|
|
| Zondag 1 | Een druk programma op onze laatste vrije dag. 's Morgens met mijn ouders in de stad koffie drinken. Het ruim moet ook nog geveegd worden. Nog even aan onze nieuwste site werken nu we nog goedkoop kunnen internetten en dan naar Helmond, waar een jarige collega ligt. Tenslotte gaan we bij Thijs z'n ouders eten en de auto inleveren.
|
| Maandag 2 | Een dagje een eigen sluis- en bruggenwachter meenemen op de Zuid-Willemsvaart blijkt ook al geen garantie voor een vlotte doorvaart: een gebroken slang aan Sluis Twaalf kost ons ruim anderhalf uur. Daardoor mist onze matroos 's avonds de laatste bus vanuit Stein. Maar ach, hij heeft al vaker op de bank geslapen...
|
| Dinsdag 3 | Zo'n lange reis vraagt om veel voorraad. Omdat we lekker luxe voor de supermarkt liggen loop ik er wel drie keer heen. (Oké, ook omdat ik de eerste keer vergeet m'n statiegeldflessen mee te nemen en de tweede keer om het bonnetje bij de kassa af te geven...) Wanneer er gebeld wordt dat we niet om elf, maar om vier uur moeten laden kunnen we ook nog mooi een afspraak met de dierenarts maken. Gewapend met het voor schippers onmisbare 100.000 stratenboek ga ik op zoek naar de op Internet gevonden praktijk. Kia zit achter op de fiets als een toerist om zich heen te kijken. Het uitje levert haar dan ook weer een nieuwe stempel in haar paspoort op: geprikt voor Frankrijk.
|
| Woensdag 4 | We blijven in Maastricht liggen om op een collega te wachten die in Rotterdam voor Vienne geladen heeft. Een beetje aanspraak is wel zo gezellig, zoveel schepen zullen we onderweg niet tegenkomen... en zoveel sluiswachters waarschijnlijk ook niet meer. Bovendien hebben we nog wat dingen in Nederland af te werken. Zoals boeken inleveren bij de bieb. Op de plattegrond zie ik dat ik daar vlak bij het Bonnefantenmuseum ben. Een aangename verrassing, zowel wat betreft het gebouw als de schilderijencollectie. 's Middags ga ik eerst op zoek naar een postkantoor, want rekeningen naar Franse bevrachters sturen we maar liever aangetekend op. Daarna nog even shoppen en 's avonds een hapje eten in de stad, nu het nog kan.
|
| Donderdag 5 | Omdat de buren nog wel even onderweg zijn ga ik kijken of de marktkramen die we gisteravond zagen betekenen wat ik hoop. Jawel, rommelmarkt! En nog een leuke ook, de juiste mengeling van rotzooi en mooie dingen. Ik koop alleen wat leesvoer. De dag blijkt nog meer prettige verrassingen in petto te hebben. Een passerende wandelaar, watersporter, complimenteert ons met de site. De buren brengen onze laatste post mee. Voorop de nieuwe Rijkswaterstaatfolder staat een bekende foto... Eenmaal onderweg worden we achtervolgd door een watertaxi. 'Jullie gaan naar Arles hè,' zegt de bestuurder als ik naar buiten stap. 'Eh, inderdaad, zeker in ons logboek gelezen?' 'Ja, en ik ben dus degene die daar om gevraagd had!'
|
| Vrijdag 6 | De Belgische Maas boven Namen is, met z'n fraaie huizen en rotspartijen, een van de mooiste stukjes vaarweg die ik ken. De buurvrouw en ik zijn allebei dol op fotograferen, dus zij neemt foto's van de Picaro en ik van hun schip. We spreken af aan het eind van de reis een Cd'tje met foto's uit te wisselen.
|
| Zaterdag 7 | Zaterdag 7 mei
We zijn nog geen drie sluizen Frankrijk in of het is al zo ver: panne. Achter ons blijft de deur tien centimeter openstaan, waarschijnlijk ligt er een steen op de drempel. Gelukkig reed er ondanks (of dankzij) de automatisering een sluiswachter met ons mee. Hij probeert het eerst door de deuren een paar keer open en dicht te draaien. Vervolgens met zijn nèt te korte haakstok. Dan moeten we flink schroefwater geven, in de hoop dat wat er dan ook ligt wegspoelt. Ook al zonder resultaat. Ten slotte besluit hij ons zo maar op te schutten, met de deuren op een kier. Door de waterdruk worden de deuren nu aan de bovenkant tegen elkaar aan gedrukt, wat er onder water gebeurt, tja... na ons de zondvloed zullen we maar denken. Vóór ons zal dat wel meevallen: hoewel de hemelsluizen ook al de hele dag open staan, staan de panden behoorlijk onder peil.
