|
|
| Maandag 5 | Niet omdat het zo lang duurt voor we droog staan, zoals vorig jaar in Bocholt: om half negen starten we de motor om achteruit het dok in te gaan en om half elf loopt de spuiter onder het schip. Maar in Bocholt leek het vlak achter niet meer zo best… Eigenlijk hoefde dat volgend voorjaar pas gekeurd te worden, maar voor het geval het afgekeurd gaat worden heeft de werf ons liever in het najaar, nu het 'knippen en scheren' seizoen voorbij is.
|
| Dinsdag 6 | Een spannende dag dus. Net voor de stuurhut zit inderdaad een slechte plek. Waarschijnlijk omdat het schip hier het meeste lijdt: hier beukt de eerste lading op de vloer, draaien de bobcats woest rondjes en 'wringen' ruim en achterschip. Maar hij is niet té dun, volgens de expert. En de stroken, die we er vorig jaar in Bocholt maar onder hebben laten zetten om daar zo gauw mogelijk weg te komen, blijken warempel ook binnen de marges te vallen. Uiteindelijk hoeven we maar een klein stukje vlak en buikdenning te vervangen, omdat we dat zelf willen, moet er voor op de kimmen een slijtstrip komen, en dient een stukje tunnel gedubbeld worden. De rest is nog dik genoeg. Poeh, dat scheelt toch weer zo'n vijftig mille…
|
| Woensdag 7 | En dat biedt dus ademruimte voor andere klusjes, zoals nieuwe slijtstrippen op de huid. Tussen de bedrijven door krijg ik mijn eerste Engelstalige artikel onder ogen: 'Coasters to the heart of France', in het oktobernummer van 'Coastal Shipping'. Goed voor m'n CV ;-)
|
| Donderdag 8 | Op Europort Maritime is het zo ook wat leuker rondkijken dan met een lege bankrekening. Bijvoorbeeld naar een nieuwe radar: de onze mag over twee jaar niet meer. Ook zien we voor t.z.t. een mooie RVS vlakkoeler. Bij de motorenleveranciers komen we niet echt aan onze trekken. Als ze al tijd voor ons hebben leidt dat tot gesprekken als '325 PK, is dat voor een generator?' 'Nee, voor een voortstuwingsmotor!' 'Voor een boegschroef?' 'Nee, als hoofdmotor…' 'Voor een jacht?' Of: 'Een Cummins NTA 855 zegt u? Daar moet ik even een collega bij halen.' En dan komen ze terug met de oudste medewerker van het bedrijf… Gelukkig zijn er ook stands waar we hartelijker ontvangen worden, zoals bij de bieb, Vereniging de Binnenvaart, Weekblad Schuttevaer, Periskal, Rijkswaterstaat en, warempel, de Inspectie Verkeer en Waterstaat. Al met al houden we het het klokje rond uit in Ahoy. En dan lopen we ook nog een collega tegen het lijf die ons zomaar even terug naar Moerdijk brengt!
|
| Vrijdag 9 | Gisteren had Thijs bij een acculeverancier wat informatie gevraagd over een accuwaterbewakingssysteem. 'Daarmee maakt u ook kans op deze quad', zegt de verkoper. Zo'n onding wil ik nog niet voor niets, en dat zeg ik ook. Dus als de telefoon gaat en Thijs te horen krijgt dat we een 'quadje' gewonnen hebben denk ik dat het een geintje is. Een uur later wordt er nogmaals gebeld, dat onze naam ook in de Scheep- en Binnenvaartkrant komt. Dan zal het toch wel waar zijn… Dus als een van u hem over wil kopen, graag!
|
Reactie van
KVM | Nou, voor niets wil ik zo'n onding wél nog hoor ;-)En je weet, als ik kan helpen…..;-))
Anders,schopje eraan: eigen bobcat! Vast in de blubber: eigen "traction" en de hondenmand staat er vast bééldig op!!
