|
|
| Woensdag 1 | ls we de buren (brrr, afgebroken) uitgezwaaid hebben gaat Thijs verder met z'n davit en liertje en begin ik aan de buikdenning. Je ziet wel aan het ruim dat we al lang geen kunstmest meer geladen hebben, maar met die door ijzererts, bauxiet en chroomzand rondcrossende bobcats hou je ook niet veel verf op de vloer over.
|
| Donderdag 2 | Bakker, postkantoor, verfwinkel. Grote roller, werkt tien keer zo snel. 's Middags 'even' naar de brocante en dan (ondanks de vertienvoudigde snelheid ;-) een race tegen de klok om het voorruim nog voor het donker klaar te krijgen.
|
| Vrijdag 3 | Even een nieuwe afzuigkap ophangen. Zelfde winkel, zelfde type en zelfde maat als de vorige… dachten we. Alleen blijkt hij een halve centimeter breder, en een halve centimeter minder diep dan de oude. Maar vier uur later hangt hij dan toch… en staat werkelijk het hele schip op z'n kop. Nu ik toch met superontvetter in de weer ben, neem ik ook meteen de oven maar onder handen. Aan dat soort zeldzame aandrangen kun je maar beter toegeven ;-) Dan boodschappen doen, want morgen moeten we verkassen voor een viswedstrijd.
|
| Zaterdag 4 | Wel #$%&!, mijn fiets gejat. #$%&! zal de dief ook wel gedacht hebben, toen hij zijn buit bij daglicht bekeek: totaal verroest door de talloze kunstmestbestuivingen en het eeuwige buiten staan, een slingerend voorwiel, een slag in het achterwiel, geen licht, slappe voorband, buitenlands ventiel, onbekende bandenmaat… Overigens onze zesde fiets, die in Frankrijk gepikt is.
|
| Zondag 5 | Na de viswedstrijd zijn we maar bij onze gepensioneerde collega's langszij blijven liggen, die blij lijken met een beetje aanspraak. Ik moet er niet aan denken: oud, koud, kwakkelend, je schip niet meer bij kunnen houden… Hoewel, met dat laatste hebben we nu, ondanks die lange nazomers van tegenwoordig, ook al moeite ;-)
|
| Maandag 6 | Meevaller: op het charter is de vracht 25 cent meer dan was afgesproken. Dat moet je die Franse bevrachters nageven: als er eentje een hogere vracht uitsleept, krijgen alle andere schepen met dezelfde reis dat ook. Het laden valt echter tegen. Mogen we een keer 'bateau complet' laden, krijgen we er maar 247 ton in. En we zijn pas om kwart over vier klaar, waardoor het zo goed als onmogelijk is vóór zes uur de laatste sluis voor de tunnel nog te halen, en daarmee de ochtendrame van morgen. Dat was nog overkomelijk, ware het niet dat er deze week wegens werkzaamheden geen middagrame is, waardoor we pas overmorgenvroeg door de tunnel kunnen. Gelukkig blijkt de sluismeester (anders dan sommige van zijn Nederlandse collega's…) bereid om een kwartiertje over te werken en ons zo een dag wachten te besparen. Dat is wel een flesje Macon waard.
|
| Dinsdag 7 | Ik weet niet of het nou aan Kia's feromonen, hormonen, of het lenteachtige weer ligt, maar mijn poets- en ruimdrang duurt maar voort. Thijs is eindelijk bereid afstand te doen van zijn tien jaargangen oude computertijdschriften. Als tegenprestatie haal ik de bezem door mijn, inmiddels ook al weer bijna acht jaar oude, VNF-archief. Samen nog eens zo'n dertig kilo oud papier.
