|
|
| Maandag 1 | Dagje werken om bij te komen, ik achter de computer, Thijs in de machinekamer en aan de telefoon. Geen werk hier, dus dat zal wel een Bologne - Gennevilliers worden. Maar om 630 kilometer leeg te gaan varen voor een reisje van 380 kilometer moet je toch even moed verzamelen. Zeker als je, wetend dat je daarvan ook nog drie dagen afgebroken moet afleggen, van de ene collega hoort dat in de haven van Villefranche al een centimeter ijs ligt, en van de andere dat hij een halve dag stil gelegen heeft vanwege alle bomen die onder de sneeuw bezweken in het kanaal lagen… Dus vinden we het helemaal niet erg om hier een paar dagen in de zon te blijven wachten tot de buren terug zijn uit Sète.
|
| Dinsdag 2 | Gewoonweg zalig weer, nu de wind weg is. In plaats van het schip te gaan boenen laat ik me overtuigen tot een uitstapje… Met de fiets naar het Chateau de Barbegal, daarvandaan lopend verder langs de helling, via velden en olijfboomgaarden omhoog het bos in, en dan door het Romeinse molencomplex weer omlaag. Een soort triatlon: 12 kilometer fietsen - 12 kilometer lopen - 12 kilometer fietsen. Dat alles met enig tempo, want voor we vertrekken is het al twaalf uur geweest, en in deze tijd wordt het toch nog vroeg donker. Onze wandeling kunnen we in T-shirt doen, zo warm is het in de zon, maar in de schaduw ligt nog ijs, op plassen en sloten.
|
Reactie van
joke | 14 febr. het is hier weer een witte wereld in eindhoven…geniet van de zuidelijke warmte!
|
| Woensdag 3 | Op een ander plekje liggen geeft je ook weer een heel andere kijk op een plaats. Zo ontdekken we dat er op woensdag aan deze kant van de stad ook een grote markt is. Dus gaan we ons maar weer te buiten aan zalige amandelkoekjes, zuurdesembrood met rozijnen en sappige sinaasappels. Als we 's middags eindelijk aan het soppen zijn arriveren de buren - een goede reden om meteen weer te stoppen ;-) Want er valt heel wat te bespreken.
|
| Donderdag 4 | Dat 'akkefietje' aan Beaucaire, wat natuurlijk nog een hele nasleep krijgt, maar vooral: wat gaan we doen… Na lang dubben besluiten we dan toch maar leeg op te lopen. Kunnen de dames zondag in Lyon naar de rommelmarkt, kunnen de buren woensdag in St-Jean hun vlak laten inspecteren door een duiker, en kunnen we volgende week maandag in Bologne laden. En vanavond in St-Etienne-des-Sorts Thijs z'n ouders op bezoek krijgen.
|
| Vrijdag 5 | Waar zijn we aan begonnen: het giet. En als we ons willen bevrachten krijgen we te horen dat we volgende week maandag wel in Bologne kunnen laden, maar pas 1 maart in Gennevilliers kunnen lossen. Dat gaan we dus niet doen… maar wat dan wel? Voor één keer wil ik buurman gelijk geven: we hadden in Avignon moeten blijven liggen!
|
| Zaterdag 6 | Het begint nu ook serieus te stromen, op sommige stukken lopen we nog maar zes kilometer. Dat we gekoppeld varen zal wel een kilometertje of wat kosten, maar geeft met al die over de stuw gesluisde takken en stammen ook wel een veilig gevoel. Dan belt er opeens een collega dat er sprake is van strooizout van Aigues-Mortes naar Vitry, voor een leuke vracht. Voorwaarde is wel, dat er zes spitsen beschikbaar zijn. Daar hebben we wel oren naar, dus knopen we maar meteen vast in Salaise, om niet nog meer gasolie te verspillen. Ja, we hadden in Avignon moeten blijven liggen…
|
| Zondag 7 | Als je hier woont heb je helemaal geen tv nodig, dan kun je gewoon de hele dag naar die prachtige besneeuwde bergtop kijken! De heren hebben gisteren nog geprobeerd een auto te huren, maar op zo'n korte termijn iets regelen gaat natuurlijk zomaar niet in Frankrijk. Dus gaan we maar met de fiets naar Serrières, en lopen daarvandaan een stukje rÃchting Mont Pilat. Toch nog een leuke wandeling, langs oude huisjes, via een ommuurd pad omhoog, over een waterval, door wijngaarden, velden met stapelstenen muurtjes en via het bos weer omlaag.
