|
|
| Woensdag 1 | Voor de middag is het nog bikiniweer, maar daarna moet ik toch echt een hemd en sokken aan. Niet omdat het te koud wordt, maar juist te heet, om op het roefdek te werken! Dus als we voor de derde keer vandaag moeten bellen omdat een automatische sluis het niet doet vraagt Thijs: 'De vierde keer krijgen we zeker een kratje bier van VNF?' 'Stel het maar voor aan Béthune', lacht de controlepost. Even later komt er een busje vol VNF'ers langs scheuren. Die gaan vast de volgende sluis onklaar maken…
|
| Donderdag 2 | 'Ik heb een VNF-vlag aan boord, maar ik zal hem nóóit ophangen!' is het enige wat de Franse buurman kan uitbrengen, als we vertellen dat het op de controlepost in Vitry gisteren nog niet eens bekénd was dat sluis Rolampont tot nader bericht gestremd is. Zondag is er namelijk een complete plaat van de deur gevallen. Doorgeroest. En dat, terwijl het kanaal net vier weken gestremd is geweest voor onderhoud. Het is hoe dan ook geen wonder dat buurman een beetje verhit reageert: vandaag is het echt bloedheet. 33 graden in de stuurhut (met gordijntjes voor de ramen en ventilator aan) en een half graadje warmer in de roef. Zonder isolatie in de machinekamer konden we daar waarschijnlijk nog wel een paar graden bij tellen.
|
| Vrijdag 3 | Ondanks de hitte hebben we het naar onze zin, nu we weer in de handsluisjes zitten. Kia ook, die is al drie dagen niet meer droog geweest… Alleen de dorpsjeugd heeft het wat minder naar z'n zin: achter ons is de zwemwaterkwaliteit drastisch verminderd…
|
Reactie van
Andre | Dan moeten die Fransen die kanalen een keer serieus onder handen gaan nemen en niet alleen bij monde van Sarkosy mooie woorden er aan spenderen. Gewoon doorvaren, dan gaat de aangroei er mooi af.
|
| Zaterdag 4 | De luchtkwaliteit ook wel een beetje: we hebben nog steeds een pluimpje achter het schip. Maar goed, het is een 'CCR-2' motor, dus het is nu gecertificeerde rook…
|
| Zondag 5 | Rolampont is weer open. Ter compensatie mogen alle vrachtschepen vandaag van 7 tot 7 schutten, in plaats van van 9 tot 6, dus ook degenen die geen verlet hebben gehad, zoals wij. Wat dat betreft zijn ze hier toch nog redelijk pro-binnenvaart. De mensen in het veld zeker: een jachtje wat van de andere kant komt moet maar 2,5 uur wachten, wij mogen eerst door de tunnel. Komt ons goed uit. We krijgen morgenvroeg namelijk een logeetje afgeleverd, dan is het wel prettig om sluis 8 nog te halen: daar boven kom je niet tegen de wal. En zo kunnen we 's avonds nog een rondje om het Lac de Villegusien fietsen, een van de spaarbekkens van het Canal de la Marne à la Saône. Zoals de 'barragiste', die vandaag onze sluismeester was, al verteld had staat het nog mooi op peil. Hij was dan ook stomverbaasd dat er in het Canal des Vosges een diepgangbeperking is wegens watergebrek: 'Na al die regen!'
|
| Maandag 6 | "Vandaag hebben we 22 sluizen gedaan. Mama en papa zijn hier nog een heele dag geweest en vertrekken morgen ochtend terug naar huis. We hebben vandaag nog geen andere spitsen gezien morgen meschien wel. We hebben met kia gewandeld en aardbeien geplukt die eerst gewassen moeten worden want het waren bos aardbeien voor de kaboutjes we hebben ze in de koelkast gezet. We zijn met de auto naar de winkel geweest en moesten 15 km rijden ondertussen moest mama tellen dat het schip niet van de ene naar de andere kant klutste en zo niet stuk ging. En we hebben dan ge bbq. Dit was mijn dag."(DVM)
|
| Dinsdag 7 | "Vandaag zijn mama en papa 's morgens vroeg vertrokken naar huis. Ik met anemarie een picaro uit ministec gemaakt. We hebben 3 andere spitsen gezien de avalon, de banco en de christiane. De banco heeft ons langs de christiane getrokken. We zijn vandaag op de rivier aangekomen. We hebben de sluis nog net gehaald en dan nog verder gevaaren dan zijn we met kia gaan wandelen naar een dorp. Toen zijn we via paadje door het bos teruggekeert. Dit was mijn dag."(DVM)
|
Reactie van
Carel-Jan | Zo vader, zo dochter. De appel valt niet ver van de stam ;-)
|
Reactie van
KVM | Tja CJ, ik krijg concurrentie uit eigen huis. En dan "kaapt" ze nog meteen het logboek ook ;-)
|
Reactie van
Irene | Die ministec is vroeger van Annemarie geweest en heeft thuis op zolder gelegen.!!
