LOGBOEK SEPTEMBER 2009

 Augustus
2009
 
Oktober
2009
Dinsdag 1Zucht, iedere keer als de overheid een paar bestanden aan elkaar koppelt gaat er bij ons weer een belletje rinkelen. Zo heeft Thijs al een keer een motorrijtuigenbelastingaanslag gekregen (omdat er op het voor-vorige adres van zijn ouders nu een wegtransportbedrijf zat), werd z'n bunkervergunning bijna ingetrokken nadat ze die zélf aan het sofinummer van zijn vader hadden gehangen (zelfde naam, zelfde adres), werden we laatst gesommeerd mee te doen aan een belastingonderzoek naar de jachtbouw (omdat zijn ouders vroeger een jachtwerf hebben gehad) en nu moet hij weer zorgtoeslag terug betalen omdat wij niet in dezelfde gemeente blijken te wonen… Klopt, wij wonen samen op een schip! En ik vind dat we in plaats van een berisping juist een beloning zouden moeten krijgen omdat ik al veertig jaar (minus twee weken) hetzelfde adres heb, in plaats van intussen drie keer 'op papier' verhuisd te zijn met alle bijbehorende administratieve rompslomp… Helaas denken ambtenaren waarschijnlijk niet zo pragmatisch, die leven van administratieve rompslomp ;-) Als ik onze (natuurlijk te late) bezwaarbrief ga posten zie ik dat er hier veel huizen te koop staan. Hmm, staat natuurlijk wel een stuk 'echter' dan Picaro - Oss, Picaro - Lobith…

Woensdag 2Als we leeg zijn gaan we niet de Maas af, zoals 'gepland', maar op: maandag weer laden in Stein, voor Le Teil. Wel met gemengde gevoelens. Drie weken (gemoeds)rust in het vooruitzicht en in Zuid-Frankrijk is het eind september vast nog prachtig weer. Maar er is daar ook al zes weken geen gram werk meer geweest, en het wordt wel een 'tour de France'. De kortste route van Stein naar Le Teil, via de Vogezen, zit namelijk 45 dagen dicht. Via de Maas en Ardennen naar het Canal d'Heuilley gaat niet, en via het noorden en Reims evenmin, omdat sluis Berry au Bac ook 34 dagen gestremd is. Het is eeuwig geleden dat we over de Centre zijn gevaren, maar dan moeten we vanwege de diepgang wel veel tonnen achterlaten. En aangezien het om een nieuwe klant gaat willen we eigenlijk ook geen risico's nemen. Dus dat wordt via Parijs, en dan de Marne op, ofwel 1537 kilometer, in plaats van 1120… Daar krijgen we dan ook voor betaald. Maar terug, al dan niet leeg, wordt ook weer problematisch: begin oktober gaat sluis Juvigny in het Canal latéral à la Marne weer voor 29 dagen dicht.

Donderdag 3Voor we goed en wel vastliggen in Maasbracht hebben we de bilgeboot al langszij, om ons van afgewerkte olie, filters en poetslappen te verlossen. Weer wat geregeld. Daarna nog maar een rondje scheepsspullen, fietsenmaker, bouwmarkt, supermarkt en bibliotheek. Ondanks het pokkeweer. Al die tijd dat we uit Nederland weg zijn geweest hebben we geen lange broek meer aan gehad, en sinds we terug zijn niets anders!

Vrijdag 4'Zo'n kort lijstje heb ik nog nooit gehad', zegt de expert. Kijk, het kost wat, zo'n nieuwe machinekamer, maar dan heb je ook wat! Gelukkig konden we via de verzekering nog op korte termijn een afspraak voor deze 'scheepvaartinspectie' krijgen. Want begin november is onze klopbrief twee jaar oud, zodat we voor de verlenging van ons 'certificaat van onderzoek' opnieuw droog zouden moeten als we niet voor die tijd terug zijn. Nu zijn we daar in ieder geval weer tot 2014 vanaf. Eigenlijk hadden we deze week nog een vierde keuring moeten ondergaan, voor de GMP, maar dat zat er toch echt niet meer in.

Zaterdag 5Als de Picaro niet naar Brabant komt… komen familie en vrienden maar naar Limburg.

