LOGBOEK FEBRUARI 2007

 Januari
2007
 
Maart
2007
Donderdag 1Volgens de GPS hebben we in januari al meer dan 2000 kilometer gevaren. Met Navigo reken ik eens uit hoeveel kilometer we vorig jaar eigenlijk afgelegd hebben. In totaal 13.163, waarvan 2332 leeg. Verder hebben we in 2006 1713 sluizen gedaan en 4596 ton vervoerd. Per reis hebben we gemiddeld 270 ton in gehad, 631 kilometer geladen en 137 kilometer leeg gevaren, en 86 sluizen geladen en 15 leeg gedaan. In 2005 hebben we 16.381 kilometer gevaren, waarvan 2773 leeg. Daarbij hebben we 1956 sluizen gedaan en 5945 ton vervoerd. Ook in 2005 komen we op een gemiddelde van 270 ton per reis. De gemiddelde reisafstand was toen 619 kilometer geladen en 126 leeg, en per reis deden we gemiddeld 73 sluizen geladen en 16 leeg.

Reactie van
Ingrid
Jij bent dol op statistieken zie ik. Misschien kun je nog een leuke staafdiagram van maken of zo'n taart met punten ;-)

Reactie van
bas
Dat zijn toch al aardig wat kilometers zo in de eerste maand van het jaar. Ik heb ze nog niet gevaren hoor.

Reactie van
Annemarie
Ja hoor, a piece of cake…

Reactie van
bas
Zo weer terug in nederland zie ik zo. Alles goed verder??

Vrijdag 2We hadden eigenlijk het 'slechte' voornemen gemaakt dit jaar met varen eens met niets en niemand rekening te houden. Maar dat valt niet mee. Nu MOET Thijs de 13e weer in Antwerpen zijn, om te getuigen op de rechtbank: bijna drie jaar geleden een keer bij een sluis gelegen waar een moord was gepleegd. Tijdens het lossen slaan we dus maar eens aan het rekenen. La Ferté sous Jouarre - Lieshout komt ons tijdtechnisch het beste uit: we kunnen daar maandagmorgen laden en dan inclusief wat tegenslag de maandag erop in Antwerpen liggen. Maar als we naar de bevrachter bellen blijkt dat de silo in La Ferté de hele volgende week niet laadt. We kunnen maandag wel in Chateau-Thierry laden. Dat ligt een halve dag verder de Marne op. Het is maar de vraag of we dat zondagavond halen, want op de Marne wordt maar van 8 tot 6 geschut en in het weekend hebben de sluismeesters ook nog een uur middagpauze. Maar ze willen blijkbaar van deze reis af, want afhankelijk van onze aankomst kunnen we maandagmiddag óf dinsdagmorgen laden. Omdat we nu ook weer een halve dag verder terug moeten varen, schuift onze planning alweer minimaal een dag op. Maar vooruit dan maar, als het echt misloopt kan Thijs nog altijd met de trein naar Antwerpen. Als we leeg zijn gaan we samen vlug door het ruim, om vastdrogen te voorkomen, dat scheelt een hoop werk. Dan gaat Thijs varen en ik na-boenen. We gaan maar meteen naar Ivry. Daar maken we bij een kennis vast, die ook met z'n schip boodschappen aan het doen is.

Zaterdag 3De sluiswachter van Lesches schut ons aan het begin van zijn middagpauze nog even op, mooi weer een uur verdiend. Zo kunnen we maandagmorgen nog laden! Twee sluizen verder wordt die hoop weer de bodem ingeslagen: of we weten dat er op zondag niet geschut wordt boven La Ferté? Grrr, zo ver hadden we dus niet gekeken in de vaartijdengids… 's Avonds zoeken we maar een plekje in La Ferté zelf, want we durven er niet op te vertrouwen dat er bij alle sluizen dukdalven staan. En hoewel de Marne groen als gras is, klotst en neert het toch wel een beetje beneden de stuwen, dus om daar nou twee nachten in te liggen… In oude kademuren zitten vaak ringen, en zo ook hier, onder de brug, blijkt na even schijnwerperen. Het nadeel van op zaterdagavond in het centrum liggen is dat ik me even later helemaal te pletter schrik, als er een paar stenen tegen het raam net naast me kletteren.