|
| Maandag 8 | Aigues-Mortes - Vitry: gaat niet door, de prefect vindt het te lang duren voor we daar zijn; Bologne - Gennevilliers: 8 maart (!) pas lossen vinden wij véél te lang duren; Orconte - Roeselare: het overwegen niet waard; Bologne - Lieshout: zou mij wel goed uitkomen, want pa is met z'n gezondheid aan het sukkelen, maar bij een vracht die per kilometer bijna de helft van Bologne - Gennevilliers bedraagt geen optie; Aigues-Mortes - Pagny: 250 kilometer terug, dan met 300 ton de Rhône opduwen - en dan? Le Pontet - Valenciennes : terug af, pas de 17e laden en maar één reis. Tja, als we nou in Avignon waren blijven liggen…
|
| Dinsdag 9 | Aan de reis: Bologne-Gennevilliers, de 15e laad-, de 25e losgereed. En dan beginnen ze met dat koude witte spul te gooien. Waren we maar in Avignon blijven liggen!
|
| Woensdag 10 | Alternat in Lyon. Vroeger werd dat ingesteld als er in de stad 2,50 meter 'chute' (verval) was, tegenwoordig als er 900 kuub loopt (aldus de sluismeester, die het ook niet zeker weet). Gelukkig zijn we door een digitaal scheepvaartbericht op de hoogte, en hebben we de passagetijden als PDF aan boord, want opvarend zien we nergens een bord dat waarschuwt dat er éénrichtingsverkeer geldt in de stad, of een lamp die aangeeft dat we al dan niet door mogen varen. Daarentegen barst het op de Rhône- en Saône van de nieuwe 'Marke' I,II en III borden. De betekenis daarvan is ons niet duidelijk: de onderlinge afstand is overal hetzelfde en 'Marke III' is ook niet gelijk aan 'plus hautes eaux navigables'. Ik wil wel een mailtje naar de Service de Navigation Rhône-Saône sturen, maar als ze een simpele vraag als 'Waar kunnen we het nieuwe Rhônereglement vinden, waar de politie vandaag naar vroeg?' al niet beantwoorden…
|
| Donderdag 11 | Bijtijds in Saint-Jean de Losne. Er moet dan ook het nodige gebeuren, voor we morgen het kanaal in kunnen. Van voor tot achter: ballast in de voorpiek zetten (wat niet meevalt met een bevroren dekwasslang…), mast op de luiken leggen, de uitlaten van de kopschroef en generator eraf (en iets bedenken om het relinkje wat we met vorst altijd over de luiken spannen nu aan vast te maken), ballast in het ruim zetten, blauwe bord op de luiken, schijnwerper, ankerlichtje, kompas en GPS-antenne van het stuurhutdak af. De stuurhut zelf gaan we morgen pas op het laatste nippertje afbreken, maar vandaag pakken we de vloerbedekking er vast uit, en mijn stoel, en pakken we de stuurstoel in met plastic. Verder moet de dieptemeter weg, net als het radarscherm, de marifoon en de laptop. Als we geen ballast in het ruim zouden zetten, zouden we de bochtaanwijzer, de bediening van de kopschroef en de tweede marifoon ook nog moeten demonteren. Bovendien zou het voorpaneel er dan helemaal af moeten, in plaats van alleen naar voren geklapt te worden. Ook zouden we dan niet alleen geen 'achteruit' hebben, maar, sinds de laatste schroefverstelling, ook geen 'vooruit' meer. Op het roefdek moeten de lichtbakken, het mastje, de buitenboord en de davit plat, de schotel en het trapje weg, de radar omlaag en de bijboot leeg. Zonder ballast zouden we daar ook grondig moeten ruimen. Ten slotte wordt de kachelpijp nog vervangen door een korte pijp, die we al jaren speciaal voor afbreken-in-de-winter meesjouwen, zodat de kachel gewoon kan blijven branden.