|
| Zondag 8 | Als we wakker worden staat er een motorrijder met een grote zak lekkere broodjes naast het schip: onze opstapper voor de komende twee dagen. De motor kan op de volgende sluis bij de buren in het ruim gehesen worden: wij hebben geen autokraan, dus zonder hen was dit uitstapje niet gelukt. Het pandje meerijden levert in ieder geval al prachtige foto's op van twee kleurige schepen in de nevelige Ardennen. Daarna wordt het stralend weer. Wat wil een spitsenspotter nog meer! (Uuh, misschien dat hij Kia's ballenwerper niet op een sluisje in het gras had laten liggen...?)
|
| Maandag 9 | Na Charleville-Mézières maken de donkere bossen en steile bergwanden en plaats voor frisgroene weiden en gouden (koolzaad) heuvels. Denk daar nog een strakblauwe lucht, oranje pannendaken en roomkleurige koeien bij, en je kunt onze opstapper geen ongelijk geven dat hij zijn terugreis zo lang mogelijk uit probeert te stellen. Bijvoorbeeld door de lampen van zijn motor te laten branden, waardoor hij nog een pandje met de voorburen mee mag varen terwijl de accu weer opgeladen wordt... Nog 985 kilometer naar Arles, zien we op sluis Stenay.
|
Reactie van
De opstapper | Eens even kijken of ik me er zo uit kan kletsen. Daar gaat ie:...Het was er dan ook zo mooi dat je spontaan al de rest vergeet....!! Klinkt aannemelijk, niet? Ik vind alvast van wel, nou de rest nog...
Groetjes,....
(Ik ga er echt mijn naam niet onder zetten hoor ;-))
|
Reactie van
je weet wel wie | Nee niet echt, ik heb wel een andere versie maar uit fatsoen zal ik die maar achterwege laten.
|
| Dinsdag 10 | Wij gaan ook een keer naar het Zuiden... Zaterdag is Thijs z'n vader plotseling in het ziekenhuis opgenomen en gisteren mijn moeder. Gelukkig lijkt het, na de eerste schrik, in beide gevallen mee te vallen. Veel anders dan bellen en afwachten kunnen we niet doen.
|
| Woensdag 11 | Er zijn toch nog wat handsluizen overgebleven. Gelukkig maar, met een kast vol calorieën... Kia weet de sluiswachters er stuk voor stuk toe te bewegen haar balletje te gooien. Zoals meestal op het platteland zijn ze allemaal weg van onze 'jacht'hond. Ze moesten eens weten... De panden zijn hier lang genoeg, of liever gezegd, duren met 4,2 km/u lang genoeg, om tussen de sluizen door wat te klussen. Terwijl Thijs een nieuwe luikopening + luik in de voorpiek maakt, slinger ik in een boek verdiept door het Canal de l'Est. Dat we af en toe stuiteren ligt volgens mij echter niet alleen aan mijn lectuur...
|
| Donderdag 12 | Voor de kop springen twee herten in het kanaal. Gelukkig komen ze er aan de andere kant op eigen kracht weer uit. Vandaag zeggen we de Maas vaarwel en komen via een stukje Canal de la Marne au Rhin op de Moezel terecht. Door het samen varen schieten we wat minder hard op dan normaal, maar we doen toch nog 24 sluizen. Tussen de bedrijven door maken we, bij gebrek aan voorraad en winkels, een beterschapkaart: Kia laten poseren met bloem in bek, sluis, foto uitzoeken, sluis, foto retoucheren, sluis, foto printen, sluis, tekst erbij, sluis, naar de bakker en groentewinkel rennen, kiosk is dicht dus geen postzegels, sluis (met brievenbus, grr) postzegel van ongebruikte envelop afstomen, sluis, stoom-water gebruiken voor koffie, sluis...