Zondag 4Het voordeel van op zondagochtend in het centrum liggen is vers brood en een markt om de hoek. Kia komt ook niets te kort: je kunt hier zo ver als je wil langs de rivier lopen. We vormen ook een echte toeristische attractie, zeker omdat het achterruim nog open ligt. De ballast pompen we er maar vast uit, die hebben we hier toch niet meer nodig, en wie weet, als we morgen met een laadklaar ruim voor de wal komen…

Maandag 5Dat mag niet baten, horen we als we na de eerste sluis (want we hadden ons natuurlijk ook niet 'voorgeprogrammeerd', maar blijkbaar waren we toch doorgegeven) naar de silobaas bellen. Hij had ons 's middags nog wel willen laden, maar er is helaas geen controleur beschikbaar. Dan gaan we het dorp maar verkennen. Inclusief bezoek aan het Chateau en de supermarkt zijn we binnen twee uur weer aan boord. Blij dat we gisteren de kachel toch maar aangemaakt hebben. Als we varen geeft de motor via de warmtewisselaar genoeg warmte, maar als we langer dan een halve dag stil liggen wordt het 's avonds toch wat minder aangenaam.

Dinsdag 6Gisteren was het koud, maar wel droog. Vandaag regent het. Dat maakt het laden een stuk arbeidsintensiever: steeds een paar luiken open en dicht leggen. Met als gevolg dat ze allemaal onder het stof zitten, in plaats van alleen de bovenste van de stapel. Als we klaar zijn komt er net een kennis voorbij zakken, dus heeft Thijs de rest van de dag aanspraak. 'En dan zeggen ze dat vróuwen kletsen…', klagen wij dames 's avonds bij een wijntje.

Woensdag 7Over 2006 staat het indexgemiddelde van de Vrachtindicator op een bruto-vracht van 1,67 eurocent per ton per gevaren kilometer, meldt het Vaart!Webnieuws. Wij komen in 2006 op een gemiddelde van 2,76 eurocent per gevaren tonkilometer uit. Geen reden om ons rijk te rekenen: een spits vervoert per jaar natuurlijk ook heel wat minder tonnen dan het gemiddelde schip, en onze kilometers duren ook vaak wat langer door sluizen, ondieptes en andere ongein… 2,5 eurocent zou (in 2002) 'kostprijs-neutraal' zijn voor een spits. D.w.z. inclusief één minimumloon…. In tonkilometers was Sète - Gargenville, zoals verwacht, onze slechtste reis. Onze beste reis was Sissy - Veghel. Maar alles is betrekkelijk. Santes - Helmond was qua tonkilometerprijs onze op één na beste reis. Maar ga je naar de dagopbrengst van laaddatum tot en met losdatum kijken dan was het een van de slechtste reizen.

Donderdag 8Gisteravond in plaats van door te varen naar Bougival maar de haven van Gennevilliers in geschoten voor een tijdelijk vrijgezelle, en dus hongerige collega. Dus vanmorgen maar een uurtje vroeger op. Voor niets, blijkt achteraf: sluis Pontoise staakt, zodat we om elf uur alweer vast liggen. We hadden natuurlijk wel kunnen bellen, maar dan hadden we toch niet in Conflans durven te blijven liggen, want het kan hier zo maar gebeuren dat er 's middags een werkwillige sluismeester komt opdagen. Via de 'tam-tam' horen we dat er in het noorden en op de boven-Seine ook hier en daar een sluiswachter staakt. Met als gevolg een grote puinhoop.

Vrijdag 9Gelukkig is het hier niet al te druk geworden. Met wat passen en meten kunnen alle schepen, verdeeld over de grote en de kleine sluis, met de eerste schutting mee. Vervolgens worden de kaarten iedere sluis opnieuw geschud, tot wij uiteindelijk samen met een andere spits overblijven. Die draait ook lekker door om het verlet goed te maken, moet maandagavond in België zijn voor een operatie, zodat we nog tot aan het Canal du Nord komen.

Zaterdag 10Wonder boven wonder is daar eens niet gestaakt, dus voor ons is alles lekker opgeruimd en van de tegenvaart hebben we weinig last. Als ik met Kia een stukje langs het kanaal loop bedenk ik dat als Frankrijk al dat oud ijzer dat overal rondslingert eens op zou ruimen de staalprijzen weer flink zouden kunnen zakken ;-)

Zondag 11Het blijft tot het laatste moment spannend of we voor zessen door sluis Fresnes komen, zodat we nog 2,5 uur door kunnen naar Doornik. Vanaf Fresnes zouden we maandagavond ook nog wel in Antwerpen kunnen komen, maar dan hadden we in dienst van de gerechtigheid toch wel de vaartijdenwet moeten overtreden… Tijdens het koken werk ik het logboek even bij. Dat levert licht gebronsde aardappels op. Ach, zien we toch niet in het donker…

Maandag 12Als de motor draait durft Kia eigenlijk niet in de roef te komen (jeugdtrauma, waarschijnlijk…), maar voor een gedroogd visje (ja, kattensnoep…) is ze bereid even naar beneden te komen. 's Avonds om tien uur liggen we vast in het Kattendijkdok, zodat Thijs morgen op de fiets naar het gerechtsgebouw kan.

