LOGBOEK DECEMBER 2010

 November
2010
 
Januari
2011
Woensdag 1's Morgens zijn deining en wind gelukkig verdwenen, maar onze favoriete laadplek heeft deze ronde nog een extra handicap: hartstikke hoog water. Met een wat hogere den hadden we niet eens onder de laadsteiger gepast. Nu kunnen we er, als de helft van de lading al midden in het ruim ligt, nog steeds niet met de stuurhut onder. Maar alles in het midden van het schip laten storten gaat ook niet goed komen, zeker niet met die bauxiet. Door rond te gaan en vervolgens met de stuurhut bijna tegen de laadsteiger aan te gaan liggen komt de laadtrechter net wat verder boven het achterruim, en als de hut ver genoeg gezakt is schuiven we meteen vooruit. Dan zijn er natuurlijk ook nog de gebruikelijke hindernissen, zoals die smerige rubberflappen die over je stuurhutdak schuren, de mast die naar voren moet om voorin te kunnen laden, het feit dat de lading hier nooit midden in het schip valt waardoor je voortdurend af en bij moet draaien, en natuurlijk die #$%& chauffeurs, die ook de laatste bak vrolijk in een keer leeg kiepen, terwijl je van tevoren toch duidelijk 'de helft!' gezegd had, en dan ondanks roepen, blazen en schijnwerperen gewoon door blijven storten. Met als gevolg dat we enigszins voorover en behoorlijk over bakboord eindigen. Dus dat wordt onderweg nog even flink scheppen. Wat niet meevalt, met lading die half om half uit grote 'lichte' stenen en zwaar poeder bestaat.

Donderdag 2Gelukkig heeft het deze keer niet al te hard gestoven, anders hadden we door dat rondgaan ook nog eens het héle schip onder het rode stof gehad, maar omdat het tijdens het laden ook nog eens regende zat het wel meteen vastgeplakt. Voor we gisteren op zoet water waren was het al donker, en voor het vandaag licht en lekker is zitten we alweer op de grote Rhône. Ik was eigenlijk van plan om hier alleen maar het ergste weg te spuiten, en het schip dan op de Saône nog een echte boenbeurt te geven. Maar als we steeds meer schepen met pakken sneeuw op de luiken tegenkomen en op de radio horen dat er in de omgeving van Lyon zo'n dertig centimeter van dat spul is gevallen, ga ik er toch maar meteen goed soppen. En hoewel in Chercq de druk nu van de ketel is, maken we het 's avonds wederom laat. Want voor het weekend wordt er veel regen voorspeld, en dat in combinatie met die sneeuw… Maar leuk is anders, want in het donker varen is hier niet vergelijkbaar met Nederland, met al die palen die soms midden in de rivier staan. En op radar zie je dus niet wat voor kleur ze hebben. Daarom varen zelfs de grote schepen, die hier vast zitten, vaak met de schijnwerper erbij.

Vrijdag 3In de loop van de dag wordt het buiten witter en witter. En 's avonds ligt de sneeuw kniehoog, aldus de passagiers die we beneden sluis Gervans aan de jachtensteiger oppikken. Daarvoor moeten deze 'senioren' wel over twee heup-hoge hekjes klauteren, die door de sneeuw niet meer open kunnen draaien. Maar in de sluis hadden we ze ook niet aan boord kunnen nemen, want daar staat een kínhoog hek omheen. Als ze 's avonds op de palen boven de sluis weer van het schip af willen moeten we, in het donker en in een sneeuwbui, een loopplankje op de voorbolders leggen, dwars door de dukdalf heen, naar de met een reling afgesloten kopse kant van de loopbrug. Reuze veilig hoor, al die hekken!

Zaterdag 4In de sluis drijft een groot dood beest. Ik probeer er niet naar te kijken. Tot Thijs roept: 'Het is een bever!' Vervolgens kijk ik weer naar mijn boterham met paté. En dan heeft Kia dus geluk ;-) Bij Salaise zie ik, net voor het schip, een dikke hond gedecideerd op het water afrennen en linea recta naar de overkant zwemmen. Dat gedrag is zo ongewoon, dat Thijs de verrekijker er maar eens bij pakt. Blijkt het geen hond, maar een everzwijn. Nee, hier varen is niet vergelijkbaar met Nederland…

Reactie van
Rene
Heb even smakelijk moeten lachen om " het geluk" van Kia. Mooi verslag trouwens van deze reis.