|
| Vrijdag 13 | Het mooie weer is over, maar dat mag de pret niet drukken: in het canal des Vosges, zoals de Branche Sud tegenwoordig heet, krijgen we twee enthousiaste, spraakzame équipes mee. Dit is varen! Natuurlijk is het voor sluiswachters ook wel gezellig om twee samenvarende schepen te begeleiden, zodat ze op iedere sluis even kunnen kletsen. Een telefoontje uit Nederland, of we wat foto's en documenten kunnen sturen. Dus daar gaat 'ie weer: papiertje scannen, sluis, foto opzoeken, sluis... Mailen lukt hier echt niet, daar is de GSM-ontvangst te slecht voor. Dan maar een CDtje op de post. Gelukkig heeft de buurvrouw nog Franse postzegels en wil de sluiswachter ze wel even naar ons brengen. 's Middags mag hij ook nog een keer met de buurvrouw zelf rijden: manlief had niet in de gaten dat ze even naar de bakker was gelopen en was de sluis al uitgevaren...
|
Reactie van
De opstapper | Ach, iedereen vergeet wel eens wat op een sluis....;-)
Groetjes K...
|
| Zaterdag 14 | In de vallei van Epinal treffen we een spitsenspotter: hij heeft ons via de site al aan zien komen! Wij kennen hem niet, maar hij weet alles van iedereen: waar de schepen achter ons zitten, wanneer de voorbuurman hier voor het laatst langsgekomen is... We eten bijna iedere avond samen met de buren. Vanavond liggen we eens niet bij elkaar langszij. Dus zwiep ik voor het eerst van mijn leven met een zwierboom aan boord. IK breng het er goed vanaf...
|
| Zondag 15 | Een pas geautomatiseerde sector. Ergernis ten top. Het duurt uren voor de deuren achter het schip dicht gaan, de detectie staat veel te dicht bij de sluizen, en zelfs dan zet je met de afstandsbediening soms nog per ongeluk de sluis áchter je klaar. Normaal zijn automaten doorgeschakeld als de sluizen zo dicht bij elkaar liggen, maar hier moet het wiel blijkbaar opnieuw uitgevonden worden. Dat wordt een boze brief. Als er een sluis in panne is loop ik naar voren om een voorbijgangster te vragen of ze via de intercom een sluiswachter wil oproepen, want we komen hier natuurlijk niet tegen de wal. Maar dat blijkt ze al uit zichzelf gedaan te hebben, geweldig! Dat de jaagpaden opgeknapt worden zodat er meer (wal)toeristen van dit mooie kanaal kunnen genieten vinden we niet verkeerd. Maar van de nieuwe 'oeverbescherming', de steeds geringere diepgang, de instortende sluismuren en de verwaarloosde sluiswachtershuisjes word je wel treurig. Zeker met dat regenachtige weer.
|
| Maandag 16 | Kia geniet met volle teugen, ze mag dan ook zowat twintig keer per dag de wal op... We controleren haar wel iedere avond op teken (en tekens van ongewone vermoeidheid...), naast alle druppels en spuitbussen waarmee we haar al bij voorbaat behandeld hebben: onze vorige hond heeft hier zowat het loodje gelegd als gevolg van een besmette teek.
|
| Dinsdag 17 | Yesss, weer water onder het schip: we zitten op de Saône, nou ja, de Petite dan toch. Moeilijk te zeggen wat nou het mooiste stukje van deze reis is, misschien is het wel de afwisseling van landschappen die hier zo'n prachtige route van maakt. Na de donkere bossen van de Vogezen varen we hier weer door een zonnig groen dal, met pootjebadende koeien en hier een daar een kleurig 'Bourgondisch' dak. Daarvoor neem je alle ongemakken en ergernissen maar weer op de koop toe. Het wordt steeds drukker met huurjachtjes (iedere porte de garde weer spannend...). We voelen ons hier als een dinosaurus bekeken: een grote curiositeit, nog net niet uitgestorven.
|
| Woensdag 18 | Twee verbaasde vissers in Auxonne. De eerste staat onder de stadsbrug en ziet een schip door het verkeerde gat zakken, iemand met fiets van boord springen en over het hekje worstelen. Omdat ik zo gauw geen brievenbus kan vinden geef ik de envelop maar aan een postbode mee. Nog even een bakker zoeken en dan Thijs en de voorburen weer in zien te halen. De tweede verbaasde visser ziet een schipper een hond in het kanaal smijten. Vervolgens stuift die hond gras en visgerei opzij trappend de dijk op en gaat een fietser achterna... Het lijkt een beetje barbaars om Kia zo in het water te gooien, maar bij de vorige hond hebben wij geleerd dat dit een mooie manier is om honden te leren niet achter het schip aan te zwemmen, maar naar de wal te gaan als ze overboord vallen.