Maandag 12Als de motor draait durft Kia eigenlijk niet in de roef te komen (jeugdtrauma, waarschijnlijk…), maar voor een gedroogd visje (ja, kattensnoep…) is ze bereid even naar beneden te komen. 's Avonds om tien uur liggen we vast in het Kattendijkdok, zodat Thijs morgen op de fiets naar het gerechtsgebouw kan.

Dinsdag 13Twee weken aan het haasten voor een verklaring van vijf minuten… Zoiets hadden we al verwacht, iets belangrijks viel er immers niet te vertellen, maar voor een hof van Assisen (systeem uit de tijd van Napoleon, de Hollanders hebben tevergeefs geprobeerd het af te schaffen…) moeten alle verklaringen persé mondeling herhaald worden. Ach, weer wat bijgeleerd zullen we maar denken. En Kia en ik zijn ondertussen lekker uitgewaaid langs de Schelde.

Woensdag 14Omdat er nogal wat water is op de Maas varen we maar eens via het Wilhelminakanaal, in plaats van via Den Bosch. Ook weer eens wat anders, het is al een paar jaar geleden dat we hier geweest zijn. En het zal ook wel weer een paar jaar duren: mooie sluizen, maar verder nogal saai, en voorbij Tilburg loopt het voor geen meter.

Donderdag 15Meteen weer aan de reis, naar Sète nog wel. Vroeger een droomreis, waar de hele beurs even stil van viel. Nu zeg je 'Vooruit dan maar, als er toch niets anders is…' En dan vergeten we de terugreis nog maar even. Maar eerlijk gezegd zijn we die grootwaterreizen, waarbij je zowat iedere avond laat vast ligt, en al dat haasten ook al weer beu. Vanavond wordt het nog wel een keertje laat: om half vijf leeg in Lieshout en morgen om twaalf uur weer laden in Stein. En nog een keertje haasten: het ruim moet ook nog geveegd worden. Gelukkig is het mooi weer, en blijft het alweer merkbaar langer licht.

Reactie van
Ev ert CadIJ
Toch één van de reizen om maar géén pousseurtje op het Can-du-N te behoeven spelen.

Reactie van
Picaro
Dacht je… met de Maas gestremd voor hoogwater, de Sambre al jaren onbegaanbaar, het Canal de St-Quentin quasi-gestremd door personeelsgebrek blijft er toch niet veel anders meer over.

Vrijdag 16Nog een keertje laat: als we geladen zijn gaan we weer terug de Zuid-Willemsvaart in. Zo'n 70 kilometer om, in vergelijking met het Albertkanaal, maar we moeten toch ook een keer de post ophalen en de families gedag zeggen, want we zijn minimaal twee maanden weg. En hoe vroeger we morgen in Den Bosch liggen, hoe langer we nog de stad in kunnen.

Zaterdag 17Eerst de to-do list afwerken, waaronder postkantoor en bibliotheek voor mij, elektronica- en doe-het-zelfzaak voor Thijs, en dan kunnen we samen nog even 'vrij winkelen'. Helaas sluiten de winkels op de eerste dag van het jaar dat wij weer eens in Nederland kunnen shoppen net extra vroeg. We vallen op straat ook wel erg op door onze buitenissige kledij, of, liever gezegd, het gebrek daaraan… jawel, carnaval.

Zondag 18Met de trein naar Oss, waar we de post maar meteen scheiden in 'morgen nog afhandelen' en 'komt onderweg nog wel een keer'.

Maandag 19'Jullie laten mij hier niet alleen achter!' denkt Kia, en duikt over Thijs heen op de achterbank van de auto. Dus nemen we haar maar mee naar de oud-rvs-boer, de bouwmarkt en de supermarkt: het is dan ook haar verjaardag. Nu we eens een keer op een doordeweeksedag in Oss zijn denken we ook maar even langs de bank te gaan, wat er al jaren niet meer van gekomen is, maar helaas, gesloten.

Dinsdag 20De reis begint gezellig: aan Sluis 0 worden we geschut door een bekende sluismeester, aan Engelen komt de ons onbekende sluismeester ook even een praatje maken, Centrale Volkerak is ook nogal spraakzaam naar aanleiding van onze bestemming, aan de Krammer mogen we weer door de jachtensluis en aan Hansweert worden we afgehaald door een opstapper voor een lekker mosselmaal. Maar zo zal het ons de overige 218 sluizen wel niet blijven vergaan ;-)

Reactie van
Bas
Nou dacht ik dat er op die main en main donau kanaal en de dounau veel sluizen waren maar dat valt dan wel weer mee. Wat is eigenlijk het grootste hoogte verschil wat je overbrugt??? Tot opheden wij 26mtr.<br /><br />Groeten uit regensburg

Woensdag 21Van mezelf mag ik overdag geen boeken lezen, maar zo af en toe sta ik me een uitzondering op die regel toe. We zouden deze reis immers gaan onthaasten… Dus maken we ook al met etenstijd vast. Even later wordt er een schijnwerper op het raam gezet: een kennis. Die ook wel weer een keertje naar het zuiden wil met ons. Hij is niet de enige, blijkbaar zijn we goed gezelschap!