Reactie van
Lisbeth
Dat varkentje is snel gewassen. Mooie foto's trouwens in de sneeuw e.d.
De Passaat is wel flink gegroeid.

Zondag 5Niets zo veranderlijk als het weer… Gisteravond moest Thijs op het kaaitje boven Couzon de ringen nog uitgraven en ze met de koevoet loshakken, vanmiddag is het gaan regenen, en als we 's avonds een rondje Chalon doen (want na drie dagen 'gevangenschap' op de Rhône wil Kia haar poten wel weer eens strekken) is er geen sneeuw meer te bekennen.

Maandag 6De Saône komt hard op, maar wij zijn er vanaf! 's Morgens is de rivier nog mooi groen, maar in de loop van de dag zien we er steeds meer bruine beekjes bij komen. En op www.vigicrues.ecologie.gouv.fr zien we ook elk uur meer rivieren van groen in geel veranderen. Vanmorgen kregen we bericht dat de Doubs weer open ging omdat het ijs gesmolten was - en vanmiddag is hij weer gestremd voor hoogwater! Boven St-Jean is de hele Saône al egaal bruin, aan Auxonne zijn ze met man en macht de stuw aan het strijken en sluis Heuilley herkennen we haast niet meer in het donker, zo hoog staat het water hier opeens. Ongelooflijk. Maar er gebeuren wel meer vreemde dingen op de Franse vaarwegen… Op de heenweg had Thijs nog eens aan een sluismeester gevraagd of die wist hoe die hoogwaterborden met 'Marke' I, II en III, die al sinds begin dit jaar op de hele Saône hangen, geïnterpreteerd moeten worden. 'Ons hebben ze ook nog niets verteld', zei die, 'maar ik denk dat I een vaarverbod voor huurjachten, II voor particuliere jachten en III voor de bedrijfsvaart inhoudt.' Vorige week kregen we dan eindelijk een scheepvaartbericht met de juiste verklaring: I betekent 'waakzaamheid'. II betekent 'RNPC' of 'Restrictions à la Navigation en Période de Crues' (beperkingen voor de scheepvaart met hoogwater) en houdt (net als voorheen/elders PHEN) een vaarverbod in voor jachten en passagiersvaart. En III… dient enkel om aan te geven dat II onder water staat! Omdat iedereen zich natuurlijk al afgevraagd had wat die borden betekenen maak ik er maar meteen een stukje over voor de krant. In februari had ik beneden sluis Seurre een 'illustratieve' foto van zo'n nieuw I-II-III-bord genomen waar het oude PHEN-bord naast hing. Omdat dat toen een beetje vlug moest maak ik vandaag nog maar een foto. Maar goed ook, want als ik de foto's vergelijk zie ik dat het nieuwe bord nu opeens een meter lager hangt. Dat scheelt wel een slok! Veilig gevoel geeft dat toch, zo'n deskundige vaarwegbeheerder…

Dinsdag 7Maar liefst tien geladen spitsen tegen gekomen in het kanaal vandaag! (Waaronder vijf baggerschepen). De eerste tegenligger ging prima: die hebben we maar wijselijk beneden de eerste sluis afgewacht, want daar was het nu 'grand gabarit' geworden. De rest ging niet allemaal even soepel, met als gevolg dat ons bakboord bestekrandje weer half kaal geschraapt is. Maar ons overheersende gevoel is toch: opluchting! Want gisteren zijn portes de garde op de boven-Saône nog dichtgegaan, en vanmiddag was ook Auxonne gestremd (kaartnotitie: bij ca. 570 kuub). Met andere woorden: als we afgelopen week niet in donker en mist door gegaan waren hadden we nu vast gelegen! En dat kan wel eens even gaan duren: we hebben het hier namelijk nog nooit zó nat gezien. Op sommige plekken staat het water naast het kanaal hoger dan in het kanaal, en op andere plekken staat het zelfs aan beide kanten blank, waardoor het hier wel het Canal du Rhône à Sète lijkt. En het blijft maar stortregenen…

