|
| Vrijdag 1 | Als er 's morgens luid getoeterd wordt sprinten we dus naar boven in de veronderstelling dat er een passagiersschip voor de spoorbrug ligt. Niets te zien, maar nu we toch op zijn, gaan we maar meteen aan het schuren. Achteraf bezien hadden we ons niet druk hoeven te maken, blijkt als Thijs een praatje maakt met een rondvaartbootschipper: natuurlijk is een Franse draaibrug in panneÂ… Als de buren terug zijn uit de stad gaan we weer verder, naar Palavas: kunnen we eindelijk eens de Lez op varen, om die 17e eeuwse sluizen te bekijken. Volgens onze informatie zou er tot 21.00 uur geschut worden, maar dat blijkt helaas maar tot 18.00 uur te zijn. Dus bewonderen we de eerste ovale sluis en de haakse bocht er net boven maar van de wal, om vervolgens nog de andere kant op te varen, naar zee.
|
| Zaterdag 2 | Terwijl wij wat verven maken de buren hetzelfde tochtje met de rubberboot en redden daarbij nog een hondenleven. Na de lunch varen we, door de laaghangende 'zeewolken', naar Sète. Volgens de capitainerie is er aan de kade waar we tot nu toe altijd nog hebben gelegen geen plaats, en moeten we maar in de haven blijven. Dus gaan we maar dwars op de ro-rokade liggen… En dan zit de cursus zuidenvaren van onze ex-opstapper er echt op: we hebben de Middellandse Zee bereikt! Het blijft bijzonder, om in dat heldere water te liggen. Onze kade blijkt inderdaad 'vol', maar er zouden nog genoeg andere plekjes in de stad zijn geweest. Maar ja. Daarna joutes, winkeltjes, terrasje, locale specialiteiten... klinkt trouwe lezers vast bekend in de oren. We kunnen het dan ook niet laten de buren van vorig jaar even per SMS op de hoogte te stellen!
|
| Zondag 3 | Die pakken ons vandaag terug door 'en nu zeker naar de rommelmarkt' te SMSsen. Inderdaad: als de boeing in de lak zit gaan we naar de puces. De mannen vluchten al snel naar een terrasje. Rond de middag voegen de dames zich bij hen en nuttigen we, net als de locals, lekkernijen van de tielle-bakkerij om de hoek bij onze drankjes. 's Middags maken we met de rubberboot nog een rondje op zee en via het Etang het kanaal naar Frontignan in, om de los- en ligplaatsen daar weer eens te inspecteren.
|
| Maandag 4 | De olieboer komt per omgaande, dus zijn we de rest van de dag vrij om naar de brico en de supermarkt te gaan. Verven geloven we wel, zo kort voor het laden. En het is heel vreemd weer, warm, maar af en toe trekt het helemaal dicht. Ach, weer eens wat anders, barbecuen in de mist.
|
| Dinsdag 5 | Het laden lijkt iets 'beheerster' te gaan als vorige keer, maar we eindigen toch nog op een oor. Dus maar weer scheppen in die zware troep. Het hele schip zit natuurlijk ook weer onder de rode kleur-stof. Als we aan de overkant gaan liggen om de buren wat manoeuvreerruimte te geven komen we daarbovenop nog eens onder de soja te zitten van een lossende zeeboot. Dus spuiten we het schip in vredesnaam maar met zout water af, want als die rotzooi eenmaal nat geweest is van de dauw en weer vastdroogtÂ… Het zeewater blijkt ook verrassend aangenaam zwemwater, wat piepten die mannen zondag nouÂ… Als de buren ook vol zitten varen we nog even naar de 'VNF-palen' in Frontignan.
|
| Woensdag 6 | Binnenpoetsdag. Net voor het donker liggen we vast aan Beaucaire. Zucht, de zomer loopt echt weer ten eindeÂ… maar laat z'n tanden nog even zien: als de mannen met de honden, die vandaag maar Ă©Ă©n sluis gehad hebben, aan de wal gaan worden ze aangevallen door een horde hongerige muggen.
|
| Donderdag 7 | Buitenpoetsdag. Het voordeel van met zout spuiten is dat je precies ziet waar je hád moeten verven… Maar het loopt super. Bijna geen stroom en alle sluizen klaar. Het duwstel achter ons zal er wel anders over denken: die zit de hele dag op twee spitsen te hikken en ligt dan ook nog bijna elke sluis op een afvaart te wachten. Die zal ons dadelijk wel door onze touwen varen, vreest de buurman, als we 's avonds in Ancône op de paaltjes vastmaken. Niks ervan, hij stopt netjes af en zwaait in het voorbijgaan ook nog vriendelijk: dit is de Rhône, niet de Rijn…
|
Reactie van
schipper schumacher | Ja, het is dus nog wel mogelijk anno 2006, zelfs de tankers en passagiersschepen stoppen hier af. t'is eigenlijk heel fijn varen hier.