|
| Woensdag 8 | Vandaag hebben we 3 sluizen gedaan.na de 2de sluis zijn we samen gaan varen met de Shiva de Shiva vaarde voorop en zag tegen de middag een plaats om te liggen . We zijn dan geweest gaan wandelen in chalon sur Saône toen we terug kwamen ben ik gaan zwemmen anne eva en Thijs .En dan zijn we geweest gaan wandelen met carlos en kia ,kia zat onder de klitten en dronk met carlos van heel vuil water .We hebben buiten gegeten. Dit was mijn dag.(DVM)
|
| Donderdag 9 | Vandaag hebben we een sluis gedaan. We hebben een halve dag gevaren . Omdat anne vroeg als ik wouw zwemmen .Ik zij ja.ik heb met Eva bommetje gedaan en met de boei ging ik zwemmen . zwom zonder boei met anne een wedstrijtje Eva wouw onder de spits kijken met haar duikbril en zwemvliezen .Toen hebben allemaal samen buiten op deken en kussens gegeten en we hebben een slangegraad gevonden. Dit was mijn dag. (DVM)
|
| Vrijdag 10 | Vandaag hebben we drie sluizen gedaan .We hebben een ganse dag gevaren . we hebben s'midags pannenkoeken gebakken met ham en kaas dat was lekker. Kia heeft eentje met kaas gegeten om vijf uur zijn we bij een kaai in lyon gaan liggen .Ik heb heel veel woonspitsen gezien . We zijn met de meetro bovenop op de berg naar de kerk geweest die was heel mooi het waren twee kerken boven alkaar. De ene onder de grond en de andere boven de grond. We zijn dan terug gestapt naar beneden en toen lag er een dode rat op een auto we hebben twee poezen gezien . En dan zijn we op restaurant geweest . Dit was mijn dag . (DVM)
|
Reactie van
Irene | Leest leuk: "dat was mijn dag ".
|
| Zaterdag 11 | Vandaag hebben we drie sluizen gedaan. Een van 11m. een van 6 m. en een van 15,80 m. We hebben vandaag tot 4 uur gevaren toen hebben we een mooi plaatsje gevonden. Tijdens het varen hebben we ook op het dak gezeten van de stuurhut. Dan heb ik met eva vissen gevangen de ene naast het schip en de andere achter het schip. Het waren ook twee verschillende soorten dat we niet wisten welke soort het was. Dan ben ik met annemarie anne kia en carlos geweest gaan wandelen terwijl eva was gaan lopen. in het park waaren er veel leuke opdrachten. Kia en carlos gingen zwemmen we gooiden een stok maar ze gingen er niet achter. Carlos had zwaanen gezien en wouw er naar toe zwemmen. Toen we terug aan boord kwammen was eva ook terug. Toen gingen we het eten klaar maken voor op de barbiqeu het was heel veel er waaren mais corven spiesjes met groenten 3 soorten vlees artischoken advocado stokbrood,… Dit was mijn dag.
|
Reactie van
KVM | Je hebt ondertussen al goed door hoe je ons jaloers kan maken hé…;-) Wat een onvergetelijke vakantie heb jij daar zeg….