|
| Vrijdag 12 | Terwijl de buren nog een halve dag in Saint-Jean moeten blijven om het vlak te laten inspecteren beginnen wij vast aan de olympische winterspelen. Eerste discipline, 's morgens om kwart voor zeven: @#$& sneeuwvegen! Vervolgens: een door massief ijs geblokkeerde sluisdeur open duwen met de kop. Dan: luiken en roefdek sneeuwvrij maken, afbreken en kleedjes trekken. Onze wintersportkleding bestaat uit twee tot vier lagen sokken, broeken en truien, met daaroverheen gevoerde regenjassen. Kia krijgt ook twee jasjes aan - en blijft dus prompt met haar ceintuur aan de handvaatjes van de schuifdeurtjes hangen… Dat gaat wat worden, drie dagen een ongelukkige hond die haar draai niet kan vinden voor je voeten… De oplossing blijkt: mand in de 'stuurhut'. Madame kruipt er onmiddellijk in, en slaapt zonder bibberen door onze volgende tak van sport heen: ijsbreken. De sluismeester verricht ook topprestaties: een vastgevroren klapbrug ontdooien, ijs achter deuren uit halen (wij kunnen er niet meer bij, vanaf dat hoge lege schip) en over een besneeuwd jaagpad van het ene naar het andere schip racen. Het ijs heeft één voordeel: 's avonds hoef je de schroef er maar af te zetten en twee minuten later lig je onbeweeglijk stil.
|
Reactie van
Evert Cadij | Zelfs Spudpalen zijn overbodig!!!
|
Reactie van
Joke | 28 febr. sluiten de olympische winterspelen 2010, misschien ook de ' winterse-weer spelen' 2009/2010…..
|
| Zaterdag 13 | Alleen het 's morgens weer in beweging komen valt tegen ;-) Even later blijkt onze tegenligger ook onbeweeglijk stil te liggen, maar dan Ãn een sluis: de benedendeuren zijn aan elkaar gevroren. Trekken met een kettingtakel en een ketel kokend water mogen niet baten, dus geeft Thijs onze begeleider (vandaag krijgen we gelukkig allemaal een eigen sluiswachter mee) maar een brander en zware hamer mee. Maar voor onze sluismeester bij de buren is, heeft de hunne al een tractor geregeld… Vroeger hing er altijd een bromfietsband over een van de benedendeuren, wat net voldoende was om dit vastvriezen te voorkomen. Maar sinds de sluizen geautomatiseerd zijn mag dat niet meer van hogerhand, vertelt de chef. Die we op verzoek van onze sluiswachter - die met al die weigerende sluizen niet wilde gaan eten voor hij een vervanger geregeld had!- hebben laten komen. Daarom worden alle sluizen nu op handbediening gezet, zodat ze aan de benedenzijde open kunnen blijven staan voor onze achterburen. De chef rijdt zelf vooruit om alle sluizen vóór ons vast open te zetten, dus dat schiet wel op. Alleen jammer dat het water tussen de sluizen zo dik is… Het schip schudt of er een bobcat in het ruim aan het rondcrossen is. Om wat meer 'grip' te hebben zetten we achter maar wat ballast bij, en pompen we er voor wat uit, om beter 'op' het ijs te lopen. Hard vooruit gaan we niet meer, maar desondanks komen we nog voor zevenen aan sluis 1. Dan vlucht ik toch echt naar beneden: ik hou het gewoon niet meer uit van de kou. Alleen aan het eind van de tunnel kom ik nog even boven, om naar de gigantische ijspegels te kijken die aan het gewelf hangen.
|
Reactie van
Ton van Seeters | Hallo schippers van de Picaro.
