LOGBOEK OKTOBER 2010

 September
2010
 
November
2010
Vrijdag 1En wel zo gemakkelijk, in de mist :-( Via wifi kan de buurman met onze AIS meekijken en de kaart in de gaten houden, terwijl Thijs op radar vaart. In Maasbracht blijven we nog maar even aan elkaar plakken: eerst bij de stroomboot langszij (waar de buren ook maar een AIS-transponder aanschaffen en wij de onze meteen laten aansluiten op de radar…) en dan bij de reparatieboot. Ondertussen wordt de motor van zes nieuwe verstuivers voorzien. Naar aanleiding van onze aanhoudende klachten over rook kregen we van de Doosan te horen dat die 'dan ook iedere 2000 uur vervangen moesten worden'. Ofwel, of we meer dan eens per jaar even 1500 euro neer willen tellen! Maar A kunnen ze dat niet zwart op wit laten zien en B blijken de nieuwe verstuivers voor het roken in ieder geval niets uit te maken…

Zaterdag 2Terwijl de buren in het dok zitten om hun voorpiekschade ook van buiten dicht te laten lassen, gaat Thijs een nieuwe dompelpomp kopen. Want de oude bleek opeens te weigeren, en als je zo'n akkefietje hebt als de buren toen kun je dat natuurlijk niet gebruiken… Omdat Thijs er bijna zeker van was dat het aan de condensator lag heeft hij de pomp onderweg zo ver als mogelijk uit elkaar gehaald, maar geen condensator te vinden. Voor de oude pomp de oudijzerbak in gaat vraag ik of Thijs zijn draad-met-schakelaar niet aan de nieuwe kan zetten, zodat we geen verlengsnoer meer nodig hebben. En wat zit er in de schakelaar… juist, de beruchte condensator. Dus nu hebben we zelfs een reservedompelpomp!

Zondag 3De bezwaren tegen AIS waren niet alleen van principiële, maar ook van praktische aard: waar laten we het … Voor de transponder hadden we al (jaren) een plekje vrij gehouden in het dashboard, voor de GPS-ontvanger hadden we nog wel ruimte op het stuurhutdak, maar waar moeten we in vredesnaam die derde marifoonantenne kwijt !? Op het antennemastje achterop de roef 'is geen plek meer', het blauwe bord 'ligt de helft van het jaar op de luiken', aan de lichtbak 'krijgen we weer zo'n vuilverzamelende draad over het roefdek', op de radarmast 'is geen gezicht…' Dan maar op de plaats van de digitenne, 'die we toch nooit gebruiken'. Maar toen de nieuwe VHF-antenne uit zijn koker kwam bleek het niet zo'n groot wit geval te zijn, maar een flexibele spriet die sterk op onze marifoonantennes lijkt. Tja, dan staat hij eigenlijk toch wel mooier op het antennemastje… Dat in de breedte vergroten is onmogelijk in verband met de bijboot, maar in de lengte… 'loop ik er met boenen steeds tegen aan'. Maar dan blijken we toevallig nog zo'n zelfde stukje koker te hebben liggen, en ook nog een beschermende dop die er precies op past, en met een klapmechaniekje geeft hij ook nog eens mee… dus 'vooruit maar dan'. Ik bedoel maar, die ambtenaren hebben makkelijk praten, 'alle schepen aan de AIS…' En dan heb ik nog niet vermeld dat voor het trekken van de draad het halve badkamerplafond eruit moet, de kast leeg moet, de trap eruit moet, de stuurhutvloer eruit moet… Nu we toch alles open hebben liggen voorziet Thijs de marifoons ook maar meteen van nieuwe draden. Dat alles levert mij natuurlijk ook weer het nodige poetswerk op. Gelukkig zijn we net klaar als onze visite arriveert. Die de kunst van het kaasfonduekoken komt afkijken.

Maandag 4'Wat een waardeloze dierendag dit jaar… Eerst zijn de baasjes de hele ochtend bezig een nieuwe stuurstoel te bestellen. Het baasje heeft een model met opklapbare zitting en armleuningen gezien, het vrouwtje een vloerplaat die ook weinig ruimte inneemt, maar daar moet natuurlijk nog wat tussenin komen. Dan gaat het baasje een nieuwe GPS-antenne aansluiten en het kompas van een nieuwe draad voorzien en duikt het vrouwtje achter de PC om nog vlug een stukje voor de krant te schrijven. Vervolgens word ik afgescheept met een wandelingetje van vijf minuten en een blikje hondenvoer van de Aldi (met konijn, dat wel)… en dan gaat ze er vandoor!!!'