|
| Woensdag 8 | Het tij op de Westerschelde morgen is niet verenigbaar met de vaartijdenwet. Bovendien hebben we de Boven-Schelde voor ons gevoel nog maar zo kort geleden gedaan… (wij moeten maar nooit contractwerk gaan doen ;-) Dus gaan we maar weer eens via de Sambre. Veertig kilometer langer dan via Terneuzen, maar wel alles met stroom mee. 's Avonds gaan we, zoals de meeste collega's, Strépy nog maar even door: je weet tenslotte maar nooit wanneer het Waalse wereldwonder het weer begeeft…
|
| Donderdag 9 | Grrr, nauwelijks schepen, en toch steeds tweede schutting. Volgende keer toch maar weer over de Schelde :-(
|
| Vrijdag 10 | Heerlijk altijd, mist in België. De sluismeesters mompelen alleen 'zoveelste schutting', maar vertellen niet hoe de sluis er bij staat, hoeveel tegenvaart er uit komt, en de sluisindeling wordt zoals gewoonlijk ook grotendeels aan de schippers zelf overgelaten. De ontvanger belt, zondagavond lossen. Afijn, kunnen we daar op gaan varen. Helaas blijkt het vandaag geen koopavond in Maastricht, dus gaan we na het bunkeren nog maar even door naar Born, waar we even later de buren van de heenreis langszij krijgen, die alweer leeg op weg naar Stein zijn.
|
| Zaterdag 11 | Maar weer eens een dagje aan de computer. In Weurt krijgen we de Fránse buren uit Saint-Quentin langszij: de wereld is klein.
|
| Zondag 12 | 'We begonnen vandaag weer aan een lange steiger, zodat ik alleen maar even tijdens het schutten de wal op mocht. Vervolgens voeren we urenlang vlak langs de prachtigste hondenstrandjes… waar ik dus alleen maar naar kon kijken. En ik had het al niet breed, want de motor draaide zo hard dat alles vreselijk rammelde en we kwamen zoveel schepen tegen… Daarna draaiden we, hiep-hoi, een haven binnen. Even dacht ik dat ik weer pech had, maar gelukkig slaagde het vrouwtje erin om vanuit het gangboord van de Poolse buurman op de paal te klimmen. Daarna hebben we wel een uur gelopen, heen langs de rivier en terug langs een grindgat. Heerlijk, ik voelde me weer helemaal Heidewachtel. 's Avonds na het eten lag ik dus lekker lui met het vrouwtje op de bank, toen het baasje opeens de motor startte. Vast weer een buurman ertussen laten, dacht ik nog, en legde mijn kop weer op mijn poten. Niet dus, zondagavond, negen uur, en de baasjes moeten zonodig nog even een uurtje varen en vervolgens nog tweeëneenhalf uur lossen. Wat een hondenleven…'
|
| Maandag 13 | Alvorens ons leeg te melden bellen we nog een keer naar Bocholt: jawel, zaterdag kunnen we daar het dok in, om het vlak weer eens te laten zwarten. Hadden we eigenlijk al eerder willen doen, maar eerst was er het stuurwerk, toen twee reizen naar het zuiden, en toen had geen enkele werf tijd. Komende week hebben we dus 'vrij'. De Picaro niet: die gebruiken we deze week voor eigen vervoer. Vandaag van Spyck naar Grave, waar je op redelijke rij-afstand van Oss ligt. Waar onze post ligt. En een hele berg oud RVS. Dus dàg winst van het oude papier…
|
| Dinsdag 14 | Gebeurt niet vaak, dat wij er zijn met een verjaardag. Tussen de visites door werken we een deel van ons to-do lijstje af, voor de rest helaas geen tijd meer.
|
| Woensdag 15 | Weer een 'vreemde' manoeuvre: even de haven van Heijen in, om twee pijpen op te pikken, die onze nieuwe relingen moeten worden. Vervolgens varen we de Zuid-Willemsvaart voorbij, om in Maasbracht vast te maken. Bij buren-van-vorig-jaar-die-nog-een-etentje-van-ons-tegoed-hadden langszij. Het restaurant is wat chiquer dan verwacht, dus knabbelen we daarna nog maar wat bij.
|
| Donderdag 16 | Eerst de bilgeboot maar eens bestellen, nu er geen overslagbedrijf kan bellen waar we blijven… Daarna gaan we elk op onze eigen boodschappen uit. Om de beurt, we hebben immers maar één fiets. Tussen de bedrijven door probeer ik het nieuws van de buren-van-vorige reis te verwerken: Strépy heeft de bovendeur op hun achterburen laten zakken! Een pousseur en een deur beschadigd, porte de garde dicht, doorvaart gestremd, opvarenden geëvacueerd naar een hotel…
|
Reactie van
Lilian | Ik vond het hele bouwwerk altijd al meer op een ruimtevaartuig lijken, dan op een sluis!!!