Foto 5 van de foto's van de week; wat een prachtige foto, twee van die vastberaden koppen.
Ik duim voor jullie dat de zon snel komt.
Goede vaart.
|
Reactie van
jan en deb | Gompie, had ik geweten dat het zo koud was bij jullie hadden wij wel warme chocolade gebracht. En wij dacheten dat her hier erg was met 60 cm sneeuw. (de weg naar de garage was snel opgeruimd met wat jerry cans benzine, en een lucifer)
|
| Zondag 14 | Afvarend zijn dit niet de gemakkelijkste sluizen, sommige moet je echt 'indraaien'. Geladen ziet Thijs zelf wel hoe de sluis ligt ten opzichte van het kanaal, maar leeg moet hij helemaal op mijn aanwijzingen afgaan. Omdat door dat ijsbreken de geluidsnormen in de stuurhut nu ook nog behoorlijk overschreden worden moet ik extra hard 'tellen'. En dan maar hopen dat de kont netjes achter de kop wil in het ijs. We zien daarom nogal op tegen sluis Humes, maar gelukkig is de oever daar schuin, waardoor we het ijs de wal op drukken en de kont dus draaien kan. Omdat we vanwege het ijs vandaag twee sluismeesters mee gekregen hebben hoeven we bij de handsluizen niet mee te helpen. Onder normale omstandigheden vind ik het helemaal niet erg om een deur te draaien, maar leeg af is toch wat anders: iedere sluis vanaf zo'n hoog schip omlaag springen ga je na verloop van tijd wel voelen. Bovendien zijn de sluismuren met een laag sneeuw bedekt, zodat je ook niet ziet waar je op landt: ijs, een ongelijke steen,… Het nadeel van die sneeuw op de muren ('In onze tijd werden de muren netjes geveegd hoor!', meldt een oudgediende) blijkt ook dat je die tijdens het afschutten met het touw in het gangboord schuift. Dat daar verraderlijk glad van wordt. Dus iedere sluis maar weer vegen. En een zwemvest aan. Even later maakt dat beetje sneeuw wat van de muren valt ook niet meer uit: dan valt er ook van dat koude witte spul uit de lucht… Ja, echt hartstikke romantisch, dat varen ;-) Eenmaal afgeschut is er natuurlijk weer het probleem van ijs achter de deuren. Als het met flink rammelen en met z'n tweeën draaien niet lukt om de deur helemaal in de muur te krijgen moet onze stuwnaald er maar weer aan te pas komen om het ijs kapot te stampen, want de kopschroef heeft leeg veel minder effect. Een wrijfhoutje omlaag laten vallen werkt ook. Je ziet de sluismeester denken: 'O, dienen daar die houtjes-met-touwtjes voor die al die schippers aan boord hebben liggen!' Want ze zien hier natuurlijk nooit schepen met wrijfhoutjes varen… Het varen op zich gaat ook niet helemaal naar wens, vooral in verbredingen en ruime bochten lopen we al ijsbrekend soms behoorlijk uit ons roer. We bevaren deze ronde dan ook stukjes kanaal waarvan we niet wisten dat je er met een spits komen kon…
|
Reactie van
Danny | Als leergierige beginnende toervaarder heb ik jullie site gevonden en geraak er stilaan aan verslaafd, geen dag gaat er voorbij of ik kijk even of er nieuwe foto's geplaatst zijn of als er lectuur is op het logboek.Goede reis en tot later.Groeten van de "Aquarius"
|
Reactie van
Piet | Als gepensioneerd vrachtwagenchauffeur die ook veel in Frankrijk kwam lees ik jullie stukjes graag. Toch weer heel ander werk en avontuurlijker en onzeker. Goede vaart.