Groetjes mama & papa
|
Reactie van
greta van de buren | Dag meid, ik lees dat je het daar best naar je zin hebt. Dat is heel leuk ! Ik zou dat ook wel eens willen meevaren zo'n leuk ritje in zo'n mooie streek. Geniet er maar van en schrijf nog maar veel leuke stukjes zo kunnen wij ook weten wat je daar allemaal uitspookt !
veel groetjes
greta en co
|
| Zondag 12 | Vandaag hebben we 3 sluizen gedaan . De eerste was 11 ,80 meter de tweede 12 meter en de derde was 13 meter . We hebben tot 5:30 uur gevaren . We hebben op het dak van de stuurhut gezeten .We zijn geweest gaan wandelen met kia en carlos. In het park. Er zat een grote zwarte vis . We hebben tortillas gegeten met zen allen op dekens en kussens. Dit was mijn dag. (DVM)
|
| Maandag 13 | Vandaag hebben we de diepste sluis gedaan van 24 meter. We hebben steennen beschilderd. Toen moest annemarie een verhaal shrijven en heb ik eerst een lang stuk gevaren en dan heb ik boterhamen geroostert voor iedereen en Thijs heeft mijn mond dichtgeplakt. Toen mocht ik met anne en eva meevaren naar een mooi plekje tegeover een ruwine. Toen hebben we allemaal samen piza gegeten. Daarna hebben we met waterzaken gesmeten en daarna met volle emmers. En toen was iedereen helemaal nat! Dit was mijn dag. (DVM)
|
| Dinsdag 14 | Vandaag hebben we niet gevaren. Ik ben waker geworden door kia die dacht dat er een fietsendief was. Er was een passagiersschip waar we weg voor moesten. Daarna zijn we terug gegaan. Dan hebben we koude pizza gegeten en meloen en een ijsje van eva. We zijn met het speedbootje naar een eiland geweest (kia zit terug helemaal onder de klitten). Daarna hebben we rond het bootje gezwomen en dan heeft Thijs met het bootje om ons geen gevaren en golven gemaakt. Dit was mijn dag. (DVM)
|
| Woensdag 15 | Vandaag hebben we 2 sluizen gedaan en de laatste kilometers naar arles. Na de laatste sluis heb ik meegevaren met de shiva. Toen zijn vast gaan liggen bij de port fluvial d'Arles. Dan zijn we met het speedbootje naar eilanden geweest en dan daar gewandeld. We hebben ook een snoek bevrijd. En dan zijn we teruggekeert en hebben buiten pasta gegeten. Dit was mijn vakantie, daag! (DVM
|
Reactie van
Carel-Jan | Dank je wel dat je ons hebt laten meegenieten! Ik vond het leuk om steeds even te kijken wat je nu weer had beleefd. Komen er ook nog foto's op het forum of de site van je vader?
|
| Donderdag 16 | En dat was ook weer onze vakantie… Na een week van leuk plekje naar leuk plekje varen omdat ze ons pas vandaag konden lossen, in plaats van maandag zoals oorspronkelijk afgesproken was, komen we hier weer bruut in de werkelijkheid terecht: bomma en bompa mogen niet het haventerrein op om hun kleindochter op te halen, maar moeten aan de poort blijven staan, de kraanmachiniste probeert het hele schip van de buren op te tillen aan het waterschot en bij ons tracht de bobcatchauffeur de spanten los te rijden- wat hem bij eentje toch half lukt. Wat een dag…
|
Reactie van
Nico | Nou nou nou. Vroeger dacht ik dat dit soort dingen behoorde tot de "franse slag". Tegenwoordig denk ik dat dit voortkomt uit chauvinisme. Ze proberen jullie gewoon aan een nieuw schip te helpen. Mogelijk helpt het om de Nederlandse vlag eens vertikaal te hangen.
Uiteraard hoop ik toch dat schade en ergernis een beetje meevallen.
Gr. Nico
|
| Vrijdag 17 | We kunnen kiezen uit bauxiet van Sète naar Gargenville of rijst van Le Pontet naar Valenciennes. Qua vracht en laaddatum scheelt het weinig. De buren kiezen voor het eerste omdat vrienden in de buurt van Sète op vakantie zijn - en wij voor het tweede omdat we de bulb moeten verven en daar liever niet meteen steenslag in willen. Als we afscheid genomen hebben gaan we de nieuwe palen beneden de stad maar eens uitproberen.