Groeten, Kurt
|
Reactie van
Thijs | Met vier wieltjes is het wel stabieler, alleen zijn onze planken ongelijk ;-)
|
| Zaterdag 10 | Met het ene bezoek kunnen we mee heen-, en met het andere mee terugrijden, dus verruilen we het modderige en winderige werfterrein graag een dagje voor familievisite. Ook ben ik het gebrek aan water om het schip, en in het bijzonder het gebrek aan eigen toilet, wel weer beu. Al biedt in een dok staan ook zo z'n voordelen. Zoals voortdurend stroom op alle 220-apparaten (kan ik eindelijk de klokfunctie van de magnetron eens benutten), niet liggen te halen of stoten als het stormt (en niet hoeven te varen…), en eitjes kunnen bakken zonder dat ze naar één kant van de pan zakken.
|
| Zondag 11 | Na al die meevallers van afgelopen week ben ik erg benieuwd naar de uitslag van de staatsloterij, waarvoor ik met het oog op onze werfbeurt toch maar een lot gekocht had. Ahum, aan alle geluk komt dus een eind… Tot overmaat van ramp ben ik ook nog snipverkouden geworden.
|
| Maandag 12 | Het schroefreparatiebedrijf belt om te vragen hoe we in vredesnaam een cunial schroef zo krom hebben kunnen krijgen. Tja, als er een tussenas losbreekt, de hak krom is, en een hennegatskoker gescheurd, dan kan ook de beste schroef wel eens wat geleden hebben. Waar we niet op gerekend hadden, is dat er een ijzerdraadje onder de schroefasafdichting gekropen is, en de as daar lekker ingevreten heeft. Doen wij ook eens wat voor het milieu…
|
Reactie van
Bas | Zo te lezen hebben jullie toch nog aardig wat geluk gehad met de werf op een paar kleine reparatie's na.
Ik ben jullie trouwens niet tegen gekomen op de beurs ben er toch een vrij lange tijd geweest op donderdag.
Nou veel plezier weer met varen.
|
| Dinsdag 13 | Ik had gedacht tijdens ons verblijf op de werf eens een hoop artikelen te schrijven, alle achterstallige mail te beantwoorden, de site te actualiseren, een fotoboek samen te stellen, de filmpjes van onze reis Sète samen te voegen, in de roef het een en ander onder handen te nemen, het vooronder op te ruimen… maar er komt niets van terecht. Vandaag kost de plaats van het nieuwe radarscherm in ons stuurhutje weer een hoop denktijd.
|
| Woensdag 14 | Even naar de tandarts duurt met bus-wachten-trein-wachten-trein-wachten-bus ook weer 2,5 uur heen en 2,5 uur terug. Gelukkig kan ik het met een familiebezoekje combineren. Dat de buurtbus me netjes voor de poort van de werf afzet maakt het wachten in Lage Zwaluwe, in dat opzicht vast het afschuwelijkste station van Nederland, weer een beetje goed.
|
| Donderdag 15 | Tijdens het aansluiten van de radar worden de schroef en de ondersteuning van de roeren gemonteerd en gaat de Picaro weer te water. Tussen de bedrijven door nemen we ook nog een reis aan: maandagmiddag in Stein laden voor Vaux-le-Penil.
|
| Vrijdag 16 | De nieuwe lasnaad in het vlak is zo te zien waterdicht, dus de buikdenning kan ook weer dicht gelast worden. En dan kunnen we weer varen. En boenen. Te laat: hier en daar zit het vuil al vastgeroest. Tja, van werven komt verven… We maken vast in Kerkdriel, waar we eigenlijk zondagmiddag een verjaardag hadden. Dat wordt nu zaterdagavond. We weten ook meteen weer waarom we hier zo weinig komen: tussen ons en de wal bevinden zich een geladen en drie lege schepen, zonder luiken, een hele klauterpartij dus , zeker in het donker, met hond en groot cadeau. Maar dat weerhoudt ons er niet van om die tocht om middernacht nogmaals te ondernemen, om de nieuwste Harry Potter te kopen. Niet omdat we die persé meteen willen lezen, maar omdat we dit soort dingen maar zo zelden kunnen doen
|
| Zaterdag 17 | Hoewel ik niets te klagen heb over de Nederlandse vaarwegen, vergeleken met Frankrijk is alles hier perfect geregeld, ga ik toch naar de Spiegeldag in Maarssen: alleen al het feit dat Rijkswaterstaat moeite wil doen om naar vaarweggebruikers te luisteren is reden genoeg er een dag aan te besteden. En je ontmoet er nog eens iemand. Thijs mag me naar en van het station rijden, en tussendoor de post ophalen en het ruim fatsoeneren.