|
| Donderdag 19 | Een mailtje van een Franse onderzoeker over ons gasolieverbruik en het aantal uren dat we over de kanalen hier in het noord-oosten doen ('ik zie dat u net in de Vogezen zit'...) houdt me de hele ochtend zoet. 's Middags moet er weer een CD-tje klaargemaakt worden. 's Avonds komen de buren eten. Tussendoor spring ik zo af en toe nog eens met Kia van het schip af om foto's te nemen... Ik had gedacht dat het schrijven dit logboek geen probleem zou zijn nu er zoveel meer gebeurt dan op een dagje Canal du Nord, maar ik kom gewoon tijd te kort om alles bij te houden.
|
| Vrijdag 20 | Andere plantengroei, korte broeken, steeds meer ramen open: langzaam maar zeker komen we nu toch in het zonnige zuiden. Voorbij Saint Jean de Losne komen we eindelijk weer vrachtschepen tegen: van Pont à Bar tot Saint Jean zijn we maar één (lege) spits gekruist. Verder is het op de Saône opvallend druk met cruiseschepen geworden, we tellen er vandaag wel vijf . Het Ile Barbe, net boven Lyon, vind ik nog steeds het allermooiste eilandje op de binnenwateren. Helaas lukt het me ook deze keer weer niet een foto te maken die er een goed beeld van geeft. In Lyon eten we een laatste gezamenlijk avondmaal met de buren: zij zijn bijna op hun plaats van bestemming.
|
| Zaterdag 21 | Er staat een stevige zuidenwind op de Rhône, af en toe waait het water tot tegen de voorruit. Kia heeft diverse fobieën, en wind is er een van. We zetten haar daarom bijna iedere sluis op de wal om met de bal te spelen: dat lijkt tot nu toe net zo therapeutisch als honden-Prozac. Maar omdat we overal alleen schutten en de muren hier nogal hoog zijn is de pret steeds van korte duren. In Gervans roept de sluismeester ons op: "Ik kan de sluis wel vijf minuten voor u boven houden...!?" Merci beaucoup! Wat een land! Bij Tournon hebben trouwens niet alleen de golven, maar ook de bergen witte kopjes...
|
| Zondag 22 | Tjonge jonge, in die paar jaar dat we niet meer op de Rhône zijn geweest is het hier echt druk geworden, allerlei nieuwe droge ladingschepen, containerschepen, tankers, een massa coasters, ik stop maar met foto's maken. Laat in de middag arriveren we in Arles. Met Kia maak ik een inspectierondje over het haventerrein, dat een kilometer of twee boven het centrum ligt. Via een visserspaadje kunnen we er wel vanaf, maar met de fiets wordt het wat lastiger. En eigenlijk hebben we ook geen puf om naar de stad te gaan. Een post-reisdepressie noemden we dat vroeger. Dus brengen we de rest van de dag door met in één keer alle afleveringen van het Bourgondisch Complot te bekijken, die de naamloze opstapper was komen brengen.
|
| Maandag 23 | We lossen als tweede, dus kunnen we eerst lekker uitslapen. Als we leeg zijn varen we naar de stad. Daar staan overal verbodsborden. Maar dit is Frankrijk, dus we gaan er toch maar gewoon liggen. Nou ja gewoon... je moet wel een beetje acrobatisch aangelegd zijn. Voor de metershoge kademuren is net een nieuwe betonnen rand gemaakt, van anderhalve meter breed en, op dat moment, 20 centimeter hoog. Daar kunnen we mooi de ruimtrap op zetten, zodat we tenminste bij de ringen in de muur kunnen. Vervolgens gaan we de stad verkennen, de Saint-Trophime, de arena, de oude straatjes, de souvenirwinkels, terrasje... Als we weer bij het schip komen blijkt de rand bijna onder water te staan, we redden het nog net zonder natte voeten. Dus de loopplank maar in een trap in de muur gestoken. Wel een beetje eng, zo hoog, vind ik, maar Thijs loopt er met fiets en al over en Kia heeft helemaal geen hoogtevrees. 's Avonds fietsen we via de scheepswerf van Barriol, langs de sluis die het begin vormt van het Canal d'Arles à Port de Bouc, naar de 'Pont Van Gogh'. Een stukje verder komen we tot onze verrassing al in de rijstvelden. Weer aan boord is het waterpeil nog verder gestegen. Dus maar een balk (je moet ook vanalles aan boord hebben) tussen het schip en de muur geklemd, om te voorkomen dat de kop in de loop van de nacht op het randje schiet.
