|
| Dinsdag 1 | Dinsdag 1 juli Roermond - Rotterdam via de Zuid-Willemsvaart, zodat we nog een dagje in Den Bosch kunnen liggen om ons vaste programma aldaar af te werken. De buren offeren zich maar op.
|
| Woensdag 2 | Met ma en buurvrouw naar de markt, terwijl Thijs ondertussen met de auto van mijn moeder naar zijn moeder rijdt om de post op te halen. En dan varen we nog even naar Rotterdam.
|
| Donderdag 3 | Waar we nog een dagje vrij krijgen. Zoals meestal, als je uit een zeeboot moet laden. Niet zo heel erg, vinden wij, in de stad kun je lekker winkelen en in de Maashaven goed inkopen doen.
|
| Vrijdag 4 | Eerst zouden we 's morgens om zes uur moeten laden, toen werd het 'eind van de avond', om twee uur is het toch 'kom maar naar de Botlek' en om een uur of zes zijn we vol. Nou ja vol, in het ruim ligt hier en daar een hoopje zand. Chroomzand om precies te zijn. Loeizwaar spul, en dat laten ze er dan ook nog met zoveel geweld in vallen dat je denkt dat het schip dwars door midden breekt. Wonder boven wonder eindigen we nog redelijk recht en met niet al te veel overgewicht. Want buurman wil graag via de Maas naar Le Pontet (Avignon).
|
| Zaterdag 5 | Eerst een spits langszij, in verband met een koelwaterprobleempje, en dan een jacht. Ook in verband met heet water, maar dan van dat donkerbruine ;-)
|
| Zondag 6 | In Maasbracht krijgen we een aspirant-schipper aan boord, die deze reis vaartijd en (spitsen)vaarervaring op komt doen.
|
| Maandag 7 | Gisteravond de watertank leeg, zodat we vanmorgen een keteltje koffiewater bij de buren moesten lenen. Veel gasolie hebben we ook niet meer. Maar (met de buren als bezemwagen achter ons aan voor mijn gemoedsrust) we halen er Maastricht nog mee. Waar we prompt te horen krijgen dat de gasolie nog nooit zó duur is geweest :-(
|
| Dinsdag 8 | 'Met een deksman erbij kan Ãk lekker uitslapen!', denk ik. Maar dan wordt er zo hard achteruit gedraaid dat ik alsnog in no time in de stuurhut sta. Loos alarm: een andere hand aan de gashendel… Ander vaargebied gewend, en een andere leermeester ;-) Vandaag heeft onze opstapper zelfs twee leermeesters: Thijs én de buurman. Hij mag dan ook steeds twee schepen vastmaken: eerst ons, en dan de buren. Zo telt een vaardag eigenlijk wel voor twee!
|
| Woensdag 9 | Weer een goed gevuld (les)programma: wrijfhoutjes maken, vastgooien, afstoppen, losgooien, een krap tunneltje, 'kleine' sluizen, portes de garde, varen met één oog op de dieptemeter en een hand aan de gashendel, en tot besluit: vastmaken met de Franse slag. Ofwel, ik op de fiets vooruit en langs een ingestorte oever omlaag glijden om touwen aan te nemen, waarna de mannen een plank naar de wal mogen zien te steken… Gelukkig voor mij is er nu een geasfalteerd fietspad van Givet tot Charleville. Ongelukkig genoeg zit er tussen de nieuwe fiets-kilometerpaaltjes en de scheepvaartkilometrage ongeveer 1200 meter verschil. Ontdekt de buurman, als hij een bocht naar stuurboord krijgt terwijl hij er een naar bakboord verwacht…
|
| Woensdag 16 | Ik wil graag een foto maken van de (nu-even-achter) buren onder de Pont de St-Mansuy, maar ja, hoe kom ik daarna terug aan boord, aangezien om sluis 27 bis een groot hek staat… Pas de soucis: de itinérant rijdt wel even naar de sluis om de poort voor me open te maken. Dat al die sluiswachters zo blij zijn dat er een paar spitsen (we zijn respectievelijk nummer twee en drie deze maand) langskomen is natuurlijk leuk, maar ook een slecht teken. En het kan nog erger: als we 's avonds vastliggen komt bij de buren een oma langs om haar kleindochters de twee 'hele grote schepen' te laten zien die volgens de tam-tam tussen Messein en Corre varen…
|
| Donderdag 17 | In de omgeving Epinal is het serviceniveau zoals gewoonlijk weer even laag als het waterpeil. Denk je na een dag takken door de schroef, schuiven en vastzitten 's avonds toch nog bij het kaaitje voor de pizzeria aan te kunnen schuiven, springt de automaat om kwart voor zeven uit! En dat recht voor de deur van de subdivisie, waar écht helemaal niets is om aan vast te maken (zelfs geen sluisdeur, want die is van plastic…). Alle 'service'nummers staan dan natuurlijk ook al doorgeschakeld naar een antwoordapparaat. Gelukkig hebben we een buurman, die ons achter aan een telefoonpaal, en voor aan een stuk beton vastknoopt, waarna de loopplank nèt lang genoeg is om aan de wal te komen. Waar we maar iets meer verantwoordelijkheidsgevoel tonen dan VNF, en het fietspad, waar beide touwen dwars overheen staan, afzetten met wegwerkzaamheden-markering. De subdivisiemedewerkers blijken zelfs zoveel haast gehad te hebben om naar huis te gaan dat ze zowel de deur van het bedieningshokje (de verleiding is groot…) als die van de werkplaats wagenwijd open hebben laten staan… En overal maar hekken plaatsen tegen vandalisme. Maar goed, de pizza's zijn lekker.
