijft alleen multiplex over. Maar hoe krijgen we dat in de keuken verwerkt zonder lelijke naden… Tegelijkertijd hebben we hetzelfde idee: we maken het keukenplafond uit drie delen en laten de naden net boven de kastfrontjes vallen. Boven de oven wilden we toch al een plaatje rvs aanbrengen, dus die naad zie je dan ook niet meer. Reken, reken… grr, blijken we net drie grote platen te moeten kopen, waarvan dan weer de helft overblijft. En het vooronder staat al zo vol. (Gelukkig blijken we daar nadien een paar andere klussers blij mee te kunnen maken.) Volgend probleem: we kunnen onze platen wel grofweg op maat laten zagen, maar het precisiewerk moet aan boord gebeuren. Waar geen schot haaks is, zodat alle platen iets te groot moeten blijven – wat niet zo handig passen en meten is. (Het voordeel van schotten in plaats van muren is wel dat die vaak een beetje meegeven als je ze een duwtje geeft ;-) Uiteindelijk liggen er vijf platen in het ruim om twee keer gegrond en twee keer gelakt te worden (#$%! net een rolleraanzet in de laatste laag). Plus negen deurstijltjes. Waarvan er zes afgezaagd moesten worden, want als je schot dunner wordt moet je hoeklijn ook aan een kant korter worden. Dan schuur je ze ook maar meteen kaal (wat je eigenlijk al bij de vorige verbouwing, in 1996, van plan was…) En met vernissen neem je de andere, in de loop der tijd beschadigde, lijstjes van keuken en badkamer ook meteen maar mee. Omdat het nieuwe plafond wat dunner is dan het oude hebben we nu een kleine centimeter extra sta- en kasthoogte, maar ook een kleine centimeter ongeverfde naad aan de bovenkant van de keukenwanden. En aangezien die in de tweecomponentenverf zitten… Gelukkig had ik vorig jaar al, met voorbedachte rade, een blik besteld. Nu we toch bezig zijn nemen we ook maar ledspots in de keuken en de badkamer (hier mogen ze namelijk wel zilverkleurig zijn ;-) Net als halogeenlampjes zijn die 12 volt, wat inhoudt dat je ze twee aan twee direct op de 24 volt aan kunt sluiten. Als de gaten al in de plafonds zitten krijgen we te horen dat 'powerleds' slecht tegen overspanning kunnen. Omdat ze te duur zijn om de gok te nemen, besluiten we ze dan maar met de bijgeleverde transformatortjes aan te sluiten op de omvormer. Omdat van 24 volt via 220 volt 12 volt maken ons wel tegenstaat, besluiten we van de nood maar een deugd te maken door boven de wastafel meteen een stopcontact voor elektrische scheerapparaten en tandenborstels van opstappers aan te leggen. Dan wil ik wel graag zo'n zelfde rvs stopcontact als in de stuurhut. Die zijn echter alleen als inbouw te koop, wat een beetje lastig is als je wand maar anderhalve centimeter dik is. Nu vond ik de trespa lat boven de badkamer(schuif)deur toch al nooit zo mooi. Een bij de deurtjes gevonden mahonie lat blijkt precies hoog en lang genoeg - alleen nog net niet dik genoeg om een contactdoos in te bouwen. Een plaatje van een centimetertje zou voldoende zijn, maar waar vind je in vredesnaam zo'n dun stukje massief mahonie? (Dat is dan namelijk meestal hechthout) Het antwoord luidt, na héél diep graven: in het vooronder. Ha, wie wat bewaart die heeft wat! (In dit geval een ladefrontje waarvan ik werkelijk geen idee meer heb waar het vandaan komt.) Eenmaal kaalgeschuurd (wat nog niet meevalt met die antieke vernis) vertoont onze lat een prachtige nerf – waarvoor we het stopcontact zelfs een stukje opschuiven ;-) Bovendien kan het badkamerplafond er aan die kant mooi op rusten. Ook het keukenplafond krijgen we zonder al te zeer in het oog springende montage of 'foezellijstjes' vast. Alleen in het gangetje moeten we aan een kant twee zichtbare schroeven zetten. Maar dat heb ik dus liever dan iets wat niet meer los kan. De andere kant mag blijven 'zweven', want met zware lading buigt het schip hier soms wel een centimeter door. Poehpoeh, dat was even hard werken - terwijl een buitenstaander waarschijnlijk nauwelijks verschil zal zien :-( 'Eh, ik zie ook geen deurtjes op de foto's van de week…' zult u zeggen. Tja, dat klopt. Net toen we die naar de scheepstimmerman brachten om ze smaller en korter te laten maken waren we weer aan de reis: Antwerpen – Vailly-sur-Aisne.

 Februari
2011
  
 April
2011
print-versie