|
Reactie van
picaro | We gaan er ook altijd met gepaste angst in ;-)
|
Reactie van
Henny | Bolene die is pas eng, zeker nu de trappen allemaal weg zijn.
|
| Vrijdag 17 | Van Maasbracht naar Bocholt. Het laatste stukje Zuid-Willemsvaart hebben we nog nooit gedaan. De werf is ook nieuw voor ons: kleine werven zijn er bijna niet meer in het zuiden des lands en op 'groteschepenwerven' wordt meestal met zo'n grof materiaal gewerkt… Vroeger gingen we altijd naar Weert. Sinds die er mee gestopt is hebben we diverse andere werven geprobeerd, maar over geen waren we tevreden: bij de een mocht je zelf niets doen, bij de ander kon je niet zonder levensgevaar de hond uitlaten, geen boodschappen doen en werd wel héél zuinig geteerd… Maar hier heb ik het ook al meteen weer helemaal gezien: we blijken pas volgende week donderdag uit het water te kunnen, omdat het schip dat afgelopen dinsdag het dok in had gemoeten gisteren pas is komen opdagen. &#%$ had dan even gebeld, wij hadden hier immers maandagavond al kunnen zijn. Mijn eerste reactie is: wegwezen dan maar! Maar ja, waarschijnlijk laden we dan volgende week ook al niet meer. En voor we dan weer eens terug zijn uit Frankrijk wordt het vorstrisico wel erg groot. En dan loop je ergens anders ook even goed weer kans een week te moeten wachten. En we hebben wat water onder de buikdenning. Bovendien heeft dit dok als voordeel dat het overdekt is, zodat in ieder geval je geen last van regen hebt. Dus vooruit dan maar…
|
| Zaterdag 18 | Ik heb me al weer een klein beetje met ons lot verzoend. We hebben hier nog Nederlandse GSM-dekking, je kunt prima met de hond wandelen én fietsen en in het dorp zitten alle noodzakelijke winkels. Bovendien is het schitterend weer. Dus ga ik maar eens koolzaadjes vegen. Daarna buiten nog even boenen en dan is dag 1 al weer om.
|
| Zondag 19 | Het schrijven gaat werkelijk super: geen motor, geen sluizen, en Thijs is voor met z'n nieuwe rvs aan het hobbyen dus daar heb ik ook geen last van. Als ik altijd zo rustig kon werken zou ik heel wat meer produceren!
|
| Maandag 20 | Nog maar twee artikelen dus.
|
| Dinsdag 21 | Het schiet niet erg op bij de buren: het dok is nog steeds niet leeg, omdat de pomp voortdurend verstopt raakt door herfstblaadjes. Dus de verzekeringsexpert kon ook weer onverrichter zake terug. Voorbuurman zelf maakt ook niet zoveel haast met werken, kortom, ik geloof nooit dat wij donderdag 'al' droog gaan… Dus kan ik wel een paar dagen weg. Alleen, hoe kom ik hier weg. Het Belgische openbaarvervoersnet is werkelijk super, zo blijkt uit de halteinformatie en de site van De Lijn. Met de bus kan ik naar tig dorpen waar ik nog nooit van gehoord heb, naar Genk, naar Hasselt en zelfs naar Antwerpen, maar helaas niet naar een Nederlands station. En om nou van Bocholt via Antwerpen naar Den Bosch te reizen… Met Kia fiets ik 's middags nog een stukje richting Weert, dat hier zo'n zestien kilometer vandaan ligt. Met dit weer nog wel te doen, maar blijft dat zo… Gelukkig blijkt buurman nummer 2 morgen met de auto naar Roermond te moeten, en wil hij mij wel even in Weert afzetten.
|
| Woensdag 22 | t/m zaterdag 25 november Gezellig een paar daagjes thuis… ook een mooie gelegenheid weer eens bij tandarts, huisarts, bank, vriendinnen en broertje langs te gaan. Bij gewone ééndagsbezoekjes schiet dat er meestal bij in.