|
| Vrijdag 18 | Als we in de eerste sluis van het valleitje opgeschut zijn komt de tweede niet automatisch om. De subdivisiemedewerkers zitten erbij, hun ochtendsigaretje te roken, en kijken ernaar. Na tien minuten gaan wij dan niet meer beleefd vragen of ze misschien zo vriendelijk willen zijn hun luie achterste even te verheffen, maar communiceren we per luchthoorn… Het scheidingspand staat deze keer gelukkig goed op peil. 's Avonds om half zeven springt de zoveelste sluis voor onze neus op dubbel rood. Gelukkig was ik mee aan het fietsen, zodat ik meteen de itinérant kan bellen via de intercom, bij gebrek aan GSM-dekking. Bij aankomst kijkt hij eens op zijn horloge en zegt: 'Als ik u was, zou ik de volgende sluis maar vast klaar gaan zetten, want om kwart voor zeven is het gedaan.' Aangezien deze sluis nog niet eens vol is vraag ik: 'En wat gebeurt er als die sluis te lang open staat?' 'Dan kom ik wel.' Ofwel: van de bureaucratie mogen ze na kwart voor zeven geen sluis meer voor je klaarzetten, maar wel ingrijpen bij een fout. En de sluismeesters gaan er dus al gewoon vanuit dat je vooruit fietst met je télécommande…
|
| Zaterdag 19 | Dus doen we dat vandaag maar weer: ik, de hulptroepen van de buren, de mevrouw van het jachtje achter ons… Kortom, VNF kan tevreden zijn: het fietspad langs het canal des Vosges is een groot succes! Mag ook wel, als een klein stukje al 5,1 miljoen euro kost… Maar voor het restaureren van sluismuren is hier, notabene een hoofdvaarweg, natuurlijk géén geld. Met als gevolg dat de stenen er gewoon uit vallen. En soms achter een benedendeur terechtkomen, waardoor die niet meer helemaal open kan, en een spits de sluis niet meer uit kan. En als je dan ook nog net leest dat vertrekkend VNF-president François Bordry zichzelf op de borst klopt dat VNF de binnenvaart uit het stenen tijdperk heeft gehaald… is het toch wel fijn dat je dat meteen in de krant kwijt kunt ;-) De chef wil dat we weer opschutten en er achteruit uitvaren, maar dat weigert Thijs: dan kunnen ze morgen weer gewoon jachtjes schutten en ons mooi nog de hele dag op een duiker laten wachten, in the middle of nowhere… Het nadeel van onderin een sluis met hevig lekkende deuren en muren (geen wonder dat ze de panden hier niet op peil kunnen houden…) overnachten is dat het lawaai binnen echt oorverdovend is. Maar dat heeft ook wel weer een voordeel: zo horen we onze deksman tenminste niet, die sinds we op klein water zitten niet alleen eet, maar ook snurkt als een houthakker ;-)
|
Reactie van
Motormuis | Snurken? Ah, daar heb je bij ons geel last van toch?