Woensdag 8Als we in alle vroegte het laatste baggerschip kruisen, net voorbij het kraanponton, zien we bij het licht van onze bouwlamp opeens een geel tonnetje voor zijn kop opdoemen - oeps, te laat, buurman vaart er overheen. Net beneden de sluis blijkt nog zo'n tonnetje te liggen. Als we, na daar even gewacht te hebben tot het zeven uur is, de sluis invaren hoor ik opeens een vreselijk lawaai in de schroef. O jee… Tijdens het opschutten loop ik vlug terug met de zaklamp: oef, beide tonnetjes liggen er nog. Maar wat als er nu oorspronkelijk drie lagen… Als we boven zijn kan Thijs vanaf de sluisdeur met de pikhaak in de schroef gaan rommelen. Niets te voelen. Dat alles in het pikkedonker, want van de drie lantaarnpalen op de sluis brandt er niet een. Als de kraanmachinist zijn auto komt parkeren op de sluis bevestigt die dat er maar twee tonnetjes lagen, dus durven we wat harder voor en achteruit te slaan. We hebben alle tijd, want de bovendeuren van de sluis gaan niet open. Na verloop van tijd zie ik opeens een mishandeld stuk hout door de sluis kolken en is de schroef weer vrij. Maar het schip nog niet… Inmiddels is het bijna drie kwartier geleden dat we de controlepost gebeld hebben dat we een dubbel probleem hadden, maar er is nog steeds niemand op komen dagen. Dus lost Thijs het tweede probleem ook maar zelf op… Als er al eens gemopperd wordt omdat we zelf een sleuteltje van de bedieningskasten hebben is het meestal voldoende om er op te wijzen dat dat gemaakt is toen ze hier de sluizen hydraulisch gemaakt hadden zonder eerst voor een stroomaansluiting te zorgen ;-) 's Middags vertelt Thijs het hele verhaal aan een Franse buurman, die op zijn beurt klaagt over de eerste drie sluizen aan de Marnekant, die nu volledig automatisch zijn, maar zonder dat er in deze diepe sluizen extra bolders in de muur zijn gemaakt. Opeens realiseert buurman zich dat de controlepost meeluistert. Ja, nou en? Tegen de avond worden we opgeroepen door de controlepost. 'Ik wil u na tijd nog wel even het scheidingspand in schutten, want u hebt zoveel pech gehad…' Aha ;-) 'Maar aan de andere kant komt er waarschijnlijk ook net een schip in het scheidingspand…' Voor de zekerheid bellen we zelf maar even met die tegenligger om af te spreken hoe we dat gaan doen. Want er is één ding nog erger dan allebei aan een kant van de tunnel op de ander te blijven wachten…

Donderdag 9Het hele ochtendjournaal gaat over de problemen die op de wegen rond Parijs en in het Noord-Oosten ontstaan zijn door de sneeuwval. Sommige automobilisten hebben de hele nacht in hun auto doorgebracht. Dat belooft wat… Maar als we voorzichtig door de luxaflex naar buiten gluren blijkt het hier reuze mee te vallen: alleen een beetje poedersuiker. Het voordeel daarvan is dat het eindelijk, voor het eerst sinds zondag, niet meer regent. Inmiddels roept de paraplu bij Kia al dezelfde associaties op als haar riem… 's Avonds op TV horen we weer steeds hetzelfde, ons tot nu toe niet-bekende, woord als 's morgens op de wekkerradio: 'pagaille'. Hm, ook wel nuttig voor vaarweggebruikers. Ook als het niet sneeuwt ;-)

Vrijdag 10'Waar komen jullie vandaan?', vraagt onze sluismeesteres aan Thijs. 'Uit Holland'. Een tijdje later: 'En jullie achterburen, waar komen die vandaan?' 'Uit Nederland'. 'O. En wat spreken jullie dan met elkaar?' Tja, dan ben je wel even sprakeloos… De achterbuurman trouwens ook : die heeft een ontstoken kies maar geen tandarts in de omgeving die hem helpen wil. Ja, een over drie dagen en een over drie maanden… Van armoe rijden de buren dan maar naar het ziekenhuis in Chaumont. Daar zit weliswaar geen tandarts, maar wel iemand die antibiotica voor mag schrijven.

Zaterdag 11Zoals mensen met geld naar aandelenkoersen kijken, kijken mensen met een schip naar de waterstanden. 'Dit is dan wel hét moment om Auxonne te verkopen', lacht een buurman. Inderdaad, de grafiek is steil omhoog geschoten en staat nu op 900 m3. Ter vergelijking: dat is hetzelfde cubage als waarmee in Lyon, helemaal beneden op de rivier, het alternat ingaat. Daar loopt vandaag zo'n 1600m3, en daarmee is sluis Couzon nu ook gestremd.