|
| Zaterdag 18 | Dichter bij de 'beschaving' dan we dachten, maar wel iets te ver van de bakker om voor het ontbijt nog op en neer te lopen als je een druk dagprogramma hebt. Dan maar café crème en pain au chocolat op een terrasje… en dan door naar de markt. Wat ons betreft de grootste en leukste van Frankrijk: tomaten in allerlei soorten en maten, geurige kruiden, knoflook, kaasjes, olijven, olie en tapenades, sappige perziken en abrikozen uit de omgeving, vin des sables, levende kippen, vis en schelpdieren, ambachtelijk brood, savon de Marseille, bossen lavendel, olijfhouten keukengerei, kleurig aardewerk, fleurige zomerjurkjes, Provençaalse lapjes en plaids…
|
| Zondag 19 | Omdat we gisteren zo lang over de markt gezworven hebben moet er vandaag gewoon gewerkt worden. Gisteren- en eergisterenmiddag ging het nog, maar nu wordt het na twaalven ondanks beschermende hoofddeksels en kleding echt te heet om te schuren. Dan binnen maar wat schrijven, ook zo'n vak waar je nooit echt vrij mee bent…Als het 's avonds eindelijk wat afkoelt moeten we weer binnen blijven voor de muggen. Van die kleine krengen, die reusachtige bulten veroorzaken, die dagenlang jeuken en soms zelfs nog een blauwe plek achterlaten. Dan maar vroeg naar bed… nee, dat zuidenvaren is echt niet zo idyllisch als het lijkt ;-)
|
| Maandag 20 | En weer vroeg uit de veren, zodat bulb nummer een in de verf staat en nummer twee verfklaar is als de zon gaat branden en de wind aantrekt - en Thijs onze huurauto op mag halen. Omdat we pas volgende week maandag kunnen laden, en verven hier toch geen doen is, gaan we maar vakantie houden. Na de lunch slingeren we door de Camargue naar de 'roze' zoutpannen van Salin de Giraud. Daar moeten veel coasters laden, maar nu ligt er natuurlijk net niets. Via het 'bac de Barcarin', een van de weinige Franse veren, steken we de Rhône over. Langs sluis Barcarin, in het Canal du Rhône à Fos, rijden we naar Port Saint Louis. Daar is alles nog hetzelfde als acht jaar geleden, toen we hier waren om de zeilboot van Thijs z'n ouders mee terug naar Nederland te brengen. Er is nog steeds een plekje voor de binnenvaart, al ligt er voor de palen nu wel een half gezonken woonschip. De stuurhut is leeg, op het bordje 'soins à donner aux noyés' na! De oude schippersbeurs ziet er al niet veel beter uit… Gelukkig treffen we in de sluis nog een echt schip. Na een bezoekje aan het Plage Napoléon, waar je een heel end over het strand kunt rijden richting (onbevaarbare) Rhônemonding, eten we bij het Restaurant du Port fantastische 'moules frites'.
|
Reactie van
Ton van Seeters | 'n prachtig vakantieverslag en zeer mooie foto's.
Bedankt.
|
| Dinsdag 21 | Als we klaar zijn met verven rijden we richting Marseille. Natuurlijk zoveel mogelijk langs het Canal de Fos à Port de Bouc. In Port de Bouc loopt het kanaal door een mooie, diepe 'tranchée', dus parkeren we bij een brug en scharrelen door het struikgewas omlaag naar het jaagpad. Dacht ik ook eens een jurkje en leuke schoenen aan te kunnen doen… Achter de bocht blijken al die stekels in m'n billen nog voor niks ook: natuurlijk is er weer een stuk oever ingestort zodat de boel afgesloten is en we weer terug moeten. Dan maar met de auto naar de monding van het kanaal. Een grote duwer en een tanker die plotseling om de hoek komen maken mijn dag weer goed. Langs de haven rijden we vervolgens richting Caronte, waarvandaan pas nog een spitsenreisje werd aangeboden. We hebben gehoord dat dat uiteindelijk weer ingetrokken is, in verband met alle bureaucratische beslommeringen. Terwijl je hier niet eens echt 'buiten' komt. Bij Martigues mondt het Canal de Caronte uit in het Etang de Berre, het grootste zoutwatermeer van Europa. Aan de zuidzijde van deze binnenzee loopt een afgeschermde vaargeul: het Canal de Fos à Marseille. Alleen kun je hier sinds 1963 niet meer langs naar Marseille varen: toen