|
| Zondag 26 | Met de auto worden ik en een heleboel spullen, waaronder een nieuwe fiets, weer netjes op de Picaro afgeleverd… die nog steeds te water ligt! 's Middags vul ik ons nieuwe adresboekje in. Dit nummer komt daar dus niet meer in…
|
| Maandag 27 | Nog maar een dagje het ruim in, om alle spanten en andere randjes in de spindelolie te zetten, die nu nog even lekker kan intrekken. Ik hoop dat het ruim daardoor voorlopig weer even tegen kunstmest en vocht kan, zodat ik er in de koudste maanden niet zo veel aan hoef te doen. Vandaag is het in ieder geval nog zalig warm, zeker met al dat buigen en strekken en trapje op trapje af klauteren. Daarna ook maar weer even buiten boenen, want morgen moeten we dan toch echt het dok in gaan. Zaterdag is het hele zooitje opgeruimd en herschikt, zodat er naast de tig jachtjes die er altijd in lijken te blijven, nu wel twee spitsen kunnen.
|
| Dinsdag 28 | In het dok grijp ik meteen naar m'n camera: oude eikenbomen, schepen en dakspanten in een gouden tegenlicht, het lijkt wel zo'n romantische kleurenets van rond 1900! Qua levensstandaard vallen we echter ook terug tot rond 1900, en dat is toch wat minder romantisch. Na één blik op de wc ga ik maar een emmer zoeken. Verder hebben we hier onder de overkapping geen schotel meer, dus geen tv en geen internet, en het Nederlandse GSM-signaal valt bij tijden ook helemaal weg. Als het vlak straks boven water komt kunnen we onze, watergekoelde, generator niet meer gebruiken, dus ook geen magnetron, wasmachine, stofzuiger en boiler meer, want de walstroom is zo zwak en moet met zovelen gedeeld worden dat we er alleen de acculader aan mogen hangen. Om het leegpompen van het dokje wat te bespoedigen zet Thijs onze eigen dompelpomp er maar bij, en is hij de rest van de dag blaadjes aan het wegwerken. Kia en ik gaan het oude kanaal maar eens verkennen. Want het dokje (of liever gezegd dok, het is zeker 20 meter breed en 150 meter lang) blijkt in een afgedamde kanaalarm te liggen. Het jaagpad is een fraai wandelpad. Een stukje verderop staat nog water in het kanaal, dan is het weer droog, en tenslotte lijkt het een haakse bocht te maken en aan de weg te eindigen. Op de terugweg zie ik echter op een kaart dat het aan de overkant van de weg nog verder loopt. Er is zelfs een oud-kanaalwandelroute van 4,5 kilometer.
|
| Woensdag 29 | Gisteravond 'zat', zoals ze hier zeggen, het schip al, maar toen viel de stroom uit. En in de loop van de nacht is het dok weer zo vol gelekt, dat we bijna weer drijven. Tegen tienen komt er eindelijk een personeelslid opdagen. Die heeft geen sleutel, dus mag hij de baas uit bed bellen. Ach, vorige week lag ik er 's nachts regelmatig een uurtje wakker van dat zo'n simpel klusje weer zo lang moet gaan duren, maar inmiddels denk ik maar 'elk nadeel heb z'n voordeel'… Zo hoeven we dit jaar vast niet veel belasting te betalen. En hebben we al een heleboel achterstallige klusjes af kunnen werken. Nu beginnen we aan de nieuwe relingen. Doordat het schip weer in het water ligt kunnen we vandaag mooi de generator nog gebruiken om te lassen. Helaas blijkt 's nachts aan dat voordeeltje wel weer een nadeeltje te kleven: niet alleen is mijn hals aan een kant flink verbrand, ik heb ook nog één lasoog!
|
Reactie van
adriaan | Na het voorlezen van dit bericht,zegt papa ;een lasoog is gevaarlijk……!
|
| Donderdag 30 | Mijn animo om Thijs mee te helpen is vandaag toch wat minder, dus ga ik eerst maar eens boodschappen inslaan. De relingen die op de roef moeten komen zijn goed gelukt, die voor het achterdek wat minder. Het valt niet mee alle rondingen en krommingen er in te krijgen en de pijp is wat geknikt. Maar ach, het is ook geen jachtje. Het voornaamste is dat we ze nooit meer hoeven te verven. Niet dat we dat nou zo vaak deden… ik ben dan ook nog wel even zoet met het ontroesten van de oude staanders. In de loop van de middag kunnen we de baas bellen dat de drempel van het dok droog staat, zodat hij de schuiven en randen van de deur met lappen en zaagsel kan komen afdichten…
|
|