|
| Vrijdag 8 | Kia ligt al de hele ochtend gestresst voor zich uit te staren, dus gooi ik haar voor de sluis te water en klim dan zelf via de palen naar de wal. Door de hekkengekte kom je hier zonder bedelen aan de poort niet meer op de sluis, dus springen we aan de bovenzijde maar weer via de jachtensteiger aan boord. Maar de hond is tevreden.
|
| Zaterdag 9 | Voor we vast liggen in Lyon is de rubberboot achtereenvolgens ingezet als verkenningsvaartuig (om te kijken of er plaats is bij de beurs), als peilschip (om te proberen of er aan de overkant meer water staat) en als 'sleepboot' (om een touw weg te brengen om het achterschip af te houden, want ook aan deze oever zit een lelijke bult onder water). Bij de FNAC schaffen we twee nieuwe kanalenboekjes van Ouest France aan: 'Les canaux du Nord et du Pas-de-Calais' en 'La Bretagne des canaux'. Een ander recent fotoboek, 'PĂ©niches de chez nous', laten we maar liggen: 'aan de open luiken kun je zien dat dit schip leeg is', lezen we onder een foto van een schip met platen ijzer in. 's Avonds gaan we nog even met het bootje de Boven-RhĂ´ne op, die we tot nu toe alleen nog maar per fiets bekeken hadden. Met de fiets kom je trouwens wel verder.
|
| Zondag 10 | Het gangboord zag er al vreselijk uit, maar na dat zout oogt het echt rampzalig, dus ga ik maar een dagje naaldenbikhameren, tot groot genoegen van de stuurman.
|
| Maandag 11 | Weer mooi weer, dus het stuurboordgangboord komt ook nog aan bod. Tenminste, tot de voorste middenbolder. Verder naar voren heeft 'bijplekken' weinig zin, nu er komende week weer twintig keer per dag een touw door schuift. Bovendien ben ik het tegen die tijd eigenlijk ook wel beu om in de brandende zon op m'n knieën te zitten én zijn we bijna in Saint Jean de Losne, waar ik weer voor de voorraadkast mag zorgen.
|
| Dinsdag 12 | Dinsdag 12 september Bij de eerste automaat is het al weer prijs: als ik aan de blauwe stang trek gebeurt er niets. Het duurt ruim een half uur voor er iemand is die op een knop kan drukken, voor negenen is de intercom blijkbaar doorgeschakeld naar een fax als je niet 'geprogrammeerd' bent. Twee sluizen verder zijn de buren aan de beurt: aan Heuilley gaat een deur niet helemaal open omdat er wat op de drempel ligt. En dan moet het kanaal der zuchten nog beginnenÂ…We overnachten drie breed aan de silo van Beaumont: wij tegen de muur, een tegenligger langszij, waarna de buurman zich er nog net een stukje tussen kan wurmen.
|
Reactie van
bas | Goed om weer wat van jullie te horen. Heb weer geboeid zitten lezen en genoten van jullie verhalen.
|
Reactie van
schipper schumacher | gôh, dat hadden wij ook al. Was het misschien de BB benedendeur? (afvarend gezien) Daar zat bij ons ook al wat tussen, gelukkig was de sluiswachter ter plaatse en Hadden we het snel achter de deur vandaan.
|
| Woensdag 13 | Ondanks het mooie (klus)weer houd ik me tussen de sluizen door maar toch weer eens met het logboek bezig, op de site loop ik nu ruim drie weken achter. In het vaartijdenboek idem, maar geografisch gezien ben ik daar toevallig helemaal 'up to date' ;-) We overnachten twee breed, wij aan de buurman en de buurman aan ons, de GPS krijgt ankerwacht.
|
| Donderdag 14 | Van post Heuilley-Coton krijgen we een nieuwe vaartijdenbijbel. Dat zou tijd worden: van de vorige, die drie jaar oud is, klopt niet veel meer. Maar deze is ook al weer achterhaald: de Aisne heeft intussen nieuwe vaartijden. Blijkbaar kan VNF alle veranderingen zelf ook niet bijhouden.
|
| Vrijdag 15 | Echt jarig: een heus cadeau bij het ontwaken, buurman is vroeg opgestaan om het schip met vlaggetjes te versieren en buurvrouw zorgt voor een feestmaal. Bord à bord in het tunneltje van Condes, mooi plaatje.