is de tunnel van Rove gedeeltelijk ingestort. Met z'n ruim zeven kilometer lengte, 22 meter breedte, vier meter diepte en 15,4 meter doorvaarthoogte is dit de grootste Franse scheepvaarttunnel. Natuurlijk gaan we daar ook weer even kijken. Nieuw is een groot, dubbel hek om het tunnelhoofd. Maar het zou Frankrijk niet zijn als er geen opening in zat. En zelfs het poortje in de tunnelingang staat nog gewoon open. Deze keer gaan we er maar een klein stukje in, acht jaar geleden is Thijs helemaal tot de instorting gelopen. Vervolgens rijden we naar de zuidkant van de tunnel. Vorige ronde kon je daar ook gewoon in lopen, maar nu zit er een grote speedboatopslag voor. En zo verdwijnt het Souterrain du Rove, letterlijk en figuurlijk, langzaam maar zeker uit beeld… Als we Marseille binnenrijden zien we wel dat we ook geen hoop meer hoeven te koesteren dat deze verbinding ooit nog in ere hersteld wordt. In de haven liggen een paar containerboten en een hoop ferry's, maar de silo's worden allemaal verbouwd tot luxe appartementen. Het ziet er op zich wel leuk uit, maar helaas kunnen we nergens stoppen. Tot in de Vieux Port… één grote jachthaven. Daarachter ligt een gezellig netwerk van pleintjes met terrasjes, winkelstraatjes en grote boulevards, maar na een paar uur houden we het toch voor gezien: veel te warm. Zeker voor Kia, die met deze hitte natuurlijk ook niet aan boord kon blijven. Dus in plaats van nog twee uur rond te slenteren in afwachting van etenstijd halen we bij een supermarkt wat lekkere dingen, en rijden het binnenland in. Waar we gaan picknicken aan een kabbelend beekje onder het aquaduct van Roquefavour. Dat is in de jaren 1840 aangelegd om Marseille van water vanuit de Durance te voorzien. De onderste verdieping heeft 12 bogen, de tweede 15 en de derde 53. Het aquaduct is maar liefst 375 meter breed en 83 meter hoog. Je kunt er ook nog op, maar dat bewaren we maar voor een volgende keer… Een aantal vakantiefoto's staat (tijdelijk) op www.picaro.nl/provence
|
| Woensdag 22 | Anders moeten we altijd zelf maar een wandelroute uitzetten vanaf het schip, maar nu we een auto hebben kunnen wij ook eens een wandeling uit een boekje doen. Vandaag wordt dat 'Paysages de Van Gogh', bij Saint-Rémy-de-Provence. Onze tocht begint midden tussen 'Les Antiques' en de psychiatrische kliniek waar Vincent van Gogh een jaar verbleef. Langs een oude steengroeve en de resten van de Romeinse stad Glanum slingeren we door het bos omhoog naar het Plateau de la Caume en de kale toppen van de 'Alpilles'. Het is Kia's eerste echte bergwandeling, maar ze doet het geweldig. Bij een steile rotsklim of afdaling bekijkt ze eerst even rustig waar ze heen moet, en hoe ze dat het beste kan doen. En als wij de rood-witte streepjes kwijt zijn hoeven we de hond maar achterna te gaan. Helaas maakt de sluierbewolking aan het eind van de ochtend weer plaats voor een strakblauwe lucht en brandende zon en is er nergens een plas of beekje waar ze even af kan koelen. Natuurlijk hebben we een drinkbakje bij (hoewel ze ook bijna zonder knoeien uit de fles kan drinken…) maar twee waterflessen blijkt hier toch wat krap met z'n drieën. De afdaling gaat gelukkig grotendeels door het struikgewas, maar eenmaal in het dal is de warmte echt niet meer te harden. Kia loopt steeds een stukje vooruit op zoek naar schaduw en blijft daar dan met verwijtende blik op ons staan wachten… In plaats van onder langs de helling terug te gaan, zoals de bedoeling was, besluiten we dus maar een paar kilometer om te lopen, langs het Canal des Alpines, een van de vele irrigatiekanalen in de Provence. Net voor het kanaaltje stuiten we al op een ijskoude bron. Kia plonst in de drinkbak, gaat, als we haar er weer uitgehaald hebben, als een gek door het gras liggen rollen en blijft dan met half gesloten ogen onder een boom liggen. Ik vrees al dat ze een shock heeft, maar nee, madame