Dinsdag 5Met pa mee naar het ziekenhuis. Als we langs de afdeling kaakchirurgie lopen kijk ik maar even de andere kant op…

Woensdag 6Wat vliegt de tijd… We planten bloemetjes op het kerkhof, maar het leven gaat ook gewoon door: naar de markt, naar de bank, post doornemen en de bijbehorende telefoontjes plegen…

Donderdag 7Met auto, bus, trein, bus en benenwagen weer naar boord. En dan weer varen: morgen laden voor Reims. We zijn expres wat vroeger uit Maasbracht vertrokken om in Stein naar de supermarkt te kunnen gaan, aangezien je daar je winkelwagentje bijna tegen het schip aan kunt rijden. Maar het scheelt niks of de boodschappen schieten er alsnog bij in: bij aankomst kunnen we meteen laden!

Vrijdag 8Alleen kunnen we niet meteen gaan varen: achter hebben we een auto naast het schip staan om de AIS te 'certificeren' (was eigenlijk gisteren afgesproken, maar afgezegd door het bedrijf) en voor een om de generator van de laatste nieuwe pakkingen te voorzien (die nabesteld moesten worden). Dus loop ik nog maar een keer naar de supermarkt, maak de hele stuurhut schoon (die gisteren na de eerste grijper vol kunstmest lag omdat we in de haast vergeten waren de ramen dicht te maken - ja daar word je blij van) en begin dan maar vast aan de grote najaarsbuitenbeurt: strepen van de roef boenen, kalk van de kont schrobben en dan alles nog eens met shipshampoo nasoppen, want ik verwacht niet dat we dit jaar nog aan verven toe komen. Als iedereen weer vertrokken is vertrekken wij richting Maastricht, waar we nog even afscheid gaan nemen van de buurtjes en dan de Smeermaas induiken.

Zaterdag 9Op het Albertkanaal is het meteen prijs: 'Waar is je buurman gebleven?' Als je negen maanden samen vaart wordt er geroddeld, maar als je na negen maanden uit elkaar gaat wordt er natuurlijk nog veel meer geroddeld ;-) Afijn, we hebben het geprobeerd gisteren, met hatelijke opmerkingen over en weer, maar het lukte nog steeds niet om ruzie te krijgen…

Zondag 10Pas om 13 uur laag water in Antwerpen, dus alle tijd om weer eens naar de Vogelmarkt te gaan. Kia vindt het reuzespannend, al die beestjes. De rommelmarkt is niet meer wat het geweest is, maar op de sjacherbeurs vind ik nog twee borden voor mijn verzameling. Die zal ik dan maar als verjaardagskado beschouwen, want winkelen is er in Nederland weer helemaal bij ingeschoten. Vervolgens via de 'Leien' (waar het ondanks alle verbouwingen nog steeds spoorzoeken is naar het fietspad) terug naar de haven - en dan nog even naar Gent varen.

Maandag 11Dat mist rare dingen doet met het marifoonsignaal hadden we al vaker gehoord, maar met AIS kun je het ook zien: boven Oudenaarde ontvangen we een zeeboot die voor de kust van IJmuiden blijkt te liggen! 's Avonds zijn we blij ook weer internet- en emailontvangst te hebben, na drie dagen België. Een Nederlandse dierentherapeute wil graag een foto van onze site gebruiken voor een boek over scheepshonden, een Frans tijdschrift wil graag een foto van onze site gebruiken voor een kalender, een Britse consultant wil graag een foto van onze site gebruiken voor een presentatie…

Reactie van
Peter
Hartstike bedankt uit Engeland. Altijd mooie fotos te zien op picaro.nl

Dinsdag 12Gewoon griezelig, zo'n groene golf in het Canal du Nord… dat kan niet goed gaan. Zeker niet omdat er weer eens een stakingswaarschuwing uitgegeven is. Uiteindelijk stranden we aan sluis 8. Dan is het al namiddag, dus voor ons is de schade gelukkig weer beperkt gebleven, maar andere schepen liggen hier al de hele dag stil. Overigens waren wij vanmorgen ook al bijna aan Denain gestruikeld, maar daar werd net voor onze neus een reservesluismeester ingezet. En nog een goeie ook, eentje die direct aan het indelen én informeren sloeg!