Zondag 12Ik krijg zo'n déjà-vu gevoel: volgens mij zaten we op de heenreis ook op zondag rond 11 uur in sluis Guë, en brak de zon toen ook net door. O ja, dat was die dag dat we de mari… Oeps, bijna weer een marifoonloze zondag ;-) Verschillende sluismeesters benutten deze vrije dag om hun huis in kerstsfeer te brengen. Daardoor geïnspireerd ga ik ook maar eens op jacht naar een maretak voor in de mast.

Maandag 13Het hele kanaal hebben we goed op peil gehad, maar de waterstand aan de laatste sluis overtreft alles: zelfs de bolders staan kopje onder. Als we zakken loopt ook het sluisterrein vol. Omdat er meer water over de bovendeuren komt dan de benedenverlaten kunnen verwerken gaan de benedendeuren niet meer open, zelfs niet als de enigszins paniekerig ogende controlepostdame ze op hydraulische bediening zet. Gelukkig zitten er ook nog twee ouderwetse handverlaten op de benedendeuren en gelukkig heeft de schipper nog een ouderwetse slinger aan boord… wel zo handig als de automatische verlaten van de sluis achter je zichzelf volledig open gezet blijken te hebben!

Dinsdag 14Gisterochtend zagen we voor het eerst een vliesje op het water, deze ochtend ligt er hier en daar toch al een centimetertje. Verderop moet nog meer ijs zitten, gezien de kale rand op de kop van een tegenligger. Die kwamen we hier van de zomer ook ergens tegen, schitterend in de verse verf… Maar wij hebben geluk, niet alleen zijn we al twee jaar niet aan verven van de kop toe gekomen maar we hebben aan Chalon ook nog eens twee ijsbrekers vóór de kop gekregen. In de loop van de dag wordt het echt vies, guur weer. De enige die ervan lijkt te genieten is Kia: hoe kouder hoe gekker…

Woensdag 15Sluis Berry wordt nog steeds met de hand bediend én er wordt nog steeds aan gewerkt. Goedkoop duurkoop, die aannemer… Dat zullen ze in Montargis nu ook wel vinden. Wat anders te denken van dit scheepvaartbericht van gisteren: 'de aanwezigheid van veel stenen en betonresten die in de sluis zijn achtergelaten door het bedrijf dat de werkzaamheden heeft uitgevoerd tijdens de afgelopen stremming, vereist de inzet van duikers'.

Donderdag 16(Dubbel)sluis Celles wordt ook nog steeds handmatig bediend (naar verluidt omdat er na de laatste automatisering een schip drooggevallen is in de bovenste kolk…) Het voordeel daarvan is dat we nu weer met twee schepen tegelijk af kunnen schutten. Want we komen met z'n achten op een rij de Aisne af. Waaronder veel bekenden, dus wel gezellig varen zo. 's Avonds wordt het nog gezelliger: aan Janville vallen we (niet geheel toevallig…) samen met de Westropa, die van de Seine komt. Zien we de 'pup' eindelijk ook eens in springlevende lijve!

Vrijdag 17Omdat ons oude beestje ook nog dol is op sneeuw, fiets ik 's morgens een pandje mee in het Canal du Nord. Dik ingepakt… maar kou blijkt wel het laatste waar ik last van heb: poeh, dat is zwaar trappen! Maar goed, de buurvrouw treft het veel slechter: die doet er 's avonds twee keer zo lang over als normaal om met de kinderen vanuit Nederland weer aan boord te komen.

Zaterdag 18Vandaag zouden buurman en ik eigenlijk naar Nederland gaan, voor maar liefst twee vergaderingen, maar we volgen het negatieve reisadvies van de buurvrouw toch maar op. Voor de achterblijvers zou het overigens ook geen lolletje geweest zijn om alleen verder te varen, met die stijve touwen en gladde dekken. In het scheidingspand ligt na één nacht alweer anderhalve centimeter ijs. En helaas varen wij vandaag voorop… Maar dit seizoen heeft ook z'n charmes: een leuke winterwonderlandwandeling met buurman, buurmeisjes en hondjes, inclusief slee en reeën, gevolgd door warme chocomel… Omdat we morgen gemakkelijk tot de Belgische grens moeten kunnen komen, waar wij moeten lossen en de buren gasolie laden, maken we beneden Palluel vast, bij bekende Franse buren langszij. Die hebben net oud-collega's op bezoek, kortom reuzegezellig - en misschien nog wel informatiever dan die twee vergaderingen…