ligt gewoon van haar frisse jas te genieten. Goed plan… inderdaad zalig, zo'n koud nat T-shirt! Drinkwater hebben we inmiddels niet meer (het laatste is naar de hond gegaan - die nu dus weer twee flessen bronwater heeft ;-) maar langs het snelstromende kanaal vinden we genoeg appels, bramen en mirabelles. De schaarse huizen worden omringd door paradijzen van fruitbomen, bamboe, platanen en oleander. Net voor Saint-Rémy splitst het kanaal zich, waarna de hoofdtak een mooie tweetraps waterval vormt. Langs de kleinere tak lopen we, net niet door de achtertuinen, dwars door het stadje. Terug bij de kliniek ziet het inmiddels zwart van de Japanners, instappen en wegwezen dus! Ons idee was even lekker te gaan zwemmen in het stuwmeertje waar we onderweg een bordje heen zagen, maar het omliggende bos blijkt afgesloten wegens brandgevaar. Dan maar naar Les Baux de Provence. De buren hadden ons al gewaarschuwd dat er in het hoogseizoen overdag een file van hier tot ginder staat voor dit stadje-op-een-rots, maar zo tegen vijven vinden we met gemak een parkeerplaats voor de deur. En in het zachte avondzonlicht zijn de keurig opgeknapte huisjes en souvenirwinkeltjes alleen maar mooier. De restaurantjes zien er ook aantrekkelijk uit, maar dit soort plekjes is er toch op gericht toeristen eenmalig binnen te lokken. Om teleurstelling te voorkomen halen we in het volgende dorp dus maar gewoon twee pizza's. Die we opeten onder een olijfboom bij de molen die ooit van schrijver Alphonse Daudet zou zijn geweest. Tenslotte rijden we nog even naar het aquaduct van Barbegal. Daar heb ik een paar jaar geleden in het museum in Arles een reconstructie van gezien, waar ik erg van onder de indruk was. Dit aquaduct is door de Romeinen gebouwd om twee rijen van acht graanmolens aan te drijven, die op een rij langs de berghelling stonden. Helaas is er weinig van dit unieke stukje Romeinse waterbouwkunst overgebleven. www.oudweb.nl/index_bestanden/frankrijk_barbegal.htm Weer aan boord blijkt dat onze wandeling door de Alpilles minimaal 18,6 kilometer was (van ons gekronkel door het struikgewas heeft de GPS bij gebrek aan ontvangst maar een rechte lijn gemaakt). U kunt onze route 'nalopen' op Google Earth: www.picaro.nl/positie/st.remy.kmz
|
| Donderdag 23 | De wandeling van vandaag heet 'Les moulins de la Véroncle'. Wanneer we van het (lieve) dorpje Joucas naar de Véroncle zijn gelopen wacht ons een eerste teleurstelling: er loopt geen druppel water door het riviertje! Maar voor de zekerheid hebben we vandaag vier flessen in onze rugzakken gestopt. Tweede teleurstelling: ook hier bosbrandgevaar. Gelukkig blijkt deze route volgens de borden in 'zone B' te liggen en bij 'zeer hoog risico' een van de acht 'gereguleerde' locaties van het departement te zijn. In de zeven kilometer lange canyon van de Véroncle draaiden van begin zestiende tot eind negentiende eeuw successievelijk tien molens op waterkracht. Boven iedere molen zat een stuwmeertje ('sluis'), waaruit het water via een smal geultje naar de graanmolen werd geleid. Een molen was, ondanks de moeilijk toegankelijke locatie, ook nog boerderij. Vier molens zijn gerestaureerd (en bewoond), zes zijn fraaie ruïnes. Onze wandelroute voert ons dan weer eens boven langs de rand van het dal, dan weer door molenkanaaltjes, dan weer door uitgesleten gesteente (waarbij we soms gebruik moeten maken van trapjes, treetjes en staaldraden), dan weer via de rivierbedding, en (niet geheel tot mijn genoegen) af en toe ook over paadjes langs steile hellingen van los gesteente. Anders dan gisteren hebben we alleen de GPS bij, en geen kopie van de routebeschrijving, wat in dit diepe dal, waar ook nogal wat 'dwaalsporen' door lopen, soms wel wat speurwerk oplevert. Het is ook weer bloedheet, zodat onze watervoorraad aardig geslonken is als we uit de kloof komen. Gelukkig druppelt er in de velden voor het dorpje