Woensdag 13Erger dan de staking op zich, is meestal de dag erna: vijfde schutting, en net een dikke pousseur en een canaldunord voor ons. Maar goed dat we maandag pas hoeven te lossen.

Donderdag 14AIS is op de Aisne wel goed voor je sociale contacten… Anders duik je hier allebei geschrokken de bomen in als er opeens een kop om de bocht opdoemt, nu kun je al kilometers van tevoren een gesprek aanknopen. Of een berichtje sturen… 'Ik dacht al dat jíj daarachter zat!', zegt een buurman tegen Thijs, 'Plotseling kwamen er allerlei vreemde geluiden uit dat apparaat, maar toen hoorde ik jou op de marifoon praten…' Omdat het Canal d'Abbecourt dicht zit komen we hier vandaag werkelijk iedere schutting een schip tegen. Waaronder ook de nodige 'blindgangers': zo te zien zijn er nog maar weinig Fransen met AIS.

Vrijdag 15Zowel sluis Celles als sluis Berry-au-Bac moeten op de hand geschut worden. In het eerste geval vanwege een technisch probleem, in het tweede geval omdat ruim vijf weken stremming blijkbaar nog niet lang genoeg was om de vernieuwing van de benedendeuren en het benedenhoofd af te krijgen. De muren zijn ook afgesmeerd, maar 'nog zo lek als een mandje', bevestigt de sluismeester. 's Avonds maken we maar boven Courcy, de laatste sluis voor Reims vast: zijn we in ieder geval uit het stremmings- en stakingsrisico.

Zaterdag 16Op het Centre Commercial blijkt de bouwmarkt ook al gesloten, net als de boeken- en CD-hoek in de supermarkt. De foodafdeling is echter luxer dan ooit. Blijkbaar besparen de Fransen in tijden van crisis op wonen en ontspannen, maar niet op eten ;-) En ook niet op brandstof: ondanks het dreigende benzinetekort als gevolg van aanhoudende acties bij de raffinaderijen staat er maar één andere fiets op het parkeerterrein.

Zondag 17Ondanks treinstakingen en andere Franse perikelen ben ik in Reims aangekomen op de Picaro om de komende week te ervaren wat het is om op een spits te varen. Wie ik ben? Ik ben Luc en werkzaam bij de Dienst Waterpolitie van het KLPD. Dus de Picaro vaart (stakingen daargelaten) nu onder begeleiding van een waterdiender. Ik wilde altijd al eens de belevingswereld van een schipper meemaken en werd door zowel de dienst als de bemanning van de Picaro in de gelegenheid gesteld om dit werkelijkheid te laten worden. Ik vond het schip in Port Colbert waar ze ligt te wachten om de volgende dag gelost te worden. Na een hartelijk welkom aan boord en een warme maaltijd de avond verder gezellig doorgebracht onder het genot van een glaasje wijn. Luc.

Reactie van
Rinus
Wat doet zo'n waterkonijnenkop op een spitsie? We hadden nooit gedacht dat je uberhaup aan zou komen. We hebben hemel en aarde bewogen om de spoorwegen tot stilstand te krijgen.

Reactie van
Kees
Luc,
Ben je al zeeziek ?? Pas je op dat je niet te hard werkt. er zit nog geen eelt op je hand(jes)
Suuces en veel plezier met de reis. Kees B.

Reactie van
Peter B
Hallo !! Annemarie en Thijs, wat doen jullie nu ?
halen jullie nu het paard van troije aan boord ?
Ik weet uit ervaring, dat jullie gastvrijheid bijna geen grenzen kent, maar..
Dit is vast goed voor het wederzijds begrip. heel veel groeten en een goede vaart.

Reactie van
Petra
Beste Thijs, Annemarie en opstapper Luc.
Ik hoop dat jullie morgen lading kunnen innemen en af kunnen varen richting Nederland. Laat Luc het schippersleven met alle facetten zien en ik ga het wel horen als hij weer thuis is. Veel plezier met zijn drie en een goede en voorspoedige vaart gewenst.