Zondag 19'Ik doe er nog maar een schepje bovenop', denkt Koning Winter. Met als gevolg dat er aan het eind van de middag een dik pak sneeuw op de luiken ligt. Zo dik, dat Thijs bij het sneeuwschuiven bijna een autobandje overboord duwt! Eenmaal op onze bestemming ga ik ook maar scheppen en vegen, want om morgenvroeg te kunnen lossen moeten we natuurlijk wel open kunnen leggen. Maar als we de luiken en gangboorden net min of meer sneeuwvrij hebben (maar nog lang niet ijsvrij…) begint er @#$%! weer van die witte troep uit de lucht te vallen. Wat nu, toch maar doorgaan en vanavond nog open zien te leggen (volgens de collega's mag de lading nat worden, maar de klant kun je in het weekend natuurlijk niet bereiken…) of morgen extra vroeg opstaan? Die keus wordt een stuk eenvoudiger als de buren langszij schuiven en buurvrouw vraagt: 'Hebben jullie al honger?'

Maandag 20Op de wekkerradio horen we dat er tot tien uur geen vrachtauto's de weg op mogen in Wallonië. Aangezien onze lading weggereden moet worden krijgen we dus waarschijnlijk (er denkt natuurlijk niemand aan om even naar de schipper te bellen…) een paar uur extra om de luiken open te krijgen. Die blijken we ook wel nodig te hebben. Onder de sneeuw heeft zich, mede door de temperatuur in het ruim en die druppeldeuren in het Canal du Nord, een laagje ijs gevormd, dat varieert van een paar millimeter op de nok tot een paar centimeter aan de randen en in de goten. Met als gevolg dat de luiken a) niet met de handvaatjes op te pakken b) niet te tillen en c) niet normaal te stapelen zijn. We proberen het eerst met harde bezems, maar dat is niet alleen slópend op die traanplaat, maar heeft ook maar weinig effect op die harde ijslaag. Na een puf/koffie/denkpauze gaan we het maar eens met de slang proberen (die we gelukkig al sinds de Rhône zorgvuldig droog hebben gehouden…) Dat gaat beter, maar nog niet bepaald van een leien dakje: om 'opeenhoping' te voorkomen moeten we alsnog zoveel mogelijk rommel wegvegen en dan het dikkere ijs kapot slaan met de zijkant van de bezem, zodat het stromende water er vat op kan krijgen. Daarbij is en blijft het verraderlijk glad, want na het spuiten vormt zich toch weer een nieuw vliesje ijs. Vervolgens staan de gangboorden ook nog massief vol papijs, dat de spuigaten verstopt. Maar al met al zijn wij toch nog losgereed vóór het eerste teken van leven op de wal. Als we leeg zijn belt Thijs naar kantoor met de mededeling dat ze ons terug mogen bellen als het tien graden is. Dan varen we nog even naar het bunkerstation, want alle bunkers en tanks zijn ver leeg. Net als onze batterijtjes, dus blijven we vervolgens lekker in Antoing liggen. Overigens: de spitsen die net achter ons geladen hebben zijn vanmorgen pas gaan varen vanwege het hoge water op de RhôneÂ….

Dinsdag 21Als we uitgeslapen zijn hangen er geen ijspegels, maar druppels aan het stuurhutdak. Omdat er voor Nederland komende tijd behoorlijk strenge vorst voorspeld wordt gaan we, in plaats van linea recta naar Den Bosch te varen, dus eerst het voor- en achterschip maar eens sneeuw en ijsvrij maken. Voorop omdat je daar door de dekronding niet eens kunt blijven staan, laat staan lopen, achterop vanwege het rode stof. Vervolgens gaan we dan ook nog maar dapper in het ruim aan de slag, want eenmaal 'thuis' komt daar waarschijnlijk weinig van terecht. Dat geldt ook voor de rest van het schip, dat ik aansluitend dus ook nog maar 'even' helemaal boen. Met als gevolg dat de oogjes vandaag zelfs al vóór het eten dicht zakken…

Woensdag 22We hadden ons voorgenomen om dit jaar niet meer in donker, mist, sneeuw en ijs te varen. Maar als ik nog kerstinkopen wil doen hebben we onze tijd nog hard nodig. Dus vertrekken we in alle vroegte uit Antoing, in het donker… en in de mist ;-( Pas aan het eind van de middag trekt de mist op, maar dan is het in deze tijd dus al weer bijna donker. Dus de radar draait vandaag volcontinudienst. Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes: doordat we vandaag zowat bij iedere sluis voor mochten zijn we nog op tijd in Terneuzen om daar boodschappen te kunnen doen. En daarna gezellig bij buren eten.