Murs (opgepompt) bronwater in een mooi, rond bassin. Normaal gaat Kia nooit te water zonder te kijken of ze er weer uit kan, maar hier stort ze zich gewoon in! Gevolgd door onze T-shirts: zo besef je pas wat een luxe water kan zijn… Omdat we niet door het bos terug mogen, zoals gepland, lopen we maar over de weg terug naar Joucas. Gelukkig blijkt er nóg een wandelroute te zijn, waar we geen last hebben van verkeer. Alleen gaat Kia steeds slechter lopen, het lijkt wel of ze door haar poten dreigt te zakken. Eenmaal bij de auto blijkt er gelukkig geen sprake te zijn van totale instorting van de hele hond, maar slechts van een verstuikte rechtervoorpoot. Op de terugweg ziet het tegen een helling aangeplakte stadje Gordes er zo mooi uit, dat we daar toch maar even in duiken. Het heeft wel wat van Les Baux. Onze gehandicapte hobbelt na een volgend bronbad en tien minuten slapen weer vrolijk mee, dus rijden we ook nog maar even naar Fontaine de Vaucluse. Zoals bij de meeste bezienswaardigheden kost parkeren 3 euro. 'Ach, rij maar door', zegt de parkeerwacht. Voordeel van het tijdstip… of van een Franse auto ;-) Net buiten het dorp komt de Sorgue, tot dan toe een onderaardse rivier, aan de oppervlakte. 's Zomers is deze 'fontein' slechts een koel blauw meertje onder een hoge rotswand. 's Winters kan het waterpeil soms echter meters hoger staan, waarbij het water zich met donderend geweld over de rotsblokken stort. De terrasjes aan de Sorgue zien er aanlokkelijk uit, maar wij gaan de hond naar bed brengen… Onze wandeling (minus de stukken zonder GPS-dekking) staat op www.picaro.nl/positie/joucas.kmz
|
| Vrijdag 24 | Kia is nog steeds kreupel, dus rijden we maar naar de Pont du Gard. In de ochtendzon ziet het 'puntgave' Romeinse aquaduct dat Nîmes van bronwater uit de bergen voorzag er schitterend uit. Het is er ook verrassend rustig, voor zo'n bekende locatie. Als we weer wegrijden zien we waarom: één grote file voor de toegang op de andere oever! Een wandelingetje zit er vandaag echt niet in, dus toeren we maar wat door de omgeving, hier en daar nog een glimp van de Gardon opvangend - die verderop trouwens ook droog blijkt te staan. We hadden gedacht ergens in een dorpje onder de platanen te lunchen en dan in Nîmes boodschappen te doen, maar dan zie je natuurlijk net geen leuk stekje meer. Dus rijden we maar terug naar het schip, gooien wat ramen open, zetten de hond onder de douche (wat duidelijk als een veel zwaardere vorm van dierenmishandeling wordt beschouwd dan twintig kilometer door de blakende zon sjouwen…) en gaan bij de plaatselijke Géant water, melk en andere 'gewichtige' boodschappen inslaan. En de auto stofzuigen, want ondanks alle handdoeken en dekens ziet de achterbank eruit alsof we er een varken mee vervoerd hebben, in plaats van een hond! Over varkens gesproken… als Thijs de auto is inleveren ga ik aan boord ook maar eens even aan de slag. Want na een midweek als bed & breakfast gebruikt te zijn is het daar ook een behoorlijke puinhoop ;-)
|
| Zaterdag 25 | Deze keer is het kopen in plaats van kijken, op de markt in Arles. Moe en beladen met lekkere en mooie dingen komen we rond de middag weer aan boord. En dan zit onze vakantie in de Provence er weer op. Tenminste… in Avignon gaan we nog even van de festivalsfeer proeven. Kia loopt na een dag verplichte rust weer normaal, dus mag ze mee naar de oosterse kunstmarkt. En vervolgens de duistere muren van Avignon binnen, waar je naast pleinen met lachende, luisterende en etende mensen ook steegjes met loerende straatkatten en in de mistral slingerende lantaarns aantreft, en sluipdoorpoortjes waar zomaar zes zwarte paraplu's op hoge hakjes aan kunnen komen stappen…
|
Reactie van
Nico | Heerlijk die beschrijving van je. Daar kan je weken doorbrengen. Ik ga meteen mijn ouwe dia's opzoeken. Op 20 juli schrijf je over bulbs verven. Waar zitten die op een spits?