Enne, Motor kan ik september toch mee?
|
| Zondag 20 | Wakker worden is wakker blijven, met zo'n waterval net naast je bed, dus zijn we al ruim voor 'aanvangstijd' uit de veren. Maar als de familie opstapper, na een nachtje door, arriveert met een reusachtige hoeveelheid baguettes, croissants en pains au chocolat lusten we natuurlijk nog wel een bakje koffie! Even later arriveren ook de brandweerduikers, om de steen des aanstoots te verwijderen, en kunnen we weer verder. Met een opstapstertje erbij. Onze deksman constateert al gauw dat we de ene waterval verruild hebben voor de andere… Hij had ook al geconstateerd dat we het iedere dag weer voor elkaar krijgen om 's avonds net vijf minuten te kort te komen. Maar vanavond hebben we voor de verandering eens tijd over: als je gepland had om er samen boven te blijven liggen springt de sluis natuurlijk nog na zevenen op groen.
|
| Maandag 21 | En begint 's morgens ook al ruim voor zevenen, zodat we geen afscheid meer kunnen nemen van de buurfamilie. Dat kwartiertje extra raken we in de porte de garde van Port sur Saône trouwens wel weer kwijt. Maar als we sla en courgettes uit eigen tuin gekocht hebben wil de vrouw van de sluismeester wel aan VNF doorgeven dat ze daar wel eens mogen baggeren. Het zit ook in de planning dat de Saône op diverse plaatsen tussen Corre en Lyon gebaggerd gaat worden, zie ik even later op een 'avis d'enquête publique', als ik met hond en opstapstertje over de tunnel van Saint-Albin loop. Aan de andere kant aangekomen begint Kia naar iets het gras te grommen. Brrr, een grote zwarte slang… die vervolgens onder de traptrede verdwijnt waarop ik altijd zit te wachten tot Thijs uit de tunnel is! In Ray sur Saône maken we een uurtje vast, zodat buurman en deksman kennis kunnen maken met de mannen achter PC Navigo. Dan samen door de tunnel Savoyeux, een mooi gezicht voor de vrouwen en honden die er samen overheen lopen (en in de 'wensput' roepen…). En voor spitsenfotografen, die net terugkomen van het boodschappen inslaan voor een barbecuefestijn voor acht personen… En vervolgens van een Deense speedboat, waarmee we al sinds Toul haasje-over doen, te horen krijgen dat ons soort jachten eigenlijk véél te groot is voor dit soort kanalen. En dat zegt 'ie dan net tegen spitsen.be…
|
Reactie van
Motormuis | "En dat zegt ie dan net tegen spitsen.be"
Heeft die Deen meteen de goede te pakken;-)
|
Reactie van
EvertCadIJ | En nog de groeten aan de "Spitsen.be fotograaf" Maakt hij ook foto's door de wensput?
Groetjes Evert
|
| Dinsdag 22 | Kia ligt de hele dag op apegapen. We zouden ons al bijna zorgen gaan maken, ware het niet dat de buurhond precies dezelfde symptomen vertoont: die beesten zijn gewoon doodmoe van al dat gerammel door de schroef en gerommel onder het schip! In Saint-Jean vieren we het feit dat we weer in diep water beland zijn met een etentje.
|
| Woensdag 23 | Omdat onze deksman dringend naar huis moet maken we maar in Macôn vast, zodat hij morgenvroeg op de TGV kan stappen. Kunnen buurvrouw en ik nog vlug even naar die leuke rommelwinkel. Nou ja vlug… eerst moeten de fietsen over weer een nieuw, afgesloten, hekje gehesen worden. Al met al zijn we zo laat bij de brocante, dat we er bijna hele nacht mogen blijven: als we beneden komen zit de deur al dicht! Bij terugkeer blijken de mannen het slot 'gedemonteerd' te hebben. Tot verontwaardiging van een aanwonende. Ja-ja 't is goed, al zeker 25 (250?) jaar lang is hier géén hek geweest en nu zou dat opeens gevaarlijk zijn ?! Een beetje gelijk heeft die man trouwens wel, want de kade is behoorlijk ondermijnd tegenwoordig. Sinds hier cruiseschepen liggen, om precies te zijn. 's Avonds komt er nog eentje laten zien hoe ze dat doen…
|
Reactie van
Lutgerdina Charter | Ik ben benieuwd, leg eens uit hoe die cruiseschepen dat doen… Groet, Ronald Pikkert
|
Reactie van
Picaro | Drie pogingen met voor en achter 1000 pk vol aan erop…
|
| Donderdag 24 | Het begint nu toch behoorlijk warm te worden, weer een reden om het logboek nog maar even uit te stellen… Hoewel de watertank net weer gevuld is gaan we 's avonds aan Chavanay lekker in de Rhône badderen: hier kan het nog, boven de eerste kerncentrale… Daarna met de buren kaasfonduen, even één rustig avondje met z'n viertjes ;-)
|
| Vrijdag 25 | Telefoontje van de 'beurs': of we voor €30 voor bevrachter C volgende week in Arles clinker willen laden voor Vitry. En of we dat willen! € 4,50 meer dan bevrachter G biedt. Voor de data moet maandag nog even gebeld worden met de klant, en we moeten natuurlijk ook nog even leeg komen, maar verder lijkt alles in kannen en kruiken. Dus arriveren we ondanks de donkere lucht in feestelijke stemming in Donzère, waar de volgende shift buurfamilie al staat te wachten.