Donderdag 22Normaal gesproken waren we in het kader van de onthaasting via het Canal de Saint-Quentin gegaan. Maar VNF maakt het daar toch al te gek: niet alleen vervalt de middag-rame nog steeds door werkzaamheden aan de tunnel (op zich al twijfelachtig of dat noodzakelijk is) maar nu gaat er door personeelsgebrek (alsof er geen werklozen meer zijn in Frankrijk) ook nog eens het hele weekend geen rame meer. Als we vandaag het kanaal in gegaan waren, hadden we maandagochtend dus pas door de tunnel gekund. Een woonscheepje, dat ook naar Sète gaat, kunnen we daar nog net voor behoeden. Want de sluiswachter van Pont-Malin is niet eens van het scheepvaartbericht op de hoogte. Typisch VNF: op papier de binnenvaart hoog in het vaandel, maar in de praktijk …

Vrijdag 23Voordeel van het Canal du Nord is wel, dat je er zo af en toe een jaloerse collega tegenkomt. Maar voor de rest is het weer een lijdensweg: sluiswachters die op tegenvaart die nog in de volgende sluis zit blijven wachten, sluizen die na iedere modernisering langzamer lijken te worden, een diepe pousseur die net voor onze neus losmaakt, … Ach, nog een goede halve dag en dan zijn we er weer voor héél lang vanaf!

Zaterdag 24'Wat zijn mensen toch dom. Iedere keer voer ik dezelfde act op als ik zin heb om 'n end te gaan lopen, beetje piepen, kwispelen, wat danspasjes, uitgebreid uitrekken,… en iedere keer tuint het vrouwtje er weer in! Vandaag moet ze haar domheid bekopen met zeven kilometer tegen de wind in trappen en een nat pak. Ach, kan ze ook eens zonder halve liter koffie achter de kiezen met een wakker hoofd achter de computer kruipen …'

Zondag 25'Dan ben je zo nog niet terug!' lacht de sluiswachter. Hij heeft een huisje in de buurt van Sète, en wil precies weten waar we moeten lossen, en wat we dan weer terug kunnen laden. Hij verbaast zich dat we daar niet gewoon pallets wijn laden, en die onderweg bij supermarkten uitventen. 'Dan moeten we op een gegeven moment toch wel water bij de wijn gaan doen', zegt Thijs, als ik dat vertel, 'anders komen we niet meer onder de bruggen door.'

Maandag 26In Berry au Bac kopen we een 'La Vie Batelière': we staan er in deze maand. En er op. Een Waalse buurman had het er al over in het Canal d'Abbécourt. Goed verhaal ook, vond hij. Gelukkig maar: Picaro hier, Picaro daar… dat kan ook gaan irriteren. Tussen Abbécourt en Berry zijn we trouwens bijna twintig spitsen tegen gekomen, bij de PUM liggen er nog vijf om te lossen, en in Vrilly nog 'n stuk of vijf om te laden. Mooi, dat er zo weer eens wat werk uit de Champagnestreek weg gaat.

Dinsdag 27Iedere morgen denk ik: heb ik Kia gisteravond eigenlijk wel brokjes gegeven? Want er ligt geen kruimel in haar bak. Sinds we op klein water zitten heeft ze het dan ook weer superdruk: met mij mee naar voren om aan de slang te draaien, weer mee naar achteren om te 'tellen', dan weer met Thijs naar het voordek, soms nog een keer over de luiken op en neer naar de stuurhut als hij zijn handschoenen vergeten is, nog even snuffelen op de wal of op een houtje bijten, vervolgens een kwartier zoet om de poten weer schoon te maken en alle haren in het gelid te leggen, wat blaffen, en dan komt de volgende sluis al weer in beeld…

Woensdag 28'De heks', noemden we de sluismeesteres van Luxemont vroeger altijd. Nu krijgen we hier een hedendaags toverdoosje mee: de nieuwste generatie afstandsbediening, waarmee je niet alleen (hier en daar…) de sluis kunt klaar zetten, maar ook het schutproces starten en alarm geven. Gebruikersvriendelijker dan die draaislangen en trekstangen. Maar het nieuwe systeem heeft ook z'n nadelen: als je binnen tien minuten nadat het licht op groen gegaan is niet ingevaren bent, gaat de deur weer dicht. Heel leuk, vond onze Franse buurman, die leeg afvarend, afgebroken in de stromende regen, met wat dwarswind voor de sluis lag te steken. Of, om zijn eigen woorden te gebruiken: 'Quel bordel!'

 Januari
2007
  
 Maart
2007
print-versie