|
Reactie van
Picaro | De bulb is de liggende rand langs de den, die ter versteviging van de den dient
|
| Zondag 26 | Nog een keer door het ruim, beetje opruimen, beetje schrijven en dan door naar Le Pontet. 's Avonds kippenvel: maar 28 graden…
|
| Maandag 27 | Als het ruim gekeurd is komt de eerste bak rijst omlaag. De tweede en derde volgen onmiddellijk, maar dan is het weer een paar uur wachten op de volgende drie vrachtauto's… uit Arles! Aan Roquemaure ligt een jachtje er een beetje vreemd bij: naast de groene paal, een tikje scheef, niet voor anker… dus gaat Thijs maar eens met het bootje kijken. Ja hoor, klakkeloos achter hun voorganger aan achter de paal langs gevaren, met als gevolg dat ze nu al drie uur vast zitten, hopend losgespoeld te worden door een passerend schip, niet wetende dat schepen onderling op marifoonkanaal 10 staan, dat ze hun schroef vol met wier hebben en dat dat gebonk in de schroef stenen zijn… Met 6 PK en een duikbril krijgt Thijs ze weer vrij, wat zeer op prijs gesteld wordt. Al waren ze opmerkelijk kalm gebleven onder hun stranding. Afijn, ze liepen daar dan ook weinig risico overvaren te worden ;-)
|
| Dinsdag 28 | Wind, wind en nog eens wind… Mooie gelegenheid een Franse collega eens even virtueel de wind van voren te geven. Of liever gezegd zijn webmaster, die ons plaatje, dat afwisselend een zijaanzicht en een doorsnede van de Picaro laat zien, gejat heeft. Een paar dingetjes zijn veranderd, zoals het bijbootje en de kop en de kont. Op onze melding dat we dit een schending van ons auteursrecht vinden antwoordt de 'webdesigner' dat hij zich wel door onze tekening heeft laten 'inspireren' maar dat spitsen nu eenmaal op elkaar lijken… Maar veiligheidshalve heeft hij nu ook het interieur maar gewijzigd, en het schip in spiegelbeeld gezet. Alsof de meeste mensen een plaatje wat al tien jaar op onze site staat dan niet meer zouden herkennen… Als we nog eens kijken heeft hij de animatie ook maar laten vervallen. Vermoedelijk na overleg met de schipper, die wél weet dat de binnenvaart een veel kleiner wereldje is dan het wereldwijde web…
|
| Woensdag 29 | Eigenlijk veel te warm om te boenen, zeker met dat kalkrijke Rhônewater, maar aangezien het al een week of vijf geleden is dat de buitenboel een goede beurt heeft gehad…
|
Reactie van
Irene | Bij mij is dat nog veel langer geleden!!
|
Reactie van
Thijs | Dan moet je niet zoveel achter de computer zitten
|
| Donderdag 30 | De Saône in het donker blijkt 's zomers niet zo'n pretje: het stikt er van meervalvissers die vuurtjes stoken op de wal, in onverlichte roeiboten ronddrijven en gigantische dobbers gebruiken die op de radar net tonnen lijken.
|
| Vrijdag 31 | Dat het gisteren zo laat geworden is komt niet doordat we er alsnog een goede reis van proberen te maken, maar doordat we vandaag wat vroeger in Saint-Jean de Losne willen zijn. Daar liggen namelijk twee van onze voormalige opstappers te wachten, die nu samen, elk met hun eigen schip, op weg zijn naar Villefranche. Dat vraagt natuurlijk om gezellig bijkletsen, onder het genot van een bakje, drankje, etentje…
|
|