Zondag 6'Ben je nou nog steeds niet naar de tandarts geweest?' Jaja, makkelijk praten, als je aan de wal woont… Vorige ronde had de tandarts geen tijd, om bij Thijs een stukje tand aan te zetten. Wat achteraf bezien ook maar goed was, want toen kwamen we dus helemaal niet langs Echt, doordat Ivoz-Ramet plots veranderde in Gent. Deze ronde is het wel gelukt om op korte termijn nog een afspraak af te dwingen, op vrijdagmiddag om kwart over vijf. Maar of we daar achteraf nou zo blij mee zijn… Want de 'aanvulling' werd een wortelkanaalbehandeling, en dat is inmiddels een fikse ontsteking aan het worden.

Maandag 7Waardoor Thijs al twee nachten geen oog dicht gedaan heeft. Het laden gaat natuurlijk ook weer op z'n Steins: om zeven uur laadgereed melden, maar om half elf weet nog niemand te vertellen wanneer er geladen gaat worden. Daar staat dan wel tegenover: 'Als je naar de tandarts wil, dan ga je toch schipper, dan wachten we wel tot je terug bent!' De tandarts heeft vandaag alleen om half een 'n gaatje, dus dat wordt haasten: met de bus van Stein naar Beek, en dan met de trein naar Echt. Daar zal hij echter pas om kwart voor een aankomen. En: 'Als je te laat komt kan ik niks meer voor je doen.' Dus maar met de taxi van Beek naar Echt, à vijftig euro… De terugreis gaat gelukkig beter: Thijs z'n ouders komen nog even op de koffie en kunnen hem mooi bij de tandarts oppikken. Ondanks behandeling, antibiotica en zware pijnstillers lijkt de koorts 's avonds alleen maar erger geworden, dus blijven we maar in Maastricht liggen. Dicht bij het station…

Dinsdag 8Niet erger, maar ook niet beter, dus besluiten we dat het veiliger is het nog een dagje aan te kijken in Maastricht. Mij komt het wel goed uit, nog een dag Nederland, want in alle consternatie is het beloofde artikeltje voor de krant er gisteren helemaal bij ingeschoten. En eenmaal over de grens zitten we twee dagen in een digitaal vacuüm (met uitzondering van een voorbijflitsend open netwerkje). 's Middags dan ook nog maar even de stad in: sinds Arles ben ik alleen nog maar in super- en bouwmarkten geweest.

Woensdag 9Nog niet beter, maar ook niet slechter, dus besluiten we het er maar op te wagen via Antwerpen. Wel confronterend hoor, al die onafgebouwde casco's langs het Albertkanaal.

Donderdag 10Pas vanmiddag om 'n uur of drie goed tij om naar Merelbeke te varen. Als we nog wat te doen hadden in Antwerpen oké, maar nu we al een dag stil gelegen hebben… Dus gaan we maar eens de andere kant op, ofwel via de Terneuzenarenroute. Zes uur extra varen blijkt, mede dankzij het wonder van Evergem, slechts drie uurtjes 'winst' op te leveren. Maar dat is wel net genoeg om 's avonds in Oudenaarde samen te vallen met de Westropa.

Vrijdag 11Je kunt veel zeggen van VNF, maar nu hebben ze toch eens wat moois gemaakt. Op www.vnf.fr/eve kun je in een oogwenk uitrekenen wat het de vervoerder aan extra gasolie en de maatschappij aan extra uitstoot kost als je 417 kilometer om moet varen omdat ze tegelijkertijd het Canal des Vosges en sluis Berry au Bac gestremd hebben. Of zou die ecocalculator daar niet voor bedoeld zijn ;-) Op onze 'déclaration de chargement' verklaren we in ieder geval bij voorbaat we niet ook nog eens extra vaartrechten gaan betalen…

Zaterdag 12Zo goed als het Canal du Nord de afgelopen twee reizen liep, zo slecht loopt het nu. Van een tegenligger horen we waarom 'Er zitten een stuk of twaalf pousseurs voor je uit.' #$^&, twaalf! Dan heeft het ook geen nut om er een voorbij te duwen…

Zondag 13Van een andere collega horen we dat bij sluis Reinette in het Canal de Briare gisteren een schip in de deur gelopen is, waardoor de Centreroute dus ook afvalt als alternatief. Die buurman is een van de weinige Fransen die nog op het Zuiden varen, maar hij denkt erover om helemaal te gaan stoppen, omdat de kanalen steeds verder achteruit gaan. En nou er ook nog eens veel minder werk is…

Maandag 14Er rust werkelijk geen zegen op deze reis. Nu blijkt het motortje van de hydrofoor weer op sterven na dood. We vinden het heel sympathiek dat hij het nog binnen de garantie heeft begeven, alleen hadden we liever gehad dat hij dat in Maasbracht had gedaan. Want voor een apparaat van 250 euro kun je niet iemand naar Frankrijk laten rijden, en een nieuw motortje op laten sturen is ook zo wat. Laat je het naar een sluis in de buurt sturen loop je het risico dat je daar voorbij bent voor het aangekomen is, en laat je het naar een sluis ver weg sturen loop je weer het risico dat het oude motortje het dagenlang voor je er bent mee ophoudt. En geen hydrofoor betekent geen water uit de kraan, geen douche, geen wc, geen wasmachine… Dus kopen we bij de olieboer in Compiègne maar een nieuwe.