Reactie van
Luc
Van je collega's moet je het maar weer hebben. Jaloers????

Maandag 18Om half 6 wakker geworden doordat zand- en cementauto's langs het schip denderen en hun koplampen mij ruw doen ontwaken. Gelukkig daarna nog even in slaap gevallen. Na het opstaan kregen we te horen dat er vandaag niet gelost kan worden omdat de vrachtwagens die de lading moeten overnemen worden geblokkeerd ivm (ja, je raadt het al) staking! Er zit niets anders op dan te wachten. Gelukkig schijnt het zonnetje en is het een aangename dag. Na het ontbijt maar begonnen met een verslagje schrijven, foto's maken en bijgepraat worden over het schippersleven aan boord van een spits. 's Middags op de fiets naar Reims geweest en daar o.a. de kathedraal bezocht. Het lijkt wel vakantie… Oh ja, laatste nieuws; de buurman is gelost en wij zijn morgen aan de beurt. Luc.

Reactie van
Andre
Ha die Luc,
Wen je al een beetje aan het schippers leven?
Wellicht is dit een goede stimulans je BVO cum laude af te sluiten.

Reactie van
Petra
Je schrijft dan het vakantie lijkt maar het IS vakantie voor jou! Ik ben jaloers op je want ik zit een week op cursus in Hoogerheide! Ruilen?

Reactie van
Nico & Nel
Vandaag (maandag) voor het eerst je logboek gelezen. Nu pas, omdat wij door kontakt met Petra op de hoogte kwamen van de Picaro-site. We lezen de spannende verhalen van Kapitein Luc en het Picaro-mysterie. Spannend!!
Liefs en X van ons.

Dinsdag 19Om 07:30 uur staat de kraan klaar en komen de wagens voorrijden om de lading over te nemen. Het ruim raakt leger en leger en omstreeks 11:00 uur zijn we leeg. Het achterste ruim werd, toen het eenmaal leeg was gelijk met water gevuld. Dit was nodig omdat we 's middags onder ballast naar de laadplaats willen varen omdat we morgen geladen gaan worden. Om onder de bruggetjes door te kunnen moet ook het stuurhuis gedemonteerd worden en het wordt een hele verbouwing. Nadat het voorste ruim leeg was gekomen, zijn we gelijk vertrokken. Het uitspuiten doen we wel op de laadplaats want we moeten toch tot morgen wachten. Nadat we door de regen met een cabrio-spits 3 sluisjes hebben gepasseerd komen we bij de silo aan. Daar de ruimen goed schoongemaakt en drooggetrokken en alles weer opgebouwd. De silobaas kwam met de mededeling dat we pas donderdag konden laden omdat we nog moesten wachten op een andere spits. Deze is echter nog vrij ver weg en kan er dan nog niet zijn. Na enig heen en weer gebel en gepraat komt uiteindelijk het verlossende woord: morgen om 08:30 uur worden we geladen. Luc.

Reactie van
Andre
Hallo allemaal daar en france.
Het valt niet mee om een beetje op tijd lading in te krijgen. Hopenlijk hebben jullie niet al te veel last van die stakingen en acties. Stel je voor dat je tot je 62e moest werken zeg! Gelukkig mogen wij er met 67 uit!

Woensdag 20We worden inderdaad geladen en om 11:00 uur zijn we vol en vertrekken we richting Nederland. Onderweg komen we langs de meest mooi plekjes en ik krijg steeds meer het idee dat ik op (werk-)vakantie ben. We passeren een aantal sluisjes en komen ook andere spitsen tegen. Het schiet zo lekker op dat we het hele Canal de l'Aisne à la Marne afvaren en net voor sluitingstijd de laatste sluis weten te halen om daarna stuurboord uit richting Belgie te gaan. We varen nog even verder tot de eerstvolgende sluis en willen daar vastmaken om te overnachten. Echter bij de sluis is geen bolder te vinden. Dan maar met de kop in de modder; we zullen wel blijven liggen. 's Avonds genieten van o.a. vers geplukte walnoten en daarna het logboek bijwerken alsmede mijn eigen verslagje op mijn laptop. En dan even onderuit en tijd voor rust …;-) (even een noot voor mijn collega's: Wat kan het leven toch mooi zijn tijdens een werkstage). Luc