|
| Zondag 18 | In alle vroegte vertrekken we weer, zodat ik Kerkdriel deze keer alleen bij nacht en nevel gezien heb! In alle Maasdorpen en -stadjes staan ontvangstcomités op de wal, en in Grave moeten we daar zelfs dwars doorheen varen. Ach ja, krijgen we dit jaar tenminste nog Ãets mee van het Sinterklaasfeest.
|
| Maandag 19 | Bijtijds in Stein, zodat we nog even flink boodschappen in kunnen slaan: in Moerdijk hebben we op onze voorraden geteerd, en in Vaux-le-Penil lig je ook in de rimboe. Het laden gaat echter weer op z'n Limburgs: zoals gepland kunnen we om twee uur met z'n drieën onder de kraan komen, maar pas om negen uur gaat de eerste wagon nutramon ons ruim in. Grr, achteraf hadden we dus best vrijdag naar Den Bosch kunnen varen, zodat ik zaterdag gewoon naar het station had kunnen lopen, we zondag de rest van de familie ook nog even gezien hadden en ons vandaag via de Zuid-Willemsvaart zestig kilometer omvaren hadden kunnen besparen…
|
Reactie van
bas | Tsja die goede oude tijd in stein voor mij ook alweer even geleden. Maar ja het is stein eigen dat laden daar.
Zeg maar zo het leven in stein gaat niet altijd over rozen.
|
Reactie van
sjors | troost je in Vlissingen bij verbrugge is het nog erger, plus dat je daar ook nog met de weersomstandigheden rekening dient te houden.
|
| Dinsdag 20 | Het Albertkanaal loopt voor geen meter: voor we eens beneden Hasselt zijn kunnen de lampjes al weer aan. En dan is het nog een héél end naar Antwerpen, waar we morgen weer bijtijds moeten zijn voor het tij. Met dat nieuwe speeltje is varen in het donker wel weer een stuk gemakkelijker geworden, maar leuk zullen we het nooit gaan vinden. Eten in het donker ook niet trouwens: de mosterd die ik gul over onze borden verdeeld heb blijkt zo sterk, dat we bij de ene blindelings genomen hap niets proeven en bij de andere de rookwolken uit onze neus slaan. Ach, dat houdt je wakker hè. Want met deze radar kunnen we de schaapjes in de wei tellen…
|
| Woensdag 21 | De toekomst van de spitsenvaart is steeds vaker onderwerp van gesprek. Buurman vreest dat het over een paar jaar gedaan is, doordat er zoveel schepen uit de markt verdwijnen. 'Er zijn in Frankrijk inderdaad wel weer jongeren die op een spits gaan varen, maar… De eerste tijd gaan ze overal heen, dan zetten ze er eentje voor en komen alleen nog maar op groot water. Na een paar jaar is de bak rijp voor de sloop, het achterschip verkopen ze als woonschip en zelf gaan ze op een grote varen.' Wij vertellen dat er in Nederland genoeg 'ouderen' in de échte spitsenvaart geïnteresseerd zijn, maar dat die vier jaar vaartijd voor de meesten een te grote hindernis is. Een andere Franse buurman is echter weer niet erg gelukkig met deze 'nieuwkomers', die in Frankrijk maar één jaar vaartijd nodig hebben: 'Ze kunnen niet varen, verkleinen het ruim, doen veel langer over een reis dan 'echte' schippers…'
|
Reactie van
Jan Bogaers | Hallo ik heb jullie over dit onderwerp al een keer gemaild en ben al een stukje verder. Frans aan het leren en de schriftelijke opleiding aspirant schipper aan het doen. Ik vind het wel erg kort door de bocht om te stellen dat oudere intreders niet kunnen varen het ruim verkleinen en langzaam zijn. Wij zijn bereid om een zeer goede baan en mooi huis op te geven en doen dat niet om maar wat aan te freubelen. Dat is nou juist wat we niet willen. Er zijn altijd goede en minder goede schippers maar dat heeft volgens mij weinig te maken met je achtergrond maar meer met je gevoel en motivatie. Wij gaan er in ieder geval nog steeds voor.