Dinsdag 15Je wordt niet iedere dag 40, en dan ook nog in Parijs… Maar ik wil liever een dagje wandelen in het zuiden, dan hier eten in een restaurant waar je toch maar een van de miljoenen toeristen bent… Bovendien blijf ik vandaag mijn artikeltje maar aan het herschrijven: na de Vogezen, Berry au Bac en de Centreroute zijn nu ook het Canal de la Marne au Rhin Ouest (wat we ook nog even overwogen hadden…) en de Doubs gestremd. Zodat de Marne nu echt de enige verbinding met het zuiden is.

Reactie van
IRENE
Hartelijk gefeliciteerd met je 40ste verjaardag!Mooi weer gehad op je feestdag?
We konden je alleen maar bellen, je was zo ver weg.Heel veel groetjes van Adriaan en Irene

Reactie van
Frans en Liane
#$^&, hebben we dat net gemist en vergeten. Alsnog van harte en welkom onder de 40e.

Reactie van
Annemarie
Waar dacht je dat die éclairs dan voor waren… (zal de leeftijd wel zijn ;-)

Reactie van
Frans en Liane
Oh daaaaaaaaaaarom !

Reactie van
bas
Annemarie alsnog van harte met je verjaardag.

Woensdag 16Dus varen we alle sluizen maar extra voorzichtig in, zoveel verantwoording… Dit is ook pas de tweede keer dat we geladen de Marne op gaan, realiseren we ons. Een jaar of tien terug hebben we deze omweg eens vrijwillig gemaakt omdat het kanaal van Reims dichtgevroren zat. Hierlangs waren we alle andere schepen die op weg waren naar het zuiden mooi twee dagen voor. Alleen waren we die winst in het Canal d'Heuilley meteen weer kwijt, omdat daar het hele weekend niet geschut werd. Vanwege ijs, wat er niet was…

Donderdag 17Nog nooit aan Vandières gelegen. Dus eten we tijdens het varen, zodat ik als we vast liggen nog even met Kia kan gaan wandelen. Want het wordt 's avonds alweer akelig vroeg donker. Vast komen we, maar alleen omdat Thijs zo goed kan lassowerpen: het schip blijft vier meter van de dukdalven af…

Vrijdag 18De champagnehellingen zijn druk bevolkt: de oogst is net begonnen. Langs het kanaal staat een druivenpers overuren te maken… leuk om dat eens van dichtbij mee te maken!

Zaterdag 19Wat zei ik, geen zegen, dit wordt echt een rampenreis… In het lange pand van Pogny gaat Thijs de hydrofoor vervangen. In Vitry varen we vanmiddag namelijk langs een bouwmarkt, zodat we nooit lang zonder water zullen zitten als we een koppeling o.i.d. tekort mochten komen. Bij de pelleterie schiet het schip opeens naar bakboord. Hoewel ik niets 'gevoeld' heb, is mijn eerste gedachte dat ik tegen een auto aan gevaren moet zijn. Opvangen gaat niet, maar met de kopschroef hou ik het schip net uit de wal. Dan pas zie ik dat het stuurknuppeltje wel naar stuurboord staat, maar de roeren volgens de roerstandwijzer dwars naar bakboord. Oeps, zal Thijs iets ontregeld hebben in de machinekamer?! Het enige wat die, als we vastliggen, kan bedenken is dat er een druppeltje water in een van de 'powerunits' van het stuurwerk terecht gekomen is, het enige onderdeel wat niet in een kast zit. In de hoop dat het probleem vanzelf overgaat als die weer droog is gaan we door op het noodstuurwerk. Wij blij, dat we drie jaar geleden een 'echt' tweede stuurwerk in hebben laten bouwen, zodat we nu geen sluisjes hoeven te prikken met zo'n draaischakelaar… Alleen is die blijdschap van korte duur: als we een uurtje of vier later sluis Couvrot uitvaren houdt het tweede stuurwerk er ook mee op. De 'mosfet', een soort zware transistor blijkt eruit te liggen. En daar hebben we dus geen reserve van. Hoewel het zaterdagnamiddag is krijgen we beide stuurwerkleveranciers nog te pakken, maar ze zeggen allebei: bel maandagmorgen maar terug! Als passerende buren horen wat er aan de hand is mogen we meteen hun (spiksplinternieuwe…) auto lenen om morgen mee naar Nederland te rijden. Maar ja, wat als het dan geen powerunit blijkt, maar (ook nog) wat anders… Dus dat aardige aanbod slaan we na enig beraad toch maar af. Normaal gesproken waren we vanavond precies samen gevallen met andere buren, die fietsen we nu maar tegemoet. Beetje afleiding kan geen kwaad…