Reactie van
Andre
Ja Luc, je zult wel eelt op je handen krijgen van het steekeindjes zetten in de sluis. Je begrijpt dat jij straks de specialist sluizen bent qua vastzetten. (Als het koud is en regent)

Donderdag 21Vanmorgen om 07:00 uur vertrokken want dan draait de sluis pas. De gangboorden waren glad en de luiken berijpt vanwege de nachtvorst. Zonsopgang was erg mooi; het kanaal dampt, de zon komt langzaam op en je vaart in een tunnel van bomen in herfstkleuren. Pandje na pandje; sluis na sluis, na elke bocht weer nieuwe mooie natuur. Bij elke sluis eerst middels een stang die boven het water hangt en waaraan je moet draaien de sluis activeren vastmaken in de sluis en ook een aantal pandjes zelf gevaren. Pas omstreeks 16:00 uur zien we de eerste beschaving weer; we varen dan door een dorpje. Omstreeks 18:00 uur komen we bij een sluis met de naam "Seuil", wat frans is voor "drempel". We activeren nog net op tijd de sluis voordat deze om 18:00 uur uitgezet wordt. De sluis doet echter haar naam eer aan want het blijkt ook daadwerkelijk een drempel voor ons te zijn om deze te kunnen passeren. De sluisdeur wil niet achter ons dicht. De sluismeester probeert herhaalde malen de deuren open en weer dicht te doen maar het lukt maar niet. Ook de schroef vol laten draaien om evt troep van de sluisdrempel te "blazen" lukt niet. Vervolgens wordt zijn chef gebeld die uiteindelijk de brandweer belt. Ondertussen gaan wij maar eerst eten. Er komen brandweerduikers die de sluis onderzoeken. Na enige momenten komen de duikers boven water met een paar stammetjes die de deuren blokkeerden. Om 20:45 uur kunnen we weer verder varen om verderop vast te maken voor de nacht. Luc.

Reactie van
Andre
Hallo allemaal,
Volgens mij wordt Luc besmet met hetzelfde liefdes virus voor de franse kanalen.
De volgende cursus wordt een cursus frans, denk ik.

Reactie van
Petra
Lieve Luc, ik lees met plezier het logboek en merk dat je geniet van dit avontuur. Wie weet gaan we ooit samen!

Vrijdag 22Opnieuw vroeg vertrokken. Vandaag staan de sluizen van het Canal des Ardennes op het programma en dat zijn er veel, heel veel… Maar liefst 29 sluizen zijn we vandaag gepasseerd. En bij elke sluis opnieuw de touwtjes vastgooien en dat allemaal hoog op de sluismuur. Tussen de sluizen zitten korte pandjes, sommige zelfs zo kort dat je voorop kunt blijven staan omdat teruglopen naar achteren resulteert in een retourtje naar voren. Met de scheepshond vervolgens een paar pandjes meegelopen. Ook vandaag is het weer droog en in de middag komt de zon door en wordt het zelfs aangenaam. Onderweg komen we tussen sluis 6 en 7 een bevriende spits tegen die wat lekkers heeft meegenomen voor bij de koffie. Midden in het pandje knopen we aan elkaar vast en genieten we van een (ge-)bakkie. Even later gooi ik weer een touwtje om in de sluis vast te maken. Als we bij sluis 2 zijn roepen kinderen dat er een eend in de sluis zwemt. We moeten toch de sluis in en de eend zoekt een plekje tussen de sluismuur en het schip. Een wrijfhoutje er tussen en wat wurmen maar uiteindelijk wordt de eend tussen wal en schip uitgehaald. Kinderen blij en wij kunnen verder. "Boven" gekomen (we zitten nu op 162 meter boven de zee) "doen" we nog het scheidingspand om vervolgens bij de eerstvolgende sluis om weer in de afvaart te gaan vastmaken voor de nacht. Luc

Reactie van
Andre
Hallo Allemaal, klinkt allemaal erg relaxed en leuk. Hier shit weer, regen, wind en kou. Ik denk dat Petra graag met jou op een spits wil en als ik het zo lees, koop ik er ook een. Ik hoop dat de spitsenschippers zoveel concurentie kunnen hebben. Groet en vaarze!