|
| Zaterdag 16 | De ochtendequipe bestaat weer uit de ijverige, opgewekte, geïnteresseerde, rechtenstuderende twee-eiige tweelingzusjes van gisteren. Onze middagsluismeesteressen daarentegen steken geen hand uit om elkaar te helpen, waardoor we iedere sluis liggen te wachten, en als er geen mobieltjes bestonden zouden we niet eens vermoed hebben dat ze konden praten. Met name de mannen missen 'de eitjes' dan ook hevig…
|
| Zondag 17 | We aten al boontjes uit de tuin van de sluismeester, aardappels van de sluismeester en appels van de sluis, en nu krijgen we ook nog eens vijf kilo courgettes.
|
| Maandag 18 | De laatste loodjes wegen weer zwaar: in theorie hadden we gemákkelijk uit het kanaal moeten kunnen komen, maar door weigerende automaten en twee tegenliggers (wel gezellig, overigens) varen wij pas om vijf voor zeven Désert uit.
|
| Dinsdag 19 | Vier afvaart, vier opvaart en wat recreatievaart in de sector, dus de dépanneur blijft vandaag op en neer aan het scheuren. Maar ach, het is walnotentijd… Net als vorig jaar komen we van Vitry tot Tours sur Marne.
|
| Woensdag 20 | Gelukkig zitten we nog niet op de rivier: de hele ochtend zit het potdicht. Aan Dizy staan twee gendarmes op de sluis. Tot onze verbazing grijpt een van de twee in, als de automaat het niet doet. Het blijkt een sluismeester te zijn, die reservist is, en tijdens de druivenpluk worden die allemaal opgeroepen.
|
| Donderdag 21 | Weer mist. En we moeten vanavond wel in Meaux komen, want daar staat dan een huurauto voor ons klaar. Gelukkig vertoont het zonnetje zich vandaag sneller dan gisteren. En doet dan zo zijn best, dat we na de grote après-canal-boenbeurt ook het gangboord nog kunnen verven. Om half zes liggen we (net op tijd, anders waren 'onze' palen bezet geweest) vast, om zeven uur zitten we met z'n zessen in een Picasso op weg naar Maastricht.
|
| Zaterdag 23 | Na wat alleen in Nederland verkrijgbare zaken ingeslagen te hebben en nog twee familiebezoekjes, gaan we weer naar Maastricht, voor de 25-jarige bruiloft van de buren. Ik houd normaal helemaal niet van feesten, maar de hele avond buiten zitten op een fraai buitengoed, gezellig kletsen en lekker eten, super!
|
| Zondag 24 | Langs de Maas slingeren we terug naar Meaux. De Franse Maas is gestremd en staat behoorlijk onder peil, maar veel werkzaamheden zien we niet.
|
| Maandag 25 | Als de auto ingeleverd is gaan we weer op weg. Aan Saint-Maur laat de sluismeester-op-afstand ons zo lang wachten dat we alles op alles moeten zetten om het alternat nog te halen. We komen een paar seconden te kort, dus de buren varen op hun eerste keer door Parijs ook maar meteen door rood…
|
| Dinsdag 26 | Eindelijk, Gargenville. Niet dat er iets te beleven valt, behalve een stukje met de honden lopen.
|
| Woensdag 27 | Voor niks vroeg uit bed: buurman is, ondanks al mijn onaardige opmerkingen, opgestaan om mee open te leggen en dan begint de losploeg ook nog een uur te laat. Om tien uur komen ze het ruim al weer uit, en kunnen wij er in. Maar met zulk weer is soppen geen straf. Als de buren ook leeg zijn gaan we gekoppeld naar Conflans: Thijs mag varen, de rest boenen.
|
| Donderdag 28 | Aan het begin van de week stonden er een paar leuke reizen naar Roermond op, maar nu is er in Conflans en Compiègne helemaal geen exportwerk, en heeft Saint-Mammés alleen twee Nemours - Ruisbroek met een ellenlange laaddatum en twee Laroche Migennes - Antwerpen waarvoor niets bijbetaald wordt. Het is op zich geen slechte vracht, maar drie dagen leeg op, daar slapen we toch nog maar eens een nachtje over.
|
| Vrijdag 29 | Oeps, nu is er helemaal niets meer, hadden we nou toch maar… Maar ach, we hebben genoeg te klussen om het weekend door te komen. En bovendien hebben we hier Wi-Fi, tous commerces, en een redelijke hondenwandelzone, dus wat wil een mens nog meer.
|
Reactie van
Bas | Kijk dat is niet verkeerd natuurlijk die internet verbinding.
|
| Zaterdag 30 | Terwijl ik in het ruim plekjes bijwerk en Thijs een nieuwe davit aan het maken is, komt er een chique meneer langs die een heleboel containers heeft te vervoeren, maar geen vervoerder-over-water kan vinden!
|