Zondag 20We hadden het slechter kunnen treffen: net voor een bakker en voor het 'clubhuis' van VNF gestrand. Dus kunnen de buren gerust in de sluis blijven liggen om koffie te drinken. Daarna is de verleiding groot om het schip even het schip te laten en lekker te gaan wandelen, maar we gaan toch maar plekjes bijwerken op het voordek.

Maandag 21De leverancier van het hoofdstuurwerk doet erg moeilijk: die powerunits heeft hij niet meer, dus het hele stuurwerk moet waarschijnlijk omgebouwd worden. En alle veranderingen moet hij op tekening doorgeven aan de scheepvaartinspectie en daar heeft hij helemaal geen zin in… Dat 'Werkendam' geen interesse meer heeft in elektrische stuurwerken hadden we al eerder gemerkt, daarom zijn we voor het tweede stuurwerk ook in Dordrecht terecht gekomen. Daar willen ze ons wel helpen, met beide stuurwerken. En blijken ze niet alleen nog een oude powerunit te hebben liggen, maar ook gewoon nieuwe te kunnen bestellen… Aangezien de monteur morgen pas kan komen gaan we, als alle andere telefoontjes afgewerkt zijn het hele voordek maar schuren en verven.

Dinsdag 22Het noodstuurwerk is zo gerepareerd, het hoofdstuurwerk duurt wat langer omdat er boven een vreemd signaal door komt. Na een paar uur puzzelen blijkt een terugkoppeldraad die normaal gesproken enkel bij dynamostuurwerken aangesloten is (terwijl dit stuurwerk op de accu's zit) de schuldige. Als die los is blijkt er inderdaad alleen een powerunit kapot. De proefvaart duurt helaas maar 1,2 kilometer, ofwel tot de volgende sluis: natuurlijk zijn we net in die sector gestruikeld waar maar van 8 tot 6 geschut wordt. Maar verloren tijd inhalen lukt in de kanalen hoe dan ook niet. Heel vervelend dat dit nou net tijdens een toch al extra lange reis voor een nieuwe klant moest gebeuren. Maar van de andere kant: dit is de eerste keer in (bijna) 25 jaar dat we iemand naar Frankrijk hebben moeten laten komen omdat we onszelf niet konden redden.

Woensdag 23Nee toch! Als ik 's morgens terug kom fietsen van de supermarkt in Frignicourt zie ik dat Thijs vast ligt bij de silo. Gelukkig blijkt het stuurwerk niet weer in panne, maar de sluis. Na een half uur belt Thijs nog maar eens waar de itinérant blijft. Die blijkt alle panden vanaf Saint-Dizier voor ons op peil aan het zetten te zijn… Vijf kwartier later kunnen we de sluis in, en staat alles inderdaad keurig vol. 's Avonds zullen we volgens de GPS om vijf over zeven aan de sluis zijn. Als om tien voor zeven de lamp op de sluis al uit gaat zetten we de motor ook maar uit: je kunt hier toch nergens vastmaken, dus laat het schip maar uitdrijven. Tien minuten later gaan de sluisdeuren echter opeens open. Dus starten we de motor maar weer: waarschijnlijk mogen we in de sluis overnachten. Maar nee, om kwart over zeven worden we zowaar nog opgeschut !