Reactie van
Karin
Hai, Luc, wat geweldig leuk.dit is iets wat wijzelf ook nog eens willen doen.Dat varen in Frankrijk, maar dan met een gehuurde bootje..Super.

Reactie van
wim
is die vriend per ongeluk niet onderweg naar sete

Reactie van
Picaro
Inderdaad, dus als hij niet op tijd terug is weet je waar het aan ligt… te lang koffie gedronken onderweg!

Reactie van
Johan en Gieneke
Hoi Luc, driemaal is scheepsrecht. Het lukte ons eerst niet om doortekomen. Kontakt met Petra gaf de oplossing.
Bedankt voor je kaart, we genieten van je logboek en wensen jou en de andere bemanning een behouden vaart !
Groet uit 's-Heerenberg.

Zaterdag 23Vandaag het laatste stukje van het Canal des Ardennes. Ik mag een paar pandjes zelf varen en verder ben ik druk met vast- en losgooien in de sluisjes. Dat gaat niet altijd even soepeltjes maar ik blijf stug volhouden en oefenen. 's Middags schutten we dan eindelijk af naar de Maas. Niet zoals we in Nederland gewend zijn maar met vele ondieptes en we varen dan ook met de dieptemeter aan omdat we anders grote kans maken om ergens op te lopen. Als we bij de eerste sluis op de Maas komen staat deze in storing; ze hebben stroomstoring en dus draait de sluis niet. Na even gewacht te hebben springt de sluis aan en kunnen we verder. Echter, ook de tweede sluis heeft problemen. Er zit een balkje tussen de deur maar omdat de deuren nagenoeg helemaal open staan, varen we toch de sluis in. Het balkje zit gelukkig buiten de sluis tussen de deur en de sluismuur en de deur wordt door de sluiswachter (die op dat moment geen dienst heeft……..) handmatig bedient. Er zijn ook servicegerichte sluismeesters in Frankrijk. Het grootste probleem op de Maas is toch wel dat men de rivier niet op diepte (weet te) houd(t)(en). 's Avonds maken we vast in een hoogwaterdeur, een klein half uurtje varen van de volgende sluis.

Zondag 24De dag begon mooi maar het werd een echte "pest de Picaro"-dag. Omdat het zondag is draaien de sluizen vandaag maar van 09:00 uur tot 18:00 uur dus we kunnen een klein beetje uitslapen. We beginnen de ochtend dan ook met koffie en een warme croissant. Als we bij de sluis komen is het ongeveer 08:45 uur. We hebben ons aangemeld met de afstandbediening en de installatie geeft aan dat de sluis gaat draaien. Als we om de bocht komen staat de sluis nog uit. Wel staan er twee medewerkers van VNF (zeg maar de Franse RWS) op de sluis maar zodra ze ons zien stappen ze in de auto en vertrekken. Om 09:10 uur is de sluis nog steeds uit. Een telefoontje naar de post levert niet veel op. Even later floept de rode lamp aan maar de sluis draait niet. We besluiten om maar een stukje achteruit te varen om met de afstandbediening de sluis opnieuw te activeren. Als we weer bij de sluis zijn komt de VNF aangereden. De beste man heeft echter een humeur om op te schieten want als een opmerking wordt gemaakt dat de sluis niet wilde draaien legt de man de schuld bij ons. We zullen wel niet gedrukt hebben. Geen best begin van de dag. Als er dan een opmerking volgt over de service, dreigt de man om de Gendarmes te bellen. Wij lachen de man hartelijk uit en hij snapt er niets van. De sluis wordt nu echter op handbediening gezet en hij wil ons eerst niet schutten. Ondertussen staat hij driftig te bellen maar ineens worden we toch geschut al gaat het wel tergend langzaam. Politie hebben we niet gezien, wel de sluiswachter die achter ons aanrijdt en steeds net uit het zicht ons in de gaten houdt. Uiteindelijk varen we "zijn" sector uit. De Maas staat verder nog steeds behoorlijk onder peil. Als we weer een paar sluisjes verder zijn en we willen uitvaren worden we belemmerd door ondiepte en grote stenen voor de sluisdeur. We liggen vast en kunnen geen kant op. De VNF maar weer gebeld en geklaagd dat het waterpeil te laag is. De stuwen worden iets aangepast en we krijgen na 2 uur net genoeg water om de sluis uit te varen. 100 meter verder stopt de reis alweer want we lopen, alweer door de lage waterstand, vast. Weer wachten op de VNF. Na een uur komt deze weer aan en besluit om de verlaten van de sluis iets open te zetten zodat we een golfje water krijgen. Dit blijkt net genoeg om de reis te vervolgen tot de volgende sluis. Hier stopt de reis weer want de sluis is inmiddels gesloten. Luc.