Groetjes Jan en Diana.
|
Reactie van
Picaro | Zo horen we het graag!
|
| Donderdag 22 | 'Daar zijn we mooi door geglipt', denk ik, als ik op de marifoon hoor dat sluis Fresnes achter ons gestremd is. Maar dan blijkt sluis Valenciennes voor ons óók in panne. Volgens de tam-tam is bij het opstarten van de noodstroomgenerator de bedieningsprint doorgebrand. Dus daar liggen we dan om drie uur, voor niets drie avonden laat doorgegaan, geen tv, geen internet, geen trap om de wal op te gaan en geen idee hoe lang het gaat duren.
|
| Vrijdag 23 | Erger nog is het, om tegen een ontvanger die al drie keer gebeld heeft of we er niet maandag al kunnen zijn omdat de kraan maar tot dinsdagavond gehuurd is, te moeten vertellen dat schip nummer twee acht uur aan Valenciennes verloren heeft en dat nummer drie en vier nog langer voor Fresnes gelegen hebben. Terwijl nummer 1, die vrijdag al geladen had, dinsdag hier op de Schelde stil gelegen heeft voor een sluismeestersstaking. En dat moet dan de vaarsnelweg naar Parijs worden…
|
| Zaterdag 24 | De hoop dat we de schade in het Canal du Nord weer een beetje goed kunnen maken wordt al snel de bodem ingeslagen: een pousseur voor ons. En daarvoor nog een, en nog een, aldus kennissen waar we 's avonds een wijntje gaan drinken: 'Jullie zijn de eerste losse spits die we vandaag tegen komen!'
|
| Zondag 25 | Zondag, tweede schutting aan Noyon, dus voor we het kanaal uit zijn is het alweer tien uur. En moeten we ons nog haasten om voor de middagpauze door Janville te zijn. Net voor sluitingstijd struikelen we aan Boran, waardoor schip nummer drie, die het in het Canal du Nord wat beter getroffen heeft, weer bij ons komt. In de vaartijden hier op de Oise kunnen we trouwens geen logica ontdekken: Bellerive en Janville schutten op zondag van 8.00 tot 12.30 en van 13.30 tot 18.30 uur, Venette tot en met Boran van 7.00 tot 19.00 uur en L'Isle-Adam en Pontoise, notabene de aansluiting op de Seine, maar weer van 8.00 tot 12.30 en van 13.30 tot 18.30 uur. Ander chefje zeker…
|
| Maandag 26 | Inderdaad… Bij alle 'kleine' sluizen van Venette tot en met Boran staat een bord met '2,20 m', om aan te geven dat je daar met maximaal 2,20 meter diepgang door mag. Dus als er in Pontoise '2,50 m' staat, gaan wij er vanuit dat je daar wel met een diepgang van 2,30 meter door kunt. En dat kan ook, maar als de sluismeester hoort dat we zo diep liggen moeten we er achteruit weer uit en via de grote sluis. Dat bord geeft volgens hem namelijk niet de diepgang van de sluis, maar van de inloop aan. Na een hoop gekissebis geeft hij toe dat dat inderdaad niet zo logisch is. Maar daar moeten we dan het hoofd van de subdivisie Pontoise maar over bellen. Die zegt: dat bord geeft de diepte aan, niet de toegestane diepgang. En als het op die vijf andere sluizen, van de subdivisie Compiègne, andersom is dan moeten ze dat daar maar veranderen… Omdat de ontvanger aan het bellen blijft of we dinsdag kunnen lossen, besluiten we samen met de buren dan maar een paar sluizen te 'kopen'. Op de Boven-Seine kan dat van 20.00 tot 24.00 en van 6.00 tot 7.00 uur. Dus willen we Port à l'Anglais, Ablon en Evry voor vanavond bestellen en Coudray voor morgenvroeg. Dat laatste blijkt echter niet mogelijk omdat Coudray al een paar weken (of liever gezegd: jaren…) problemen heeft met de hydrauliek, waardoor er extra personeel nodig is. Port à l'Anglais (waar we notabene via de 'rive gauche' moeten schutten, waar de dieptemeter heel wat minder aangeeft als in Pontoise ;-) en Ablon staan 's avonds netjes klaar, maar aan Evry is alles donker. Als er om kwart voor twaalf nog geen sluiswachter op is komen dagen maken we maar vast. Schip nummer vier ligt er dan inmiddels ook achter.