Donderdag 24De wonderen zijn echt de wereld nog niet uit. Een sluismeester komt namens zijn chef vragen of we een lijstje willen maken met plekken waar schepen elkaar moeilijk kunnen kruisen tussen Vitry en Bussy, zodat ze daar kunnen gaan baggeren. Dat is nog niet zo simpel, want met 'van het begin tot het eind' neemt hij geen genoegen. We weten een aantal plekken waar het absoluut niet lukt, maar ook een paar waar het zeker wel lukt. Dus als je weet dat er een tegenligger aan komt blijft een van de twee meestal op zo'n 'zeker' plekje wachten. Na een paar collega's gebeld te hebben voor hun ervaringen, besluiten we in plaats van een lijstje maar een kopie van de vaarkaart te maken. En daarop met rood aan te geven waar je absoluut niet, en met groen waar het zeker wel kunt kruisen (namelijk tussen muren, in haakse bochten, bij silo's, kades en baggerdepots, op stukken waar pas gebaggerd is…). In een begeleidende brief lichten we toe dat het in de tussenliggende 'witte' stukken soms wel, maar soms ook niet gaat, als je onverwacht een schip tegen komt: honderd meter verder kan een wereld van verschil zijn. Omdat we Bussy voorbij varen zonder onze sluismeester terug te zien sturen we onze dieptekaarten maar per post naar het hoofdkantoor in Chaumont. Misschien brengen we ze daar nog wel op een idee. Dus collegae, als u volgende keer bij het binnenvaren van het Canal entre Champagne et Bourgogne behalve een afstandsbediening ook een dikke envelop en twee kleurpotloden krijgt…

Vrijdag 25Het spitsenleven zoals het zijn moet: het water stroomt over de deuren, de hond ligt lekker in het zonnetje op de luiken, van de sluismeester krijgen we versgeplukte druiven… Als ik in Rouvroy bij de bakker annex kruidenier annex kapsalon annex café vraag waar hier ergens een brievenbus hangt zegt ze: 'Geef die envelop maar, de postbode zit aan de bar, die neemt hem dadelijk wel mee'!

Reactie van
Ton van Seeters
Foto's van de week: wat een leuke foto van KIA, gestoofde hond met appeltjes;prachtig en een goede reis gewenst.

Zaterdag 26Veiligheid à la VNF: bij het klapbruggetje van Condes, waar driemaal per jaar een boer overheen rijdt naar zijn weitje, zijn allerlei lampen, slagbomen en andere toeters en bellen aangebracht, want zo'n op afstand bediende beweegbare brug is natuurlijk levensgevaarlijk. Wanneer ik in sluis Foulon naar boven klauter om de deur dicht te gaan draaien krijg ik even een raar gevoel in m'n maag, als de trapleuning waar ik met m'n volle gewicht aan hang plotseling meegeeft. Er blijkt een bout uit de sluismuur gebroken, zodat de tweede nu volop speelruimte heeft. Als ik mijn beklag doe bij de sluismeester zegt hij: 'Dat heb ik drie weken geleden al gemeld, maar er is nog niemand komen kijken. En als ze komen kijken knopen ze er waarschijnlijk alleen een rood-wit bandje aan…' Veiligheid à la Thijs: een paar keer flink rammelen met die leuning, zodat de tweede bout ook afbreekt en de sluismeester het hele ding in z'n tuin kan leggen, in plaats van dat er binnenkort iemand drie meter mee omlaag valt…

Zondag 27Van de buren hadden we al gehoord dat het beneden Rolampont vreselijk naar dode vis stonk. Onze sluismeesteres vertelt desgevraagd dat er geen lozing is geweest, maar dat VNF een spaarbekken leeg heeft laten lopen, omdat er een verlaat gerepareerd moest worden. Daarbij zijn de vissen uit het meer in het kanaal gezet, maar blijkbaar konden ze niet tegen het verschil van watertemperatuur. 'Vreemd genoeg zien we alleen dode brasems…', zegt ze. Ze bedoelt: de soorten met minder graten hebben het waarschijnlijk héél warm gekregen…

Maandag 2827 keer op de wal gezet worden beschouwt Kia níet als voldoende uitgelaten worden. Maar met dit prachtige nazomerweer hoeft ze niet lang te bedelen voor een pandje meelopen…

Dinsdag 29Nóg mooier weer, dus gaan we in die lange laatste kanaalpanden de stuurhut maar eens onder handen nemen. Dat hadden we eigenlijk willen doen na de nieuwe ruit, omdat het hout daarbij misschien beschadigd raakt. Maar die staat dus nog steeds in Den Bosch…

Woensdag 30's Nachts twintig graden kouder dan overdag… dus 's morgens de Saône potdicht. Gelukkig maar een paar uurtjes, zodat we 's middags de hut nog een extra laagje kunnen geven. Maar de kop en de kont, die ook nog op het to-do lijstje stonden, gaan er dit jaar waarschijnlijk wederom bij inschieten, want het wordt hier nu toch ook najaar.

 Augustus
2009
  
 Oktober
2009
print-versie