Reactie van
Ton van Seeters
Je ziet wat af met die ambtenaren !

Maandag 25Weer op tijd vertrokken maar het zit nog even dicht van de mist. Bij de eerste sluis is het weer raak. We hebben ons netjes aangemeld maar de sluis reageert niet. Dan maar weer bellen met de VNF. Oorzaak volgens de VNF: mist….. De sluisactivering wordt gestoord door mist of vocht. Er moet weer iemand komen om de sluis handmatig te activeren dus weer wachten. De volgende sluis is niet veel beter; de sluis geeft groen maar de deuren gaan niet open. VNF bellen is eigenlijk een vaste waarde geworden. Een sluiswachter activeert de sluis maar weer eens handmatig. Eindelijk hebben we ook weer voldoende water onder het schip en we kunnen doorvaren. De mist trekt ook op en we zien de zon langzaam doorkomen. Deze dag moeten we ook nog een tunnel door. Deze is bijna 1 km lang en als we in varen moet ik eerst 2x kijken waar we het schip in moeten piepen. Begin van de middag schutten we voor het laatst af in Frankrijk en varen we even later Belgie in. Naast het bekende vast- en losgooien krijg ik nu les in splitsen. Best wel lastig om dit goed te doen. De sluizen zijn hier groter maar helaas hebben we nu meerdere schepen voor ons uit wat er voor zorgt dat we soms moeten wachten om geschut te worden. Bij de sluis van Dinant ligt een politiebootje. Vergeleken met Nederland is dit maar een bijbootje. Dinant is vanaf het water best een mooie plaats. De rest van de reis gaat redelijk snel op het wachten bij de sluizen als onze voorburen eerst geschut moeten worden maar uiteindelijk maken we vast bij een sluis voor de nacht. Morgen weer verder. Luc.

Dinsdag 26Mijn laatste dag aan boord van de Picaro. 's Ochtends vroeg om 06:00 uur vertrokken om toch optimaal te kunnen profiteren van de vaaruren. Het is potdicht van de mist en dit houdt tot ver in de ochtend aan. Het wereldje is nu wel heel klein en we zien nu alleen op radar hoe de rivier verloopt. De Maas is nu echter diep zat en we schieten toch lekker op. Ook komen we nu grotere sluizen tegen en steeds meer binnenvaart. Ineens zijn wij toch wel een klein vrachtscheepje tussen de "grote jongens" die er ook steeds aardig de sokken in zetten en regelmatig uit zicht verdwijnen. Maar bij de sluizen komen we ze weer tegen waar ze liggen te wachten op een schutting in de sluis van 100x12meter. En ons "kleine vrachtscheepje" kan steeds mee met de eerste schutting omdat er geen 2 grotere schepen in passen. Dus uiteindelijk varen wij lekker door zonder al te veel oponthoud en laten we ze regelmatig ons achterschip zien verdwijnen. Tegen het eind van de middag komen we bij de laatste sluis van de reis: Klein Ternaaien. Dit is voor mij toch wel de uitsmijter. Wat is dit een hoge sluis. Voor ons liggen 4 grotere schepen te wachten maar als we ons melden bij de sluis mogen we met de eerste schutting mee want opnieuw passen wij weer naast een groter schip en de andere schepen niet. We maken vast aan drijvende bolders die met ons mee naar beneden schutten en als wij verder en verder zakken verdwijnt Belgie uit beeld. Als we op het laagste punt zijn en ik naar boven kijk, voel ik me wel heel klein. Wanneer de deur openschuift varen we uit en komen in Nederland. Nu nog een half uurtje en we zijn in Maastricht waar ik van boord ga. Ik heb een fantastische week achter de rug. Leerzaam, leuk maar vooral een waardevolle ervaring rijker, loop ik in gedachten en toch wat weemoedig de brug over de Maas naar het station. In de verte zie ik in het donker nog het heklichtje van de Picaro. Ik maak het werkelijke einde van de reis, de aankomst bij de losplaats, niet meer mee maar dat komt omdat het prive beter uitkomt dat ik nu af ben gestapt. Naast de hele mooie reis voel ik me toch ook wel een beetje nuttig: we hebben namelijk een lading meegenomen waar men een heerlijk biertje van gaat maken. En dat is dan ook waar ik 's avonds als ik dan thuis ben, eerst even van ga genieten. In een week tijd heb ik veel meegemaakt. Volgens de schippers van de Picaro hebben we in een week meer meegemaakt dan normaal het geval is. We hadden last van de stakingen in Frankrijk, sluizen die niet werkten, een boze sluiswachter die de politie dreigde te bellen, de komst van brandweerduikers om de drempel van een sluis leeg te halen zodat de deuren weer dicht konden, niet uit een sluis kunnen varen omdat het waterpeil veel te laag stond, vastgelopen en diagonaal in de Maas gelegen, ook weer vanwege de te lage waterstand en ik ben in een week tijd totaal 97 sluizen gepasseerd, meer dan menig collega in zijn of haar hele carriere;-). Mijn oudste zoon zei het al toen ik vertrok naar Reims: "Pap, je gaat een avontuur tegemoet". En dat is maar al te waar gebleken. Tot slot wil ik Thijs en Annemarie heel hartelijk bedanken dat zij mij deze gelegenheid hebben gegeven, de hartelijkheid waarmee ik welkom ben geheten aan boord en de gezellige tijd die ik daar heb doorgebracht. Luc