|
| Dinsdag 27 | En er lagen al twee grote schepen, die we nu dus voor ons hebben. Als buurman aan de sluismeester vraagt of we wel met z'n allen in de sluis passen, krijgt hij als antwoord: 'Dat kan ik niet zien, het is donker.' Stel je voor, aan de Volkerak… En dan begint hij ook nog met de afvaart, dus voor we boven zijn is het acht uur geweest. Coudray lopen we gelukkig zo in: omdat de sluis zo 'onbedienbaar' is, is het gegroepeerd schutten. Vives-Eaux blijft weer veel te lang op de afvaart wachten. Inmiddels liggen we al drie uur achter op ons gisteren afgesproken aankomsttijdstip, maar we maken ons er maar niet meer druk om. Maar goed ook: bij aankomst blijkt schip nummer 1 nog niet eens leeg: de kraanmachinist moet alles in z'n eentje doen, de bobcatchauffeur/schepper is niet op komen dagen. Bij ons stapt de silobaas zelf dan maar in z'n nette kleren in het ruim. Een kwartiertje later begeeft de bobcat het… Daar zijn we niet helemaal rouwig om, bobcats veroorzaken vaak nog meer schade dan grijpers. Maar deze kraanmachinist kan er ook wat van: een luik zo krom dat we het bijna niet meer dicht krijgen en een bezemsteel (Thijs is toch maar mee gaan helpen) geknakt.
|
| Woensdag 28 | Hier 'boven' is momenteel weinig werk (behalve naar Herent, maar dat doen we nu echt nooit meer). Dus nemen we voor de variatie maar eens een reisje van de Beneden-Seine aan: Tosny (ja, dat moeten wij ook opzoeken) - Lieshout. Maar niet te veel over nadenken: van Gargenville en Gennevilliers steeds een end leeg op gemoeten en nu juist 216 kilometer leeg af… Hoewel het behoorlijk mistig is (zelfs in het ruim!) varen we nog maar even terug naar Parijs, daar hebben we nu immers een daglichtradar voor. Toen die uit zijn doos kwam zal hij wel gedacht hebben: 'Ha, een spits, ga ik even een lui leventje krijgen!' Maar daar zal hij inmiddels wel van terug gekomen zijn ;-) De sluismeester van Port à l'Anglais is de eerste die er rekening mee houdt dat je in de mist de deuren en lampen wel eens niet zou kunnen zien, vast een ex-schipper…
|
| Donderdag 29 | Van de week op de radio gehoord dat er in het Museum national d'histoire naturelle (www.mnhn.fr) een expositie over diepzeedieren is, dus op naar de Jardin des plantes. Eerst doen we de anatomiegalerij nog een keer. Gelukkig is daar nog niets veranderd… de laatste honderd jaar: met z'n stoffige skeletten, verbleekte handgeschreven kaartjes en lekkende flessen met griezels op sterk water een van de leukste musea die ik ken. De vissententoonstelling is wel interessant, maar helaas niet zo duidelijk opgezet. In hetzelfde gebouw ontdekken we echter nog een fantastische collectie edelstenen en mineralen, waaronder tonnenzware kristallen en een goudklompje van vijf kilo. Alsof dat niet genoeg rijkdom was, bezoeken we daarna nog een expositie over parels, in allerlei soorten, kleuren, maten en hoeveelheden. Dan weer met beide benen op de grond: op naar de bevrachter, die ons laatst 9,3 procent provisie in rekening heeft gebracht, nog een procent meer dan 'normaal'. Gelukkig blijkt het een vergissing: dat is het vrije markt-percentage…
|
Reactie van
Corné | Ha die Annemarie & Thijs,
Mooi hé, die mineralen.
|
Reactie van
Evert CadIJ | Vrijemarkt Lagere vrachten!?!
En hogere Provisie!?!
Zie je maar weer -
De bevrachter komt wel aan zijn trekken :-(
|
Reactie van
Picaro | Schitterend!
|
Reactie van
Picaro | Tja, zo'n kantoortje met uitzicht op de Notre Dame moet ook betaald worden ;-)
|
| Vrijdag 30 | Negen uur gelopen gisteren, dus vandaag zijn we wel een beetje stijfjes in de benen. In de namiddag zetten we maar koers naar Gennevilliers, waar vrienden liggen.
|
|