|
| Maandag 15 | Vandaag tellen we de sluisjes echt af, vooral dat gebeuk beginnen we goed beu te raken. En als je dan weet dat de ijsbreker in Chaumont tegen de kant ligt en dat een geladen collega aan Joinville nog maar nauwelijks vooruit komt… wordt het weer het hoog tijd voor een gecoördineerde telefoonactie! Onze sluismeesters geven ons weinig hoop dat er gebroken gaat worden: 'De chef moet het eerst aan zijn chef vragen, en die moet het weer aan zijn chef vragen… tot ze bij Sarkozy zelf zijn'. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit: even later krijgen we te horen dat we in Chaumont achter de ijsbreker moeten gaan liggen, want na de middag komt hij in beweging! (Waarschijnlijk werkt een van de chefs hier al wat langer dan vandaag en is er bij de combinatie Mazzel-Picaro-ijs een alarmbelletje gaan rinkelen ;-) Zekerheidshalve breken we zelf de ijsbreker nog even los… En dan arriveert de bemanning al, notabene anderhalf uur vroeger dan aangekondigd! Alleen… blijkt er dan verderop nauwelijks nog ijs te zitten ;-) Onze tegenliggers hebben dezelfde ervaring: blijkbaar loopt er tussen Joinville en Chaumont net wat meer stroming door het kanaal. Op de brandstofverbruiksmeter is het verschil tussen ijs en open water in ieder geval goed te zien: we verbruiken nu per mijl nog maar een tiende van vanmorgen en lopen daarbij nog harder ook. Om drie uur zijn we eindelijk in Bologne, zodat de hut er weer op kan en de (gelukkig niet bevroren…) ballast eruit.
|
Reactie van
mazzel | Ik heb zo mijn twijfels of diezelfde chef de volgende keer naar zijn alarmbelletjes gaat luisteren…
|
| Dinsdag 16 | Want om acht uur moet de pijp het ruim in. Zoals het weerbericht vrijdag al voorspeld had schijnt vandaag de zon weer, dus na het laden, boodschappen doen en puinruimen ga ik nog lekker even met Kia lopen.
|
| Woensdag 17 | Het ijs is dan wel gebroken, maar zorgt, zeker bij de sluizen, nog voor de nodige trubbels. Gelukkig zitten we, zo met z'n tweetjes achter elkaar, ruim in de sluismeesters. Op iedere vier is er toch wel één die van aanpakken weet…
|
| Donderdag 18 | De automatische klapbrug gaat twintig centimeter omhoog… en dan valt de stroom uit. Onze begeleider sloft van zijn auto naar het bedieningshok, drukt op een knop… niets. Vervolgens slentert hij naar de spoordijk, maakt een kastje open, duwt de zekering er weer in, en het rode licht brandt weer. Terug naar het hok, brug twintig centimeter verder omhoog… stroom weg. Sluismeester weer naar het kastje, lamp weer aan, brug weer een stukje open, pats… Dus weer op z'n dooie akkertje naar het kastje, om weer twintig centimeter te winnen. Na een keer of vijf wordt dit zelfs een VNF-er te gortig, dus roept hij de dorpsgek erbij, zodat die zijn vinger op de zekering kan houden. Niet te filmen! (Of liever gezegd, wel gefilmd, maar te groot voor om online te zetten ;-)
|
Reactie van
CeesV | Ah, toe… Desnoods op youtube, altijd leuk zo'n three stooges filmpje
|
| Vrijdag 19 | Driewerf hoera: Kia is jarig, we zijn Het Kanaal weer heelhuids uit, en we zijn alweer aan de reis. Aansluitend kunnen we in Pont Ste-Maxence laden voor Veghel. Er wordt altijd gezegd dat vroeg aannemen een negatief effect heeft op de vrachtprijzen. Maar met nog een halve reis voor de boeg vind ik het toch stukken gemakkelijker om nee te zeggen dan wanneer je leeg in een industriehaven ligt en niet weet of je nu links of rechts uit moet…
|
Reactie van
CeesV | Van harte Kia… Heb wel een (verjaardags) bot voor je, maar ik kan niet zo ver gooien.