|
| Zaterdag 26 | De 'Port du Pontet' had donderdag al gebeld dat we dinsdag pas kunnen lossen, zodat we maar een lang-weekend-plekje in Avignon gereserveerd hebben. Omdat het nu echt snikheet is, spannen de mannen een zonnetent over het 'bolderterras' tussen de stuurhutten, gaat de zwemtrap ondanks de aanhoudende berichtgeving over wantoestanden in Tricastin buitenboord (plus een touw en een reddingsboei, want het stroomt stevig) en kiezen we 's avonds voor een koel pleintje in plaats van een hete keuken.
|
| Zondag 27 | 's Middags arriveert ook onze volgende lichting bezoekers. Hoewel het beroemde theaterfestival van Avignon gisteren officieel afliep, staan rond het pauselijk paleis nog op iedere straathoek clowns, muzikanten en andere artiesten, tot vermaak van klein én groot. 's Avonds zoeken we met het hele gezelschap maar weer een terrasje op.
|
| Maandag 28 | Met z'n dertienen op de luiken barbecuen, voor de stadsmuren van Avignon, terwijl om de haverklap vanuit passerende auto's gezwaaid, getoeterd en 'bon appétit' geroepen wordt…onbetaalbaar!
|
Reactie van
De opstapper(s) | Onvergetelijke sfeer…Willen zo wéér!!
|
| Dinsdag 29 | Weg vakantiegevoel: om kwart voor zes loopt de wekker af, het lossen schiet voor geen meter op omdat er steeds weer wat kapot valt en tot overmaat van ramp gaan onze reizen niet door. Dat wil zeggen, niet voor dertig euro: 'Maar u kunt natuurlijk wel voor €25,50 bij G aannemen.' Bah. En om dat dan ook nog als eerste te doen… maar daar hoeven we ons in ieder geval geen zorgen over te maken: 'Die, die, die, die, die en die zijn nog onderweg, maar hebben al toegezegd dat ze voor G gaan laden.' Aha, dat verklaart waarom C het werk niet heeft gekregen…
|
| Woensdag 30 | Te warm om ons druk te maken, zeker over verloren zaken. Twee andere dezelfde reizen zijn er niet, leeg terug is hiervandaan geen optie meer… Dan ook maar clinker voor minder. Omdat zwemmen wat lastiger is nu we leeg zijn, installeren we een buitendouche (daar dienen die gaten in dat blauwe bord dus voor!) en gaan de rest van de dag maar met een boek onder het zonnezeil.
|
| Donderdag 31 | Bord à bord de Rhône af, zodat het opstapstertje naar believen over kan stappen. Samen met de scheepsjongen van de buren op het voordek een mooi spitsenschipperspaar-in-spé, vinden we allemaal, op pa na… In Beaucaire mag een duwbak van de sluiswachter niet met die twee jachtjes afschutten. Jachtjes, welke jachtjes? $#%! hij bedoelt ons! Maar ja, veel kun je ook niet verwachten in een land waar je alleen maar een zwemdiploma en drie kinderen hoeft te hebben om sluismeester te mogen worden… In Arles zoals gewoonlijk met het bootje naar de 'eilandjes' aan de overkant, in verband met het grote gezelschap nu wel in twee ploegen. Tussen grindbank nummer twee en drie stroomt het flink, en als er dan ook nog waterplanten aan je benen gaan trekken… kan zo'n oversteek wel eens een nat pak opleveren ;-) 's Middags gaan de vier vrouwen 'stadten' (bij het Museon Arlaten staan we helaas zo weer buiten, omdat de helft gesloten is voor restauratie) en de vijf mannen laden. Een dagje eerder dan gepland.
|
Reactie van
De opstapper | Pa denkt daar liever nog niet te veel aan, het gaat zo al snel genoeg….:-)
|