Reactie van
Petra
Thijs en Annemarie, ook ik wil jullie bedanken. Luc heeft een fijne week bij jullie gehad en zit vol verhalen. Als jullie bij ons in de buurt zijn dan kom ik zeker mee een bakkie halen.

Woensdag 27Als we de haven binnendraaien ligt er nog een buurman te lossen die ook zo'n Reims-Roermond gedaan heeft, dus daar kunnen we mooi op aansluiten. Was overigens ook afgesproken met het overslagbedrijf, dat als we voor de middag aankwamen we vandaag nog zouden lossen. Anders zou het pas vrijdag worden. Nu kunnen we vrijdag alweer laden voor Arles, als we willen, maar daar bedanken we toch maar even voor.

Donderdag 28Maar tegen maandag of woensdag voor Sète laden kan Thijs deze keer toch geen nee zeggen. Woensdag dan - als het kan, roep ik van beneden: ik heb nog zoveel steeds weer uitgestelde afspraken staan! Nu we in ieder geval weten waar we aan toe zijn, kan ik mijn telefoontjes gaan plegen en het ruim navegen en bijwerken, terwijl Thijs een rondje machinekamers doet. 's Avonds weer met de buren koffiedrinken, want we waren gisteravond nog niet uitgepraat over boeken, borden en varen…

Vrijdag 29Voor ik thuis ben heb ik een kilometer of acht gelopen: eerst in Roermond van het schip naar het station, dan in Oss van het station naar ons postadres, vervolgens naar het postkantoor om een aangetekende brief op te halen, weer terug naar het station, en tenslotte in Kerkdriel van de wegens wegwerkzaamheden verplaatste bushalte naar pa, die nog steeds moeilijk uit de voeten kan.

Zaterdag 30Met een vriendin naar Paleis het Loo. Hier geen lange rijen voor de poort, zoals in Versailles, maar de hele tuin voor onszelf. Ook de potloodstreepjes op de deurstijl va de prinsesseslaapkamer, die aangeven hoeveel ze is gegroeid, zal je in een Frans kasteel niet gauw aantreffen. (Maar goed, daar waren ze dan ook meer geneigd het koningshuis juist een kopje kleiner te maken…) Dan lekker naar de Griek. En wat doen twee veertigjarige dames vervolgens op zaterdagavond? Naar de verfilming van een van hun favoriete kinderboeken kijken!

Zondag 31Pa's papierwerk afmaken, even bij broer en schoonzus langs en dan weer richting Roermond. Gelukkig is de supermarkt hier op zondag open, zodat ik nog wat boodschapjes voor morgen bemachtigen kan. 's Avonds lig ik al om negen uur op bed: poeh, veel vermoeiender dan varen, vrije tijd…

 September
2010
  
 November
2010
print-versie