Donderdag 23We waren dus nog wat vergeten in het rijtje ellende: wind… Op de Westerschelde gaat het behoorlijk tekeer, met als gevolg dat mijn mooie schone schip weer hartstikke zout is. Ik spuit het er niet meer af. Omdat we ook geen zin hebben om met deze harde wind, kou, gladheid, duisternis en voorspelde sneeuwbuien ergens op een paar palen vast te maken duwen we 's avonds maar door naar Engelen.

Vrijdag 24De laatste loodjes: als we Sluis 0 invaren doet de kopschroef het niet meer, waarschijnlijk te veel ijs onder of in de aanzuig. Boven de sluis is het dan ook behelpen, met dwarswind, een niet-pakkende schroef achter, ijsschotsen tussen wal en schip, gladde dekken en ondergesneeuwde bolders. Gelukkig komt een achterbuurman een touwtje aannemen. En dan zit het er op voor dit jaar: 16 reizen, 217 vaardagen, 4045 ton, 15.873 kilometer, 3,35 miljoen tonkilometer, 2573 vaaruren en maar liefst 2308 sluizen. En een resultaat wat wel geen echt record is, maar waar 's middags in de stad zeker koffie met gebak vanaf kan!

Reactie van
Piet
Ik heb het weer erg leuk en mooi gevonden. Al die mooie fotos en het logboek. Een mooie jaarwisseling en een goed jaar toegewenst.

Reactie van
Rene
Ik sluit me van harte bij de goede wensen aan, dat het jullie in ieder opzicht goed mag gaan.

Reactie van
Ton van Seeters
Hallo schippers en Kia van de Picaro.
Hartelijk dank voor de vele leuke reisverhalen en mooie foto's in het afgelopen jaar. De foto van deze week in Doornik was weer prachtig, net of jullie de middeleeuwen binnenvoeren. Mogen wij jullie voor het jaar 2011 alle goeds en een behouden vaart toewensen.
Ton en Christine.

Reactie van
Joop
Een heel fijn en gezond jaar gewenst met succesvolle tochten. Kijk steeds weer uit naar positie, logboek en foto's van de week. Verhalen over plezier, grote en kleine zorgen, mooie foto's

Reactie van
CeesV
Alles wat maar goed kan zijn voor de spitsenvaart toegewenst voor 2011! Laten we alles wat deze vaart in leven houdt in stand houden voor vele generaties die nog komen gaan! Bedankt voor jullie bijdragen van de afgelopen jaren en ik hoop mijn bijdrage te kunnen leveren ergens in de komende jaren!

Reactie van
Evert CadIJ
Hopenlijk kunnen jullie met die mooie cijfers tijdens de feestdagen van je welverdiende rust genieten!!!

Groet Evert

Reactie van
Wolter Blankert
Het allerbeste gewenst voor 2011 Picaro's! Ik lees jullie verhalen altijd met veel plezier en betrap mezelf er vaak op dat ik zit te wachten op nieuwe foto's. Vooral de verhalen over het Canal du Midi vond ik erg de moeite waard.

Reactie van
Dirk Jan
Dank voor de mooie foto's en de leuke verslagen.
Goede vaart in 2011

Reactie van
saskia
hartelijk dank voor de mooie verhalen en foto's van het afgelopen jaar, ik kijk met smart uit naar komende verslagen, we wenzen jullie een behouden vaart in 2011 en vele gezondheid ook voor kia tuurlijk

Reactie van
erik b
hallo
Wanneer komen jullie weer eens in Rotterdam?(in de Scheepmakershaven) Toen jullie hier een paar jaar geleden bij ons voor de deur lagen had ik het genoegen om jullie schip te mogen zien. Sindsdien volg ik jullie regelmatig.
met vreindelijke groet erik

Reactie van
Picaro
Alle logboeklezers ook de beste wensen voor 2011! We gaan ons best weer doen met varen, schrijven en fotograferen. Het nieuwe jaar begint wat dat betreft goed, met een reis Stein - Arles. (Dus de eerste twee maanden komen we in ieder geval niet in Rotterdam…)

Reactie van
walter
ook ik wens jullie een gezond en behouden vaart toe in 2011 kom een keer naar wdam als je tijd over hebt dan zorg ik voor wat lekkers bij de koffie.

 November
2010
  
 Januari
2011
print-versie