|
| Dinsdag 24 | We vallen een beetje in een gat, wat nu? Er zijn wel wat reizen in de aanbieding, maar de Boven-Rijn trekt ons niet en de spitsen die hier altijd zitten passen op het andere werk omdat de vrachtprijzen veel te laag zijn. We willen geen spelbreker zijn, dus doen wij dat ook maar. Maar dan... Het enige alternatief is leeg terug, 280 kilometer Rhône op, 250 kilometer Saône, en dan nog minstens drie dagen zonder stuurhut varen... Toen we deze reis aan namen wisten we al dat het hier waarschijnlijk op uit zou draaien, maar toch, leuk is anders. En het is hier zo mooi... Wat ons uiteindelijk over de streep trekt om maar te gaan varen is het feit dat het de buren goed uit zou komen als we vrijdag op de kinderen zouden kunnen letten... Voor we uit Arles vertrekken ga ik nog even naar het leuke Musée de l'Arles Antique, terwijl Thijs het ruim schoonmaakt. De (te nieuwe) grijper blijkt heel wat schade aangericht te hebben: een paar spanten krom, schetsplaat afgescheurd, diepe kras in het voorschild, de krullen hangen aan de den... 's Avonds liggen we echter op een bladstille Rhône, met een schitterend uitzicht op de Mont Ventoux. Na het eten fietsen we een stukje terug naar een schilderachtig dorpje. We zijn de enige klant op het terras van de Bar des Platanes en mogen het ijs zowat zelf uit de vriezer halen. De prijs? Eh, doe maar wat. Als we Kia op een stoel parkeren omdat we geen riem bij hebben zet de eigenaar zijn hond op de andere vrije stoel. Snuf, snuf, Kia en de Fransoos lijken elkaar wel leuk te vinden. Net Lady en Vagebond!
|
Reactie van
Peter B | Ik heb veel belangstelling voor de binnenvaart en ik kijk regelmatig op jullie bijzonder informatieve en fraaie site.
Mijn complimenten daarvoor!
Jammer, dat er geen goede retourvracht is te bemachtigen.
Ik begrijp dit niet goed, want op 2 april staat in het logboek, dat je op de beurs "Paquesboat" iemand hebt ontmoet, die vrachten vanuit Zuid Frankrijk in de aanbieding had en dit niet georganiseerd kreeg.
Is die kans er niet meer ?
|
| Woensdag 25 | Tropenrooster! Ik gebruik de ochtendkoelte om mijn achterstallige huishoudelijke werk te doen en begin 's middags aan mijn nog veel achterstalligere werk aan de computer. Dat valt niet mee, dankzij het zonnetje en de motor loopt de temperatuur in de roef op tot 34 graden. En buiten is het zo mooi... We maken vroeg vast op weer zo'n paradijselijk plekje. Het ruikt er naar tijm en kamperfoelie. Als ik met Kia ga oeverjutten (er liggen altijd prachtige stukken hout langs de Rhône) word ik echter helemaal lek gestoken door de muggen. Koken vind ik verschrikkelijk met die warmte, dus wordt het een snelle ratatouille. Een ijsje na is er vandaag niet bij: dit dorp is op een paar katten na uitgestorven.
|
| Donderdag 26 | Nog warmer. Op de radio wordt van een heuse hittegolf gesproken. We varen tegen de wind in, dus ook geen verfrissend briesje in de stuurhut. Maar binnen is het nu toch nog beter uit te houden dan buiten, in de brandende zon. Tegen de avond arriveren we in Loire. Slecht nieuws: we hadden gehoopt in Bologne voor Nederland te kunnen laden, zodat we niet het héle Canal d'Heuilley leeg hoeven te doen, maar de buurman weet te vertellen dat er geen gerst meer in de silo zit.
|
| Vrijdag 27 | Oef, van dertig sluisjes draaien word je toch minder moe dan van op twee kleine kinderen passen!
|
| Zaterdag 28 | We kunnen met de buurman meerijden naar de supermarkt, dus weer eens flink wat voorraad inslaan. Daarna hadden wij eigenlijk naar Lyon willen varen, maar omdat het zo warm is blijven we maar in Loire aan de kade liggen. We zetten onze respectievelijke tafels, stoelen en parasols op de wal. De vrouwen proberen te lezen, de mannen vergelijken de aantekeningen op hun Rhônekaarten, de kinderen spelen in hun badje en de honden liggen met een nat pak tevreden op een houtje te bijten.
|
|