|
| Zaterdag 20 | Wat nu weer… Als ik tijdens het afschutten even met de buurman zit te babbelen zie ik de roerstandwijzer opeens zo'n vijftien graden uitslaan. Test, jawel, hij reageert op mijn zenden. Brr, je moet er toch niet aan denken dat je roeren opeens op de drempel draaien… Gelukkig blijkt al snel dat het niet aan het stuurwerk ligt, maar aan de marifoon: bij de andere marifoon gebeurt er niets. Kabel beschadigd met afbreken? Nee, stekker half los getrokken!
|
Reactie van
Jacob en Liesbeth | Je moet ook een slotje op die stekker maken.. Zal vast wel een nieuwe regel in de wetgeving worden na dit verhaal ;-)
|
| Zondag 21 | Verplicht vrij in Tours. Voor de verandering maken we er een luie zondag van.
|
| Maandag 22 | Eerst willen ze je 8 maart pas leeg maken en dan blijven ze aan het bellen of ze 24 februari al kunnen lossen. Natuurlijk springt dan de sluis 's morgens pas om kwart over acht aan, en vervolgens dubbel rood, en duurt het dan nog een kwartier voor de hulptroepen arriveren. Die niet wisten dat er schepen in de sector zaten, terwijl je daarvoor vrijdag expres naar de subdivisie gebeld had, en het zaterdag nogmaals via Chalons doorgegeven hebt… Afijn, de rest van het kanaal krijgen we twee depanneurs mee, en op de Marne een klein stroompje, zodat we 's avonds weer op schema liggen.
|
Reactie van
CeesV | Ach ja, de ene dag heb je geluk, de andere dag wat meer….
|
| Dinsdag 23 | Recept voor een gezellige avond: men neme 1 kilo macaroni, 1,5 kilo divers vlees, 2 kilo groente, 1 pond kaas, 2 liter melk, 1,5 liter wijn, 2 kilo kwark, 1 ananas, 11 personen (waaronder bij voorkeur 1 Belg) en 2 honden, en voege dit alles samen op een oppervlak van 4 bij 4 meter!
|
Reactie van
CeesV | Gaat dat nou echt lekker worden? Ik zou niet weten hoe je een Belg op een fatsoenlijke manier aansnijdt….. In ieder geval wel alvast de hond in de pot ;-)
|
Reactie van
Luc | Is dit een nieuwe poging om in het Guinnes Book of Records te komen? En wat ik me afvraag, die Belg, is dat voor de extra smaak???
|
Reactie van
Picaro | Voor extra gezelligheid natuurlijk!
|
| Woensdag 24 | Om kwart voor vijf draaien we de haven van Gennevilliers binnen, om vijf uur gaat de pijp het ruim in. En ze hadden al gebeld of we niet onderweg vast open konden leggen…
|
| Donderdag 25 | Als de buurtjes ook leeg zijn varen we naar Le Pecq, voor boodschappen. En dan door naar Conflans, voor de wifi.
|
| Vrijdag 26 | We hadden eigenlijk met de RER naar Parijs willen gaan, om een van de exposities over de grote overstroming van 1910 te bezoeken. Maar vanwege het slechte weer blijven we maar aan boord. Maar goed ook, anders had ik een telefoontje gemist wat me nu weer een leuke opdracht oplevert.
|
| Zaterdag 27 | Als de mannen 's avonds de honden uitlaten hoor ik opeens een hoop gebonk op de luiken. Zal de buurhond wel zijn, die er elegant overheen dendert. Maar het blijkt onze hond, die er onhandig vanaf dondert… en vervolgens tussen de wal en het schip terecht komt. Behalve een nat pak en een wondje boven haar oog lijkt ZIJ er weinig aan over te houden…
|
| Zondag 28 | Brrr, wat een wind. Zelfs op de Oise lopen enorme golven. Blij dat we gisteren al naar Pont Ste Maxence zijn gevaren! Bij Reims hadden geladen schepen nog moeite om de sluizen goed in te komen, horen we later. En aan de kust blijkt de storm tot een echte ramp te leiden.
|
|